โอรีเวีย ( เมืองต้องสาป )

สหายทั้งสองได้เกลี้ยกล่อมอยู่นาน   แต่เด็กชายชาวซีนาร์ยก็ยังไม่ใจอ่อน   เขาไม่ยอมเอ่ยปากว่ากำลังจะไปทำอะไรอยู่ที่ไหน   นั่นเป็นเพราะเขารู้ว่าทางข้างหน้านั้นมีอันตราย   เขาไม่อยากพาคนที่เขารักต้องเสียงชีวิตไปกับเขา   เด็กชายจึงแสร้งตอบบ่ายเบี่ยงไปเรื่อย
 
จนในที่สุดอีเลียสก็หมดความอดทน
 
“ ข้าน่ะไม่ใช่คนธรรมดา   ปู่ของข้านั้นมีชื่อเสียงและน่าเชื่อถือพวกเรามีสายข่าวและพรรคพวกมากมาย   ดังนั้นถ้าหากเจ้าไม่ยอมเปิดปากมาเสียแต่โดยดี   ข้าสามารถทำให้ความไม่ชอบมาพากลนี้ไปถึงหูจอมเวทวาลานได้แน่ ”
 
เด็กร่างผอมขู่
 
“ แล้วคิดว่าจะได้อะไรจากการทำแบบนั้น   ข้าเองก็ไม่ธรรมดาเหมือนกันเป็นถึงลูกชาวนาจากแดนซีนาร์ย   นิยมแอบย่องออกจากบ้านไปล่าสัตว์ในยามวิกาล   มันไม่แปลกหรอกถ้าจะทำเรื่องแบบเดียวกันในโอรีเวีย   ไม่เอาน่าจอมเวทวาลานคงชอบใจอยู่หรอกที่ต้องมาเสียเวลาเพราะเรื่องเพียงเท่านี้   ข้าว่าชื่อเสียงของตระกูลเจ้าจะป่นปี้เอาก็คราวนี้ด้วยเหตุมาจากการคาดเดาสุดประหลาดและไร้เหตุผลของเจ้า ”
 
ฟิโลโซเฟอร์ว่าด้วยสีหน้าไม่สะทกสะท้าน
อีเลียสถอนหายใจแล้วหยิบตะเกียงออกมา
 
“ เจ้าน่ะไม่รอบคอบสักนิด   คิดจะลงไปใต้ดินแต่ไม่เตรียมแสงสว่างมาด้วย   พวกเราปล่อยเจ้าไปตามลำพังไม่ได้หรอก ”
 
เด็กชายชาวซีนาร์ยจ้องเพื่อนทั้งสอง
โลธอร์นั้นแข็งแกร่ง
ส่วนอีเลียสก็หลักแหลม
ต่อให้เขาหาทางหนีไป
สหายทั้งสองก็คงหาทางตามมาได้ไม่ยาก
 
เมื่อคิดดังนั้นเขาจึงส่งแผนที่ที่สตรีชุดแดงมอบให้แก่อีเลียส
เด็กร่างผอมคนนั้นรับมาดูอย่างพินิจพิจารณา
 
“ มีเมืองเก่าอยู่ใต้โอรีเวียจริงด้วย   ตำนานที่ได้ยินมาไม่ผิดไปจากนี้เลย ”
 
“ แล้วเจ้าได้ของแบบนี้มาจากไหนกัน ”
 
โลธอร์ถามบ้าง
 
“ จากผู้ใช้เวทมนตร์คนหนึ่งน่ะ ”
 
เด็กชายตัวน้อยตอบเลี่ยงๆ
 
“ พ่อมดดีมีนหรือ   เจ้าโชคดีที่มีข้อได้เปรียบหลายอย่าง ”
 
อีเลียสว่า
เด็กชายตัวน้อยตอบรับด้วยรอยยิ้มจืดชืด
 
“ ตามแผนที่แสดงให้เห็นทางลงไปข้างล่าง ”
 
โลธอร์มองไปรอบๆ ห้องที่เต็มไปด้วยลังไม้และฝุ่นเขรอะ
แล้วยักไหล่
 
“ ข้าว่าดารีลไม่ได้ลงไปทางนี้แน่ห้องนี้อย่างกับไม่เคยมีใครผ่านเข้ามา ”
 
“ ทางลงไปคุกไต้ดินมีแน่ ”
 
อีเลียสกล่าวโดยไม่ยอมเงยหน้าจากแผนที่
 
“ แต่มีคนคุ้มกันแน่นหนา   ตรงนี้คือทางลับลงสู่เมืองใต้ดิน   โอรีเวียสร้างทับซากเมืองเก่าที่ล่มสลายคุกใต้ดินก็อยู่ในพื้นที่เดียวกัน   หากเราสามารถหาทางลงจากตรงนี้ได้เราก็หาทางไปคุกไต้ดินได้เช่นกัน ”
 
“ ข้างล่างนั่นไม่ปลอดภัย ”
 
ฟิโลโซเฟอร์บอก
 
“ ใช่   นี่จึงเป็นสามเหตุที่พวกเราต้องตามมาเจ้าทึ่ม   ฟีไลร่าเป็นห่วงเจ้ามากเลยนะ   ถ้าเลโอน่าไม่หยุดนางเอาไว้ป่านนี้นางก็มาอยู่กับพวกเราแล้ว ”
 
เด็กร่างอ้วนว่า
 
“ จากแผนที่แสดงให้เห็นว่าเมืองด้านล่างนั้นกว้างใหญ่มาก   และด้วยกระดาษเพียงแผ่นเดียว   ข้าบอกตำแหน่งที่แน่นอนของคุกใต้ดินไม่ได้ ”
 
อีเลียสกล่าว
 
“ ช่างประไร ”
 
เด็กชายชาวซีนาร์ยคว้าแผนที่กลับมา
 
“ ขอให้ลงไปได้ก่อนเถอะ   เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง ”
 
เจ้าของร่างผอมซีดพยักหน้า
เขาขยับกระเป๋าสัมภาระให้เข้าที่
มืออีกข้างยังถือสมุดเล่มหนา
 
“ อย่าตามไปเลยข้ารับผิดชอบชีวิตของพวกเจ้าทั้งสองไม่ไหวแน่ ”
 
โลธอร์ชักค้อนกับขวานออกมาแกว่งๆ ในมือ
 
“ ปกป้องข้าหรือ ”
 
เขาหัวเราะ
 
“ ช่างกล้าพูดนะ ”
 
ส่วนอีเลียสไม่ต่อปากต่อคำกับใคร
เขาหาไม้แท่งหนึ่ง
เดินเคาะไปตามพื้นทั่วห้อง
 
“ เจ้าแห้งอยากเล่นเป็นคนตาบอดหรืออย่างไร   ลือกันว่าผู้ใช้เวทมนต์นั้นเป็นคนประหลาด   ดูเจ้าตอนนี้สิ   อย่างกับพ่อมดเสียสติปลอมตัวมา ”
 
เด็กร่างผอมเอ่ยถามหลังจากเฝ้าดูอยู่นาน
 
“ หุบปากแล้วมาช่วยเลื่อนลังไม้ตรงนี้ที ”
 
อีเลียสบอก
 
“ แหม่   ช่างเป็นคำขอร้องที่ไพเราะชวนฟัง ”
 
ถึงจะกล่าวเช่นนั้นแต่โลธอร์ก็ลุกไปช่วยโดยไว
ฟิโลโซเฟอร์ได้ตามไปด้วย
 
พวกเขาทั้งสองช่วยกันดันลังไม้ที่ค่อนข้างมีน้ำหนัก
ให้เลื่อนไปอยู่ในจุดที่อีเลียสต้องการ
 
“ จริงสิ   ในนี้มีหีบและลังมากมายข้างในซ่อนอะไรเอาไว้บ้าง   คิดว่ามีทองคำหรือเปล่า ”
 
เด็กร่างอ้วนแห่งเทือกเขาคีรีคาร์ถาม
 
“ นอกจากขนมปังนุ่มนิ่มกับหมูย่างไฟร้อนๆ เจ้ายังนึกถึงสิ่งอื่นอยู่หรือ ”
 
ฟิโลโซเฟอร์แหย่เข้าให้
 
“ ไม่มีหรอกทองคำ ”
 
อีเลียสกลับตอบอย่างเป็นการเป็นงาน
 
“ ข้าเปิดดูบางส่วน   เกือบทั้งหมดเป็นของเก่าที่ผ่านการใช้งานแล้ว   จะทิ้งก็เสียดายจะเก็บไว้ก็รกห้องเปล่าๆ พวกเขาเลยนำมายัดไว้ตรงนี้   แต่ดูนี่สิ ”
 
เขากล่าวพลางเคาะไม้ระหว่างแผ่นหินอ่อนสองแผ่น
โดนเน้นย้ำตรงจุดที่เลื่อนลังไม้ออกไป
 
“ เสียงต่างกันใช่หรือไม่ ”
 
“ มันก็เสียงเคาะหินธรรมดานี่แหละ   อยู่ๆ เกิดอยากทำเครื่องดนตรีชนิดใหม่หรืออย่างไร   ให้ตายสิฟิลอสของเราร้อนใจจะแย่แล้ว   เจ้าทำบ้าอะไรอยู่ใยไม่รีบหาทางลงไป ”
 
โลธอร์ต่อว่า
 
“ ตระกูลของเจ้าทำเหมืองมิใช่หรือ   เจ้าควรทำได้ดีกว่านี้นะ   หรืออย่างไรฟิโลโซเฟอร์ ”
 
เด็กร่างผอมซีดหันไปทางสหายอีกคน
 
“ ตรงนี้เสียงดูโปร่งกว่าน่าจะมีช่องว่างอยู่เบื้องล่าง ”
 
“ ใช้ได้นี่   ปัญหาคือข้ายังไม่เห็นว่ามันมีกลไกอะไรที่จะสามารถเปิดมันออก ”
 
“ เรื่องขุดเหมืองปรึกษาข้าได้ ”
 
โลธอร์ว่าพลางใช้ขวานกับค้อนทุบๆ งัดๆ ตามขอบหินอ่อน
เพียงเวลาไม่นาน
หินก็หลุดออกมาทั้งแผ่น
 
เผยให้เห็นบันไดหิน
ที่ทอดตัวลึกลงไปในความมืด
ราวกับไม่มีที่สิ้นสุด