My'cat ฉันเป็นแมวโคบี้ ตัวสีขาว หน้าตาน่ารัก

 
ปะป๊าโทะระของหนูหก
 
 
 
       กลิ่นนี่มันอะไรกันเนี่ย เหม็นชะมัด คนจะหลับจะนอน!
 
    ฉันมุ้ยหน้าและพลิกตัวหนี หลังจากที่ได้กลิ่นประหลาดอันไม่พึงประสงค์และฉันก็คงจะได้หลับต่ออย่างสุขสม หากไม่โดนอุ้งเท้านุ่มนิ่มของอะไรบ้างอย่างถีบเข้าเต็มเบ้าหน้า
 
“ตัวน่ารังเกียจ แกยังไม่ตายอีกเหรอ”
 
“โอ๊ย! มันเจ็บนะ”ฉันลืมตาขึ้นด้วยอารมณ์หงุดหงิดขั้นสุด สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุด คือการโดนกวนเวลานอน...แต่แล้วเมื่อลืมตาขึ้นฉันก็ต้องเปลี่ยนอารมณ์แทบไม่ทัน เมื่อได้เห็นแมวน้อยลายจุดหน้าตาน่ารักตัวหนึ่งกำลังทำหน้าหยิ่งยโสใส่ฉันอยู่
 
       What!
 
“นิ ตัวน่ารังเกียจ วันนี้จะมีคนมาเลือกซื้อแมว ตัวน่ารังเกียจแบบแกไม่ต้องออกมาให้ครอบครัวใหม่ของฉันเห็นให้เป็นสเนียดเด็ดขาดเลยนะ ถ้าเขาไม่ซื้อฉันไป เพราะเห็นตัวน่ารังเกียจแบบแกละก็ ฉันเอาแกตายแน่!”ว่าแล้วแมวน้อยลายจุดหน้าตาน่ารักก็หันหลังสะบัดหางตบหน้าฉันดังผัวะ! แล้วเดินไปรวมกลุ่มกับแมวสวยหน้าหยิ่งทั้งหลาย
 
“...”ฉันยังคงอยู่ที่เดิมด้วยความงงโงย เอะ! คือไรแว้ ตื่นมาก็เจอแมวน้อยน่ารักตัวหนึ่งทั้งถีบและตบหน้า รวมถึงแมวน่ารักอีกหลายตัวที่มองมาด้วยสายตารังเกียจ
 
      หนูหกงง ขยายความซี้  _ _?
 
    เพื่อทุกคนเข้าใจว่าหนูหกคนนี้งงเจรงๆ ฉันจริงยกมือขึ้นเกาหัวอย่างแรงและแล้วสิ่งที่ไดรับกลับมาคือความรู้สึกปวดแปล๊บขั้นสุดยอด
 
      โอ๊ย ทำไมมันเจ็บแสบแบบนี้ TT
 
    ฉันหยุดเกาหัวแล้วเปลี่ยนมาใช่มือกดแผลเอาไว้แทนและเมื่อเอามืออกมาดูปรากฏว่า...
 
      เฮ้ย! นี่มัน...
       นี่มัน...
       นี่มัน...
       อุ้งเท้าแมว สีชมพูซีดดูสุขภาพไม่ดีที่แลดูนุ่มนิ่มเหลือหลาย
 
    ด้วยความตกใจนี่ฉันจึงรีบก้มลงมองตามร่างกายตัวเองทันที สิ่งที่เห็นคือ ร่างกายของแมวเหมียวที่แผลเหวอะวะเต็มตัวไปหมด แถมยังเป็นแมวที่ผอมม๊าก ขนาดที่หนังติดกระดูกและที่สำคัญมันไม่มีขนเลยแม้แต่เส้นเดียว! เดียวก่อนนะ
 
      นี่ฉันอยู่ในร่างแมว....เห๊!!!!
 
“ดูมันสิ สงสัยนอกจากน่ารังเกียจแล้วยังโง่อีกต่างหาก เหอะ! ขยักแขยง!”แมวน้อยลายจุดเบะปากใส่ฉันทีแล้วยกเท้าหน้าของเธอชี้สั่งงานลูกจ๊อก”จัดการมันหน่อยสิ จะได้รู้ว่าหากไม่รีบทำตามที่ฉันสั่ง มันจะเป็นยังไง...ส่วนพวกแกมาช่วยกันเสริมสวยให้ฉันสิ”แมวลายจุดสั่งเสร็จ มันก็เชิดหน้าขึ้นแล้วปล่อยให้พวกแมว 3-4 ตัวแต่งขน(แต่งสวย)
 
    ส่วนอีกพวกมันกำลังเดินหน้าเหี้ยมเข้ามาหาหนูหกกกกก! ช่วยด้วย!! –()-
 
          เหมี้ยว! แง๊ว! พลั่ก! ตึง!
                      T_T
 
    สุดท้ายแล้วหนูหกก็ถูกเขวี้ยงกระเด้งออกมานอนหลบอยู่ในมุมมืด ในสภาพน่าสยดสยอง ซึ่งมีเลือกใส่ออกมาจากแผลที่ทั้งเก่าและใหม่ปนกัน
 
      แสบดีแท้ ทำไมชีวิตหนูหกต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย TOT
 
    ฉันคดตัวลงนอนด้วยความอนาถใจ แต่ชีวิตแมวที่แสนบัดซบของหนูหกยังไม่จบเท่านั้น
 
“เฮ้ย! มึงไปดูมันสิ ตายรึยังวะ”ผู้ชายคนหนึ่งที่แลดูเหมือนยักษ์เดินได้ในมุมแมวๆแบบฉันพูดขึ้น
 
“ไม่รู้ อยากรู้มึงก็จับเองดิ จะติดโรครึป่าวก็ไม่รู้!”(ยักษ์)ผู้ชายอีกคนตอบ
 
“กูว่าเอามันไปทิ้งก่อนที่ลูกค้าจะมาซื้อแมวเหอะ มีหวังถ้าเขาเห็นนังแมวนี้เขา แมวร้านนี้ขายไม่ออกแน่”
 
      ห๊ะ! เดี๊ยวเพ่ พูดผิดพูดใหม่ได้นะ!
 
“เออๆ”อีกคนตอบรับแล้วรีบสวมมือ จากนั้นเขาก็ดึงหนังตรงคอที่มีอันน้อยนิดของฉันขึ้นจนฉันห้อยโตนเตง
 
      อย่าจับแบบนั้นสิ! มันโดนแผล!
 
    เขาไม่รั้งรอรีบเตรียมจะหันหลังเดินไปทิ้งฉันที่หลังร้าน ถ้าไม่ติดว่าหน้าร้านดันมีลูกค้าเข้ามาพอดี
 
          กริ้ง กริ้ง
 
    มีชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาในร้านด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เฮ้ย! นั้นมันพี่ชายสุดหล่อที่ฉันเจอเมื่อคืนที่ร้านชวมชินนี่!
 
      พี่ชายสุดหล่อ ช่วยหนูหกด้วยยยย
 
“เหมียววววว!!”ฉันส่งเสียงร้องและสายตาขอร้องอ้อนวอนไปยังพี่ชายสุดหล่ออย่างเต็มกำลังที่แมวผอมโซแผลเหวอะวะตัวหนึ่งจะทำได้และมันกำลังจะได้ผล เขาหันมาสบตากับฉันเข้าจังๆ ก่อนที่เขาจะหันไปพูดอะไรกับผู้หญิงข้างสักอย่างแล้วแยกออกมา
 
“เดี่ยวครับ”เขาส่งเสียงรั้งผู้ชายคนที่หิ้วฉันไว้
 
      เยสๆมันได้ผล
 
“เอ่อ...มีอะไรหรือครับ”ชายคนนั้นหน้าซีด
 
“คุณกำลังจะเอาน้องเหมียวไปไหนเหรอครับ”
 
“เอ่อ...มัน...”อำอึ้งพูดไม่ถูก
 
“คุณไม่ได้กำลังจะเอามันไปทิ้งใช่ไหมครับ”พี่ชายหน้าหล่อถามขึ้นด้วยเสียงราบเรียบทั้งๆที่ใบหน้าก็ยังคงรอยยิ้มอ่อนโยนไว้อยู่ แต่บรรยากาศดูมาคุชมกล
 
“ปะ...ป่าวครับ”เมื่อชายคนนั้นเอยปฏิเสธฉันก็รีบดิ้นและส่งเสียงร้องท้วงขอความเป็นธรรมทันที
 
“แง๊ว!”(ไม่จริง พี่ชายสุดหน้าอย่าไปเชื่อ!)
 
“น้องเหมียวเขากำลังจะเอาคุณไปทิ้งจริงๆใช่ไหมครับ”เขาหันมาสบนัยตาที่มีความหวังอย่าแรงกล้าของฉัน...ฉันจึงพยักหน้าแรงๆส่งไปซะหลายๆที ทำเอาพี่ชายหน้าหล่อแอบตกใจเบาๆที่ดูเหมือนแมว(ที่มีฉันอยู่ในร่าง)จะเข้าใจภาษาคนแต่ก็กลบเกลื่อนอาการด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติ”ผมจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร หากคุณให้ผมซื้อแมวตัวนี้“
 
“ครับๆ ไม่มีปัญหาครับ”ผู้ชายคนนั้นรีบพยักหน้ารัวเร็วด้วยสีหน้าหวันวิตก
 
“ขอบคุณครับ ^^”
 
“อ่า ครับ - -;”
 
“ส่งแมวของผมมาด้วยครับ ^_^”
 
“ครับๆ - -;”ชายหนุ่มรีบส่งตัวฉันให้พี่ชายหน้าหล่ออย่างทนุถนอมโดยทันที จากหลังตีนเป็นหน้ามือเลยละ!
 
      ให้รู้ซะบ้างว่าไพเป็นไพ :P
 
    เมื่อฉันตกอยู่ในอ้อมกอดของพี่ชายหน้าหล่อแล้วก็รีบทำการถูไถ(อย่างระมัดระวังแผล)และส่งเสียงร้องเหมียวๆอย่างน่ารัก(ห้ามแอบดูสภาพไร้ขน)
 
“เหมียว~”
 
“น้องเหมียว อยู่ที่นี่คงโดนแกล้งใช่ไหมครับ ดูสิทั้งผอมทั้งแผลเต็มไปหมดเลย”พี่ชายหน้าหล่อทำหน้าสลดเศร้าใจ
 
“เหมียว~”(ใช่ๆ พวกเขาแกล้งหนูหกพี่ชายจัดการเลย!)ฉันพยักหน้างึกๆและยกเท้าหน้าชี้ไปที่รั้วของพวกแมวหน้าหยิ่งที่ทำหน้าอิจฉาริษยาฉันอยู่
 
“ฟังรู้เรียนหรือน้องเหมียว หืม น่ารักจัง ^_^”พี่ชายหน้าหล่อระบายยิ้มอ่อนโยนอย่างอารมณ์แท้จนฉัน(ที่อยู่ร่างแมว)ตาพร่ามัวกับออร่าเฉิดจรัด”ต่อแต่นี้ไปปะป๊ะโทะระจะไม่ยอมให้ใครมารังแกน้องเหมียวได้อีกแล้ว เพราะน้องเหมียวเป็นแมวของป๊า”โทะระโน้มตัวลงมากดจูบที่กลางกระหม่อมของฉันเบาๆราวกับให้คำสัญญา
 
      งือ~ หัวใจเต้นแรง ไม่อยากเป็นแมวแล้วคะอยากเป็นเมียของปะป๊า อุ้ย! แรดจุง >,.<