My'cat ฉันเป็นแมวโคบี้ ตัวสีขาว หน้าตาน่ารัก

 

ปะป๊าโทะระของหนูหก

 

 

 

       กลิ่นนี่มันอะไรกันเนี่ย เหม็นชะมัด คนจะหลับจะนอน!

 

    ฉันมุ้ยหน้าและพลิกตัวหนี หลังจากที่ได้กลิ่นประหลาดอันไม่พึงประสงค์และฉันก็คงจะได้หลับต่ออย่างสุขสม หากไม่โดนอุ้งเท้านุ่มนิ่มของอะไรบ้างอย่างถีบเข้าเต็มเบ้าหน้า

 

“ตัวน่ารังเกียจ แกยังไม่ตายอีกเหรอ”

 

“โอ๊ย! มันเจ็บนะ”ฉันลืมตาขึ้นด้วยอารมณ์หงุดหงิดขั้นสุด สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุด คือการโดนกวนเวลานอน...แต่แล้วเมื่อลืมตาขึ้นฉันก็ต้องเปลี่ยนอารมณ์แทบไม่ทัน เมื่อได้เห็นแมวน้อยลายจุดหน้าตาน่ารักตัวหนึ่งกำลังทำหน้าหยิ่งยโสใส่ฉันอยู่

 

       What!

 

“นิ ตัวน่ารังเกียจ วันนี้จะมีคนมาเลือกซื้อแมว ตัวน่ารังเกียจแบบแกไม่ต้องออกมาให้ครอบครัวใหม่ของฉันเห็นให้เป็นสเนียดเด็ดขาดเลยนะ ถ้าเขาไม่ซื้อฉันไป เพราะเห็นตัวน่ารังเกียจแบบแกละก็ ฉันเอาแกตายแน่!”ว่าแล้วแมวน้อยลายจุดหน้าตาน่ารักก็หันหลังสะบัดหางตบหน้าฉันดังผัวะ! แล้วเดินไปรวมกลุ่มกับแมวสวยหน้าหยิ่งทั้งหลาย

 

“...”ฉันยังคงอยู่ที่เดิมด้วยความงงโงย เอะ! คือไรแว้ ตื่นมาก็เจอแมวน้อยน่ารักตัวหนึ่งทั้งถีบและตบหน้า รวมถึงแมวน่ารักอีกหลายตัวที่มองมาด้วยสายตารังเกียจ

 

      หนูหกงง ขยายความซี้  _ _?

 

    เพื่อทุกคนเข้าใจว่าหนูหกคนนี้งงเจรงๆ ฉันจริงยกมือขึ้นเกาหัวอย่างแรงและแล้วสิ่งที่ไดรับกลับมาคือความรู้สึกปวดแปล๊บขั้นสุดยอด

 

      โอ๊ย ทำไมมันเจ็บแสบแบบนี้ TT

 

    ฉันหยุดเกาหัวแล้วเปลี่ยนมาใช่มือกดแผลเอาไว้แทนและเมื่อเอามืออกมาดูปรากฏว่า...

 

      เฮ้ย! นี่มัน...

       นี่มัน...

       นี่มัน...

       อุ้งเท้าแมว สีชมพูซีดดูสุขภาพไม่ดีที่แลดูนุ่มนิ่มเหลือหลาย

 

    ด้วยความตกใจนี่ฉันจึงรีบก้มลงมองตามร่างกายตัวเองทันที สิ่งที่เห็นคือ ร่างกายของแมวเหมียวที่แผลเหวอะวะเต็มตัวไปหมด แถมยังเป็นแมวที่ผอมม๊าก ขนาดที่หนังติดกระดูกและที่สำคัญมันไม่มีขนเลยแม้แต่เส้นเดียว! เดียวก่อนนะ

 

      นี่ฉันอยู่ในร่างแมว....เห๊!!!!

 

“ดูมันสิ สงสัยนอกจากน่ารังเกียจแล้วยังโง่อีกต่างหาก เหอะ! ขยักแขยง!”แมวน้อยลายจุดเบะปากใส่ฉันทีแล้วยกเท้าหน้าของเธอชี้สั่งงานลูกจ๊อก”จัดการมันหน่อยสิ จะได้รู้ว่าหากไม่รีบทำตามที่ฉันสั่ง มันจะเป็นยังไง...ส่วนพวกแกมาช่วยกันเสริมสวยให้ฉันสิ”แมวลายจุดสั่งเสร็จ มันก็เชิดหน้าขึ้นแล้วปล่อยให้พวกแมว 3-4 ตัวแต่งขน(แต่งสวย)

 

    ส่วนอีกพวกมันกำลังเดินหน้าเหี้ยมเข้ามาหาหนูหกกกกก! ช่วยด้วย!! –()-

 

          เหมี้ยว! แง๊ว! พลั่ก! ตึง!

                      T_T

 

    สุดท้ายแล้วหนูหกก็ถูกเขวี้ยงกระเด้งออกมานอนหลบอยู่ในมุมมืด ในสภาพน่าสยดสยอง ซึ่งมีเลือกใส่ออกมาจากแผลที่ทั้งเก่าและใหม่ปนกัน

 

      แสบดีแท้ ทำไมชีวิตหนูหกต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย TOT

 

    ฉันคดตัวลงนอนด้วยความอนาถใจ แต่ชีวิตแมวที่แสนบัดซบของหนูหกยังไม่จบเท่านั้น

 

“เฮ้ย! มึงไปดูมันสิ ตายรึยังวะ”ผู้ชายคนหนึ่งที่แลดูเหมือนยักษ์เดินได้ในมุมแมวๆแบบฉันพูดขึ้น

 

“ไม่รู้ อยากรู้มึงก็จับเองดิ จะติดโรครึป่าวก็ไม่รู้!”(ยักษ์)ผู้ชายอีกคนตอบ

 

“กูว่าเอามันไปทิ้งก่อนที่ลูกค้าจะมาซื้อแมวเหอะ มีหวังถ้าเขาเห็นนังแมวนี้เขา แมวร้านนี้ขายไม่ออกแน่”

 

      ห๊ะ! เดี๊ยวเพ่ พูดผิดพูดใหม่ได้นะ!

 

“เออๆ”อีกคนตอบรับแล้วรีบสวมมือ จากนั้นเขาก็ดึงหนังตรงคอที่มีอันน้อยนิดของฉันขึ้นจนฉันห้อยโตนเตง

 

      อย่าจับแบบนั้นสิ! มันโดนแผล!

 

    เขาไม่รั้งรอรีบเตรียมจะหันหลังเดินไปทิ้งฉันที่หลังร้าน ถ้าไม่ติดว่าหน้าร้านดันมีลูกค้าเข้ามาพอดี

 

          กริ้ง กริ้ง

 

    มีชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาในร้านด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เฮ้ย! นั้นมันพี่ชายสุดหล่อที่ฉันเจอเมื่อคืนที่ร้านชวมชินนี่!

 

      พี่ชายสุดหล่อ ช่วยหนูหกด้วยยยย

 

“เหมียววววว!!”ฉันส่งเสียงร้องและสายตาขอร้องอ้อนวอนไปยังพี่ชายสุดหล่ออย่างเต็มกำลังที่แมวผอมโซแผลเหวอะวะตัวหนึ่งจะทำได้และมันกำลังจะได้ผล เขาหันมาสบตากับฉันเข้าจังๆ ก่อนที่เขาจะหันไปพูดอะไรกับผู้หญิงข้างสักอย่างแล้วแยกออกมา

 

“เดี่ยวครับ”เขาส่งเสียงรั้งผู้ชายคนที่หิ้วฉันไว้

 

      เยสๆมันได้ผล

 

“เอ่อ...มีอะไรหรือครับ”ชายคนนั้นหน้าซีด

 

“คุณกำลังจะเอาน้องเหมียวไปไหนเหรอครับ”

 

“เอ่อ...มัน...”อำอึ้งพูดไม่ถูก

 

“คุณไม่ได้กำลังจะเอามันไปทิ้งใช่ไหมครับ”พี่ชายหน้าหล่อถามขึ้นด้วยเสียงราบเรียบทั้งๆที่ใบหน้าก็ยังคงรอยยิ้มอ่อนโยนไว้อยู่ แต่บรรยากาศดูมาคุชมกล

 

“ปะ...ป่าวครับ”เมื่อชายคนนั้นเอยปฏิเสธฉันก็รีบดิ้นและส่งเสียงร้องท้วงขอความเป็นธรรมทันที

 

“แง๊ว!”(ไม่จริง พี่ชายสุดหน้าอย่าไปเชื่อ!)

 

“น้องเหมียวเขากำลังจะเอาคุณไปทิ้งจริงๆใช่ไหมครับ”เขาหันมาสบนัยตาที่มีความหวังอย่าแรงกล้าของฉัน...ฉันจึงพยักหน้าแรงๆส่งไปซะหลายๆที ทำเอาพี่ชายหน้าหล่อแอบตกใจเบาๆที่ดูเหมือนแมว(ที่มีฉันอยู่ในร่าง)จะเข้าใจภาษาคนแต่ก็กลบเกลื่อนอาการด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติ”ผมจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร หากคุณให้ผมซื้อแมวตัวนี้“

 

“ครับๆ ไม่มีปัญหาครับ”ผู้ชายคนนั้นรีบพยักหน้ารัวเร็วด้วยสีหน้าหวันวิตก

 

“ขอบคุณครับ ^^”

 

“อ่า ครับ - -;”

 

“ส่งแมวของผมมาด้วยครับ ^_^”

 

“ครับๆ - -;”ชายหนุ่มรีบส่งตัวฉันให้พี่ชายหน้าหล่ออย่างทนุถนอมโดยทันที จากหลังตีนเป็นหน้ามือเลยละ!

 

      ให้รู้ซะบ้างว่าไพเป็นไพ :P

 

    เมื่อฉันตกอยู่ในอ้อมกอดของพี่ชายหน้าหล่อแล้วก็รีบทำการถูไถ(อย่างระมัดระวังแผล)และส่งเสียงร้องเหมียวๆอย่างน่ารัก(ห้ามแอบดูสภาพไร้ขน)

 

“เหมียว~”

 

“น้องเหมียว อยู่ที่นี่คงโดนแกล้งใช่ไหมครับ ดูสิทั้งผอมทั้งแผลเต็มไปหมดเลย”พี่ชายหน้าหล่อทำหน้าสลดเศร้าใจ

 

“เหมียว~”(ใช่ๆ พวกเขาแกล้งหนูหกพี่ชายจัดการเลย!)ฉันพยักหน้างึกๆและยกเท้าหน้าชี้ไปที่รั้วของพวกแมวหน้าหยิ่งที่ทำหน้าอิจฉาริษยาฉันอยู่

 

“ฟังรู้เรียนหรือน้องเหมียว หืม น่ารักจัง ^_^”พี่ชายหน้าหล่อระบายยิ้มอ่อนโยนอย่างอารมณ์แท้จนฉัน(ที่อยู่ร่างแมว)ตาพร่ามัวกับออร่าเฉิดจรัด”ต่อแต่นี้ไปปะป๊ะโทะระจะไม่ยอมให้ใครมารังแกน้องเหมียวได้อีกแล้ว เพราะน้องเหมียวเป็นแมวของป๊า”โทะระโน้มตัวลงมากดจูบที่กลางกระหม่อมของฉันเบาๆราวกับให้คำสัญญา

 

      งือ~ หัวใจเต้นแรง ไม่อยากเป็นแมวแล้วคะอยากเป็นเมียของปะป๊า อุ้ย! แรดจุง >,.<