Couple เปลี่ยนคู่ปลอมให้จริง

*****เนื้อหาเรื่องนี้มีคำหยาบ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*****
 
“นี่พวกมึงคืนดีกันแล้วสินะ?” เสียงไอ้ไข่มุกถามเมื่อเห็นไอ้แบงค์กับไอ้ออมเดินเข้ามาด้วยกัน
“กูไม่ปล่อยให้เมียห่างกายนานหรอก” ไอ้แบงค์ดึงไอ้ออมเข้ามากอดแน่น หวานเกรงใจกูหน่อย
ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง
“สิน!!!!” เสียงร้องตะโกนด้วยความโมโหของไอ้ฝรั่งผัวเก่าไอ้ออมดังมาจากหน้าตึกคณะ
ใต้ตาดำคล้ำไม่อาจทำลายล้างความหล่อของมันได้จริงๆ ต้องยอมรับแล้วสินะว่ามันแม่งหล่อของจริง... แต่กูไม่ยอมรับเรื่องที่มึงจะมาแย่งเมียเพื่อนกูหรอก ผมเดินเข้าไปขวางมันที่ทำท่าจะเข้ามาลากตัวไอ้ออม
“มึงมาขวางทำไมว่ะ... พี่” พูดไทยชัดแจ๋วเลยมึง ผมมองมันตาค้างเล็กๆ มันพูดขึ้นต้นเรียกผมว่ามึง และจบลงท้ายด้วยพี่ แต่ไอ้คำว่าพี่แม่งก็มาช้า เหมือนมันจะชะงักไปชั่วขณะก่อนหลุดพูดออกมา
“มีอะไรค่อยกลับไปคุยกันที่บ้าน” ไอ้ออมบอกปัด เลี่ยงที่จะพูดต่อ
ผมหันไปมองไอ้แบงค์ ผัวใหม่จอมขี้หวงอย่างมันคงไม่ยอมให้ผัวเก่าที่โคตรหล่อไปเคลียร์กันลับหลังแน่ๆ แต่ผิดคาด..ไอ้แบงค์ยืนนิ่งไม่เอ่ยปากหรือยื่นบาทาทาบหน้าเหมือนทุกที และไม่ใช่ผมตกใจคนเดียว ไอ้เวฟ ไอ้กล้อง และไอ้มุกที่คิดเหมือนกับผมก็มองพวกมันตาค้างเช่นกัน
 “ไม่ได้! เมื่อคืนยูไม่ยอมกลับบ้าน โทรไปก็ไม่รับ ยูไปอยู่ไหน? ไปค้างบ้านมันหรอ??” ผัวเก่าเข้าไปกระชากคอเสื้อผัวใหม่ เชี่ย! มึงได้ตายของจริงแน่
เชี่ย!! ไอ้แบงค์กลับยืนนิ่งให้มันกระชากคอเสื้อ แต่ผมแอบเห็นหางคิ้วมันกระตุกเล็กๆ
“กองทุน!!!” ไอ้ออมเรียกชื่อผัวเก่ามันสุดเสียง เอ่อ...ชื่อผัวเก่ามึง..คือแบบว่า...ถ้าฟังแค่ชื่อ กูคิดว่าพวกมึง2คนเป็นพี่น้องกันนะเนี่ย
แต่ตอนนี้ประเด็นที่ผมสนใจคือ ไอ้ออมมันเป็นคนติดบ้านมาก ก็เข้าใจอ่ะนะว่ามันเป็นห่วงลูกสาวที่น่ารัก แม้ตอนแรกจะแอบคิดว่าเพราะไอ้แบงค์มันหวงเมียเลยไม่ให้ไอ้ออมอยู่ข้างนอกเกิน 5ทุ่ม แต่!!!!!! เมื่อคืนไอ้ออมไม่กลับบ้าน... เรื่องนี้ต้องเสือกดิครับ รออะไร
“กองทุน? ทำไมชื่อคุ้นๆว่ะ” ไอ้มุกที่นั่งลุ้นอยู่พูดขึ้นมาเบาๆ หูขี้เผือกอย่างผมมันก็ทำงาน ก็น่าจะเป็นคราวก่อนรึเปล่าที่มันมาพาตัวไอ้ออมไป...มั้งนะ?
“ออกมาคุยกันข้างนอกเลย!” ไอ้ออมลากผัวเก่ามันออกไป
“ไอ้ฟิล์มมึงจะไปไหน?” ไอ้แบงค์เบรกผมไว้ไม่ให้เดินตามไป
“ไอ้แบงค์..มึงปล่อยให้มันไปกันตามลำพังเนี่ยนะ? มึงไม่กลัวว่า...”
“ไม่มีอะไรหรอก กูเชื่อใจเมียกูว่าเอาอยู่” มันมีการมายักคิ้วใส่ผมอีก ถ้ามึงทำใส่สาวๆคงตายศพสีชมพู แต่กูเพื่อนมึง! ขนลุกเว้ย!!!
“มึง!!! กูว่ากูคุ้นๆชื่อนี้นะ”
“ยังไม่จบอีกนะมึงไอ้มุก” ไอ้เวฟพูดขึ้นก่อนจะหยิบชีทเดินนำไปที่ห้องเรียนโดยมีไอ้กล้องตามไป ก่อนไปมันยังมีการส่ายหน้าเอือมๆให้อีกคน
“มึงจะไม่ตามไปจริงๆหรอว่ะ?” ผมถามไอ้แบงค์เป็นครั้งสุดท้าย มันส่ายหน้า “งั้นกูเสือกนะ อย่าทำให้งานอดิเรกกูด่างพล่อยไปมากกว่านี้เลย”
“แล้วแต่มึงเลยแล้วกัน กูไปเรียนก่อนล่ะ รีบพาไอ้ออมมาด้วยนะมึง เดี๋ยวโดนตัดคะแนนจะชิบหายก่อนเรียนจบ”
ไอ้แบงค์พูดก่อนจะเดินตามไปเพื่อนๆไปที่ห้องเรียน มึงไม่สนใจเลยหรอว่ะ? ผมได้แต่มองมันตามหลังอย่างเหลือเชื่อ มันปล่อยวางได้ง่ายแบบนี้เลยหรอว่ะ