Couple เปลี่ยนคู่ปลอมให้จริง

*****เนื้อหาเรื่องนี้มีคำหยาบ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*****

“ไอ้ทุน.. อยากตายรึไง? ไม่รู้หรอว่าไอ้แบงค์มันสายดำเลยนะ”

“สายดำแล้วไง ยูเป็นผู้หญิงนะไปค้างนอนกับผู้ชายอย่างนั้นได้ยังไง?” น้ำเสียงปนโมโหของไอ้น้องชายทำให้ฉันโกรธไม่ลง ก็เข้าใจนะว่ามันเป็นห่วง แต่ฉันก็โตพอรู้จักป้องกันนะ

“ก็นั่นแฟนไอ”

“แฟน! ไม่ใช่ผัว!”

ฉันรู้สึกถึงความพัฒนาทางด้านภาษาไทยของมันที่ก้าวกระโดด ไอ้ทุนหรือกองทุน น้องชายคนเล็กของบ้าน มันเป็นคนเดียวที่ไม่ชอบเรียนภาษาไทย เพราะมันรู้สึกน้อยใจที่พวกพี่ๆพูดได้คล่องแคล่ว แต่ตอนนี้คงไม่ต้องเป็นห่วงแล้วล่ะ

“เงียบแบบนี้ อย่าบอกนะว่า... กูจะไปฆ่ามัน!”

“ใจเย็นๆ”

ฉันคว้าแขนมันไว้ แต่เพราะตอนนี้มันโตกว่าแต่ก่อนมาก ทั้งสูง แรงความ และกำยำอีก ทำให้การรั้งมันค่อนข้างชิบหายเลยล่ะ ไม่ใช่ลำบากธรรมดา ไม่รู้ว่ายื้อกันไปมาอีท่าไหนกลายเป็นฉันมากอดรั้งเอวมันไว้จากด้านหลัง และสิ่งที่ทำให้ฉันได้สติก็คือ ไอ้ฟิล์ม...ผู้เสือกได้ทุกสถานการณ์ไม่ดูค่าชีวิตที่กำลังจะหมดหลอด

“พะ...พะ...พวกมึงกำลังทำอะไรกัน! ปล่อยเพื่อนกูนะเว้ย!...ไม่ใช่สิ ไอ้ออม..มึงปล่อยมันนะเว้ย!!!”

“แล้วมึ...” ไอ้ทุนเหล่มองฉันก่อนจะเปลี่ยนสรรพนาม “แล้วพี่เสือกอะไรด้วย...ครับ” ก็ยังดีรึเปล่า? ที่มีครับ??

“เสือก...คืองานอดิเรกของกู” มันตอบกลับมาด้วยความภาคภูมิใจ “ไอ้ออมมึงมานี่เลย มึงขึ้นไปเรียนก่อนเลยเดี๋ยวฝั่งนี้กูจัดการเอง”

ไอ้ฟิล์มดันหลังให้ฉันหนีเข้าไปในด้านในตึกคณะก่อนที่มันจะขวางหน้าไอ้ทุนเอาไว้ให้ ไอ้ทุนทำท่าจะตามแต่ก็ถูกไอ้ขี้เสือกอย่างไอ้ฟิล์มรั้งไว้ ด้วยวิธีไหนว่ะ?

“มึงชื่อกองทุนสินะ” ผมถามมันหลังจากที่ไอ้ออมหนีเข้าไปด้านในได้สักพัก

“รู้จักชื่อกู..ชื่อผมได้ยังไง?” เหมือนมันจะมีการสับสนทางภาษา หรือพยายามพูดดีว่ะ? “อ้อ~ ลืมไป ว่าเสือกเป็นงานอดิเรก”

“กูว่าจะโกรธแต่มันคือเรื่องจริง กูไม่โกรธ” มันทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจ

“เข้าเรื่องเถอะ ขวางผมทำไม?”

“ไอ้ออมมันมีผัวใหม่แล้ว” พอพูดว่าผัวใหม่ดูเหมือนมันจะโมโหขึ้นมา “เรื่องของมึงกับมันก็ควรจะจบได้แล้ว”

“จะจบได้ยังไง!?”

“ไอ้เชี่ยนี่! ไม่ให้จบได้ยังไงว่ะ ก็คนเขามีผัวใหม่ไปแล้ว ผัวเก่าอย่างมึงก็ไม่มีสิทธิ์ไง!!!”

“…..” มันดูจะอึ้งที่ผมตะโกนใส่หน้ามัน

“เอ่อ...กูขอโทษที่พูดตรงไป แต่มันคือเรื่องจริง มึงทำใจเถอะนะ ส่วนเรื่องลูก..น้องยูโร มึงไม่ต้องห่วงเดี๋ยวพวกกูช่วยดูแลอีกทาง มึงก็ควรเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนซะ ไอ้ออมน่ะ..ปล่อยให้มันมีความสุขเถอะ มันทำเพื่อคนอื่นมาเยอะแล้ว”

ผมตบบ่ามันเบาๆอย่างเห็นใจ ดูเหมือนมันจะสำนึกได้ ก่อนจะหันมาจ้องหน้าผมด้วยแววตาเจ้าเล่ห์

“ผมถามอะไรหน่อย”

“ถะ...ถามมาดิว่ะ” เป็นผมเองที่เสียงสั่นกลับไป

“ในเมื่อสินมีผัวแล้ว คนโสดอย่างผมก็ควรมีใครสักคนใช่มั้ยครับ” รอยยิ้มของมึงคือยังไงว่ะ? ผมได้แต่พยักหน้าตอบมันแทนคำพูด “แล้วพี่ว่าผมจะหาใครสักคนได้ที่ไหนครับ?”

“กะ..กูจะไปรู้กะ..กับมึงเรอะ? หน้าตาหล่อยันโคนผมแบบมึงเดินไปเดี๋ยวก็มีคนวิ่งเข้ามาหาเองล่ะ”

“งั้นผมก็มีสิทธิ์เลือกใช่มั้ยครับ?”

“นั้นมันก็เรื่องของมึง”

“พี่ช่วยผมหน่อยได้มั้ยครับ? นะครับ..นะพี่” มันขยับเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ ด้วยสัญชาตญาณทำให้ผมต้องก้าวถอยหลัง

“เออ!!!”

“เบอร์ครับ” มันแบมือยื่นมาทางผม

“เบอร์เชี่ยไร?”

“ก็พี่บอกจะช่วยผม ไม่ให้เบอร์แล้วจะให้ผมโทรจิตหรือจุดธูปเรียกพี่หรอครับ?”