Twin แฝดเลือดผสม

แสงแห่งสมุทร

“นีโอ!!”   เสียงอุทานดังขึ้นพร้อมกับร่างของนีโอกำลังค้างเกร็ง   หากสังเกตดีๆ จะเห็นไอเวทย์กำลังระเหยออกจากร่าง

“รีบช่วยเหลือเขาก่อน”  เจ้าเมืองสั่งการ   เชโด้และเบลจึงตรงเข้าช่วยนีโอออกจากโซ่ตรวนที่พันธนาการร่าง

“ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ดีแน่   เอายังไงต่อดี”  เบลเอ่ย

“จะหนีไปตลอดไม่ได้   ต้องแก้ที่ต้นเหตุถึงจะถูกต้อง”   ชายน์เอ่ยขณะที่ตรงเข้ามาดูอาการของนีโอ

“เชื่อว่าเธอมีทางออกสำหรับเรื่องนี้แล้ว   งั้นเราฝากนีโอด้วยนะ      จาร์น่า  กลับคฤหาสน์ไปจับคนกบฏพร้อมกับเรา”   เจ้าเมืองเอ่ยตัดสินใจ

“ที่นี่มีทหารของคุณจาร์น่าควบคุมสถานการณ์แล้ว   พวกนายไปช่วยท่านไคล์   ส่วนนีโอฉันจัดการเอง” 

“แล้วผมละครับพี่?” คิมถามเพราะตนไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรต่อ

“นายไปกับฉัน ”  ชายน์เอ่ยพร้อมกับอุ้มร่างของนีโอแล้วบินออกไปยังลานพื้นที่ว่างใจกลางเมือง

‘อดทนอีกนิดนะนีโอ’

“เอ้ยย  ผมบินไม่ได้นะพี่ชายน์  เอายังไงละเนี่ย”  คิมที่ไม่เคยใช้เวทย์สำหรับการเดินทางอากาศก็ได้แต่โอดครวญจนพี่ๆ อดขำไม่ได้

“อ่ะ  พี่สาวให้นายยืมก่อน  แค่ขี่มันไว้แล้วสั่งการได้เลย  มันฟังรู้เรื่อง”  ฮันนี่เอ่ยพร้อมกับส่งไม้กวาดให้คิม

“แล้วพี่ละครับ?” คิมยังคงห่วงพี่

“พี่ยืมส่วนกลางได้   รีบไป”  ฮันนี่เอ่ยตัดบทพร้อมรีบผลักรุ่นน้องให้ออกตามเพื่อนไป   แม้ว่าจะดูทุลักทุเลไปบ้างสำหรับครั้งแรกของการใช้ไม้กวาดแม่มด   แต่แค่คิมไม่ตกลงมาบาดเจ็บก็ถือว่าใช้ได้แล้ว

“นีโอ  เป็นไงบ้าง?”  ชายน์เอ่ยถามหลังจากที่ตนสร้างบาเรียป้องกันให้นีโอแล้วและดูเหมือนว่านีโอมีอาการที่ดีขึ้น

“ขอบใจนะชายน์   นายจะทำอะไรต่อ?”

“ฉันจะไม่ยอมให้นายต้องเสียสละอีก   อัญมณีนั่นเป็นหน้าที่ของฉันดังนั้นฉันจะจัดการมันเอง”

“ยังไง?”  นีโอเอ่ย

“มันอยากได้พลังเวทย์   ก็ให้มันมาเอาที่ฉันนี่”   คำกล่าวของชายน์สร้างความตะลึงให้นีโอไปชั่วขณะ  

“ฉันจะถ่ายพลังไปยังอัญมณีแล้วนายจะต้องดึงพลังเวทย์นายกลับมาให้ได้   เข้าใจนะ”

“แล้วนายล่ะ?  จะเป็นอย่างไรต่อ?”   นีโอถามเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของชายน์

“นายว่าเกาะนี้มันจมลงเพราะอะไร?   ถ้ามันจะกลับขึ้นไปได้อีกครั้งก็เพราะสิ่งนั้นแหละ”  ชายน์เอ่ยอย่างมีความหวัง

“อืม  เข้าใจแล้ว”  นีโอที่เริ่มเข้าใจความหมายของชายน์ก็เริ่มมีสีหน้าดีขึ้น    แม้เขาจะรู้ว่าชายน์มีความสามารถและจริงจังกับทุกสิ่งที่ทำแต่ทว่าภารกิจเสี่ยงอันตรายแบบนี้ยังไงเขาก็อดเป็นห่วงเพื่อนไม่ได้

 

ณ คฤหาสน์เจ้าเมือง

            ทันทีที่เนย์ยาและหัวหน้าทหารเวทย์หลบออกจากคุกเวทย์ก็พากันกลับมายังคฤหาสน์ของเจ้าเมือง   เพราะหากหนังสือแต่งตังของเขาได้ประทับตราของเจ้าเมืองคนปัจจุบันแล้วนั่นก็หมายถึงเขาได้เป็นเจ้าเมืองคนใหม่โดยสมบูรณ์แบบ   และสิ่งที่เขาต้องการคือตราประทับที่เขาเชื่อว่ามันอยู่ในคฤหาสน์นี่

“ท่านและคนของท่านจัดการทหารองครักษ์นี้ที   เราจะเข้าไปหาตราประทับของท่านเจ้าเมือง”  เนย์ยาเอ่ยสั่งหัวหน้าทหารเวทย์

“ท่านต้องรีบหน่อยนะครับ ”

“อย่ากลัวไปนักเลย  พวกนั้นคงปลีกตัวออกมาจากคุกเวทย์ไม่ได้ง่ายๆ หรอกเพราะแม่ทัพทหารกองกำลังป้องกันและแม่ทัพกองกำลังอาสากำลังพาคนไปสมทบที่นั่น     ส่วนคนของอารามเทพกำลังมาที่นี่แล้ว ”  เนย์ยาเอ่ยแผนการให้หัวหน้าทหารเวทย์สบายใจ

“งั้นเชิญท่านตามสบายเลยครับ  ทางนี้ข้าและคนของข้าจะจัดการให้”  หัวหน้าทหารเวทย์เอ่ยพร้อมกับที่เนย์ยารีบบุกเข้ายังคฤหาสน์   แม้ว่าสถานการณ์จะดูเงียบผิดปกติไปบ้างแต่เนย์ยาก็ไม่ได้สนใจมากเท่ากับการค้นหาตราประทับของตำแหน่งเจ้าเมือง   เหตุนี้จึงไม่ได้สังเกตว่ามีบางคนกำลังเข้ามาในห้องนี้เช่นกัน

“แทนที่จะสำนึกหรือหนีไป  แต่กลับมาอยู่ที่นี่    ท่านช่างกล้ามากนะ ”  เสียงเจ้าของคฤหาสน์เอ่ยขึ้นทำให้เนย์ยาชะงักไป

“หึ  แต่ท่านก็กล้ากว่านะ   พลังเวทย์เท่าทีมีก็น้อยนิด   ยังกล้ามาเผชิญหน้ากับข้า”  เนย์ยาเอ่ยพร้อมเรียกวารีเวทย์ออกมาบนฝ่ามือ   ลูกบอลน้ำขนาดใหญ่เคลื่อนไหวไปมาพร้อมจู่โจม

“เราไม่กลัวท่านหรอก   ยังไงซะท่านก็ไปจากที่นี่ไม่ได้แล้ว    อ้อ  ท่านกำลังตามหาสิ่งนี้อยู่สินะ”  เจ้าเมืองเอ่ยพร้อมแสดงตราประทับออกมาให้เนย์ยาได้เห็น   ทันทีที่เนย์ยาเห็นก็รีบจู่โจมเจ้าเมืองทันที   แม้พลังเวทย์จะสู้เนย์ยาไม่ได้แต่ก็เพียงพอที่จะป้องกันตนได้ในระยะเวลาหนึ่ง   เหตุนี้บาเรียแก้วจึงถูกสร้างขึ้นมาป้องกันพลังเวทย์จากเนย์ยาที่จู่โจมอย่างฉับพลัน

“ส่งตราประทับมาดีกว่านะท่านไคล์  เรื่องจะได้จบ”

“ต่อให้ท่านได้มันไป   ท่านก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงเมืองนี้ได้หรอก”

“งั้นท่านก็จงพังพินาศไปกับคฤหาสน์นี้เลยแล้วกัน”  เนย์ยาเอ่ยพร้อมเตรียมร่ายเวทย์อย่างสุดกำลัง     ฉับพลันก็มีเสียงดังแทรกขึ้นพร้อมกับกลุ่มทหารมากมายวิ่งเข้ามาล้อมเนย์ยาไว้ทันที

“ท่านนั่นแหละหยุดได้แล้ว  ไม่เช่นนั้นจะเป็นตัวท่านเองที่พินาศนะ  ท่านหัวหน้าแม่ทัพ”  จาร์น่าเอ่ยแทรกพร้อมเข้าขวางเพื่อคุ้มกันเจ้าเมือง   บัดนี้ทหารจำนวนมากต่างวิ่งเข้ามาปิดล้อมทุกทางเข้าออกของคฤหาสน์  ส่วนภายในห้องโถงที่เกิดเหตุอยู่

“ถึงตอนนี้ข้าเองก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว  หึหึ!!” 

..................................

“ทุกคนเข้าไปช่วยท่านไคล์   ทางนี้ให้พวกเราจัดการดีกว่า”  เฟย์เอ่ยให้เด็กๆ เข้าไปยังในตัวคฤหาสน์หลังจากที่ทั้งหมดได้เดินทางมาถึงก็พบว่าทหารของจาร์น่าและเนย์ยากำลังต่อสู้กันอยู่   และยังมีคนของอารามเทพติดตามพวกเขามาด้วย

“ทำตามนี้เถอะ  พวกอารามเวทย์ไม่ใช่คนที่จะจัดการได้ง่ายๆ”  ดัสค์เอ่ยสนับสนุนเฟย์   เดวี่ ฮันนี่  เซ เชโด้และเบลจึงพากันเข้าไปยังด้านใน

“เราคงต้องร่วมมือกันดีๆ แล้วแหละนะ”  เฟย์เอ่ยพร้อมส่งยิ้มให้ดัสค์

“ไม่ต้องพูดมาก  จะเอายังไงก็บอกมา”  ดัสค์เอ่ยแต่ก็ทำให้เฟย์ยิ้มออกมาทันที   แต่ยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะได้ลงมือก็มีเสียงเอ่ยแทรกจากผู้มาเยือนดังขึ้น

“พวกเธอเป็นใครถึงมาขวางทางพวกเรา”   กลุ่มผู้มาเยือนทั้งเก้าคนเอ่ย    

“แล้วพวกท่านเป็นใครถึงกล้ามาบุกคฤหาสน์เจ้าเมือง”  เฟย์เอ่ยย้อนคนเบื้องหน้าทั้งเก้าคนที่ดูแล้วมีอายุมากพอควรแล้วและคิดว่าน่าจะเป็นพวกบำเพ็ญเพียรฝึกเวทย์เป็นแน่

“เรามาตามล่าปีศาจ   เมืองของเราไม่ต้อนรับและไม่ยอมให้ใครคบคิดกับปีศาจเพื่อทำลายเมืองนี้เด็ดขาด”

“แม้แต่เจ้าเมืองพวกท่านก็จะจัดการรึ?”  ดัสค์เอ่ยแทรก

“นี่เจ้า!!   แบบนี้ก็แสดงว่าข่าวที่เราทราบมาเป็นความจริงสินะ”  ผู้นำของอารามเทพเอ่ย

“จริงหรือไม่จริงพวกเราไม่รู้หรอก   แต่อีกซักครูทุกอย่างที่เป็นความจริงจะกระจ่าง    อย่างไรเชิญท่านรอดีกว่านะ   อย่าเข้าไปเลย”  เฟย์เอ่ยเสริม

“เกรงว่าจะไม่ได้แน่ๆ  หากพวกเจ้าขัดขวางเราเห็นทีเราคงจะต้องจัดการพวกเจ้าไปด้วย”  หนึ่งในกลุ่มของอารามเทพเอ่ยแทรกขึ้นสร้างความหงุดหงิดให้ดัสค์จนเห็นได้ชัด

“พวกนี้เป็นถึงเทพผู้บำเพ็ญเพียรแต่กลับโดนหลอกชักจูงได้ง่ายจัง หึ!!”  ดัสค์เอ่ยอย่างหงุดหงิด

“งั้นเราก็เล่นกับเขาหน่อยสิ 555”  เฟย์เอ่ยพร้อมเดินออกไปหากลุ่มของอารามเวทย์ทันที

“นี่   ถ้าอยากจะจัดการพวกเราก็เข้ามาเลย   แต่ขอเตือนนะว่าหากพวกท่านแพ้   พวกท่านคงต้องเสียพลังเวทย์ที่อุส่าห์บำเพ็ญเพียรมาให้กับเราแน่ๆ  หึ!!”  เอ่ยจบดาบสีส้มก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับเปลวเพลิงสีส้มที่ลุกโชติขึ้นจะกลุ่มของอารามเทพแตกกระเจิง

“ไฟแห่งฟินิกซ์   ระวังตัวกันด้วย”  ผู้นำอารามเวทย์เอ่ยพร้อมสร้างบาเรียเวทย์มาคุ้มกันพวกตัวเองทันที   แต่ยังไม่ทันได้อุ่นใจก็ปรากฏว่าเด็กหนุ่มอีกคนกำลังส่งของขวัญมาให้อีกแล้ว

“ระวัง!!”  เพียงเสี้ยววินาทีที่ผู้นำเอ่ยเตือนทำให้กลุ่มของอารามเวทย์หลบพ้นอัคคีเวทย์ของดัสค์ไปได้

“เจ้าเด็กพวกนี้  รับไป!!”  หนึ่งในกลุ่มของอารามเทพยกไม้คฑาขึ้นพร้อมกับเกลียวคลื่นพุ่งเข้าจู่โจมดัสค์   แต่ก็มลายไปทันทีเมื่อปะทะเข้ากับเปลวเพลิงของเฟย์

“ไฟแห่งฟินิกซ์จริงๆ สินะ”  ผู้ใช้วารีเวทย์โจมตีดัสค์เอ่ยอย่างรู้ทันเมื่อเห็นว่าเวทย์ของตนไม่สามารถเอาชนะเด็กหนุ่มเบื้องหน้าได้

“ทุกคนฟัง   เราคือผู้บำเพ็ญเพียรฝึกเวทย์   หากเราร่วมมือกันอย่างไรเราก็เอาชนะเด็กสองคนนี้ได้แน่ๆ ”  ทันทีที่ผู้นำเอ่ยเหล่าสมาชิกของอารามเวทย์ก็ขยับประจำที่ตามตำแหน่งในจุดที่แปลกตาออกไปพร้อมกับเริ่มร่ายเวทย์

“ค่ายกล   ระวังพวกนี้ไว้หน่อยนะ”  เฟย์เอ่ยเตือนดัสค์เมื่อเห็นว่าคู่ต่อสู้กำลังผสานเวทย์เพื่อมาสู้กับฝ่ายของตน   แม้ว่าเวทย์ของกลุ่มอารามเทพจะสูงแต่ก็ยังไม่สามารถเทียบเท่าเขาและดัสค์ได้   เพราะเป็นที่รู้กันว่าเขาทั้งคู่ไม่ใช่มนุษย์แต่คือภูตที่บำเพ็ญเพียรฝึกจิตมานานนับร้อยๆปีจนสามารถอยู่ในร่างมนุษย์ได้   แต่หากว่าคนเบื้องหน้าทั้งเก้าคนนี้รวมพลังกันก็น่ากลัวมิใช่น้อย

“กลัวรึ”  ดัสค์เอ่ยพร้อมกระตุกยิ้มน้อยๆ และถือเป็นยิ้มแรกที่เฟย์ได้เห็นเลยก็ว่าได้

“ฉันเป็นห่วงนายต่างหาก   หากผิดพลาดไปนายคงได้กลับไปเป็นมังกรตัวดำๆ แบบเก่าอีกแน่  หึหึ”  เฟย์แซวแต่ก็มิวายอดยิ้มไม่ได้

“เอางี้  เรามาลองร่วมมือกันสู้บ้างเป็นไง?”  เฟย์ยังคงเสนอความคิดต่อ   และดูเหมือนว่าดัสค์ก็เห็นดีด้วย

“งั้นก็ลองดู”   สิ้นคำของดัสค์วงแหวนสีส้มทองและสีดำก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับอักขระสีทองและสีเงินลอยรอบๆ วงแหวนนั้น   บัดนี้ร่างของเด็กหนุ่มทั้งสองลอยอยู่ใจกลางวงแหวนนั่นพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงค่อยๆ เกิดขึ้น

“โจมตี!!”  ฝ่ายอารามเทพที่บัดนี้ผสานเวทย์เรียบร้อยแล้วก็ชิงโจมตีก่อน   เมื่อคนทั้งเก้าตั้งค่ายกลก็ปรากฏขึ้นเขตแดนแปดเหลี่ยมสีขาวสว่างจ้าขึ้น   ทันทีที่ผู้นำเอ่ยจู่โจมใจกลางค่ายกลก็ปรากฏมังกรเวทย์สีขาวเลื้อยพุ่งออกมาเข้าจู่โจมเฟย์และดัสค์ทันที

“ช้าไปแล้ว หึหึ   ขึ้นหลังฉันมา!!”  เฟย์ที่กลับสู่ร่างจริงเอ่ยเรียกให้ดัสค์ขึ้นมาบนหลังพร้อมกับบินทะยานสวนออกไปเช่นกัน   สองปีกใหญ่ที่กางออกพร้อมกับเปลวเพลิงสีส้มแดงที่ลุกโชติช่วงอีกทั้งเสียงร้องที่ก้องกังวานของฟินิกซ์สร้างความน่าเกรงขามมิใช่น้อย   ยิ่งไปกว่านั้นยังมีร่างของหนุ่มน้อยที่บัดนี้มีเขาสีดำเงาและสวมชุดเกราะเกร็ดมังกรสีดำยืนถือแซ่กระดูกมังกรอยู่ด้านบนพร้อมจิตสังหารสีดำที่พวยพุ่งออกมาก็ยิ่งทำให้ผู้ที่เผชิญหน้าถึงกับตกตะลึง   ทันทีที่ฟินิกซ์และมังกรเวทย์ปะทะกันก็เกิดกระแสพลังขนาดมหึมาแผ่กระจายไปทั่วทั้งบริเวณ   ส่งผลให้อาคารบ้านเรือนสั่นสะเทือนไปตามแรงพลัง   เพียงแค่แซ่กระดูกมังกรของดัสค์ที่ตวัดเข้าใส่มังกรเวทย์เพียงครั้งเดียวร่างนั้นก็สลายไปทันที

“เป็นไปไม่ได้”   ผู้นำอารามเทพเอ่ยอย่างตกตะลึงเมื่อเห็นความสามารถของเด็กหนุ่มที่อยู่บนหลังมังกร   แต่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเฟย์ก็จู่โจมคนทั้งเก้าต่อทันที   เสียงร้องของฟินิกซ์ทำให้คนทั้งเก้าต่างก็ยกมือปิดป้องหูอย่างทรมาน

“อ๊าคคคคคคค”

‘พวกท่านยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเรา’

 

 

กลับมาที่ชายน์และนีโอ...

            หลังจากที่ชายน์และนีโอตกลงกันได้   ชายน์ก็เริ่มลงมือทันที     วงแหวนสีทองปรากฏขึ้นรอบๆ ร่างของชายน์ ที่เจ้าตัวยังคงใช้ร่างเทพแห่งแสงอยู่    บัดนี้อาณาบริเวณรอบๆ  เต็มไปด้วยไอเวทย์ของชายน์ที่ปลดปล่อยออกมาและดูเหมือนว่าเจ้าลูกแก้วสีขาวขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่ด้านบนนั้นก็กำลังตอบสนองต่อชายน์เป็นอย่างดี

“ฉันจะดึงมันลงมาแล้วนะ   พร้อมมั๊ยลีโอ?”  ชายน์หันมาเอ่ยกับเพื่อน  และเมื่อนีโอพยักหน้าชายน์ก็ลงมือทันที   ลูกแก้วสีขาวกำลังลอยลงมาหาชายน์   ทันทีที่มันสัมผัสกับมือของชายน์บางอย่างก็เกิดขึ้น

“อึก!!”   ร่างของชายน์กระตุกเกร็งค้างก่อนจะหลับตาค่อยๆ ผ่อนความรู้สึกลงพร้อมกับเอ่ยกับนีโอ

“ลงมือเลยนีโอ”

“อืม”  สิ้นคำของนีโอ   เจ้าตัวก็เอื้อมมือไปสัมผัสกับอีกด้านของลูกแก้วและก็เกิดอาการเดียวกันกับชายน์   แต่เพียงครูเดียวก็กลับสู่สภาพปกติ   บัดนี้ร่างของคนทั้งสองกำลังยืนแตะลูกแก้วสีขาวขนาดใหญ่คนละด้านโดยที่คนทั้งสองต่างก็หลับตานิ่ง   เพียงแต่คนหนึ่งมีสีหน้าและอาการที่ดีขึ้นแต่อีกคนกำลังค่อยๆ แสดงอาการทรมานออกมาเรื่อยๆ   ไอเวทย์ที่แผ่กระจายออกมาจากร่างของชายน์บัดนี้ทวีความรุนแรงขึ้น   ผู้คนที่หลบอยู่ในบ้านต่างรับรู้ได้เป็นอย่างดี   บ้างออกมามุงดูการกระทำของคนทั้งสอง   บ้างไม่สามารถทนต่อกระแสไอเวทย์ได้ก็ต้องหลบอยู่ในบ้านหรืออยู่ในระยะห่างๆ   แต่ทั้งหมดนี้กลับไม่มีใครสามารถเข้าใกล้ยังพื้นที่นั้นได้เลย

“ชายน์   นายจะไม่ไหวแล้วนะ”  นีโอที่ลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่าเพื่อนของตนเองมีสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก   บัดนี้ร่างของชายน์เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ   ไอเวทย์สีขาวลอยคละคลุ้งอยู่รอบๆร่าง   และทั้งหมดจะถูกดูดเข้าสู่ลูกแก้ว   ในขณะที่นีโอเองก็รับรู้ได้เช่นกันว่าไอเวทย์แห่งแสงที่คุ้นเคยถูกส่งออกมาจากลูกแก้วเข้าหาตนเอง

“แค่นี้ยังไหว   นี่ยังไม่ถึงครึ่งที่นายสูญเสียเลยนีโอ   ฉันจะชดใช้ให้  อึก!!”  ชายน์เอ่ยพร้อมกับหลับตารวมสมาธิอีกครั้ง   ไอเวทย์ระลอกใหม่ถูกผลักเข้าสู่ลูกแก้วพร้อมกับร่างของชายน์เริ่มสั่น   แม้นีโอจะเห็นใจและสงสารเพื่อนแต่ทว่าเขาก็รู้ดีว่าเขาไม่สามารถหยุดเพื่อนได้   จึงได้แต่ให้ความร่วมมือกับชายน์ต่อไป   แต่ผ่านไปเพียงไม่นานชายน์กลับเป็นฝ่ายเอ่ยออกมาเสียเอง

“นีโอ..”  ชายน์เอ่ยออกมาเมื่อพบว่าบัดนี้ไอเวทย์ที่ตนปลดปล่อยออกมานั้นบางลงทุกทีและกำลังมีบางอย่างเกิดขึ้นกับลูกแก้ว

“ฉันอยู่นี่”  นีโอรีบเอ่ยรับเพื่อน

“เวทย์ฉันกำลังถึงขีดจำกัดแล้ว   มันอันตรายเกินไป   นายออกไปก่อน”

“ฉันจะส่งมันกลับคืนให้นาย   ฉันไม่ได้ต้องการมันขนาดนี้ชายน์”   นีโอที่ขณะนี้ไม่มีอาการเจ็บปวดแต่อย่างไรแล้วเอ่ยเป็นห่วงเพื่อนเพราะเวทย์แห่งแสงที่ชายน์ส่งผ่านลูกแก้วมาให้และเจ้าลูกแก้วขนาดใหญ่นี้ที่คืนพลังเวทย์ของตนกลับมาให้นั้นมันมากเกินพอที่นีโอจะรับไว้แล้วเช่นกัน

“ไม่  ปล่อยมือแล้วรีบออกไปซะ”  ชายน์ย้ำ

“แต่นายจะบาดเจ็บนะ”  นีโอก็ปฏิเสธคำขอของชายน์เช่นกัน   บัดนี้เมื่อทั้งคู่ต่างก็ส่งพลังกลับคืนสู่ลูกแก้วและเพียงเสี้ยวระยะเวลาที่จะได้เอ่ยต่อ    ลูกแก้วก็ร้าวและแตกกระจายออกทันที

“กรี๊ดดดด”

“ชายน์!!”

………………………………………………………………………………………………………………………..

 

เสียงร้องของคนที่มุงดูอยู่ห่างๆ หวีดร้องดังขึ้นอันเนื่องมาจากการระเบิดของลูกแก้วนั้นส่งผลต่อสิ่งต่างๆ มากมาย   ทุกคนต่างวิ่งหลบหนีชุลมุนโดยไม่มีใครสนใจถึงลำแสงสีฟ้ากำลังพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมกับเมืองทั้งเมืองกำลังสั่นไหวเหตุเพราะพื้นแผ่นดินกำลังเกิดการเคลื่อนตัวขึ้นนั่นเอง

“ชายน์!!”    นีโอตะโกนอย่างสุดเสียงเมื่อเห็นบางสิ่งกำลังพาร่างของเพื่อนพุ่งทะลุบาเรียของเมืองสมุทรออกไป   ทันทีที่บาเรียได้แตกลงก็พบว่าบัดนี้เมืองสมุทรที่เคยจมอยู่ก้นทะเลได้ลอยขึ้นสู้พื้นทะเลกลายเป็นเกาะแล้ว

                เบื้องบนในตอนนี้คือท้องฟ้าที่สดใสพร้อมแสงแดดที่มาจากดวงอาทิตย์จริงๆ หาใช่ลูกแก้วลูกเดิมไม่   นีโอนิ่งตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น พร้อมๆ กับที่ผู้คนต่างค่อยๆ ออกมาจากอาคารบ้านเรือนเมื่อเห็นว่าทุกอย่างปกติแล้ว   พร้อมกับเริ่มมีเสียงพูดคุย ตะโกนเรียกกันอย่างตื่นเต้น   จนสุดท้ายก็ครึกครื้นไปด้วยเสียงโห่ร้องอย่างยินดีของชาวเมืองสมุทรที่ได้เห็นท้องฟ้าและแสงแดดอีกครั้ง....

                หลังจากความวุ่นวายได้สงบลง  แม่ทัพใหญ่เนย์ยาถูกตัดสินประหารชีวิต   แต่เห็นแก่ความรื่นเริงของชาวเมืองที่ได้หลุดพ้นขึ้นมาจากใต้ทะเล  นีโอจึงขออภัยโทษให้แม่ทัพเนย์ยาเหลือรับโทษแค่คุมขังอยู่ในคุกเวทย์ตลอดชีวิต   ส่วนผู้สมรู้ร่วมคิดทั้งหมดก็โดนคุมขังเช่นกัน   เจ้าเมืองประกาศให้จัดงานรื่นเริงเฉลิมฉลองให้แก่ชาวเมืองและแสดงความยินดีกับนีโอที่ได้เวทย์แห่งแสงกลับคืนมาจากลูกแก้ว   พร้อมทั้งประกาศรับกองกำลังเหล่าต่างๆ และจอมเวทย์ทั่วทั้งเมืองเพื่อคัดสรรเข้าสู่อารามเทพแทนกลุ่มคนก่อนๆ ที่ก่อกบฏ   ...นีโอที่กำลังยืนมองเมืองทั้งเมืองของตนในยามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแสงไฟและเสียงดนตรีมากมายคละเคล้าไปกับเสียงหัวเราะของผู้คนแต่เจ้าตัวกลับไร้ซึ่งความรู้สึกยินดีใดๆ

“อย่าคิดมากเลยนีโอ   ชายน์ไม่เป็นอะไรหรอก”  เดวี่ที่เห็นว่าหนุ่มน้อยกำลังแบกความรู้สึกไม่ดีไว้มากมายก็ฉวยโอกาสเข้ามาพูดคุยกับนีโอ   แม้ว่าเจ้าตัวจะไม่ถนัดเรื่องปลอบประโลมแต่ในยามที่เพื่อนกำลังทุกข์  เดวี่ก็ไม่อาจอยู่เฉยได้

“ฉันทำให้ชายน์ต้องลำบากแล้ว”  นีโอเอ่ยจากความรู้สึก

“ตอนนี้เฟย์กำลังออกตามหาชายน์   เขาน่าจะสื่อสารถึงกันได้”  เดวี่เอ่ยเรียบๆ

“นายก็กำลังจะออกไปอีกคน?”  นีโอเอ่ยดักทางอย่างรู้ทัน  จนเดวี่ชะงักไปทันที

“ฉันปล่อยให้ชายน์หายไปจากสายตาไม่ได้”

“ทำไม?”  นีโอเอ่ย  แต่เดวี่ก็ยังคงเงียบอยู่

“ระหว่างนายสองคน   มันมีอะไรที่พวกเรายังไม่รู้อีกหรือเปล่า  เดวี่?”

“สำหรับฉัน  แม้ฉันจะเป็นแค่คนธรรมดา หรือวันข้างหน้าฉันจะได้ทุกอย่างคืน   แต่ชายน์คือคนที่สำคัญที่สุด”   คำตอบของเดวี่   แม้ว่าจะตอบไม่ตรงคำถามแต่ก็ทำให้นีโอยอมแพ้ที่จะถามไถ่ต่อไปได้

“งั้นก็ขอให้นายโชคดีนะ   ไม่ต้องห่วงทางนี้ฉันจะให้เพื่อนๆ ได้พักอีกสักสองสามวัน  จากนั้นเราจะไปส่งคิมเข้าโรงเรียนตามที่นายกับชายน์เคยเอ่ยไว้  แล้วเราจะออกเดินทางตามไปสมทบพวกนายอีกที”

“อืม   อย่างไรก็ตาม ให้ยึดแผนเดิมของชายน์นะ”  เดวี่เอ่ยย้ำก่อนจะปรากฏกลุ่มควันสีดำปรากฏขึ้นท่วมร่างของเดวี่พร้อมกับร่างนั้นหายวับไปกับตา

‘ถ้าไม่ใช่ชายน์เดวี่ไม่มีทางเอาจริงแบบนี้แน่  หึหึ’

 

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………