ร้านหนังสือของคุณริกกะ

ยัยนั่นคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้มาทำตัวสนิทสนมกับเจมส์กัน หน้าตาก็บ้านๆเทียบฉันก็ไม่ได้ซักนิดแถมยังทำตัวเห่ยๆ ดูยังไงฉันก็เหมาะกว่าอยู่แล้วฮึๆ

หญิงสาวคนหนึ่งกำลังบ่นพึมพัมกับตัวของเธอเองที่ซอกกำแพงริมตึกในขณะเดียวกับที่เธอกำลังมองเจมส์และริกกะคุยกัน

『นี่มิ้งค์เธอช่วยหาข้อมูลของยัยนั่นให้ฉันหน่อยได้มั้ย กล้ามายุ่งกับคนของฉันขนาดนี้สงสัยคงไม่อยากได้ตายดีๆแน่แล้วล่ะ โฮะๆ』

ในขณะที่เธอกำลังพูดกับมิ้งค์อยู่นั้นมิ้งค์ได้แอบหัวเราะเบาๆลับหลังของเธอไปพร้อมๆกับแสยะยิ้มไปด้วย ในหัวของเธอได้แต่คิดว่า ยัยโง่เอ้ยทำเป็นเหมือนกับเธอสมคู่ควรกับเขาตายนักแหละ

『ได้สิจ๊ะเธมส์เดี๋ยวเย็นนี้ฉันจะกลับไปหาข้อมูลของยัยนั่นมาให้เธอนะ』

มิ้งค์พูดด้วยน้ำเสียงนอบน้อมและอ่อนโยนแต่หารู้ไม่ภายใต้น้ำเสียงสุดอ่อนโยนนั้นเต็มไปด้วยความคิดชั่วร้ายระดับอาชญากร ที่พร้อมจะหักหลังทุกคนได้ทุกเมื่อไม่สนว่าจะเป็นมิตรหรือศัตรู

『ขอบใจมากนะมิ้งค์ถ้าไม่มีเธอฉันคงมากับเจมส์ถึงขั้นนี้ไม่ได้หรอก』

『ไม่เลยๆฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะทั้งหมดเป็นเพราะแกทำเองทั้งนั้นฉันก็แค่ช่วยนิดๆหน่อยๆแค่นั้นเอง ฮ่าๆ』

『อย่าถ่อมตัวไปเลยแกยังไงซะแกเองก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันนี่นะ』

ในขณะเดียวกัน

『นี่ริกกะเป็นอะไรไปรึเปล่า』

『เปล่าจ่ะ......แค่รู้สึกเหมือนกับว่าถูกมองตลอดเลย』

ริกกะนั้นกำลังกลัวและสงสัยในเวลาเดียวกัน

『ว่าแต่คนเมื่อกี้ใครน่ะ...คงไม่ใช่เจมส์ใช่ไหม ฮุๆ』

อิงค์ถามริกกะเล่นๆด้วยน้ำเสียงกวนๆพร้อมกับหัวเราะเบาๆ

『อะ.เอ่อ.....คะ.คะ.คือว่า........คือ...』

『นี่อิงค์อย่าไปแกล้งริกกะเยอะนักซิเอาให้มันพอดีพองาม』

ไอซ์รีบดุอิงค์ทันทีเมื่อเห็นริกกะมีท่าทีเขินอายจนพูดอะไรไม่ออก

『ค่าาคุณป้า』

『นี่หล่อนเรียกฉันว่าอะไรนะ』

『ป้าค่ะป้า....เรียกว่าคุณป้าค่ะ』

อิงค์ตอบกลับไอซ์ที่กำลังโมโหอยู่ด้วยน้ำเสียงกวนโอ๊ย

『นี่วอนนักใช่มั้ย』

ไอซ์ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่พร้อมปะทะได้ทุกเมื่อ

『นี่!...หยุดทะเลาะได้แล้วทั้งคู่เลย』

『อุ๊ย』

『หว๋าย』

ทั้งสองคนหยุดทะเลาะกันในพริบตาหลังจากที่ริกกะได้ตะโกนออกมา

『หายากแฮะที่ริกกะจะโมโห』

『นั่นสินะ』

และทั้งหมดก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน

แต่ในใจของริกกะนั้นก็ยังไม่หยุดที่จะสงสัยกับความรู้สึกแปลกๆ 

หรือว่านี่จะเป็นลางสังหรณ์กัน...........รู้สึกเหมือนจะมีเรื่องแย่ๆเกิดขึ้นเลยแฮะ