เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก

ตอนที่23:สนับสนุน

ถึงแม้ว่าเฉิ่นซุ่ยจะพูดแบบนี้ แต่เฉินเยี่ยนรู้ว่าอวี๋เหวยหมินไม่กลัวอัปมงคลอะไร อย่าว่าแต่อวี๋เหวยหมินเลย เฉินเวยและเธอเองก็อยากได้ของพวกนี้เหมือนกัน แต่เฉินเยี่ยนรู้ว่าเธอไม่สามารถเอาพวกของนี้มาเป็นของตัวเองได้

“ฉันรับผิดชอบ ฉันจะไปแจ้งทางการเอง ถ้าพวกเขาจะจับคน จะหาเรื่อง ก็ให้พวกเขามาจับฉันไป ฉันยอมแบกรับความผิดชอบทุกอย่าง”

เฉินเยี่ยนเดินออกมา เธอไม่สามารถให้อวี๋เหวยหมินและเฉินเวยฉวยเอาผลประโยชน์ไปได้ เธอยอมส่งมอบของพวกนี้กลับคืนประเทศ

อวี๋เหวยหมินได้ยินเฉินเยี่ยนพูดแบบนี้ก็ตาโต เฉินเวยกะพริบตาเช่นกัน เธอรู้ความคิดเฉินเยี่ยน เธอยอมให้ของตกไปเป็นของอวี๋เหวยหมิน เพราะของของอวี๋เหวยหมิน เธอก็ถือว่าได้ผลประโยชน์ร่วมเช่นกัน แต่เฉินเยี่ยนพูดแบบนี้ เอาของมาเป็นของอวี๋เหวยหมินเกรงว่าจะยากแล้ว

“พี่ อย่าพูดแบบนั้นสิ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ไม่ใช่เรื่องที่พวกเราจะออกหน้า พี่อย่าพูดด้วยความโมโห ถ้าเกิดเรื่องจริง พี่จะรับผิดชอบยังไง”

ตอนนี้เฉินเวยก็ออกมาพูดเหมือนกัน ทำหน้าตาหวาดกลัว

“ใช่แล้ว ผู้หญิงคนเดียวอยู่ดีๆ จะหาเรื่องทำไม”

มีคนรอบข้างพูดขึ้นมาเช่นกัน

“ยังไงเสียเยี่ยนจื่อบอกว่าเธอจะรับผิดชอบ ก็ให้เธอไปสิ เกิดเรื่องก็ไม่ต้องมาหาพวกเรา”

และก็มีคนเห็นด้วยกับเฉินเยี่ยน

“เธอเป็นผู้หญิงจะรู้เรื่องอะไร อย่าทำให้หมู่บ้านเราเดือดร้อน”

เฉิ่นซุ่ยไม่พอใจเฉินเยี่ยนมาก

“ฉันว่าให้ลุงจงพูดบ้างเถอะ ถ้าลุงจงรับรองว่าเกิดเรื่องแล้วจะไม่ลามมาถึงพวกเรา ไม่ลามมาถึงหมู่บ้าน ให้เยี่ยนจื่อไปก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้”

และก็มีคนให้เฉินจงออกความเห็น

เฉินเยี่ยนมองเฉินจง เธอรู้ว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิง สำหรับคนในหมู่บ้านแล้ว คำพูดมีน้ำหนักน้อยมาก ถ้าพ่อเธอยอมอยู่ข้างตัวเองก็ดีสิ

ถึงแม้การส่งมอบให้ทางการเธออาจจะไม่ได้มีจุดจบที่ดี แต่ของพวกนี้ไม่ได้ให้อวี๋เหวยหมินและเฉินเวยเธอก็คลายความกังวลได้ ไม่อย่างนั้นถ้าของนี้ตกอยู่ในมืออวี๋เหวยหมิน อีกหน่อยถ้าเขาขาย กลายเป็นเศรษฐีขึ้นมา ตัวเองจะไปสู้กับเขาได้ยังไง?

เฉินจงมองดูลูกสาว แล้วมองดูกลุ่มคนพวกนั้น เขาลำบากใจมาก ในใจเขาคิดไม่อยากจะให้ลูกสาวขายหน้า ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าทำไมลูกสาวถึงยืนหยัดไปเพื่ออะไร แต่เขารู้สึกได้ว่าลูกสาวจริงจัง

ตั้งแต่ครั้งนั้นเขารู้สึกได้ว่าลูกสาวเปลี่ยนไป ไม่เหมือนแต่ก่อน มีความคิดเห็นกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย แต่เขาก็ยังไม่รู้ความคิดของลูกสาวอยู่ดี

กฎนี้เป็นกฎที่บรรพบุรุษถ่ายทอดลงมา หลักๆ เป็นเพราะเมื่อก่อนลำบากมาก ถ้าตอนนี้เขาสนับสนุนลูกสาว ถ้าเรื่องเป็นไปในทางที่ดีก็ยังดี แต่ถ้าไม่ดี ไม่เพียงแต่ลูกสาวจะลำบาก ยังลำบากไปถึงคนทั่วหมู่บ้านด้วย

เขาแค่อยากให้ครอบครัวสงบสุข เขาไม่อยากมีเรื่องไม่ดี ดังนั้นเฉินจงตัดสินใจให้ทำตามบรรพบุรุษ ทำลายของพวกนี้ให้หมด

เฉินเยี่ยนอ่านความคิดของพ่อออก

“พ่อ ให้หนูพูดอะไรหน่อยเถอะค่ะ ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาจริง หนูจะรับผิดชอบเอง ไม่ให้โยงไปถึงคนอื่น”

เฉินเยี่ยนมองเฉินจง สายตามีแววขอร้อง ที่มากกว่านั้นคือความแน่วแน่

“จะลำบากแบบนั้นทำไม ผมบอกแล้ว ผมยอมเอาธัญพืชกับเงินมาแลก ทำลายไปก็เสียของเปล่า ถ้าเอาของพวกนี้มาให้ผม ผมยอมให้เงินห้าเหรียญหรือธัญพืชมูลค่าห้าเหรียญ”

อวี๋เหวยหมินพูดขึ้นมาอีกครั้ง เขากลัวว่าเฉินจงจะตอบรับเฉินเยี่ยน ถ้าส่งคืนประเทศแล้ว ตัวเขาเองก็จะไม่ได้ผลประโยชน์อะไรเลยสักนิด

คนส่วนใหญ่ฟังอวี๋เหวยหมินแล้วเริ่มใจอ่อน เงินห้าเหรียญนี่ไม่น้อยเลย ถือว่าได้มาฟรีๆ

“เหวยหมินพูดคำไหนคำนั้นนะ?”

มีคนโต้ตอบ

“ไม่นับ บ้านเรามีเงินมากขนาดนั้นที่ไหน อย่าไปฟังเขาซี้ซั้วพูด”

เฉิ่นซุ่ยรีบส่ายหน้า ของพวกนี้เอาให้เธอ เธอยังไม่อยากได้เลย นี่ต้องเสียเงินอีก สมองลูกชายต้องพิการไปแล้วแน่ๆ”

“พ่อ”

เฉินเยี่ยนเรียกอีกครั้ง

เฉินจงมองเฉินเยี่ยน แล้วมองอวี๋เหวยหมินที่กำลังจะตะโกนอีกครั้ง ลูกสาวไม่สนว่าเพื่ออะไร แต่ของพวกนี้ไม่อาจตกไปอยู่ในมืออวี๋เหวยหมินได้

“ได้ เยี่ยนจื่อพูดแล้ว มีเรื่องอะไรข้ารับผิดชอบเอง ถ้าจะจับคน ก็มาจับข้าไป เยี่ยนจื่อเป็นผู้หญิง ข้ารับผิดแทนลูก รับรองไม่ให้โยงไปถึงคนอื่น”

ในที่สุดเฉินจงก็พูดขึ้นมา พูดเสร็จเขาก็ถอนหายใจยาว อันที่จริงสำหรับเขาทางเลือกนี้ไม่ง่ายเลย เธอรู้สึกว่าเธอหุนหันพลันแล่นไปหน่อย แต่พูดออกไปแล้วเขาก็เคารพ

นัยน์ตาเฉินเยี่ยนแสดงออกถึงความซาบซึ้ง วันนี้ที่พ่อคนนี้สนับสนุนเธอเธอจะจดจำไว้

ฝั่งอวี๋เหวยหมินกำลังจะอ้าปากพูดอีก มองเห็นผลประโยชน์ใหญ่หลวงกำลังจะโบยบินไปเขาจะไม่ใจร้อนได้ยังไง แต่เฉิ่นซุ่ยออกแรงดึงเขาไว้ แล้วยังให้คนอุดปากเขาไว้อีก ด้วยกลัวว่าเขาจะพูดโพล่งอะไรออกไป

อวี๋เหวยหมินร้อนรนจนกระโดด แต่เฉิ่นซุ่ยไม่ให้เขาได้ออกเสียง แล้วยังตะโกนบอกว่าอย่าไปถือที่เขาพูด เงินเธอไม่มี ที่บ้านก็ไม่มี

ผู้คนนึกว่าจะได้เงินมาเล็กๆ น้อยๆ แต่เห็นเฉิ่นซุ่ยปฏิเสธ ก็รู้ว่าไม่มีหวังแล้ว เฉินจงออกมาพูดอีก ทุกคนก็เห็นด้วยกันหมด

เฉินเวยก้มหน้าลง เรื่องนี้เธอไม่ได้ออกมาร่วมพูดด้วยมาก เธอตัดสินใจแทนบ้านเฉินไม่ได้ และเธอก็ไม่มีเงินมาซื้อของพวกนี้ ขอติดไว้ก่อนคนอื่นก็คงไม่ยอมเธอ เฉินจงก็คงไม่สนับสนุนเธอเช่นกัน

เธอเกลียดเหลือเกิน เกลียดเฉินเยี่ยน เกลียดเฉินจง เกลียดบ้านเฉิน ไม่อย่างนั้นของพวกนี้ก็เป็นของเธอแล้ว

“เอาล่ะ ในเมื่อจงพูดมาแล้ว เรื่องนี้ก็จัดการตามนี้ บอกไว้ก่อนนะ ถ้ามีปัญหา หมู่บ้านไม่รับผิดชอบ ถ้าได้ผลประโยชน์ คนในหมู่บ้านทุกคนได้ส่วนแบ่ง”

สุดท้ายหวางต้าหมินประกาศออกมา

เฉินเยี่ยนมองเขาแวบหนึ่ง คนนี้ไม่โง่ รู้จักแบ่งถ้ามีผลประโยชน์ มีปัญหากลับไม่รับ แต่ว่าเฉินเยี่ยนก็ไม่ได้พูดอะไร ถ้าเธอบอกว่าได้ประโยชน์แล้วเป็นของเธอ คิดว่าคงทำให้ทุกคนในหมู่บ้านไม่พอใจใหญ่

“ได้ งั้นก็ตามนี้”

เฉินจงตอบแทนเฉินเยี่ยน คนในหมู้บานก็เห็นด้วย เกิดเรื่องไม่ดีเขาไม่สนใจ แต่ถ้าได้ประโยชน์พวกเขาก็ได้ส่วนแบ่งด้วย ทำไมจะไม่เห็นด้วยล่ะ

ต่อมาทุกคนต่างเริ่มตรวจสอบ ชามและไหที่สมบูรณ์เหลืออยู่ยี่สิบกว่าชิ้น ในสุสานก็ไม่ได้มีความเสียหายมากนัก

ของพวกนี้เอาวางไว้ที่นี่ก่อน เฉินจงไปแจ้งทางการ ถ้าเกิดอะไรขึ้นยังไม่กลับมา หรือเป็นอะไรไป ก็เปลี่ยนเวรเฝ้ากัน ถ้าของลดลงหรือหายไป คนนั้นที่เฝ้าต้องรับผิดชอบ ถึงเวลาคนในหมู่บ้านก็จะหาเรื่องคนนั้น

ตกลงเรื่องนี้เรียบร้อย เฉินจงไม่ได้หยุดพัก เขาไปเลยทันที เขาจะไปหาผู้ปกครองท้องถิ่น ไปแจ้งเรื่องนี้

เฉินเยี่ยนอยากจะตามไปด้วย แต่เฉินจงไม่ยอม หนึ่งคือไกล ต้องเดินไป เขากลัวว่าเฉินเยี่ยนจะเหนื่อย สองเพราะเขาไม่อยากให้เฉินเยี่ยนมีส่วนเกี่ยวข้อง ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาจริง เขาไม่อาจให้ลูกสาวแบกรับได้

เฉินตงไปแล้ว ทั้งหมู่บ้านต่างก็วิจารณ์เรื่องนี้กัน มีหลายคนที่ยังไม่กลับ ยังรออยู่ที่เดิม

เฉินเยี่ยนก็ไม่ไปไหน เธอได้ยินคนพวกนั้นพูดโน่นพูดนี่ หลายคนบอกว่าเธออวดดี บอกว่าเธอเรื่องมาก เธอแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน

เธอรู้ว่าตัวเองเป็นแค่คนตัวเล็กๆ ไม่มีเลือดรักชาติอะไรขนาดนั้น ถ้าเรื่องนี้ตัวเธอได้ผลประโยชน์ เธอก็ควรจะให้ตัวเองได้แล้ว แต่สถานการณ์แบบนี้ เธอไม่สามารถเอาผลประโยชน์ให้ฝ่ายตรงข้ามได้ เธอยอมให้ประเทศ ให้รัฐบาล ก็ถือว่าเธออุทิศให้

ผ่านไปอีกพักหนึ่งคนส่วนใหญ่กลับไปทำอาหารแล้ว เหลือแค่ผู้ชายกลุ่มเล็กๆ เฉินเยี่ยนก็ตามกลับไปด้วย เธอไม่กังวลว่าอวี๋เหวยหมินและเฉินเวยจะทำเรื่องไม่ดี เพราะมีคนเฝ้าอยู่ ตกลงกันแล้ว ของหายไปชิ้นหนึ่งต้องรับผิดชอบหนัก เรื่องแบบนี้ไม่มีใครกล้าขโมยให้อวี๋เหวยหมินหรอก