เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก

ตอนที่24:ลงมือ

ถึงเวลาเที่ยง เฉินเยี่ยนกลับมากินข้าว ระหว่างทางเธอเดินไปกับหวางจวน

เฉินเยี่ยนรู้สึกว่าหวางจวนนิสัยใช้ได้ เลยคุยกับหวางจวนอยู่หลายประโยค

“ทำไมปู่เธอไม่มา?”

เฉินเยี่ยนถาม เพราะหวางซินลุงของหวางจวนเป็นผู้มีปัญญาชนที่สุดคนหนึ่งในหมู่บ้าน ที่แปลกคือวันนี้เขาไม่ได้มาที่นี่ ถ้าเขาอยู่ไม่แน่เขาอาจจะอยู่ข้างเธอ มีเขาออกหน้า ช่วยพูดโน้มน้าวให้อีกแรง

“พี่เยี่ยนจื่อ ฉวนเชิงคือปู่ของเรา”

หวางจวนเข้าในความหมายของเฉินเยี่ยน วันนี้เฉินเยี่ยนเป็นคนเริ่มเรื่องที่จะเอาของส่งมอบให้รัฐ เธอต้องหวังว่าจะมีคนสนับสนุนเธอแน่ๆ

เฉินเยี่ยนเข้าใจทันที ฉวนเชิงก็คือปู่ของหวางจวน และก็เป็นพ่อของหวางซิน หวางฉวนเชิงอาจจะเป็นผู้โดนกระทำในยุคนั้น ดังนั้นตอนนี้ในสุสานเกิดเรื่องอะไร หวางซินไม่มา ไม่เข้าร่วม เป็นเพราะบ้านเขามีสาเหตุที่มาที่ไป

“ขอโทษนะ”

เฉินเยี่ยนขอโทษ เธอก็ไม่รู้จริงๆ

“ไม่เป็นไร มันผ่านไปแล้ว อีกอย่างปู่ของเราก็ใจดี เขาไม่ได้ทำอะไรผิด ดังนั้นไม่มีอะไรต้องขอโทษ พี่เยี่ยนจื่อ ฉันรู้สึกว่าพี่ไม่เหมือนแต่ก่อนเลย แต่พี่กล้าทำเรื่องแบบนี้ ฉันนับถือพี่ เป็นฉัน ฉันไม่กล้า”

หวางจวนยิ้มอย่างอ่อนโยน

จู่ๆ เฉินเยี่ยนก็รู้สึกว่าหวางจวนเป็นคนดี มีความอ่อนโยนแบบที่ผู้หญิงมี เธอหัวเราะกับหวางจวน ทั้งสองคนคุยกันไปอย่างนี้จนถึงบ้าน

“เธอยังกลับบ้านมาทำอะไร? ดูแล้วความอดทนเธอไม่เบาเลยได้เป็นจุดสนใจเลยใช่ไหม เธอยังรู้ตัวอยู่ไหมว่าเธอเป็นใคร? เธอหลงคิดไปว่าทั้งโลกอยู่เบื้องล่างเธอ คิดว่าเธอเป็นลูกสาวของจักรพรรดิฮ่องเต้หรือเปล่า? ฉันบอกเธอให้นะ เฉินเยี่ยน ถ้าที่บ้านเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา เธออย่าคิดว่าจะมีใครมาช่วยเธอ พ่อเราเป็นเสาหลักของบ้าน เขาเป็นอะไรแทนเธอไม่ได้ ถ้าเขาจะรับแทนจริง ฉันไม่มีวันยอม ถ้าเกิดเรื่องขึ้นมาจะจับใครต้องจับเธอไป ถ้าที่บ้านซวยโชคร้าย แล้วไม่ไล่เธอออกมา ฉันจะไม่อยู่กับพี่ชายเธอแล้ว เธอมันตัวหายนะ ทำให้ที่บ้านลำบาก”

เฉินเยี่ยนเพิ่งเข้ามาในบ้าน ช่างเหลียนก็ชี้จมูกด่าเฉินเยี่ยนเป็นชุด

เฉินเยี่ยนขมวดคิ้ว ช่างเหลียนคนนี้คิดว่าตัวเองเป็นใคร คนในบ้านเฉินต้องยอมเธอทุกคนหรือไง ก็แค่หมาบ้าตัวหนึ่ง

“ได้ ถ้าเกิดเรื่องขึ้นฉันออกหน้าเอง ไม่ต้องให้ใครมารับแทนฉัน ถ้าได้ผลประโยชน์อะไร เธอก็อย่าคิดจะมาแบ่งจากฉันเหมือนกัน”

เฉินเยี่ยนไม่อยากปล่อยช่างเหลียนตามอำเภอใจ ไม่อย่างนั้นอีกหน่อยก็จะโดนเธอรังแกตลอด

“เธอคิดว่าเธอเป็นใคร ผู้หญิงที่แต่งไม่ออกยังกล้ามาลองดีกับฉัน โวยวายใส่ฉัน ถ้าจ้องหน้าฉันอีกจะผูกลูกตาเธอเข้าหากัน”

ช่างเหลียนเท้าเอวตะโกนใส่เฉินเยี่ยน เธอรู้สึกว่าเฉินเยี่ยนว่าเธอ เธอเสียหน้า

“เยี่ยนจื่อ ไม่ต้องพูดแล้ว จริงๆ แล้วลูกไม่ควรเข้ามายุ่งเรื่องนี้ มีเรื่องอะไรรอพ่อกลับบ้านมาค่อยคุยกันก็ได้”

หวางนิวรีบลากเฉินเยี่ยนมา ไม่ให้เธอกับช่างเหลียนทะเลาะกัน พูดจากใจแล้ว หวางนิวก็โทษลูกสาวตัวเองอยู่เหมือนกัน ไม่มีเรื่องอะไรก็หาเรื่อง ถ้าสามีเป็นอะไรไป ที่บ้านจะอยู่กันยังไง?

เฉินเยี่ยนกลัวหวางนิวลำบากใจ เลยอดทนไม่พูดอะไร

ช่างเหลียนกลับรู้สึกว่าทุกคนในบ้านกลัวเธอ ต้องดูสีหน้าเธอเธอเลยยังไม่ยอมเลิกรา ยังคงด่าเฉินเยี่ยนต่อ แม้กระทั่งหวางนิวและเฉินจง เธอก็ยังพูดจาไม่เคารพ

“เธอหุบปากไปเลย พี่ชายฉันแต่งงานกับภรรยา ไม่ได้แต่งงานกับบรรพบุรุษ ช่างเหลียนฉันจะบอกเธอให้นะ เธออย่าคิดว่าเธอเก่งกาจนักเลย ฉันไม่อยากจะสนใจเธอ ที่เรียกเธอพี่สะใภ้เพราะเห็นแก่หน้าพี่ชายฉัน ไม่อย่างนั้นเธอคิดว่าเธอเป็นใคร? เธอกร่างอยู่ในบ้าน เธอเป็นอะไร เข้ามาในบ้านนี้ เธอเคยหาเงินสักสตางค์ไหม? เธอเคยขุดดินสักครั้งไหม? เธอเคยทำกับข้าวสักครั้งไหม? เธอเคยทำงานบ้านสักครั้งไหม? อะไรเธอก็ไม่ทำ แล้วยังตินู่นตินี่ ถ้ารังเกียจนักตอนนั้นก็ไม่ต้องแต่งเข้ามาสิ เธอดีขนาดนี้ เธอไปแต่งกับบ้านที่มีเงินไปเสวยสุขสิ ไม่ชอบฉัน ฉันสิไม่ชอบเธอ รังเกียจฉัน ฉันสิที่รังเกียจเธอ เอะอะอะไรก็ไล่ฉันออกไป เธอมีสิทธิ์อะไรไล่ฉัน? อย่าลืมสิ บ้านนี้แซ่เฉิน ไม่ได้แซ่ช่าง ต่อไปเธอระวังปากไว้ให้ดี ไม่อย่างนั้นจะหาว่าฉันไม่เกรงใจ”

เฉินเยี่ยนทนไม่ไหวแล้วจริงๆ เลยพูดกับช่างเหลียนออกไป

ช่างเหลียนโมโหจนจมูกเบี้ยวไปหมดแล้ว เพราะอะไร? เพราะเธอเหนือกว่ามาตลอด เธอแต่งเข้ามาในบ้านนี้ถือว่าลดฐานะ ดังนั้นทุกคนต้องยอมเธอ

เธอด่าเฉินเยี่ยนและเฉินหู่จนเป็นนิสัยแล้ว เฉินเวยกับเธอญาติดีกันหน่อย น้อยครั้งที่เธอจะเห็นแก่หน้าของเฉินเวย เธอด่าเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนเป็นคนซื่อๆ แต่ไหนแต่ไหนมาไม่เคยมีปากเสียง ดังนั้นเธอเลยรู้สึกว่าเฉินเยี่ยนแกล้งง่าย คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้เฉินเยี่ยนจะพูดกับเธอแบบนี้ เธอจะทนได้ยังไง?

“เฉินกุ้ย เป็นงั่งหรือไง ไม่เห็นเมียเธอโดนคนรังแกหรือ จะตีเธอไหม? ถ้าวันนี้คุณไม่ตีเธอแทนฉัน ไม่ให้เธอคุกเข่าโขกหัวให้ฉัน ฉันจะกลับบ้านไม่กลับมาอีกแล้ว ฉันจะไม่อยู่กับคุณแล้ว ฉันจะให้คุณอยู่เป็นพ่อหม้ายไปตลอดชีวิต คุณมันไม่ได้ดั่งใจเลย”

ช่างเหลียนไม่ทะเลาะกับเฉินเยี่ยนแล้ว เธอเรียกร้องให้เฉินกุ้ยไปตีเฉินเยี่ยน

“เหลียน พวกเราทำแบบนี้ไม่ได้ ผมให้เยี่ยนจื่อขอขมาคุณนะ ตีเธอไม่ได้”

หวางนิวรีบเข้ามาปลอบ ใช่ เธอยอมลูกสะใภ้ เพราะเธอหวังจะให้ลูกสะใภ้เลี้ยงดูเธอยามแก่ แต่เธอไม่ยอมให้ลูกชายมาตีลูกสาวหรอก

เฉินกุ้ยก็ซื่อมาก เขาเชื่อฟังภรรยา แต่เฉินเยี่ยนเป็นน้องสาวแท้ๆ ของเขา ให้เขาตีเฉินเยี่ยน เขาลงมือไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงยืนนิ่งๆ อยู่อย่างนั้นไม่ขยับ หวังว่าแม่จะโน้มน้าวภรรยาตัวเองได้ แบบนี้เขาจะได้ไม่ต้องลำบากใจ

ช่างเหลียนยอมเลิกราเสียที่ไหน ยังตะโกนใส่เฉินกุ้ยไม่หยุด แล้วยังพุ่งเข้าไปจะตีเฉินเยี่ยน หวางนิวเข้าไปลาก ช่างเหลียนเลยเอาความโกรธมาลงที่หวางนิว ออกแรงหนักผลักหวางนิว

หวางนิวยืนตั้งหลักไม่ได้ โดนช่างเหลียนผลัก ก้นกระแทกลงไปนั่งกับพื้น

“แม่ เป็นยังไงบ้าง?”

เฉินเยี่ยนรีบเข้าไปพยุงหวางนิว

“ไม่เป็นไร สะดุดล้ม”

หวางนิวกัดฟัน ก้นเจ็บเล็กน้อย เธอคิดไม่ถึงว่าลูกสะใภ้จะผลักเธอ

“อย่าแสร้งไปเลย ปกติแข็งแรงยังกับวัว ฉันผลักแค่นี้ก็ล้มแล้ว บอบบางเหลือเกิน คนบ้านเฉินพวกนี้ไม่มีดีเลยสักคน ใช้ไม่ได้”

ช่างเหลียนยังไม่มีความละอายใจเลยสักนิด ซ้ำยังเบ้ปากแขวะหวางนิวอีก ในใจเธอไม่มีความเคารพแม่สามีคนนี้อยู่เลย

ก่อนหน้านี้ช่างเหลียนผลักหวางนิว เฉินเยี่ยนก็โกรธแล้ว ตอนนี้ช่างเหลียนพูดจาแบบนี้ เธอโกรธจัดจนทนไม่ไหวแล้ว

ความกตัญญูเป็นสิ่งสวยงามที่ถ่ายทอดมาตั้งแต่โบราณ คนที่ไม่กตัญญู แต่อย่างน้อยต้องมีความเคารพผู้อาวุโสบ้าง โดยเฉพาะผู้อาวุโสที่ดีกับคุณ

ช่างเหลียนแต่งงานเข้ามา หวางนิวเป็นแม่สามีไม่เคยดูถูกเธอเลย ช่างเหลียนไม่เคยทำอาหาร ไม่เคยกวาดบ้าน ไม่เคยล้างชาม ไม่เคยขุดดินเลยสักครั้ง ที่บ้านก็ยอมเธอหมด

แม้กระทั่งตอนเช้าช่างเหลียนไม่ยอมตื่น หวางนิวก็ยกข้าวไปให้ถึงในห้อง รอเธอกินเสร็จ ค่อยยกออกไป ทุกครั้งที่ช่างเหลียนบ่น คนในบ้านก็ทนฟัง คิดว่าเธอแต่งงานมาเป็นสะใภ้บ้านนี้ ไม่อยากให้เธอลำบาก แต่วันนี้ช่างเหลียนกล้าผลักหวางนิว ไม่แน่พรุ่งนี้อาจจะลงมือ ลูกสะใภ้แบบนี้ หวังว่าตอนแก่ ขยับตัวไม่ไหวแล้ว คิดว่าเธอจะมาคอยปรนนิบัติ มาเลี้ยงดูหรือ? หวังไปเถอะ

เฉินเยี่ยนพยุงหวางนิวขึ้นมา ให้เธอลองขยับดู มั่นใจว่าหวางนิวไม่เป็นอะไรแล้ว เธอค่อยปล่อยมือ

ฝั่งช่างเหลียนก็ยังพูดไม่หยุด ว่าหวางนิวไม่ดี เรียกให้เฉินกุ้ยตีเฉินเยี่ยน

เฉินเยี่ยนไม่พูดอะไรสักคำตบลงไปที่หน้าช่างเหลียนสองฉาด เธอยอมให้ช่างเหลียนทำกับเธอไม่ดี แต่เธอยอมให้ช่างเหลียนทำไม่ดีกับพ่อแม่ไม่ได้ ดังนั้นเธอเลยตบช่างเหลียน เพราะช่างเหลียนลงมือกับหวางนิว