ทวงรักนางซิน

 
ดูแลพิมพ์ให้ดีนะหนูทราย ได้ข่าวว่าผัวเค้าดุมาก
**************************
“พิมพ์! เอ่อ... สวัสดีค่ะ”
ไม่เคยถูกหวยรางวัลที่หนึ่งก็จริง แต่เม็ดทรายคิดว่าตัวเองเข้าใจความรู้สึกดีใจนั้นในทันทีที่เห็นร่างบอบบางของเทพิมพ์ก้าวลงมาจากบีเอ็มสีดำที่เพิ่งเข้ามาในลานจอดรถ หลังนั่งหลังขดหลังแข็งรอมาเกือบสามชั่วโมง คนห่วงเพื่อนจนนอนไม่หลับทั้งคืนส่งเสียงเรียกพร้อมกับพุ่งพรวดเข้าไปหาเพื่อเช็คความปลอดภัยของเทพิมพ์ ทว่าเรียวขาน้อยๆกลับหยุดชะงักเมื่อตอนนี้ข้างกายของเพื่อนรักถูกประกบด้วยร่างสูงของธรธัญญ์ รังสีหวงแหนเข้มข้นจากเรือนกายสูงใหญ่ที่โอบล้อมเทพิมพ์เอาไว้ทำให้เม็ดทรายต้องเปลี่ยนใจ จากที่คิดจะลากเพื่อนไปหามุมเงียบๆสอบสวน คนห่วงเพื่อนกลับทำได้แค่ยืนนิ่งๆกุมมือไว้ที่หน้าขา
“วันนี้ไม่ทำงาน?”
“ทรายเข้ากะบ่ายค่ะคุณธัญญ์”
“มารอนานหรือยัง”
“ประมาณสามชั่วโมงค่ะ”
ธรธัญญ์ยกข้อมือด้านซ้ายขึ้นมามองนาฬิกาแก้เก้อ เพราะสามชั่วโมงที่เม็ดทรายมานั่งรอคือเวลาเดียวกับที่เขาใช้ไปกับการนัวเนียเทพิมพ์บนเตียงจนทำให้มาถึงที่ทำงานช้ากว่าปกติ จำไม่ได้ว่าเหตุการณ์แบบนี้เคยเกิดขึ้นกับมนุษย์ที่หายใจเข้าออกเป็นงานอย่างเขาหรือไม่ เหมือนจะไม่ เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เตียงนอนมีแรงดึงดูดเหมือนเทพิมพ์ และแรงดึงดูดนั้นก็รุนแรงถึงขั้นถ้าวันนี้จงจิตต์ไม่โทร.ตามว่าต้องเซ็นเอกสารด่วน เขาก็กะจะเบี้ยวงานเพื่อคลอเคลียคนตัวหอมอยู่กับบ้านทั้งวันด้วยซ้ำ ธรธัญญ์หลับตาลงไว้อาลัยให้ตัวเอง เพราะแววมาแต่หัววันเลยว่าเขาคงหลงเมียเด็กจนไปไหนไม่รอดแน่
“ให้เวลาสิบนาที พิมพ์ไม่ค่อยสบายอยู่”
อันที่จริงไม่อยากปล่อยเมียห่างตัวเลย แต่แววตาที่ปกปิดความห่วงใยไม่มิดของเม็ดทรายที่คอยลอบสำรวจเทพิมพ์แถมยังอดทนนั่งรออยู่นานทำให้ธรธัญญ์ใจอ่อน ก็เห็นเพื่อนถูกฉุดไปต่อหน้าต่อตา เป็นเขาก็คงอดกังวลไม่ได้เหมือนกัน อีกอย่างก็อยากเอาใจเพื่อนเมียไว้หน่อย เพราะสองสาวสนิทกันมาก ถ้าหากเขาซื้อใจ ได้เม็ดทรายมาเป็นพรรคพวก หญิงสาวอาจช่วยเกลี้ยกล่อมให้เทพิมพ์เลิกทำแง่งอนใส่ผัวเสียที ง้อมาตั้งแต่เช้ายังไม่สำเร็จ แม้แต่ตอนนี้ยังเอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมสบตาคมที่เพียรงอนง้อ เห็นนุ่มนิ่มน่ารัก แต่อันที่จริงเทพิมพ์ก็ใจแข็งใช่เล่น
“ขอบคุณค่ะคุณธัญญ์”
เม็ดทรายกล่าวขอบคุณเจ้านายควบตำแหน่งแฟนเพื่อนด้วยรอยยิ้มกว้าง ดีใจที่ชายหนุ่มยอมอนุญาตก็ส่วนหนึ่ง แต่ที่ทำให้ความสุขกระจายอยู่ในดวงตากลมๆ และเกือบบิดตัวด้วยเขินแทนเทพิมพ์คงเป็นจุ๊บหวานๆที่ชายหนุ่มกดลงบนกระหม่อมบางของเพื่อนก่อนแยกตัวออกไป ภาษากายง่ายๆแต่อธิบายความรู้สึกได้ลึกซึ้ง รู้สึกเหมือนการกลับมาของธรธัญญ์ครั้งนี้มันเต็มไปด้วยความรักใคร่เอ็นดู ซ้ำดวงตาที่เคยไร้อารมณ์ยามมองเทพิมพ์ยังอ่อนโยนขึ้นกว่าเดิมมาก นี่ยังไม่รวมมือน้อยที่ถูกกุมไว้ตั้งแต่ก้าวลงจากรถ ความเปลี่ยนแปลงของธรธัญญ์ในทางที่ดีขึ้นมากมายแบบนี้ ทำให้เม็ดทรายแอบลุ้นว่าเทพิมพ์จะได้เปลี่ยนจากสถานะหลงรักธรธัญญ์ข้างเดียวมาเป็นคนที่ถูกธรธัญญ์รักเสียที
คล้อยหลังธรธัญญ์ เม็ดทรายก็รีบจูงมือเทพิมพ์เข้าไปนั่งคุยกันในห้องแต่งตัวพนักงานด้วยเวลานั้นจำกัดเหลือเกิน ทว่าพอได้อยู่กันสองคนเข้าจริง สองสาวกลับนั่งมองหน้า ใช้ดวงตาสื่อสารท่ามกลางความเงียบกันอยู่หลายอึดใจ ก่อนเป็นเม็ดทรายที่เปิดปาก มีถ้อยคำอัดแน่นอยู่ในใจหมื่นแสนล้านคำ แต่คงมากเกินกว่าจะพูดหมดในเวลาแค่สิบนาที เม็ดทรายจึงเลือกคำเดียวที่ครอบคลุมความรู้สึกมากที่สุด
“พิมพ์ ทรายขอโทษ”
“ขอโทษพิมพ์ทำไม” คนถูกขอโทษเอ่ยถามเสียงนุ่ม แล้วยื่นมือช่วยเกลี่ยคราบน้ำตาจากพวงแก้มของเพื่อน
“เรื่อง...เมื่อคืน ทรายช่วยอะไรพิมพ์ไม่ได้เลย”
“พิมพ์เข้าใจ ถ้าเปลี่ยนเป็นพิมพ์ พิมพ์ก็คงไม่มีปัญญาช่วยทรายเหมือนกัน”
เทพิมพ์ขยับตัวเข้าไปนั่งใกล้แล้วจับมือเพื่อนมากุมปลอบใจ ทั้งหมดทั้งมวลที่พูดไปไม่ได้พูดแค่ให้เพื่อนสบายใจไปวันๆ แต่เทพิมพ์คิดแบบนั้นจริงๆ ยังโล่งใจมาถึงตอนนี้ด้วยซ้ำที่เม็ดทรายไม่ตามไปช่วยเธอ เพราะนอกจากจะเหนื่อยเปล่าแล้ว เม็ดทรายอาจได้ศัตรูกลับมา การหาญกล้าต่อกรกับธรธัญญ์ผู้ซึ่งเป็นคนใหญ่โตในจังหวัด ซ้ำยังร่ำรวยมหาศาลไม่ใช่ความคิดที่น่าสนับสนุนเลย บารมีของเขาอาจทำให้เพื่อนที่หวังดีกับเธอต้องเดือดร้อนตามไปด้วย
“แล้วคุณธัญญ์...ทำอะไรพิมพ์หรือเปล่า”
กลั้นใจถามออกไปแล้วก็แทบตบปากตัวเองเพราะดวงตากลมๆของเทพิมพ์หลบวูบทันทีที่ได้ยินคำถาม อาการอย่างนี้ยิ่งกว่าส่อพิรุธ และที่ทำให้เม็ดทรายคิดดีไม่ได้เลยก็คงเป็นรอยจ้ำแดงคล้ายรอยดูดบริเวณซอกคอขาวของเพื่อนรักยามก้มหน้างุดมองพื้น เม็ดทรายจ้องรอยแดงนั้นเขม็งพลางขบคิด ก่อนหน้านี้ตอนคบกันชายหนุ่มไม่เคยเกินเลยเทพิมพ์ทั้งที่โอกาสเต็มสองมือ แต่เมื่อคืนกลับฉุดเพื่อนเธอไปด้วยกัน ถึงไม่ได้สนิทกับเจ้าของนาราแกรนด์โฮเทลเป็นการส่วนตัว แต่เธอเชื่อในสัญชาตญาณว่าชายหนุ่มทำไปเพราะความหึงหวงบงการ แล้วผู้ชายที่หวงผู้หญิงคนหนึ่งมากจนสติหลุดมันจะหมายความว่าอย่างไร หากไม่ใช่เพราะ...รัก
ในเมื่อธรธัญญ์แสดงออกแล้วว่ารัก แล้วทำไมสีหน้าของเทพิมพ์ถึงอมทุกข์ ไม่เหมือนคนกำลังอินเลิฟเลยล่ะ
“พิมพ์จะเอาเรื่องคุณธัญญ์ไหม ทรายจะพาไปแจ้งความแล้วก็เป็นพยานให้”
ใบหน้าหม่นเศร้าที่ก้มมองพื้นเงยขึ้นมองเม็ดทรายแล้วส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน ส่วนคนถูกมองก็ตีหน้าขึงขังจะเอาเรื่อง ทว่าภายในใจกลับยิ้มขบขันพลางค่อนแคะ เนี่ย! ทีซื้อหวยไม่เห็นเดาถูกแบบนี้บ้าง อยากบอกเพื่อนนักว่าแกล้งฟอร์มเสียเวลาคิดบ้างก็ได้ นี่นอกจากสะบัดหน้าเร็วแรงจนเส้นผมกระจายแล้ว แม่คุณยังส่งสายตาอ้อนวอนให้เธอล้มเลิกความตั้งใจจับธรธัญญ์เข้าคุกอีกด้วย อาการร้อนรนเป็นห่วงธรธัญญ์ออกนอกหน้าขนาดนี้ ชักไม่แน่ใจแล้วว่าเมื่อคืนเป็นการฉุดหรือสมยอมกันแน่
“ตกลงว่ากลับมาคบกัน?”
“พิมพ์...ไม่แน่ใจ”
“ไม่แน่ใจ?”
คืออะไร! ได้เสียเป็นเมียผัวกันขนาดนี้ แต่กลับบอกไม่แน่ใจ เทพิมพ์ต้องรอให้ท้องโตมีลูกสักคนสองคนมาวิ่งเล่นก่อนหรือไรถึงจะทราบว่าความสัมพันธ์ของตัวเองกับธรธัญญ์น่ะเกินคำว่าแฟนไปไกลแล้วด้วยซ้ำ เม็ดทรายพยายามมองหาเหตุผลในดวงตากลมถึงคำตอบน่าตี ทว่าแม่คุณกลับไม่ยอมสบตา เอาล่ะ! ชัดแล้วว่าระหว่างธรธัญญ์กับเทพิมพ์ต้องมีเรื่องไม่เข้าใจกันอยู่ แต่มันเรื่องอะไรกันล่ะ ในเมื่อเช้าสุดท้ายก่อนถูกฉุด เทพิมพ์ยังหน้าแดงตอนเห็นว่าธรธัญญ์ขับรถมาดักรอที่หน้าบ้านเธออยู่เลย แต่ก่อนจะเริ่มสอบสวน เม็ดทรายคงต้องสอบถามก่อนว่าใครโทร.มางั้นหรือ เทพิมพ์ถึงได้เอาแต่นั่งมองหน้าจอโทรศัพท์ตาค้าง ไม่ยอมรับสายสักที
“ใครโทร.มาน่ะพิมพ์”
“ผัว”
“ใครนะ?”
“ผัว มะ...ไม่ใช่ คือ คือ...พิมพ์ พิมพ์ไม่รู้ว่าใครเปลี่ยนชื่อ ค่ะ ค่ะ ค่ะ พิมพ์จะรีบขึ้นไปค่ะ”
คำๆเดียวทำเอาเม็ดทรายหายเครียดแล้วนั่งกอดอกมองสามีภรรยาเขาคุยโทรศัพท์กันแก้มปริ หลังยื่นหน้าเข้าไปมองหน้าจอโทรศัพท์ของเทพิมพ์แล้วพบว่าชื่อที่โทร.มาถูกบันทึกว่า ‘ผัว’ จากถ้อยคำที่เทพิมพ์ตอบรับก็ทราบแล้วว่าคนโทร.เข้ามาคือเจ้าของโรงแรมที่นั่งอยู่นี่เอง แล้วเทพิมพ์ก็ยืนยันว่าไม่ใช่คนบันทึกชื่อนี้ด้วย ถ้าอย่างนั้นก็มั่นใจได้เลยว่าธรธัญญ์คือตัวการ คุณว่าที่เพื่อนเขยออกตัวทวงสิทธิ์ความเป็นเจ้าของแรงขนาดนี้ แล้วเธอจะต้องกังวลอะไรอีก อ้อ! กังวลกับเพื่อนตัวเองนี่แหละ
“ไหน บอกทรายมาซิว่าพิมพ์มีอะไรข้องใจคุณธัญญ์ ไม่ต้องมาปกปิดด้วย ทรายเห็นนะว่าตอนอยู่ที่ลานจอดรถ พิมพ์เอาแต่หลบหน้าไม่ยอมมองคุณธัญญ์เลย”
“จะไปคาดคั้นพิมพ์ให้เสียเวลาทำไมล่ะจ๊ะทราย แค่นี้ยังดูไม่ออกอีกเหรอว่าผู้ชายเขาไม่ได้จริงจังด้วย พิมพ์จ้ะ ม่านเคยเตือนด้วยความหวังดีแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้เจียมเนื้อเจียมตัว คนระดับคุณธัญญ์ไม่มีทางใฝ่ต่ำเลือกผู้หญิงแบบพิมพ์เป็นเมีย เป็นแม่ของลูกหรอก ทำไมยังกล้าไปเสนอหน้าให้คุณธัญญ์ต้องรำคาญตาด้วย”
“ใครกรวดน้ำให้เหรอถึงได้เสนอหน้ามารับส่วนบุญ สาระแน!”
****************************
วันนี้มาน้อยนิดนึงนะคะ เพราะใกล้ครบโควต้าที่ลงให้อ่านแล้ว เลยต้องแบ่งมาตอนละนิดตอนละหน่อย