ลำนำบุปผาพิษ

บทที่ 41 เป็นการประชันกับองค์ชายสี่อย่างซึ่งหน้าชัดๆ
ไม่ว่าองค์ชายหรงฉู่เสนอราคาสักกี่ครั้ง เขาก็จะเสนอเพิ่มทีละหนึ่งตำลึงตามหลังเสมอ ไม่มากไม่น้อยไปกว่านี้ ทำให้ผู้คนรู้สึกโมโหยิ่ง
ด้วยการก่อกวนของเขา สมุนไพรหลายชนิดที่เดิมทีใช้เงินเพียงสามสี่หมื่นตำลึงก็ได้มาครองแล้ว แต่องค์ชายหรงฉู่ต้องใช้เงินถึงแสนกว่าตำลึงถึงจะได้มาครอง ทำให้องค์ชายหรงฉู่โกรธจนกัดฟันกรอดๆ
แน่นอนว่า ด้วยการกระทำของคุณชายน้อยผู้นี้ทำให้เขากลายเป็นจุดสนใจจนถูกสายตาของผู้คนจับจ้อง
หลังจากที่กู้ซีจิ่วเห็นราคาที่แพงลิบลิ่วของสมุนไพรเหล่านั้นก็รู้ว่าหมดหวังที่จะซื้อสมุนไพรได้แล้ว ยามนี้จึงพิงราวกั้นเพื่อรับชมความครื้นเครงเสียเลย
เธอพินิจดูคุณชายน้อยผู้นั้น
เขาดูคล้ายจะเป็นคนขี้อายคนหนึ่ง ภายใต้สายตาที่จ้องมองมาอย่างสนอกสนใจของผู้คน ใบหน้าขาวกระจ่างของเขาปรากฏสีแดงระเรื่อขึ้นมาจางๆ นัยน์ตาหลุบต่ำ ขนตายาวงอน ดูงดงามกว่าสาวทึนทึกที่ยังไม่ได้ออกเรือนเสียอีก
คนผู้นี้แปลกมากจริงๆ กู้ซีจิ่วไม่รู้จัก เมื่อมองดูสีหน้าของคนเหล่านั้นที่อยู่รอบๆ แล้ว พวกเขาเองก็ไม่รู้จักเขาเช่นเดียวกัน
องค์ชายหรงฉู่เองก็เพิ่งเคยเจอคนที่ไม่รู้จักกาลเทศะเช่นนี้เป็นครั้งแรก แต่การเสนอราคาประมูลของที่นี่ไม่สามารถใช้ฐานะมาข่มผู้อื่นตรงๆ และไม่สามารถบังคับขู่เข็นผู้อื่นไม่ให้เสนอราคา เขาจึงทำได้เพียงเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันยิ่งกว่าเดิม
แต่หลังจากนั้นเขาก็จับแนวทางได้แล้ว ในเมื่อคุณชายน้อยคนนั้นเพิ่มราคามากกว่าเขาทีละหนึ่งตำลึงเขาเองก็จะเพิ่มทีละหนึ่งตำลึงด้วยเช่นกัน ไม่คิดจะเพิ่มทีละเป็นหมื่นๆ อีกแล้ว
คิดไม่ถึงว่ายามที่เขาเพิ่มราคาขึ้นหนึ่งตำลึง คุณชายน้อยคนนั้นกลับเพิ่มราคาหนึ่งหมื่นตำลึง ทำให้องค์ชายสี่ผู้นี้ดูเป็นคนขี้งกไปเลย...
นี่เป็นการประชันกับองค์ชายสี่อย่างซึ่งหน้าชัดๆ!
ที่แท้แล้วคุณชายน้อยผู้นี้เป็นใครกันแน่?
ไปกินดีหมีหัวใจเสือ[1]มาหรืออย่างไร? คนทั้งหลายเกิดคำถามขึ้นในหัวใจ
กู้ซีจิ่วชมความครึกครื้นนี้อย่างชอบใจ พิจารณาคุณชายน้อยผู้นั้นอยู่เงียบๆ แล้วคาดเดาฐานะของคุณชายน้อยคนนี้
กล้าท้าทายองค์ชายสี่อย่างโจ่งแจ้งที่นี่ย่อมต้องไม่ใช่คนธรรมดาสามัญเป็นแน่ มีความเป็นไปได้เพียงสามประการเท่านั้น
หนึ่ง คุณชายน้อยผู้นี้เป็นคนขององค์รัชทายาท จงใจจะก่อกวนองค์ชายสี่
สอง คุณชายน้อยผู้นี้เป็นเพียงคนรวยรุ่นที่สอง[2]ที่ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ทั้งยังโง่เง่า
สาม คุณชายน้อยผู้นี้เป็นยอดฝีมือผู้สูงส่ง จึงไม่หวาดเกรงขั้วอำนาจใดๆ
กู้ซีจิ่วเห็นว่าใบหน้าหล่อเหลาของคุณชายน้อยผู้นั้นยังดูอ่อนเยาว์นัก ทั้งยังดูบอบบางถึงเพียงนี้ มีความเป็นไปได้น้อยมากที่จะเป็นยอดฝีมือผู้สูงส่ง! ดังนั้นประการที่สามนี้ก็ตัดทิ้งไปได้
ประการที่สองนี้ก็ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้เสียยิ่งกว่า ตระกูลชนชั้นสูงและผู้มั่งมีในอาณาจักรเฟยซิง จะมีสักกี่คนที่ไม่รู้จักองค์ชายสี่ผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง ลูกบ้านไหนจะกล้ามาแข่งขันประชันกับองค์ชายสี่ซึ่งๆ หน้ากันล่ะ? ถ้าไม่โง่ก็บ้าแล้ว!
ทั้งสองประการนี้จึงโยนทิ้งไปได้เลย เช่นนั้นก็เหลือความเป็นไปได้อยู่พียงอย่างเดียว คนผู้นี้เป็นคนของรัชทายาทหรงเจียหลัว ที่จงใจมาหาเรื่องก่อกวนองค์ชายสี่ผู้น่ารังเกียจคนนี้!
กู้ซีจิ่วสันนิษฐานได้ถึงขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าองค์ชายสี่ผู้นั้นคงมีความคิดเช่นเดียวกันนี้อยู่ในใจ สายตาที่เย็นชาของเขาจึงเหลือบมองไปทางห้องรับรองขององค์รัชทายาทหรงเจียหลัวอยู่หลายครั้ง!
จู่ๆ หัวใจของกู้ซีจิ่วก็กระตุกไหว!
ไม่สิ ยังมีความเป็นไปได้ประการที่สี่ด้วย!
อาจมีผู้สอดมือชักใยอยู่หลังม่านเพื่อทำให้องค์รัชทายาทหรงเจียหลัวกับองค์ชายหรงฉู่ขัดแย้งกัน ดีที่สุดคือให้บาดหมางจนอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้ เมื่อนกกระสากับหอยกาบสู้กันเช่นนี้แล้ว เขาก็จะเป็นชาวประมงที่ได้ผลประโยชน์ ถ้าอย่างนั้นผู้ที่บงการอยู่หลังม่านเป็นใครกันล่ะ?
ขณะที่กู้ซีจิ่วกำลังใคร่ครวญอยู่เงียบๆ คุณชายน้อยผู้นั้นจู่ๆ ก็เงยหน้ามองมาทางห้องของเธอ สายตาของทั้งคู่ประสานกันพอดี คุณชายน้อยผู้นั้นแย้มยิ้มน้อยๆ
กู้ซีจิ่วพลันใจเต้น!
คุณชายน้อยผู้นี้มีทั้งความหล่อเหลาและงดงามผสมผสานกันอย่างลงตัว ทว่าไม่ใช่ความงามจนถึงขั้นล่มเมืองได้ขนาดนั้น มีหลายคนในที่แห่งนี้ที่หล่อเหลากว่าเขา เช่นองค์ชายหรงฉู่ องค์ชายหรงเหยียน กับองค์ชายหรงเช่อยิ่งเทียบไม่ติด แต่เมื่อเขาคลี่ยิ้มนี้ก็คล้ายดั่งมีดอกท้อผลิบานสะพรั่งอยู่ทั่วทุกแห่งหน ทำให้จิตใจคนสั่นไหวโดยไม่เจตนา มีเสน่ห์เกินห้ามใจ!
-------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 42 ต้องการโค่นล้มกันชัดๆ!
โชคดีที่คุณชายน้อยผู้นั้นไม่ได้มองแค่กู้ซีจิ่ว สายตาของเขากวาดมองช้าๆ เหมือนจะมองแขกทุกคนที่อยู่บนชั้นสองจนทั่ว หลังจากนั้นก็ค่อยๆ นั่งลงไปช้าๆ เพื่อรอเสนอราคาประมูลสมุนไพรชิ้นต่อไป
ในที่สุดหญ้าวิเศษที่กู้ซีจิ่วเฝ้าคะนึงหาก็ถูกยกขึ้นมาแล้ว เหมือนกับสมุนไพรอื่นๆ มันถูกบรรจุไว้ในกล่องแก้วผลึกใบหนึ่ง แก้วผลึกนั้นโปร่งใสแวววาว จึงสามารถมองเห็นสมุนไพรสีแดงต้นหนึ่งที่อยู่ภายในกล่องได้
สมุนไพรชนิดนี้พบเห็นได้น้อยยิ่ง ดังนั้นราคาประมูลเริ่มต้นก็คือห้าหมื่นตำลึง องค์ชายหรงฉู่ปรารถนาจะได้สมุนไพรต้นนี้อย่างมาก การเสนอราคาในครั้งที่สองจึงเพิ่มเข้าไปถึงหนึ่งแสนตำลึง
สมุนไพรอื่นๆ ยามที่ราคาขึ้นไปถึงหนึ่งแสนตำลึงคุณชายน้อยผู้นั้นก็จะไม่ประมูลต่อแล้ว ทว่าครั้งนี้กลับพิลึกนัก องค์ชายหรงฉู่พูดยังไม่ทันขาดคำ เขาก็กล่าวขึ้นอย่างเอื่อยเฉื่อย “เพิ่มหนึ่งตำลึง!”
องค์ชายหรงฉู่กัดฟันกรอด “หนึ่งแสนห้าหมื่นตำลึง!”
“หนึ่งแสนห้าหมื่นหนึ่งตำลึง”
“สองแสนตำลึง!” องค์ชายหรงฉู่เพิ่มเงินเข้าไปอีกห้าหมื่นตำลึง
“สองแสนหนึ่งตำลึง” เสียงของคุณชายน้อยผู้นั้นยังคงเอื่อยเฉื่อยเช่นเดิม
“สองแสนห้าหมื่นตำลึง!”
“สองแสนห้าหมื่นหนึ่งตำลึง”
……
นี่มันต้องการโค่นล้มกันชัดๆ!
องค์ชายหรงฉู่กำมือแน่น จ้องมองคุณชายน้อยด้วยสายตาเยียบเย็น หากว่าสายตาสามารถสังหารคนได้ดังที่กล่าวกันไว้ คาดว่าคุณชายน้อยผู้นี้คงตายไปแปดร้อยรอบแล้ว
สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งสำนักถามสวรรค์ที่อยู่ข้างกายเขากำลังขยับริมฝีปากขมุบขมิบเบาๆ ดูเหมือนจะพูดอะไรกับองค์ชายหรงฉู่อยู่หลายประโยค นัยน์ตาขององค์ชายหรงฉู่มีประกายขึ้นมาแวบหนึ่ง แล้วทำการเพิ่มราคาต่อไป
คุณชายน้อยผู้นั้นคล้ายจะทราบว่าองค์ชายหรงฉู่ต้องการครอบครองสมุนไพรต้นนี้ให้ได้ ดังนั้นเขาจึงเพิ่มราคาโดยไม่กะพริบตาเลยด้วยซ้ำ ภายใต้การเสนอราคาประมูลของคนทั้งสอง ราคาของสมุนไพรต้นนั้นก็พุ่งสูงถึงแปดแสนตำลึง ราคาแพงยิ่งนัก!
ถึงแม้ว่าคนที่อยู่ที่นี่ล้วนเคยเห็นผู้มีอำนาจมั่งคั่งร่ำรวยมามากมาย แต่การเสนอราคาประมูลเช่นนี้กลับเพิ่งเคยพบเห็นเป็นครั้งแรก ภายในห้องโถงนั้นเงียบกริบเสียจนสามารถได้ยินเสียงเข็มหล่นกระทบพื้นได้
“แปดแสนหนึ่งตำลึง” คุณชายน้อยกำพัดจีบไว้ในมือพลางอมยิ้มมององค์ชายหรงฉู่ที่อยู่ชั้นบน คล้ายกำลังคอยให้เขาเสนอราคาต่อ
คาดไม่ถึงว่าองค์ชายหรงฉู่จะหยักยิ้มมุมปากบางๆ เหลือบตามองเขาคราหนึ่งแล้วนั่งลงไป เอ่ยเรียบๆ ว่า “ในเมื่อคุณชายให้ความสำคัญกับสมุนไพรนี่มากถึงเพียงนี้ เช่นนั้นข้าก็จะไม่สู้กับเจ้าต่อ หญ้าวิเศษต้นนี้เป็นของเจ้าแล้ว!”
คุณชายน้อยผู้นั้นไม่เอ่ยคำ
คนทั้งหลายก็นิ่งเงียบกันไปหมดเช่นกัน
ผู้คนมากมายในที่นี้มีความสัมพันธ์อันดีกับองค์ชายหรงฉู่ หลายคนทราบกระทั่งว่าที่เขามาในวันนี้ก็เพื่อหญ้าวิเศษต้นนี้ ไม่นึกเลยว่าจู่ๆ เขาจะยอมปล่อยมือไปอย่างง่ายดายเช่นนี้!
คนทั้งหลายที่เฝ้ามองกันมาสักพัก ล้วนแต่รู้สึกว่าคุณชายน้อยผู้นี้คงมีเจตนาจะก่อกวนองค์ชายหรงฉู่เท่านั้น ไม่ได้คิดจะประมูลสมุนไพรต้นนี้จริงๆ เกรงว่าคุณชายน้อยผู้นี้จะต้องหลั่งน้ำตาเสียแล้ว!
เงินแปดแสนตำลึง มากพอจะเป็นรายได้ทั้งชีวิตของคนทั่วไปด้วยซ้ำ!
คุณชายน้อยผู้นั้นนิ่งงันไปชั่วครู่ จากนั้นก็กะพริบตาแล้วมองไปยังองค์ชายหรงฉู่ที่อยู่ชั้นบน ดูคล้ายอยากจะโยนเผือกร้อนลวกมือนี้ออกไปซะ “องค์ชายสี่จะไม่ประมูลแล้วหรือ? สมุนไพรชนิดนี้พิเศษเป็นอย่างยิ่ง ราคานี้คุ้มค่านัก ถ้าไม่ประมูลแล้วท่านอาจต้องเสียใจภายหลังนะ หากท่านเพิ่มราคาอีกนิดหน่อย เพิ่มเงินอีกสักตำลึง ข้าก็จะไม่ประมูลต่อแล้ว...”
ยิ่งเขาพูดเช่นนี้องค์ชายหรงฉู่ยิ่งรู้สึกเบิกบานมากขึ้น ก่อนหน้านี้เขาถูกเจ้าสารเลวนี่หลอกให้เสียเงินไปหลายแสนตำลึง ในที่สุดยามนี้เขาก็สามารถเอาคืนเจ้าเด็กนี่ได้แล้ว!
“สุภาพชนไม่บังควรแย่งชิงของรักจากผู้อื่น ในเมื่อเจ้าชอบมัน ข้าย่อมไม่สู้กับเจ้าต่อ” องค์ชายหรงฉู่กล่าวประโยคนี้ออกมาอย่างสง่าผ่าเผยยิ่ง
“ไม่ประมูลต่อแล้วแน่นะ?”
-------------------------------------------------------------------------------------
[1] กินดีหมีหัวใจเสือ อุปมาถึง คนมีความกล้ามากกว่าคนทั่วไป
[2] คนรวยรุ่นที่สอง อุปมาถึง ทายาทของเศรษฐีใหม่ที่เพิ่งก่อร่างสร้างตัวจนร่ำรวย บิดามารดาเคยลำบากมาก่อน เมื่อมีบุตรหลานก็จะพะเน้าพะนอเอาใจจนทำให้เสียนิสัย