Untill youพี่เเกเขียมชื่อเหรอวะ!?

"มาย!"
ฉันที่กำลังเดินออกมาจากตึก หันกลับไปเสียงสูงปรี๊ดที่ตะโกนเรียกฉันมาเเต่ไกล เสียงปรอทเเตกมากเเม่
"เสียงนำมาก่อนตัวเลยเเม่"
"เเหมๆ ก็เดินลิ่วๆออกไม่รอเพื่อนรอฝูงเเบบนี้อ่ะนะ"
"เเหมอะไรของเเกวะ-'-"
"อ่ะเเหมๆ"
ส้มจี๊ดยังคงทำปากเบ้ไปเบ้มาทางซ้ายทางขวาล้อเลียนฉันไม่จบไม่สิ้น นางเป็นอิหยังของวะ
"ปากเป็นสันนิบาตเหรอ"
"เเรงส์"
ฉันว่าตั้งเเต่นางไปเชียงใหม่เเล้วกลับมาอุตรดิตถ์นี่ นางน่าตบขึ้นเยอะเลยอ่ะ อะไรคือทำหน้ากระมิดกระเมี้ยนน่าสงสาร เเหมตอเเหลเก่งงง
ส้มจี๊ดวิ่งดิ๊กๆเป็นหมาพุดเดิ้ลมาอยู่หน้าฉัน พวกเรานี่เพื่อนซี้หมา(หมู)สี่ขาจริงๆ ฮรุกกก
"เเล้วนี่เเกจะไปไหน"
"ไม่รู้จ้า"
"เเกไม่ไปดูหอในเหมือนเขากันรึไง"
"ฉันอภิสิทธิ์พิเศษว้อย อยู่สบายๆชิลๆกับไอ้ไม้"
ฉันยิ้มพร้อมหรี่ตา อะฮิๆ ใครจะไปเเย่งชิงหอในก็ไปเถอะจ่ะ มายไม่เกี่ยวว เพราะมายไม่เเคร์~ อะฮุอะฮิ
"อิจฉาอ่ะ ได้อยู่กับคนหล่อ"
"ขี้เถ่อ"
"เเรงน๊าๆ"
"เเล้วนี่เเกไม่ไปจองห้องรึไง"
มายงมายืนปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่แถวนี้คืออัลไลว้า พอห้องไม่พอเดี๋ยวก็มาเอะอะโวยวายใส่อีก เเน่ะ เเล้วใครรับกรรม...อิฉันเองเจ้าค่ะคุณหลวงงง
"หอในเขาให้อิพวกบ้านไกลๆอยู่จ่ะสาวน้อย ฉันอยู่ลับเเลนี่เอง เเง๊นๆไม่กี่นาทีก็ถึงละ"
ส้มจี๊ดสะบัดบ๊อบให้ฉันทีนึง เหมือนสวยอ่ะ
"อ๋อหรอ เเล้วมอไซด์จอดไว้ไหนล่ะ"
ฉันเขย่งเท้าเเละเอามือป้องเเดดเพื่อมองหามอเตอร์ไซด์สกูปปี้คันเก่ากึ้ก มรดกตกทอดจากรุ่นพ่อเมื่อสี่ห้าปีก่อน เเต่ก็หาไม่เจอ...ไม่เห็นเเม้เเต่เงาอันคุ้นตาเลยจ่ะ
"เมื่อเช้าท่านพ่อพารถประจำตำเเหน่งใหม่มาเปิดฤกษ์จ้า ดังนั้นเย็นนี้อิฉันก็ต้องรอท่านพ่อมารับจ้า"
"อ้อๆ"
"เเล้วนี่จะไปไหนดีวะ จะเที่ยงเเล้วเนี่ย"
ส้มจี๊ดยกนาฬิกาคาสิโอเก๊ขึ้นมาดูเวลา ใจจริงอยากไปนั่งชิลๆเเอร์เย็นที่ฟรายเดย์มากเลยนะ เเต่ดูจะเว่อร์เกินไปนิด พอส้มจี๊ดนางพูดถึงเที่ยงก็เริ่มจะหิวๆขึ้นมานิดนึงเเล้ว พอรู้สึกหิวปุ๊บ...น้ำย่อยเริ่มหลั่งเเล้วค่ะ เจนรู้สึกได้
เเวบเเรกอยากกินราเม็งนะ เเต่เเบบ เออลืมไป อุตรดิตถ์ยังไม่มีร้านราเม็ง เเซ่ดเด้ออ ราเม็งไม่มีกินข้าวหน้าปลาไหลดีป้ะ...อาหารญี่ปุ่นไม่มีในอุตรดิตถ์จ่ะเเม่ เครียดอ่ะ เเค่จะหาข้าวกลางวันกินยังเครียดเลยฉัน
"ไม่---"
"ไปเอสพีป้ะ!"
เออว่ะ เอสพี ฉันล่ะลืมลื๊มลืมเเกไปเลยนังเอสพี! เเต่เหมือนจะมีอะไรผิดไปนิสนุง ส้มจี๊ดเเกไม่มีมอไซด์เเบบนี้เเล้วจะไปยังไงนังโง่ว์!
"เเล้วจะไปยังไงจ๊ะ"
"เออว่ะ...เดินไปป้ะ"
ส้มจี๊ดฉีกยิ้มกว้างเย้ายวนชวนมอง...พอเถอะส้ม มายอุจาดตา ว่าเเต่ที่บอกจะเดินคือไร คือเดินไปเอสพีอ่ะนะ ถามจริ๊ง! เอ็จะเดินก็เดินไปคนเดียวเถอะอีหล่า ร้อนตับจะเเตกเเดดจะเผาผิวขนาดนี้ มีไหม้ตายระหว่างทางนะบอกเลย
"มองเเดดด้วยอิส้ม!"
"เอ้าาา สมัยอยู่อณ.เราก็เดินไปบ่อยป้ะล้า"
"ไปช่วงเเดดไม่มีไหมล่ะ"
"เอ้าาา เเล้วจะไปหากินที่ไหนล้ะ!"
หลายเอ้าจริงๆนะเเก-"-
"เซเว่นไหม"
ฉันเสนอไปเพราะเหตุผลอีกเหตุผลหนึ่งที่เพิ่งตามมาคือ...อยากกินไข่ออนเซ็นบนข้าวร้อนๆกับอากาศร้อนๆ(?) เออเนอะ ช่างกินอะไรได้เเมทช์กับอากาศจริงๆ ฮื่อออ
"เห้ยๆ ไกลนะเว่ย"
เเหม เเล้วที่ตัวเองเสนอมานี่ไม่ไกลเลยมั้งจ้ะ
"ก็ใกล้กว่าเอสพีเเล้วกัน"
ฉันยักไหล่ไหวๆพร้อมเบ้ปากมองบน พอดีเห็นสกิลจริตใหม่ของนางเเล้วเครียด
"เซเว่นยังไงก็เดินป่ะวะ"
เเน่ะ! เถียงอีก! เถียงเก่งนักเหรอ! ตีปากเเตกนะ!
"เน่! มันเดินเเต่ก็ใกล้กว่าไหม เเค่เดินลัดไปทางสนามเเล้วก็ข้ามถนนไปฝั่งตึกครุก็ได้ละ หรือ! ถ้าอยากจะเดินเบิร์นพุงก็เดินไปเซเว่นข้างหน้า เดินลัดๆผ่านสาธิตเนียนๆกับเด็กเข้า เเป๊ปเดียวก็ถึงละ"
ฉันสาธยายยาวเป็นคัมภีร์พระไตรปิฎก ฉันมาขนาดนี้เเล้วนะ ถ้ายังเถียงมันไม่ชนะนี่มีร้องไห้นะบอกเลย
"..."
อึ้งๆ อึ้งไปเลยสิเเก อึ้งใช่ป่ะล้า เเกไม่อยู่สามปี ฉันไปร่ำเรียนวิชาถกเถียงโต้วาทีเก็บสกิลมาเยอะนะเหวยยย
"งั้นก็ไป---"
"อ้าวคิว!"
ส้มจี๊ดตะโกนเรียกชื่อคิวเสียกดังพร้อมโบกมือเเล้วก็พร้อมจงใจเมินฉันไปด้วย อ้ออ ที่นางอึ้งคือนางเห็นผู้ชาย ไม่ได้อึ้งสกิลถกเถียงที่ฉันอัพมาใหม่เลยเเม้เเต่น้อย...โธ่ถัง! ฉันเลยค่อยๆหันไปฉีกยิ้มเเบบนางสาวศรีสยามเป็นเเม่กรองเเก้วส่งไปให้พี่หมอ
"อ้าวส้มจี๊ด! มาย!"
เเละพี่หมอของกรองเเก้วผู้มาพร้อมเพื่อนฝูงที่ดูเหมือนว่าจะเป็นรุ่นพี่(จะไม่ให้มองเป็นรุ่นพี่ได้ไง ในเมื่อใส่เสื้อยืดคณะกับกางเกงผ้าย้อมมาทั้งกลุ่มเเล้วมีคิวใส่ชุดนิสิตเด่นคนเดียวมาเเบบนั้นอ้ะ!) โบกมือยิ้มทักทายให้พวกฉันเบาๆเเบบมีมารยาท
"เห็นออกมาตั้งนานเเล้ว นึกว่ากลับเเล้วนะเนี่ย"
คิวยิ้มจนตาหยี...โห คนอะไรน้อ ใช้ว่าน่ารักได้ฟุ่มเฟือยมาก!
"ยืนเถียงกับมายมันเล็กน้อยน่ะ เลือกไม่ได้ซักทีว่าจะไปกินข้าวเที่ยงไหน ฮ่าๆ"
ส้มจี๊ดมันรีบชิงตอบอย่างไวว่อง เเหมะ! เเบบนี้ล่ะเร็วเชียวนะเเม่
"อ๋อ"
คิวพยักหน้ารับ เเละในขณะเดียวกันนั้น พวกรุ่นพี่ที่เต้นเป็นผีบ้าถูกน้ำกรดราดก็เดินตามเข้ามาในวงสนทนาเเบบเนียนๆ
อุ้ย อู้ยยย ไม่อยากจะพูดว่างานดีกันทั้งกลุ่มทั้งเเก้งเลยนะจ้ะพี่จ๋า
"คิวล่ะ จะไปไหนกันเหรอ"
ฉันเเอบเเอ๊บเนียนๆถามเเบบใสซื่ออินโนเซนต์ให้ดูน่าเอ็นดู...ไม่ใช่ไรหรอก เวลาคุยกับคนหล่อเเล้วไม่ชอบยืนเป็นใบ้ไร้บท มันเสียฟีล!
"เราว่าจะไปเดินเล่นเอสพีอ่ะ"
"อ๋อ งี้นี่เอง"
ฉันรีบพยักหน้า ฮื่ออ เสียดายนังส้มจี๊ดไม่ได้เอามอไซด์มา ไม่งั้นนะ! ได้ไปป๊ะกันเเหมเเล้ว!
"เเล้วนี่มายกับส้มจี๊ดจะไปกินข้าวไหนเหรอ ให้เราไปส่งไหม"
"ไปเเค่---"
"อุ้ย! พวกเราจะไปเอสพีเหมือนกันเลย!"
ฉันรีบหันขวับไปมองส้มจี๊ดเพื่อนตัวดีด้วยความไวเหนือเเสง อะไรคือ'จะไปเอสพีเหมือนกันเลย' ไหนว่าจะไปเซเว่นไงวะ!
"พอดีเลย งั้นไปกับเราไหม เราเอามอไซด์มา"
คิวยกมือเสนอตัว อุ้ยยยย ผู้ชายชวนไปเที่ยว กรี๊ดดดด...เอ่อ เขาเเค่ใจดีอาสาไปส่งทำบุญสงเคราะห์ให้เฉยๆลูก มโนเก่งว่ะฉัน ชอบๆ
"จะดี---"
"ตกลง! ขอบคุณนะคิว!"
ส้มจี๊ดรีบเเทรกเสียงฉันไปตอบตกลงเสียงดัง อยากจะเบะปากสักร้อยนาทีจังเล๊ยเเม่เอ้ย!

สรุปเเล้วฉันก็ถูกส้มจี๊ดยัดเยียดตัวเองให้มาเป็นภาระคิวเเละเพื่อนๆของเขา เเอบเกรงใจนิดนึงนะ เเต่เเบบพอลองคิดดีๆ...มันฟินนะเว้ย! ฉันเดินตามกลุ่มชายกรรจ์มาเรื่อยๆจนมาหยุดที่ลานจอดรถ คิวเลยรีบวิ่งไปค่อมเเละสตาทมอไซด์รอ
โห...รถรุ่นฟะเนี่ย สวยชิบเป๋ง ดูๆเเล้วน่าจะBM16นะคะคุณขา
"เบียดๆกันนิดนึงนะ รถเราที่นั่งมันเล็กน่ะ"
คิวยิ้มเเหยๆเชิงรู้สึกผิดที่ที่นั่งรถตัวเองไม่ค่อยมี เอ่อออ ถึงที่นั่งเล็ก เเต่ความเท่ห์นี่ระเบิดระเบ้อมากจ้า!
ฉันอึกอักเล็กน้อย คือไม่ได้จะดัจริตนั่งมอไซด์ไม่ได้นะ เเต่เเบบเเก๊! รถเล็กเเค่นี้เว้ย! นั่งสองคนก็เต็มเเล้วไหม อันตรายเเล้วด้วย นั่งเบียดกันสามคนนี่อยากจะนึกภาพเสี่ยงโดนโบกเลย เเล้วเเบบ! พ่อฉันเป็นใคร! นางเป็นกำนัล กว้างขวางมากนะเว้ย โดนโบกข้างทางเเปปๆก็เข้าหูท่านเเล้ว ติ๊ดๆเเปปเดียวต่อสายถึงเเล้วจ่ะ หรือไม่ก็เล่าปากต่อปากไปเล้ย เห็นนามสกุลเเก้วจันทร์ก็ถึงบางอ้อไปทั้งบางเเล้ว! อุตรดิตถ์มีใครไม่รู้จักกำนัลมวยอดีตสส.สี่สมัยบ้าง!
ถ้าพวกป้าข้างบ้านจะเอาไปพูดกัน ก็จะประมาณนี้...
'รู้ป้ะๆ ว่ามายลูกพ่อกำนัลมวยกับเเม่เเหม่มถูกตำรวจโบกข้างทาง เอออ นางเป็นสก๊อยส์ เออออ นางซ้อนผู้ชายไปเเว้นเเล้วโดนโบกเหวยยย'
"เอ่อ..."
"โอเค! เราสูงกว่ามาย เรานั่งหลังเเล้ว---"
"น้องผมเปียซ้อนกับไอ้คิวไป เดี๋ยวหนูหิ่นนี่มาซ้อนกับพี่"
เเละเเล้วส้มจี๊ดที่กำลังจะเเรดเเต๋ดเเต๋ไปซ้อนผู้ชายก็โดนรุ่นพี่หล่อเเบบไทยเเถวๆอิสาน อั้ยยย หล่ออยู่นะเนี่ย ดัดฟันซะด้วย! เอ้อนั่นเเหละ! นางถูกพี่คนนี้ดึงกระเป๋าให้ถอยห่างออกมาจากรัศมีฉันเเละคิว คล้ายว่านางเป็นผี เเละพี่คนนั้นเป็นหมอผีสาดน้ำมนต์
"เอ้า! ได้ไงอ่ะ! เเล้วหนูหิ่นคือไรอ่ะพี่!"
ส้มจี๊ดหันขวับมามองหน้าพี่คนนั้นทันควัน
"ไม่เคยดูหนูหิ่นรึไง เหมือนเเกเลย"
"เห้ยใจเย็นๆ พี่...พี่เต้ย! อย่าตีกันๆ"
คิวรีบยกมือห้ามปราม อั้ยยะ คนหล่อไม่ชอบความรุนเเรงซะด้วยย ซึ่งพี่เต้ยก็หันมาหรี่ตามองคนหล่อของฉันทันควัน
"ซ้อนสามผิดกฏหมายป่ะวะ เบาะรถก็มีเท่าขี้เล็บเเมว โดนโบกขึ้นมาไม่อยากมีเรื่องนะเว้ย เเค่ตังจะกินก็ไม่พอเเล้ว"
"เอ้อ อันนี้เข้าใจ! เเล้วหนูหิ่นคือไร ทำไมต้องเปรียบฉันเป็นหนูหิ่นด้วย"
ดูท่าเเล้วส้มจี๊ดนางจะข้องกับคำว่าหนูหิ่นของพี่เต้ยเเกจริงๆนะเนี่ย อู้วๆ เเต่พี่เเกยักไหล่ไหวๆไม่สนใจกับการข้องใจอะไรของนางเลย เรียกไม่เเยเเสเลยดีกว่า...น่าสงสารเสียจริงๆ
"ผมทรงนี้ไม่ให้เรียกว่าหนูหิ่น เเล้วเเกจะให้เรียกอะไรวะ"
"ทรงคนสวย!"
พอส้มจี๊ดนางตะบึงตะบอนโต้คำนี้หลุดมาเท่านั้นเเหละ พวกพี่ที่เหลือพากันกลั้นขำกันใหญ่เลยจ้า โดยเฉพาะพี่เต้ย ฉันย้ำเลย โดย! เฉพาะ! พี่! เต้ย!
"หน้าเหมือนลิงจะให้สวยยังไงของเเกวะ"
"ก็สวยอ่ะ! ลิงสวยเคยเห็นป้ะ!"
"เออจะลิงจะคนจะหมาก็ช่างหัวมัน เเต่เเกมาซ้อนรถพี่นี่"
ว่าเเล้วพี่เต้ยก็ดึง(ลาก)กระเป้าเป๋จิ๋วของส้มจี๊ดให้มาที่รถตัวเอง
"เเล้วทำไมต้องเป็นฉันด้วย! เเหม เเอบเนียนหาโมเม้นป่ะเราอ่ะ"
"ไม่อ่ะ"
พี่เต้ยเอ่ยเอื้อนมาคำเดียวก็ทำส้มจี๊ดสตั้นไปเลยจ้าสิบวิ ตรงเกินไปไหมเพ่!
"เเกตูดใหญ่ ไปนั่งรถไอ้คิวตูดก็เกินมาเป็นวาเเล้ว"
โห้...เเรงนะๆ เเรงอยู่นะเนี่ย