เซนต์เซย่า ภาคนักรบคนสุดท้าย Saint Seiya The Last Hope

9.3

เขียนโดย Jalando

วันที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2562 เวลา 23.54 น.

  26 ตอน
  52 วิจารณ์
  26.97K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 เมษายน พ.ศ. 2566 11.38 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

22) เรือสำราญ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
      มารีนอ่านท่าทีของลูกศิษย์ออกทันที เพราะสังเกตได้จากใบหน้าที่ดูยุ่งๆ เธอเลยช่วยเฉลย
 
" นี่คือจดหมายที่ต้องนำไปให้เนเมซีอุส ผู้เป็นเจ้าของเรือใหญ่ ซึ่งจอดอยู่ที่ท่าน้ำแถบชานเมือง เขาจะพาเจ้ากลับญี่ปุ่น "
         
 
       กล้าตกตะลึง เพราะไม่คิดว่าตนเองจะต้องกลับญี่ปุ่นด้วยวิธีนี้ แต่ไม่นาน ก็บังเกิดคำถามขึ้นในจิตใจ ซึ่งมารีนก็อ่านสีหน้าออก จึงลองคาดเดา
 
" เจ้าคงนึกสงสัยว่าทำไม เนเมซีอุสถึงยอมช่วยเหลือ ก็เพราะว่าข้าเคยเคลียร์เรื่องสำคัญให้ชายผู้นี้ เขาจึงอยากตอบแทนบุญคุณ "
        
 
       กล้าอยากถามต่อไปอีกว่ามารีนเข้าไปช่วยเรื่องอะไร เจ้าของเรือใหญ่จึงยอมทำตามคำสั่ง แต่เหมือนอาจารย์สาวจะไม่อยากพูดถึง เธอเลยตัดบทซะดื้อๆ
 
" ไม่ต้องถามต่อแล้ว เจ้าควรไปถึงท่าเรือภายในคืนนี้ จะได้ออกเดินทางโดยเร็ว ขอให้โชคดี "
        
 
        กล้าทำตาปริบๆ เพราะที่ผ่านมา มารีนได้แต่พูดฝ่ายเดียว แถมอาจารย์สาวนางนี้ยังเดาใจของเขาได้หมด ราวกับเธอเป็นผู้วิเศษ
 
" หรือนี่จะเป็นอีกสกิลนึงของคุณมารีน "
       
 
        มารีนไม่ยอมเสียเวลาอีก จึงรีบดึงเด็กหนุ่มขึ้นมา แล้วตบไหล่เบาๆ ปากก็กระตุ้นเตือน
 
" เอ้า.....เร็วเข้า อย่าลืม เจ้ายังอยู่ในสถานะผู้หลบหนี เพราะยังไม่ได้ขออนุญาตท่านเคียวโก ผู้คุ้มกฎและทหารจากแซงทัวร์รี่อาจออกตามล่าได้ทุกเมื่อ " 
       
 
        กล้าเห็นจริงตามนั้น เลยรีบรุดไปยกกล่องครอธเพกาซัสขึ้นสะพายหลัง แล้วเตรียมออกเดินทาง  แต่ก่อนจะก้าวเท้าแรก เขาก็ได้ยินเสียงของอาจารย์สาว
 
" ก่อนที่เจ้าจะไป พอบอกได้มั้ยว่าจะไปทำอะไรต่อที่ญี่ปุ่น "
       
 
        กล้ารู้ทันทีว่านี่คืออีกหนึ่งฉากเด็ดในหนังการ์ตูนชื่อดัง และเซย่าได้ย้อนถามว่า.......ถ้าผมบอก คุณมารีนจะถอดหน้ากากให้ดูมั้ย ซึ่งนับว่าเท่สุดๆ แต่เขาดันพูดไม่ออก เพราะมีอีกใจคอยฉุดรั้ง
 
" เอ......ถ้าเราเสียมารยาทแบบนั้น คุณมารีนจะโกรธมั้ยนะ "
       
 
         เหมือนกล้าจะเสียเวลาคิดนานไป มารีนจึงเริ่มรำคาญ เลยไล่ลูกศิษย์หนุ่มให้ออกเดินทาง
 
" เอาล่ะ ถ้าคำถามนี้ตอบยากนัก ก็ช่างปะไร เจ้ารีบไปได้แล้ว "
       
 
       กล้านิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เพราะตกใจกับพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของมารีน แต่สุดท้าย เด็กหนุ่มก็ได้คิด จึงรีบโค้งคำนับหลายที น้ำตาไหลซึมจากดวงตา ประมาณว่าซึ้งในน้ำใจของอีกฝ่าย
 
" ได้ครับ แต่ก่อนไป ขอขอบคุณเป็นอย่างสูง เพราะถ้าไม่ได้คุณมารีนสอนสั่ง ผมคงไม่มีวันนี้ "
      
 
       มารีนเองก็ตกใจพอกัน เนื่องจากหลายวันมานี้ เซย่าดูแปลกไปมาก เพราะตามปกติ ลูกศิษย์หนุ่มนายนี้ค่อนข้างห่าม ไร้หัวคิด แถมดื้อดึงเป็นที่สุด แต่นิสัยของคนที่อยู่ตรงหน้า ค่อนข้างค้านกับบุคลิกเดิมจนเหมือนไม่ใช่คนเดียวกัน ทว่าสุดท้าย เธอก็เลิกคิดและพยักหน้ารับ
 
..........................
        
       พระอาทิตย์ใกล้ตกดินเต็มที ฝูงนกจึงรีบกลับรัง พร้อมส่งเสียงร้องอื้ออึง เพื่อต้อนรับราตรีที่กำลังมาเยือน ทว่าที่ยอดเนินแห่งนี้ยังประกอบไปด้วยหินผาดุจเดิม โดยมีใครคนนึงหยัดยืนอยู่บนนั้น คนผู้นั้นก็คือ......มารีน
       
 
       อาจารย์สาวผมแดงยังคงเหม่อมองทิศทางที่กล้าจากไป แต่ก็ไม่อาจคาดเดาถึงอารมณ์ของเธอ ด้วยเหตุผลเดิมๆ นั่นก็คือ.......มีหน้ากากเหล็กปิดบัง
 
" วิ้ว........"
       
 
       สายลมเริ่มกระโชกแรง พร้อมอากาศเย็นที่วิ่งมากระทบกาย ทว่ามารีนยังคงยืนนิ่ง และในวาระสุดท้าย อาจารย์สาวผมแดงก็ยกมือขึ้นมาจับหน้ากาก แล้วถอดมันออก 
      
 
       แน่นอนว่าไม่มีใครได้เห็นรูปโฉม เพราะมารีนยืนอยู่ตามลำพัง แถมบรรยากาศยังมืดสลัว ด้วยตะวันใกล้ลับขอบฟ้า และประโยคเดียวที่ถูกพ่นออกมาก็คือ.......
 
" ขอให้โชคดี การต่อสู้ที่แท้จริงกำลังรอเจ้าอยู่ "
 
................................
        
        กล้าเดินทางมาถึงท่าเรือ ซึ่งตั้งอยู่บนเมืองเล็กๆใกล้แซงทัวร์รี่ เขาพยายามมองหาชายที่ชื่อ "เนเมซีอุส" เพราะเวลาได้ล่วงมาถึงสองทุ่มแล้ว ทว่าก็พบเจอแต่กะลาสีเรือ และจับกังขี้เมาที่เดินกลาดเกลื่อน
 
" แล้วคนที่คุณมารีนแนะนำ อยู่ที่ไหนกันนะ หรือจะถามคนแถวนี้ แต่เราพูดภาษากรีซไม่ได้นี่นา " และนี่คือความหนักใจของพระเอกหนุ่ม แต่เขากุมขมับได้ไม่นาน ก็มีใครบางคนร้องทัก
 
" อ้าว......น้องชาย นายคือคนที่มารีนส่งมา ใช่มั้ย "
        
 
        กล้ารีบหันไปมอง จึงพบกับชายร่างใหญ่ที่มีผิวค่อนข้างคล้ำ เพราะกรำแดดมาอย่างโชกโชน ทว่าใบหน้ากลับออกแนวฝรั่ง อันเป็นเอกลักษณ์ของชาวยุโรปตอนใต้ เด็กหนุ่มเลยตอบกลับไปแบบกล้าๆกลัวๆ
 
" ใช่ครับ ว่าแต่คุณคือ......ใคร "
 
" ฮ่า ฮ่า ฮ่า.......ชั้นคือ.....เนเมซีอุส คนที่นายตามหาไง ว่าแต่ตัวเล็กกว่าที่คิดนะ ไม่น่าเชื่อว่านายจะเป็นเซนต์ได้ " บุรุษผิวคล้ำแนะนำตัวเสร็จ ก็หัวเราะร่า
       
 
        แม้กล้าจะแอบเคืองเล็กน้อย แต่คำพูดนั้นก็เป็นจริง เพราะร่างของเซย่าที่เขาใช้อยู่นั้น สูงไม่ถึง 170 จึงต่ำเตี้ยกว่าคู่สนทนาอยู่หลายช่วงตัว เขาเลยทิ้งประเด็นนี้ และเข้าเรื่องที่ต้องการ
 
" งั้นคุณจะเป็นคนพาผมกลับญี่ปุ่น ใช่มั้ย "
 
" ขอดูสารของมารีนก่อน ชั้นจะได้แน่ใจว่านายคือเซย่าตัวจริง " เนเมซีอุสยิ้ม พร้อมยื่นมือออกมา หวังจะได้สิ่งที่ใช้ยืนยันตัวตน  พระเอกหนุ่มจึงส่งมอบโดยเร็ว
        
 
        เนเมซีอุสรับมาอ่านอยู่อึดใจ ก่อนจะหันมามองกล้า พร้อมยิ้มกว้างจนสุดหล้า มือหนาใหญ่ตบมาที่กลางหลังของเด็กหนุ่ม
 
" ฮ่า ฮ่า ฮ่า ใช่เซย่าจริงๆด้วย รู้มั้ยว่ามารีนหวังในตัวนายมาก เพราะเธอพูดถึงลูกศิษย์เอกของตัวเองอยู่บ่อยๆ "
        
 
        กล้างงนิดๆ  เขาไม่อยากเชื่อว่าคนนิ่งอย่างคุณมารีนจะแสดงท่าทีแบบนั้น แต่ก็ยังมีสิ่งที่สำคัญกว่าให้ตรึกตรอง จึงเอ่ยถามเบาๆ ท่าทางเกรงใจ
 
" เอ่อ.....ว่าแต่ผมจะกลับญี่ปุ่นได้เมื่อไหร่ครับ "
 
" ไม่ต้องรีบร้อน เดี๋ยวชั้นจะพานายขึ้นเรือเอง เพราะเรากำลังจะออกเดินทางในคืนนี้ " สีหน้าของหนุ่มร่างใหญ่เปลี่ยนเป็นฉงน ในใจแอบขบคิด
 
" ไหนมารีนเคยบอกว่าเจ้าเซย่า ลูกศิษย์ของเธอเป็นคนเลือดร้อน แต่เท่าที่เห็น หมอนี่มันแหยตัวพ่อชัดๆ อย่างกับพวกหนอนหนังสือที่โผล่มาจากหนังสือการ์ตูนเลย หรือนี่จะเป็นตัวปลอม "
       
 
        การแสดงออกของเนเมซีอุสค่อนข้างชัดเจน แม้แต่กล้ายังพอเข้าใจว่าอีกฝ่ายคิดระแวง จึงรีบตบหน้าอกแรงๆถึงสองที พร้อมวางท่าให้ห้าวที่สุด เพื่อให้เหมือนกับเซย่าตัวจริง
 
" งั้นรีบไปกันเถอะ พี่ชาย เพราะชั้นต้องการกลับญี่ปุ่นให้เร็วที่สุด "
      
 
        ชายร่างใหญ่ถอนหายใจออกมาเบาๆ สีหน้าดูโล่งอกถึงเจ็ดส่วน เพราะเชื่อแล้วว่านี่คือลูกศิษย์ของมารีนแน่ จึงกล่าวเชื้อเชิญ 
 
" โอเค ตามมา ชั้นจะให้นายพบกับเรือลำใหญ่ที่แสนโอ่อ่า "
 
" โห......โอ่อ่าเลยหรือ ขอบคุณนะครับ แม้จะไม่ให้ตั๋วเครื่องบิน แต่คุณก็ยังส่งกัปตันเรือสำราญมาให้ การเดินทางครั้งนี้จึงกลายเป็นทิปที่แสนสบาย " พอกล้าได้ยินน้ำคำของเนเมซีอุส เขาก็สรรเสริญมารีนเป็นการใหญ่ และเริ่มฝันหวานถึงเรือเดินสมุทรหรูหรา ประมาณว่าไททานิคยังต้องอาย  แน่นอนว่าเด็กหนุ่มตื่นเต้น เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ได้นั่งพาหนะระดับท็อปคลาสแบบนี้
 
...............................
        
       กล้ายอมรับว่าตัวเองกำลังอยู่ในภาวะฝันสลาย เพราะเรือหรูหราที่คาดหวัง กลับกลายเป็นเรือขนส่งสินค้าขนาดใหญ่ และสถานที่ที่เนเมซีอุสจัดให้พัก ก็เป็นห้องเก็บสินค้าที่อัดแน่นไปด้วยลังมากมาย
 
" ฮ้า......ก็กะไว้แล้วว่ามันต้องไม่เลิศหรูอลังการขนาดนั้น เพราะเซย่าเป็นพวกขาลุย แถมคุณมารีนก็เป็นเซนต์ที่ไม่ค่อยมีเงิน จะส่งเราไปนั่งเฟิร์สคลาสได้ยังไง " กล้าตรัสรู้แล้ว พร้อมทำใจยอมรับ จากนั้นก็ก้มลงมองถุงพลาสติกใบเขื่อง ในนั้นบรรจุผลไม้นานาชนิด เนื้อแห้ง และน้ำกระติกใหญ่ สมองหวนระลึกถึงคำพูดของเนเมซีอุส
 
" นี่คือถุงเสบียงของนาย กะให้ดีๆ ด้วยเราต้องใช้เวลาเดินทางถึงสามวัน อีกประการ นายห้ามออกมาเผ่นพล่านข้างนอก เพราะถ้าเรือชายฝั่งจับได้ว่ามีการลักลอบนำคนต่างด้าวข้ามเขตแดน อาจโดนลงโทษทั้งลำเรือ "
 
" เหอ เหอ เหอ เป็นนักเรียนที่โลกอยู่ดีๆ ไหงกลายเป็นคนต่างด้าวหนีเข้าประเทศซะอย่างงั้น ทำไมชีวิตของชั้นถึงพลิกผันแบบนี้ รู้งี้ไม่รับคำของเซนต์แพนโดร่าซะก็ดี " กล้าเซ็งเต็มที และเขาเองก็อยากนอนหลับเหมือนกัน เพราะเสียเรี่ยวแรงไปกับการต่อสู้มาทั้งวัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่ชวนผวา จนไม่อาจข่มตาลงได้ มันก็คือ......
 
" จี้ด จี้ด จี้ด......"
 
" เหวอ......." กล้ากระโดดตัวลอย เพื่อหลบให้หนูตัวนึงวิ่งผ่าน และเขายอมรับว่าเจ้าสัตว์ชนิดนี้คือ......หนึ่งในหลายอย่างที่ทำให้เด็กหนุ่มต้องฝันร้าย
 
" เหอ เหอ เหอ แล้วเราจะอยู่ที่นี่ได้ยังไง ในเมื่อห้องทึบนี่อุดมไปด้วยมิกกี้เมาท์ "
       
 
       ทว่ากล้าไม่มีทางเลือก เพราะถ้าเด็กหนุ่มดื้อแพ่ง ออกไปหาที่นอนข้างนอก มีหวังโดนเหล่าคนงานจับโยนทะเลอย่างแน่นอน โทษฐานที่ทำให้พลพรรคเสี่ยงกับการโดนตำรวจน้ำเล่นงาน จึงจำเป็นต้องอยู่กับสิ่งที่ตนหวาดกลัวต่อไป
 
 
สามารถติดตามงานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ
https://www.facebook.com/jalando.darksidewriter.version2

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา