นักรบพันธุ์โหด ตอน ณัชฐานันท์

เต็นท์ทหารฝ่ายไวด์โร๊ด
   "สรุปง่ายๆเลยคือหมวดวิทาลิส เป็นไส้ศึกของพวกนายแป๋วแล้วตอนนี้หนูผึ้งโดนมันจับตัวไปแล้ว" จ่าสิบเอกสายลมกล่าวสรุป
   เรือเอกวิศวชิตเป็นทหารเพียงนายเดียวที่รอดชีวิต พร้อมกับส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือซึ่งจ่าสิบเอกสายลมติดตามทหารช่วยเหลือมาด้วย โดยเรือเอกวิศวชิตเล่าให้ฟังว่าหมวดวิทาลิสนั้นแอบนำนักรบไซบอร์ก มาถล่มทีมของเขาย่อยยับและแน่นอนว่าลูกทีมเขาตายหมดเพราะถูกโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัว ส่วนทหารเรือหนุ่มก็บาดเจ็บสาหัสเพราะโดนหมวดวิทาลิสใช้มีดสั้นแทงท้อง ดังนั้นภาพสุดท้ายที่เขาเห็นคือตอนที่มธุกร สายป่าน และนุดาถูกนำตัวออกจากเต็นท์ไป
   "ไอ้สารเลวเอ๋ย !" จ่าเข้มร้องตะโกนด้วยความเจ็บแค้น แต่สำหรับหมวดอารักษ์แล้วคิดว่าคนที่ช็อคมากกว่าน่าจะเป็นสารวัตรภาธร ซึ่งอาจโดนสอบสวนภายหลังที่ไม่ระแคะระคายเรื่องนี้เลย
   "คุณมธุสรรู้เรื่องนี้ไหม" สารวัตรภาธรถามขึ้น
   "ไม่ครับ คุณหยางย้ำว่าไม่ควรให้คุณมธุสรรู้เด็ดขาดครับ" หมวดฮันโดกล่าวขึ้น
   แม้ว่าสารวัตรภาธรจะโล่งใจเล็กน้อยแต่กับจ่าสิบเอกสายลมนั้น เขายังวางใจไม่ได้เพราะฝ่ายนั้นไม่ได้เอาไปแค่มธุกรแต่ยังเอาหลานสาวของเขาไปด้วยสองคน แน่นอนว่าเขาไม่ต้องการให้อรุณารับรู้เรื่องนี้เท่าไหร่ ดังนั้นก่อนหน้าที่เขาจะมานี่จึงได้ย้ำกับกุลชาติให้เก็บอาการและอย่าบอกใครเด็ดขาดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ส่วนอีกเรื่องที่จ่าสิบเอกสายลมต้องจัดการคือ แท็ก ที่ตอนนี้อาจหัวร้อนมากกว่าจ่าเข้มเสียด้วยซ้ำ                                               
   "สารวัตร ผมอยากให้พวกคุณจัดการเคลียร์ตรงนี้อย่าให้พลเรือนด้านนอกรู้ อาจเกิดความวุ่นวายได้" จ่าสิบเอกสายลมหันมาพูดกับสารวัตรภาธร
   "แล้วคุณจะไปไหน"
   "ไปดูไอ้ตัวยุ่งของผมไง"
                             
                                        
                                      ++++++++++++++++++++++++++++++                                          
                   
ห้องส่วนตัวของแท็ก
เสียงดังจากข้างในยังคงดังไม่ขาดสายทำให้ไม่ค่อยมีทหารหรือตำรวจนายไหน อยากเข้าไปยุ่งจนเมื่อได้เห็นจ่าสิบเอกสายลมที่น่าจะสามารถทำให้คนในนั้นสงบลง เท่าที่จ่าสิบเอกสายลมฟังมาจากหมวดอารักษ์คือ ในตอนหลังจากที่แท็กและพันตำรวจโทดาลลัสจัดการกับนายจั๋วและนายชัยได้แล้ว พันเอกชิดชัยได้นำเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นแท็กที่รู้เรื่องถึงกับคุมสติตัวเองไม่อยู่ และเกือบจะทำอะไรวู่วามหากไม่ได้พันตำรวจโทดาลลัสมาช่วย หลังจากที่พากันกลับมาที่กองทัพแท็กก็ขังตัวเองไว้ในเต็นท์ ซึ่งจ่าสิบเอกสายลมเข้าใจว่าคงพยายามควบคุมอารมณ์ตนเอง ส่วนตอนนี้พันตำรวจโทดาลลัสต้องไปที่อื่น
   จ่าสิบเอกสายลมเดินเข้าไปในเต็นท์ก็พบว่าแท็กนั่งอยู่กับเก้าอี้ ข้าวของกระจัดจายไปทั่วบริเวณนั้นทั่วพื้นซึ่งเขาเห็นมือของแท็กมีรอยแผลก่อนจะสมานเข้าด้วยกันตามเดิม ดวงตายังเป็นสีฟ้าอยู่จ่าสิบเอกสายลมจึงเดินมาเพื่อถ่ายพลังให้ หลานของเขานั้นสงบอารมณ์จนตากลับมาเป็นปกติอีกครั้ง แท็กยอมรับว่ารอบนี้เขาขาดสติจริงตอนนี้เขารู้สึกว่า เขาน่าจะมาช่วยมธุกรให้เร็วกว่านี้กลายเป็นว่าสายป่านกับนุดาก็ต้องรับกรรมไปด้วย
   "สบายใจรึยัง" จ่าสิบเอกสายลมถามขึ้น
   "ผมขอโทษครับ" แท็กพูดขึ้น
   "ขอโทษปู่ทำไมละ เอ็งไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย"
   แท็กเงียบไม่พูดอะไรต่อซึ่งจ่าสิบเอกสายลมก็เดาออกว่า อีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ซึ่งมันทำให้หวนนึกถึงเรื่องราวในอดีตไม่ได้ สิ่งที่เขายังคงมีปมและยังไม่สามารถคลี่คลายได้ แม้ว่าจะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตามแต่ความทรงจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับภรรยา เรือเอกจิณณาวัฒน์ และร้อยตรีหญิงชลธิชานั้นยังคงเป็นปมที่ยังไงก็คลายไม่ได้ หลังจากที่ทั้งสามตายนั้นจ่าสิบเอกจมอยู่กับความรู้สึกผิดตลอดมา เพราะไม่อาจปกป้องคนในครอบครัวได้ ความรู้สึกนี้ไม่ใช่จะจางหายไปง่ายๆ และเขาจะไม่ยอมให้แท็กต้องจมอยู่กับความรู้สึกแบบเดียวกับเขาเด็ดขาด !
   "เอ็งมากับข้า !" จ่าสิบเอกสายลมพูดขึ้น
   "ไปไหนครับ" แท็กถามด้วยความสงสัย จ่าสิบเอกสายลมเดินไปเปิดม่านเต็นท์ก่อนจะหันมาตอบหลานของตน
   "ถามแปลกๆก็ไปช่วยพวกหนูผึ้งไง... อย่ามองหน้าปู่แบบนั้นถึงจะเกษียณมาหลายปี ก็ไม่ได้แปลว่าฝีมวยข้าจะตกไปด้วยนะ" แท็กได้ยินแบบนั้นก็ตัดสินใจเดินตามจ่าสิบเอกสายลม ที่เดินมาทางอภิชัยที่พึ่งจะมาถึงพอดี
   "จะตามหาไอ้ที่ลักพาตัวหลานสาวข้าได้ยังไง" จ่าสิบเอกสายลมพูดเข้าประเด็น
   "ผมคิดว่าแท็กน่าจะรู้.... จุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดมันอยู่ที่ไหนแท็ก" อภิชัยหันมาทางแท็กแทน ซึ่งในตอนแรกแท็กยังไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่ชายหนุ่มพูดเท่าไหร่ จนกระทั่ง..... ภาพบางอย่างผุดขึ้นในหัวของเขา
   "ผมรู้แล้วว่าจะตามหาได้ที่ไหน"
   "งั้นรออะไรอยู่พาปู่ไปสิ"
  
                                        
                                       
 
                                                        ++++++++++++++++++++++++++++++++++