Accident Of Love พรหมลิขิตผ้าพันแผล

ตอนนี้ผมอยู่ที่ร้านเหล้ากับไอ้น้ำและเพื่อนรวมงานอีก 4-5 คน เป็นร้านเหล้าที่อยู่ใกล้ๆโรงพยาบาล เปิดกึ่งๆร้านอาหารกับร้านเหล้า คือถ้ามาทานอาหาร ก็นั่งโซนด้านนอก บรรยากาศโรแมนติค ไฟสลัวๆเปิดเพลงคลอเบาๆ แต่ถ้ามากินเหล้านั่งโซนด้านในเลยครับ มีบาร์เหล้าเล็กๆ และดึกๆจะมีเล่นดนตรีสดด้วย  เรามาเลี้ยงตอนรับคุณหมอคนสวยที่เพิ่งย้ายมาใหม่ ตอนแรกผมกะจะไม่มาอยู่แล้ว แต่ไอ้น้ำมันลากผมมา เล่นมาดักรอที่หน้าห้องทำงานผมเลยจำใจต้องมากับมัน ตั้งแต่เดินเข้ามาสาวๆเดินมาชนแก้วมัน สามคนแล้วครับ ไอ้น้ำมันเป็นพวกเจ้าชู้เงียบ ทำนิ่งๆเงียบๆแต่เห็นมันฟาดเรียบตลอด ผมไม่อยากมากับมันเพราะแบบนี้ แย่งซีนกันเห็นๆ มันเป็นคนหล่อครับสูงกว่าผมนิดหน่อย จริงๆถ้าตอนเรียนมันประกวดเดือนผมว่ามันคงได้เป็นเดือนมหาลัยแน่ๆแต่มันไม่เอา มันบอกเรื่องเยอะไม่ชอบวุ่นวาย เลยให้ผมไปแทน แต่สาวๆก็กรี๊ดมันมากกว่าผมอยู่ดี คนเข้าหามันเยอะครับอาจจะเพราะบ้านมันรวยด้วย ผมแพ้มันเรื่องนี้ตั้งแต่สมัยเรียนจนทำงาน(พี่ไฟเซ็ง) อย่างตอนนี้คุณหมอคนสวยที่มาใหม่ เธอชื่อ หมอน้ำตาล ดูท่าจะตกหลุมไอ้น้ำอีกคน มองส่งสายตาให้มันหลายรอบแล้ว แต่ดูไอ้น้ำไม่ค่อยสนใจสงสัยคนนี้คงไม่ใช่แนวที่มันชอบ คือถ้าไม่สนิทดูไม่ออกหรอกครับว่ามันชอบหรือเปล่าเพราะมันจะสไตล์นิ่งๆ ถามก็ตอบ สุภาพบุรุษ  มันเป็นแบบนี้แหละครับไม่ปฏิเสธแต่ก็ไม่เข้าหา แต่ผมเห็นมันมานาน เลยรู้ว่าคนนี้มันไม่ค่อยปลื้ม ไอ้หล่อเลือกได้เห็นแล้วหมั่นไส้ครับ
 เราดื่มกันได้ซักพักใหญ่ๆจนบางคนเริ่มเมาแล้ว ผมไม่ค่อยชอบดื่มเท่าไหร่ กินได้แต่ไม่เยอะ นั่งดูไอ้น้ำโดนคุณหมอน้ำตาลเกาะติดแจ ถามโน่นถามนี่แล้วก็ขำหน้ามันตลกดีครับ ทำหน้านิ่งๆพอเค้าถามก็ตอบอยู่ดีแบบนี้ใครมันจะรู้ว่ามันไม่ชอบ มันส่งสายตาให้ผมช่วยอยู่หลายครั้งแต่ผมก็ทำเป็นไม่เห็น หนีมันมาเข้าห้องน้ำดีกว่า 555  แต่ยังไม่ทันจะถึงห้องน้ำก็มีเสียงเรียกดังขึ้นมาซะก่อน
“คุณหมอไฟ” ผมหันตามเสียง คนที่ไม่เจอกันมาพักใหญ่ๆตั้งแต่เจอกันที่มหาลัยครั้งนั้น ผมเลยยิ้มทักทาย เจอกันครั้งนี้ไอ้เด็กแสบดูหล่อแปลกตากว่าทุกครั้งคงเพราะทรงผมที่ตัดสั้นขึ้นและเซตอย่างดี สวมเสื้อยืดสีดำทับด้วยเสื้อยีนส์แขนยาว และกางเกงยีนส์สีเข้ม ดูหล่อแบบเซอร์ๆเหมือนมาเดินแบบมากกว่ามาเที่ยวร้านเหล้าซะอีก
“ไม่คิดว่าจะเจอคุณหมอที่นี่ มากับเพื่อนหรอครับ” สกายถามผม
“อืม มากับเพื่อนที่โรงพยาบาล” 
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ” ดูเหมือนเจ้าตัวจะเมานิดๆ
“คุณสบายดีใช่มั้ยคราวนี้ไม่ต้องให้ผมทำแผลตรงไหนให้แล้วนะ”ผมพูดปนหัวเราะ ส่วนสกายยิ้มขำ
“งั้นคราวนี้คุณหมอก็ต้องเลี้ยงข้าวผมสิ” อ่อ สัญญาคราวก่อน  สัญญา? สัญญาอีกแล้ว ทำไมเจอกันต้องมีสัญญากันด้วย งงจริงๆ ช่างมันเถอะครับ
“วันนี้เลยหรอครับ” ผมเลยถามไปเพราะคิดว่าเจ้าตัวก็คงมากับเพื่อนอาจจะกำลังสนุกอยู่ก็ได้ สกายทำท่าลังเล
“อืมมมมม งั้นตามมานี่ครับ” ว่าจบสกายก็ดึงแขนผมไปหากลุ่มเพื่อนที่นั่งด้านใน เดี๋ยวนะทำไมใจร้อนจังวะ ผมยังไม่ได้เข้าห้องเลยยยย แล้วผมก็ยอมให้สกายลากไปแบบงงๆจนถึงโต๊ะด้านใน กลุ่มเพื่อนของสกายมากันเยอะเลยครับ น่าจะ 10 คนได้ทั้งชายและหญิงเหมือนจะเมากันเต็มที่แล้ว บางคนนี่นอนไปกับพื้นแล้ว เพื่อนๆก็รุมเอาปากกาเขียนหน้าแล้วถ่ายรูป เล่นอะไรกันเด็กจริงๆ แต่ก็ตลกดีนะครับ   จุดจบสายแข็ง 555 ถ้าผมไปทำกับไอ้น้ำบ้างคงโดนมันไล่ออกจากโรงพยาบาล
“พวกมึงกูกลับก่อนนะ พรุ่งนี้ค่อยเคลียร์กัน” พูดแค่นั้นแล้วลากผมออกมาข้างนอกแบบไม่สนใจตอบคำถามพวกเพื่อนๆที่ส่งเสียงโหวกเหวกตามหลังมา
.
.
“งั้นเดี๋ยวผมไปบอกเพื่อนผมก่อนคุณรออยู่แถวนี้แล้วกัน” ผมเลยเดินเข้าไปบอกไอ้น้ำและคนอื่นๆว่าจะกลับแล้ว ไอ้น้ำพยักหน้าเข้าใจ
“คุณอยากกินอะไร” ผมเปิดคำถามหลังจากเดินออกมาแล้ว
“ร้านข้าวต้มแถวนี้ก็ได้ผมมีร้านที่มากินประจำ เดี๋ยวพาไป เดินไปก็ถึง” สกายก็เดินนำหน้าผมไป บนถนนมีรถวิ่งบางตาคงเพราะเริ่มดึกแล้ว สองข้างทางมีร้านอาหารอยู่ประปราย ผมเดินตามคนตัวสูงกว่ากันแค่นิดหน่อย กลิ่นเหล้าผสมกับกลิ่นน้ำหอมจากคนข้างหน้าลอยมาปะทะจมูกยามลมพัดมาให้ความรู้สึกแปลกๆ บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าแปลกยังไง แบบเป็นความรู้สึกที่เราไม่เคยรู้สึกมาก่อน อยู่ๆก็เกิดขึ้นมาแบบนั้นเรียกว่าแปลกใช่ไหมล่ะ
 
เดินมาซักพักก็ถึงร้านข้าวต้มที่ว่าเป็นร้านรถเข็น ขายข้างทาง แต่ดูน่ากินดีครับเป็นร้านข้าวต้มที่ต้มข้าวเปล่าๆใส่เกลือ แล้วกินกับเครื่องเคียง มีให้เลือกหลายอย่าง เช่น ผัดผักบุ้งน้ำมันหอย, คะน้าปลาเค็ม,กุนเชียงทอด,หมูทอด,ตับทอดและอีกหลายอย่าง เราเลยสั่งผักบุ้งน้ำมันหอยกับหมูทอด ข้าวต้มร้อนๆจนควันลอยฟุ้งออกจากถ้วยเวลาคน กินกับผัดผักบุ้งหอมๆ และหมูทอดชิ้นพอดีคำ อร่อยลงตัวมากเลยทีเดียว ผมไม่ได้กินแบบนี้นานมากแล้ว จำได้ว่าคุณแม่ชอบทำให้กินตอนเด็กๆ
“ดูคุณหมอจะชอบนะครับ” ผมลืมไปเลยว่ามีอีกคนนั่งอยู่ตรงข้าม พอได้เจอของกินที่ถูกใจเป็นแบบนี้ทุกทีเลยครับ ผมพยักหน้าและยิ้มให้คนตรงหน้าเพราะในปากยังมีหมูทอดอยู่
“ชอบสินายมากินบ่อยหรอ ไม่ได้กินแบบนี้นานมากกกกก” ผมพูดและตักข้าวต้มเข้าปากตามด้วยหมูและผัดผักบุ้ง
 
 
Sky
 
“ชอบสินายมากินบ่อยหรอ ไม่ได้กินแบบนี้นานมากกกกก”  คุณหมอตาวาวมากตอนเห็นครั้งแรกเหมือนเด็กเห็นของกินที่ถูกใจ ตักนั่นตักนี่เข้าปากไม่หยุดกินได้น่าอร่อยจริงๆ ผมมองปากที่แดงนิดหน่อยขยับไปมาตามจังหวะการเคี้ยวอาหาร อาจจะเพราะข้าวต้มมันร้อน คุณหมอเป็นคนมีเสน่ห์ โดยเฉพาะตอนนี้ เวลากิน ดู....เอ่อ น่ารัก.... น่ารักอีกแล้ว บ้าไปแล้วไอ้สกาย
ผมมองไปมองมาเห็นมีเศษเมล็ดข้าวติดที่มุมปากเลยยื่นมือไปเขี่ยออกให้ เหมือนร่างกายไปเองโดยไม่รู้ตัว  จนผมยังตกใจการกระทำของตัวเองเลย คุณหมอก็คงจะเพิ่งรู้ตัวเหมือนกัน จึงชะงักเล็กน้อยแล้วหยิบกระดาษทิชชูบนโต๊ะมาเช็ดซ้ำอีกครั้งตรงที่นิ้วโป้งของผมเพิ่งเช็ดไป
ผมลองเอามือมาเช็ดมุมปากตัวเองบ้าง ทำไมไม่นุ่มเหมือนของหมอวะ  
“เลอะหรอ” คุณหมอถามแค่นั้นแล้วก้มหน้าก้มตากินต่อ อะไรจะตั้งใจกินขนาดนั้นหรือว่าหิว แต่ดูเหมือนคุณหมอจะหน้าแดงนิดๆสงสัยจะร้อน
“คุณไม่กินหรอ ข้าวไม่เห็นลดลงเลย” คุณหมอพูดแล้วคีบหมูใส่ปากดูเหมือนจะชอบเอามากๆผมเลยสั่งมาให้อีกชุด  
“กินครับกิน” ผมจึงเริ่มกินข้าวบ้าง ตอนแรกคิดว่าหมออาจจะไม่ชอบเพราะเป็นร้านรถเข็นข้างถนน แต่ร้านนี้อยู่ใกล้สุดเท่าคิดได้  ถามว่าทำไมไม่ร้านอื่น     ผมกลัวคุณหมอหาข้ออ้างปฏิเสธครับ แต่ก็ไม่ผิดหวังที่เลือกร้านนี้ เพราะคนตรงหน้าดูถูกอกถูกใจกับอาหารเหลือเกิน ต้องขอบคุณไอ้ตั้มสักหน่อยแล้ว
ผมเพิ่งรู้ว่าการได้พาคนอื่นมากินอาหารแล้วเค้าชอบอาหารที่เราพามากิน แล้วมันรู้สึกยังไง เริ่มจะเข้าใจมัน ตอนที่ตะเวนหาร้านอร่อยเพื่อพาสาวๆไปกินแล้วล่ะครับ มันคงจะรู้สึกเหมือนผมตอนนี้
.
.
“แผลคุณหายดีแล้วใช่ไหม” คุณหมอถาม แล้วยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม
“หายดีแล้วครับ” คุณหมอพยักหน้าเบาๆ
“คุณไปไหนต่ออีกหรือเปล่า” ถามแบบนี้จะกลับแล้วใช่ไหม..  
“ไม่ แล้วคุณหมอล่ะรีบไปไหนต่อหรือเปล่า”
“ผมก็..ไม่ ไม่ได้รีบไปไหน”
“เอ่อ...ไปเดินย่อยอาหารกันไหมครับ”ผมเอ่ยชวน จริงๆเราควรจะต้องแยกย้ายเพราะกินเสร็จแล้ว แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงยังไม่อยากไป รู้สึกอยากอยู่ต่ออีกสักหน่อย นิดเดียวก็ยังดีคงเป็นเพราะผมเหงามั่ง กลับบ้านไปก็อยู่คนเดียวหาเพื่อนคุยดีกว่า    (ได้ข่าวว่าเพื่อนแกเยอะแยะเต็มร้านเหล้า) นั่นน่าจะเป็นเหตุผลที่ดีพอสำหรับผมตอนนี้