Accident Of Love พรหมลิขิตผ้าพันแผล

-

เขียนโดย jaindyzone

วันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 เวลา 23.14 น.

  10 ตอน
  0 วิจารณ์
  10.14K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2562 22.18 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) เข็มที่ 5 ขอเบอร์ได้มั้ย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

พวกเราเดินกลับมาทางร้านเหล้า ครั้งนี้ผมเป็นคนเดินนำหน้า คนตัวสูงกว่าเดินตามมา ลมแรงๆพัดปะทะหน้าระหว่างทางมีสวนหย่อมเล็กมีเก้าอี้วางเรียงอยู่ผมเลยแวะไปนั่งพัก สกายที่เดินตามมาหยุดยืนพิงรั่วอยู่ข้างๆกัน

 

“คุณหมอพักที่ไหน”  

“คอนโดผมอยู่แถวโรงพยาบาลที่คุณเคยไปนั่นแหละ”

“แล้วคุณล่ะ”

“บ้านผมอยู่แถวๆชานเมือง แต่ส่วนมากผมจะพักคอนโดใกล้ๆมหาลัยน่ะ”

“แล้วคุณจะ...”  กลับเลยไหม

“คุณหมออยู่คนเดียวหรอ” ผมพูดยังไม่ทันจบสกายก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน

“อืม อยู่คนเดียว” จะให้อยู่กับใครละแฟนก็ไม่มี พูดแล้วเศร้า

“ผม ....เอ่อ...ผม..” สกายเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่พูด ทำตัวแปลกๆ

“ผมว่าผมคงยังเมาอยู่” อ่อ ที่แท้ก็เมานี่เอง

“คุณมานั่งให้หายเมาก่อนก็ได้” ผมพูดพลางขยับตัวเว้นที่ไว้ให้อีกคนมานั่ง สกายเดินมานั่งข้างๆผมแต่โดยดี กลิ่นเหล้าผสมกลิ่นน้ำหอมลอยมาปะทะจมูกอีกครั้ง กลับมาอีกแล้วความรู้สึกแปลกๆ มันคืออะไรกันนะ หรือว่าผมเองก็คงจะเมาเหมือนกัน เอาเถอะพรุ่งนี้เช้ามันก็คงหายไปเอง

“อืมม อีกสองอาทิตย์ผมมีธุระต้องไปทำที่มหาลัยคุณ ผมขอเบอร์คุณได้มั้ย” ผมพูดเมื่อนึกขึ้นได้ว่าต้องไปช่วยงานพี่ที   ที่มหาลัย Z

.

.

มีคนรู้จักอยู่ที่นั่นก็ดีเหมือนกัน จะได้ถามทางได้  สกายหันมามองผมทำตาโต แล้วยิ้มจนเห็นฟัน ต้องดีใจขนาดนั้นเลยหรอ เจ้าตัวรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา

 

“คุณหมอบอกเบอร์คุณมาก็ได้ครับเดี๋ยวผมโทรไป” ผมเลยบอกเบอร์ตัวเองไป สกายกดมือถืออยู่สักพัก แล้วเสียงเรียกเข้ามือถือผมก็ดังขึ้น ผมเลยหยิบมาบันทึกเบอร์ไว้ว่า   SKY

 

จากนั้นเราก็นั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย เช่น สกายเล่าเรื่องตลกของเพื่อนๆให้ผมฟัง ซึ่งผมขำจนปวดท้อง ผมก็เลยเรื่องสมัยผมเรียนให้ฟังเขาบ้าง คุยกันอยู่พักใหญ่เราก็เดินกันต่อจนถึงหน้าร้านเหล้าที่เดิม  ผมก้มดูนาฬิกา เกือบจะเป็นเวลาของวันใหม่แล้ว นี่เราไปกินข้าวกันนานขนาดนี้เลยหรอ ป่านนี้ไอ้น้ำคงกลับไปแล้ว

“คุณหมอกลับยังไงให้ผมไปส่งมั้ย”

“ผมกลับเองดีกว่า”

“แต่มันดึกมากแล้วให้ผมไปส่งเถอะ ตอบแทนที่คุณหมอเลี้ยงข้าวต้มผมไง” ผมเลยพยักหน้าเป็นการตอบตกลง ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องโบกแท็กซี่  

สกายขี่รถมอเตอร์ไซด์นินจาสีดำมาจอดข้างหน้า ดูเท่ห์จัง ถ้าผมขี่มอเตอร์ไซด์แบบนี้เป็นจะดูเท่ห์แบบนี้หรือเปล่านะ แต่เอาเถอะผมไปเท่ห์แบบอื่นดีกว่า แบบนี้ดูจะไม่ใช่ทางผมซักเท่าไหร่

“ขึ้นมาเลยครับคุณหมอ” ผมรับหมวกกันน๊อคมาสวมแล้วขึ้นซ้อนท้าย

“เกาะแน่นๆนะคร้าบบบรถมันแรง” ทันทีที่รถออกตัวผมก็เผลอกอดเอวคนตรงหน้าไว้แน่นตกใจครับ ที่จริงผมเคยซ้อนมอเตอร์ไซด์นะครับ แต่มันนานมาแล้วและก็ไม่ได้คันสูงใหญ่แบบนี้ด้วย  

กลิ่นนี้มาอีกแล้ว ความรู้สึกแปลกๆนี้ก็มาอีกแล้ว.........แปลกแต่รู้สึกดี

 

.

.

 

ผมกลับมาถึงห้อง อาบน้ำเตรียมตัวนอน เสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้น ผมเลยหยิบมาดู

ไลน์

SKY เพิ่มคุณเป็นเพื่อนด้วยหมายเลขโทรศัพท์

 

SKY : ฝันดีนะครับคุณหมอไฟ                                                  

Fainakraff : ถึงบ้านแล้วหรอ ไวจัง ?

SKY : วันนี้ค้างคอนโดครับ

Fainakraff : (ส่งสติ๊กเกอร์กระต่ายโอเค)

Fainakraff : (ส่งสติ๊กเกอร์ กระต่ายนอนหลับ)

 

จากนั้นผมปิดหน้าจอโทรศัพท์ ผมพยายามคิดทบทวนความรู้สึกของวันนี้ ความรู้สึกแปลกๆนี้มันอะไรกันนะ  “พรหมลิขิตผ้าพันแผล” คำนี้ลอยวนอยู่ในหัวไปมา ผมสะบัดไล่ความคิดนี้ออกไป แต่มันก็กลับมาใหม่ หรือว่าผมจะชอบสกาย ไม่หรอกน่า มันไม่ได้ชัดเจนขนาดนั้นซะหน่อย ผมก็เคยมีแฟนนะ ความรู้สึกมันไม่ใช่แบบนี้ ไม่ใช่แน่ๆ ช่างมันเถอะนอนดีกว่า Zzzz

 

ผมว่าผมหลงทาง ผมมาตามพี่ทีบอกแล้วนะ เลี้ยวซ้ายจะเจอตึกสีเขียว แต่ผมเลี้ยวซ้ายแล้วทำไมไม่เจอตึกสีเขียวเลยล่ะ หรือว่าเค้าทาสีใหม่ ไม่มั่ง นอกจากจะไม่มีตึกสีเขียวแล้วยังเป็นลานจอดรถอีกต่างหาก หลงแน่ๆและอีกไม่กี่นาทีจะผมก็จะสายแล้ว มาวันแรกก็สายเสียชื่อพี่ทีหมด ทำไงดีๆ

 

“สกายผมหมอไฟนะว่างอยู่หรือป่าว” ทันทีที่ปลายสายรับ ผมรีบพูดไปทันที

“ครับคุณหมอ” เสียงปลายสายเหมือนอยู่ข้างนอกเสียงดังเชียว

“คือผมอยู่ที่มหาลัยคุณน่ะ แต่ผมหลงทาง ........” ผมเลยเล่ารายละเอียดให้ฟัง สกายบอกให้ผมรออยู่แถวนี้เดี๋ยวเขาจะมาหาเพราะอยู่ใกล้ๆพอดี

ไม่ถึงสิบนาทีนินจาสีดำก็มาจอดตรงหน้า สกายมาพร้อมกับเพื่อนอีกคน

“สวัสดีครับพี่หมอไฟ ผมตั้มนะครับ”

“สวัสดีครับ รบกวนเวลาพวกเราแย่เลยต้องขอโทษด้วยนะเดี๋ยวพี่เลี้ยงมื้อเที่ยงเป็นการตอบแทน”

“ไม่รบกวนเลยครับ มาเดี๋ยวผมพาเดินไป ตึกที่คุณหมอว่าอยู่ไม่ไกล คุณหมอแค่เลี้ยวผิดเท่านั้นเอง”  “ไอ้ตั้มฝากเอารถกูไปเก็บที”  สกายยิ้มกว้างมาให้ผมแล้วหันไปโยนกุญแจรถให้เพื่อน

 

ผมเดินตามสกายมาจนถึงตึกเขียวที่ตามหา เลี้ยวผิดจริงๆด้วยมิน่าล่ะหาไม่เจอ

“ขอบคุณมากนะไว้ผมจะเลี้ยงข้าวตอบแทน”

“พูดแล้วนะคร้าบบ”

“ทำไมกลัวผมเบี้ยวหรอ555”

 สายมากแล้วผมเลยขอตัวรีบไปธุระให้พี่ที ระหว่างขึ้นตึกผมเลยไลน์ไปหาสกาย

Fainakraff : กินข้าวเที่ยงที่ไหน เดี๋ยววันนี้ผมเลี้ยงเอง

SKY : ตึกคณะ แต่..ถ้าคุณหมอเลี้ยง ไปกินที่ห้างใกล้ๆนี้ดีกว่าครับ  (สติ๊กเกอร์กระต่ายหิว)

Fainakraff : งั้นเป็นตอนเย็นดีกว่าจะได้ไม่ต้องรีบ

SKY : ok kub

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา