Stumble in love สะดุดรัก หอพักอลเวง

เมาหลับอยู่ข้างถนน  พอรู้สึกตัวอีกทีก็เช้าซะแล้ว  ไม่รู้ว่ามาอยู่ในห้องตัวเองได้ยังไง 
เฮ้อ...   เห็นว่าพี่มิกไปหา  แล้วพากลับมา  แต่จำไม่เห็นได้เลย  ความทรงจำสุดท้ายของผม  คือคำพูดของพี่ชายคนนั้น  "--  ความรักไม่ใช่เรื่องผิด  --"         เพราะคำพูดนั้น  ทำให้ผมเบาใจขึ้นมาหน่อย  ถึงจะอกหักก็ไม่เป็นไร  ขอเก็บไว้ในใจ  แอบรักเขาข้างเดียวต่อไปนะดีแล้ว...
 
ผมลงมาหาอะไรกิน เพราะตั้งแต่เมื่อคืนผมยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง ตอนนี้ทุกคนลงมารวมตัวกันอยู่ในห้องขนาดใหญ่
จู่ๆ  พี่มิก ก็พูดขึ้น
>||>   จริงสิ !!  มะรืนนี้เป็นวันเกิดของ เฟรม
>||>   ห๊ะ !!!!
 
ทุกคนต่างพากัน หันไปมองคู่รักคู่หนึ่งที่กำลังโอบกอดกัน ที่โต๊ะนึงทันที
>>   อือ. .  ก็ทำนองนั้นแหละ
>||>   งั้นเหรอ เฟรม!!  ทำไมไม่บอกละ  จะได้จัดปาร์ตี้  เวลาสั้นๆ  จะเตรียมตัวยังไง  เริ่มตั้งแต่คืนนี้เลยดีมั้ย!!!
>>   เอ่อ... ไม่ต้องทำอะไรก็ได้
>||>  พูดบ้าๆ  นะ  ก็ตัดสินใจว่า จะทำแล้วนิ !!
>||>  นี่เป็นวันเกิดของนายนะ  การฉลองก็ต้องมีปาร์ตี้สิ!!  คิดจะไม่ให้พวกเราได้ปาร์ตี้กันหรือไง !?  ใช้ไม่ได้เลยนะ แล้วนายก็ต้องมาร่วมงานปาร์ตี้ด้วยรู้มั้ย !?  นี่เป็นคำสั่งของรุ่นพี่..
>>  สรุปว่าแค่อยากจะจัดปาร์ตี้ ว่างั้นเหอะ!!
>||>  (ทุกคน ยกเว้น! ผม)   ใช่แล้ว~
>>  เฮ้ออออออ....
 
แบงค์ สังเกตุเห็นว่า เฟรม ดูจะไม่ค่อยร่าเริงกับการจัดวันเกิดของตัวเองสักเท่าไหร่
>||>   ...นายไม่ชอบปาร์ตี้รึไง!?
>>   เอ๊ะ!!  ทำไมล่ะ..  ก็ไม่ได้..  ไม่ชอบหรอก
>||>   ก็เห็นนาย ท่าทางไม่อยากไปปาร์ตี้เท่าไหร่  เลยแปลกใจนะ
>>   ไม่ใช่ไม่อยาก..  แต่อยากจะใช้เวลาทั้งคืนอยู่กับ แบงค์ สองคนมากกว่าน่ะ
>||>   ไม่มีทาง !!!!!

 
ใกล้จะวันเกิด เฟรมแล้วเหรอ..  ใจผมก็อยากจะให้ของขวัญอะไรกับเขาสักอย่าง  แต่จะให้อะไรเป็นของขวัญดีนะ  ไม่ค่อยมีเวลาหาแล้วด้วยสิ  ตอนนี้ เฟรมอยากได้อะไรนะ!?
ผมว่าจะหันไปถาม เฟรม ว่าเขาอยากได้อะไรในวันเกิด แต่ภาพที่ผมหันไปเห็นนั้น  เฟรม กับ แบงค์ กำลังจะจูจุ๊บกันอยู่แล้ว...
 
>>  แบงค์~  ฉันอยากได้ จูบที่ซาบซึ้งชวนฝันเป็นของขวัญน่ะ
>||>   เลิกล้อเล่นซะที !!  ใครจะไปทำได้  ไม่มีทาง
หรอก !!
 
เฮ้ออออออ  ถึงจะถามไปก็ไม่มีประโยชน์  เพราะมีแค่ แบงค์ เท่านั้นแหละ ที่ให้ได้..
หลังเลิกเรียนวันนี้แล้วสินะ  ผมยังหาของขวัญให้กับ เฟรม ไม่ได้เลย  แต่สำหรับคนอื่นๆ โดยเฉพาะ ปลาย คงอยากจะให้ถึงเวลาปาร์ตี้ไวๆ  เพราะดูตื่นเต้นกว่าทุกๆ คน
>||>   โอม~  วันนี้ต้องเตรียมปาร์ตี้ทั้งคืน  รีบกลับกันเถอะนะ!!
>>   เอ่ออ...  อันที่จิง ผมมีธุระนะ !!
รันรัน เดินตาม ปลายมา
>||>   จะต้องไปธุระวันนี้เลยเหรอ.!?  จะไปแล้วเหรอ !?  จะไม่ฉลองวันเกิดให้ เฟรมเหรอ!?
 
รันรัน มาพูดและทำสีหน้า อ้อนวอนไปอยากให้ไป  กลับกลายเป็น ผมรู้สึกผิดไปซะงั้น ที่อยากจะปลีกตัวไปหาดูของขวัญให้ เฟรมนะ 
>||>  จะใจร้ายถึงขนาดนั้นเชียวเหรอ !?
>||>  แล้วเรื่องของขวัญนะ  พวกเราทุกคนลง มติกันแล้วว่า จะแชร์ซื้อ ของขวัญให้เฟรมกันนะ
 
ห๊ะ !!  แชร์กันหรอ..!?   แต่เฮ้อออ.. อันที่จริงผมอยากจะให้ของขวัญเขาจากการเลือกของผมเองมากกว่า...
>>   อ่ออ เหรอ..  ก็ดีเหมือนกัน
>||>  งั้นพากันแยกย้ายนะจ๊ะ เพื่อเตรียมตัวให้พร้อม
>||>  โอเค ฉันจะเลือกของขวัญชิ้นเยี่ยมด้วยรสนิยมของฉันเอง
>||>  ป่ะเตรียมงานกันดีกว่า  ปากบอกก็ดี แต่ในใจผมรู้สึกตรงกันข้ามกันอย่างสิ้นเชิง
ปลายและรันรัน  แยกย้ายกันไปเตรียมงาน  ส่วนแฟรงค์ ไปหาซื้อของขวัญให้เฟรม
เช้าวันต่อมา วันนี้เป็นวันหยุดและเป็นวันเกิดของเฟรมด้วย ผมก็ลงไปช่วยจัดเตรียมงานตั้งแต่เช้า เพราะตอนเย็นกำลังจะมีปาร์ตี้งานวันเกิดเฟรม ผมกับ ปลาย กำลังนั่งจัดสถานที่อยู่นั้น สายตาของผมก็เหลือบไปเห็น เฟรมกำลังเดินมา
>>  นี่ สายๆ หน่อย ผมขอกลับบ้านได้มั้ย!?
>||>  ได้สิ.. พวกเราจัดกันเสร็จก็ว่าจะนอนเอาแรงเหมือนกัน เฟรม เดินมาบอก ปลาย เสร็จก็เดินออกจากห้องโถงไป ผมไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มองเขาที่กำลังเดินจากไป เวลา บ่าย 3 โมง !!
เฟรมก็กลับเข้ามาหอ และคนที่กำลังรอเฟรมอยู่นั้นก็คือ..
>||>  กลับมาแล้วเหรอ!?
>>  คราฟ~
>||>  อะ นี่.. เป็นของขวัญ รับไปก่อนสิ !! แล้วอยากลืมใส่ลงมาในงานด้วยหละ !!
 
เมื่อ เฟรม ได้รับของขวัญแล้ว ก็ไปเปลี่ยนใส่ทันที และมาเข้างานปาร์ตี้
>>  ยอดไปเลย... แทงกิ้วนะคราฟ~ ชุดของ เฟรมตอนนี้ กลายเป็นนางฟ้ามีปีก เด่นที่สุดในงานไปเลย
>||>  ของขวัญที่จะให้ นาย ก็ควรเป็นชุดผู้หญิงใช่ไหมละ!!  ก็เห็นนายชอบแต่งอยู่บ่อยๆ  เหมาะกับนายมากเลยแหละ
>||>  เรื่องแบบนี้ต้องยกให้ แฟรงค์ เค้าเลยละ ไม่รู้ไปหาซื้อมาได้ยังไง ฮะๆๆ
>||>  ป่ะๆๆ ปาร์ตี้ ปาร์ตี้~ แฟรงค์ และ มันโย พูดแซวกันเอง จากนั้นก็เดินเข้าไปในงานปาร์ตี้ แต่ เฟรม ยังคงยืนอยู่หน้างานไม่เข้าไป >||>   เฟรม~   มีของขวัญส่งมาหานายเยอะขนาดนี้เลยนะเนี้ย  ส่วนใหญ่เป็นของนักเรียนหอ2 ใช่มั้ยละ!?  แต่ดอกไม้ช่อยักษ์นี่ !!  ไม่รู้ใครเป็นคนส่ง
 
มิก เดินมาพร้อมกับของขวัญมากมายที่มีคนส่งมาให้ เฟรม ทั้งนั้น
>>   อ๊ะ..!! คงเป็นผู้หญิงละมั่ง  โรคจิตที่คอยแอบตามฉัน
>||>   เหรอ!?  ฝากพี่ไว้ก่อนก็ได้ เดะเอาไปเก็บให้
>>   ขอบคุณนะคับ พี่มิก
 
หลังจากที่ผมจัดงานเสร็จ  ผมก็ขึ้นไปบนห้องอาบน้ำ แต่งตัวเพื่อจะลงร่วมงาน ในระหว่างทางนั้น  ผมก็เดินมาหยุดฟัง มิก และ เฟรม กำลังพูดกันพอดี
มีแต่คนให้ของขวัญ เฟรม กันทั้งนั้น  มีแค่ผมเนี้ยละมั่ง  ที่อยากจะซื้อให้เค้าเอง โดยไม่อาศัยแชร์จากทุกคนแบบนี้  พูละก็เศร้า  พอมิกพูดจบ ก็ได้แยกย้ายกันไป และเมื่อ เฟรม กำลังจะเดินเข้างานนั้น  ผมก็ไม่รู้เป็นอะไร ในสมองของผมตอนนี้  ไหนๆ ก็ไม่มีของขวัญในเขาแล้ว  งั้นขอแค่ได้พูดอวยพรวันเกิดของเขาก็ยังดี..
 
>>   เฟรม..!!
>>   มีอะไรเหรอ.. โอม!!
>>   ออกมาข้างนอกหน่อยสิ !!
 
ผมพูดจบ ผมก็จับแขน เฟรมลากออกมาข้างนอกทันที โดยไม่ได้สนใจเลยว่าเขาจะยอมมาด้วยหรือป่าว!!  ผมพา เฟรมมาสวนข้างหลังหอ พอมาถึง ผมก็ปล่อยมือ เฟรมออก
 
>>  โอม..!!  อยู่ๆ เป็นอะไรไป..!?
 
เฮ้อออ..  เอาล่ะ..  ถ้ามาที่นี่ คงไม่มีใครมารบกวนได้แล้ว  ถ้าอยู่ที่หอคงพูดไม่ได้  แต่ถ้าได้อยู่กันแค่สองคนคงจะพูดใส่ความรํสึกในใจได้  คราวนี้..  จะได้อวยพรวันเกิดซะที  
ผมหันไปกำลังจะอวยพรวันเกิดให้ เฟรมนั้น. . 
 
>>  เฟรม. .  สุขสันต์ . . .
>>  แต่ว่า ขอบใจนะ  ที่ช่วยพาออกมา
>>  ห๊ะ !?
>>  ผมก็เบื่อๆ เหมือนกัน  แต่ว่าไม่อยากพูดอย่างงั้นกับทุกคน ในเวลาแบบนี้  อยู่หอก็ลำบาก จะอยู่คนเดียวไม่ได้
>>  เอ่ออ  เฟรมมมม. . .!?
 
ผมมองดู เฟรม พูดปนกับใบหน้าที่เศร้าๆ เหมือนมีอะไรกลุ้มใจอยู่  สักพัก เฟรมก็ค่อยๆ ถอยวิกผมออก
>>   การฉลองวันที่เกิดมามีสีผมสีตาแบบนี้..    มันก็เจ็บปวดเหมืนกันนะ
 
ปกตื เฟรมจะไม่แสดงออกแบบนี้ ก็เลยลืมไปเลย ว่าเรื่องสีผมสีตาของเขานั้น  มันเป็นปมด้อยเฟรม  สีผมและสีตาที่บอกว่า อาจจะไม่สายเลือดเดียวกับพ่อ
>>   ของขวัญนี่ ( ชุดนางฟ้า )  มันก็น่าดีใจนะ  แต่ว่า ความจริง อยากจะให้เป็นวันที่เงียบสงบ จนลืมไปว่าเป็นวันเกิด ผมอย่าให้เป็นแบบนั้นมากกว่า..
 
อะไรกัน . . !!   การไม่ฉลอง. . .  นั้นเป็นของขวัญที่ เฟรม อยากจะได้ ยิ่งกว่าอะไร ถ้าอย่างงั้น การไม่บอกว่า .. สุขสันต์วันเกิด นั้นก็คงเป็นของขวัญอีกชิ้นที่ เฟรม ต้องการสินะ !!
>>   ขอโทษนะ เฟรม  จริงๆ ฉันอยากจะบอกว่า สุขสันต์วันเกิด  ขอโทษนะ  ทั้งๆ ที่เข้าใจความรู้สึกของนาย  แต่ก็ยัง...  อยากจะบอกอยู่ดี  ฉันรู้ว่าฉันพูดจาเห็นแก่ตัว  แต่ว่าวันนี้เป็นวันพิเศษ  ไม่ใช่สำหรับแค่นายเท่านั้น
 
แค่คิดว่าเป็นวันเกิดของคนที่แอบชอบ  วันที่เหมือนกับทุกๆ วัน ก็เปลี่ยนเป็น วันพิเศษ ได้
>>   ไม่ใช่อยากจะให้ฉลอง  แต่อยากจะฉลองให้มากกว่า...  เพราะถ้านายไม่เกิดมา  ฉันก็คงจะไม่ได้เจอนาย  ขอบใจนะ  ที่นายเกิดมา~   พูดแล้ว ก็รู้สึกเขินๆ แฮะ!!  ฮ่าๆ
>>   พูดเชยจริงๆ  ผมเขินไปด้วยเลย  ฮ่าๆๆ
>>   ห๊ะ!! ฉันพูดเชยเหรอ!?  จิงดิ!?
>>   ก็เชยดิ  ไม่มีใครเค้าพูดแบบนั้นหรอก ฮ่าๆๆ  แต่ก็... ขอบคุณนะ  ดีใจจัง
>>   แต่ว่า..  ฉันไม่ได้เตรียมของขวัญอะไรไว้ให้นายหรอกนะ
>>   ของขวัญนะ  ไม่ต้องหรอก
>>   ไม่ได้หรอก!! ฉันอยากจะให้อะไรสักอย่าง  ถึงช้าไปหน่อย แต่ฉันต้องเอาของขวัญมาให้นายแน่นอน
>>   ถ้างั้น....  ขอจูบได้มั้ย !!
>>   ห๊า!!!!!!!!!!
 
ของขวัญอะไรของนายเนี้ย.!!!   ทำไมชอบแกล้งกันตลอดเลย  หมอนี่นิ!!
>>   จูบอวยพรแค่นั้นก็ได้ !!♡
>>   เอ่อออ..  เรื่องนั้น... ไม่ได้หรอก !!
>>   ทำไมละ !! งั้นที่แก้มก็ได้
>>   อะไรของนายเนี้ย!!  แล้วตอนแรกคิดจะจูบที่ไหนละห๊า!!
>>   ถ้าผมพูดไปแล้ว โอมจะจูบไหมละ!!
 
เฟรม ขยับเข้ามาใกล้ๆ ผม แล้วยังเล่นหน้าเล่นตา ยื่นหน้าเข้าใกล้ๆ อีก
>>   เอาเป็นของขวัญอย่างอื่นแล้วกัน...
>>   ไม่อะ !!  จะรับแต่จูบอย่างเดียวเท่านั้น เอ้า.!!!!!
 
แล้ว เฟรม ก็ทำท่ายื่นแก้มเข้ามาให้หอม  ทำเอาผมใจสั่นทำอะไรไม่ถูก  แถมยังเร่งให้ทำอีกตั้งหาก  ผมหลับตาคิดจะทำยังไงดี  แต่แล้วปากของผมก็มีอะไรไม่รู้นุ่นๆ นิ่มๆ มาสัมผัสอย่างแผ่วเบา มัน... เป็นความรู้สึกที่ไม่อยากจะให้มันหายไปเลย จริงๆ... 
ตอนนี้ ปากของ เฟรมและ ผมกำลังประกบกันอยู่ ผมลืมตาขึ้น เฟรมก็ถอนปากออก  เมื่อกี้ !!!  จูบที่ริมฝีปาก...
 
>>   ฮ่าๆ  หลอกง่ายจริงๆ ..  จูบก็ต้องจูบที่ปากจริงมั้ยล่ะ !!
 
เฟรม พูดพร้อมกับยิ้มอย่างผู้ชนะ  แต่ผมนี่สิ ยืนหน้าแดง ในหัวเอาแต่คิดว่าทำไมหมอนั้นถึงทำแบบนี้ เขากำลังคิดอะไรอยู่นะ  ทำแบบนี้หมายความว่ายังไง!?
>>   เอาล่ะ จะกลับรึยัง!?  ได้ของขวัญจากโอมแล้ว..~  ถ้ากลับไปแล้ว  จะได้ไปขอของขวัญจากแบงค์ด้วย ฮ่าๆๆๆ
 
เอ่ออออ...  จูบคงเป็นเรื่องง่ายๆ ของเขาสินะ  ไม่ได้มีความหมายอะไรสำหรับนาย  จูบของแบงค์สินะ ที่เป็นของจริง!!
 
 
 
 
>>>>>>>>>>>> ติดตาม ตอนต่อไปเลย