Stumble in love สะดุดรัก หอพักอลเวง

 

เช้าวันที่สดใส ผมตื่นและอาบน้ำเพื่อที่จะลงไปหาอะไรกินที่ห้องโถงใหญ่เหมือนทุกๆ วัน  ผมเดินเข้ามาในห้องก็เจอคู่รักสุดฮอตเหมือนมาเคย ตอนแรกๆ ก็อาจจะสนใจและมอง ว่าสองคนนั้นกำลังทำอะไร  แต่ตอนนี้ ผมกับรู้สึกชินไปซะแล้ว

 

>>  หวัดดี โอม...  

>>  อืมมม  นายกินข้าวหรือยัง!?

>>  กินแล้วละ  โอมละกินข้าวรึยัง!?

>>  ว่าจะหาอะไรกินเนี้ย..แล้วนายใส่หูกระต่ายทำไมเนี้ย จะไปไหน !?

>>  ก็วันนี้ผมอยากแก้อาการอารมณ์เสียของแบงค์หน่อยนะ

>>  เอิบบบ.. แต่ว่า เฟรมมม...

 

ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรต่อ เฟรมก็เดินตรงดิ่งไป แบงค์ ที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ 

ผมว่าการที่ เฟรม แต่งตัวแบบนั้น มันไม่ได้ช่วยให้ แบงค์ อารมณ์ดีขึ้นมาเลยนะ กลับกันยิ่งจะทำให้หมอนั้นอารมณ์เสียมากกว่าเก่าอีก

 

>>  แบงค์ ~~  อยากลองกินกระต่ายเป็นของหวานไหม!?

>||>  ไม่ !!!!

>>  ทำไมละ.. นี๋ฉันแต่งตัวมีหูกระต่ายแบบนี้ นายไม่ตื่นเต้นบ้างเหรอ!?  ฉันยินดีรับใช้ทุกอย่างนะ !!

>||>  หนวกหู ไปให้พ้น !!

 

ผมยืนมองดูสองคนนั้น  ก็เหนื่อยใจแทน เฟรมทำแบบนั้นมีแต่จะยิ่งยั่วโมโหมากกว่ามั้ง !?  ไม่ได้ช่วยอะไรเลยยย

ปลาย กับ แฟรงค์  มาจากไหนไม่รู้ อยู่ๆ ก็มายืนพูดอยู่ข้างหลังผม

 

>||>  อะไรกัน !?  เฟรม จะทำให้ แบงค์หายอารมณ์เสียเหรอ?

>||>  วันนี้ แบงค์อารมณ์ไม่ดีอีกแล้วเหรอ!?

>||>  แต่ว่า เฟรม มีความพยายามจังนะ นี่มันวันที่เท่าไหร่เข้าไปแล้วล่ะ  ไม่คิดจะปล่อยเลยตามเลยบ้างรึไง

 

มันโย และ รันรันที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ก็พูดตามขึ้นมา

>||>  นั้นแหละความรัก  ผมก็ทำทุกอย่างได้เพื่อ รันรัน

>||>  ไม่ต้องทำอะไรก็ได้..

 

มันโย พูดและกอด รันรัน ไปพร้อมๆ กัน  ผมเนี้ยซักจะเหม็นความรักของคู่นี้ซะจริงๆ 

>||>  แต่ว่า แบงค์ขี้โมโหจริงๆ เลยนะ  เฟรมไปทำอะไรให้แบงค์โกรธล่ะ  โอมรู้รึเปล่า!?

>>  ห๊ะ !!  เอ่อ...  ไม่รู้สิ 

 

อันที่จริงก็พอรู้รู้แหละ ว่าเกิดอะไร! ทำไม แบงค์ถึงโกรธ เฟรมขนาดนั้น แต่.. พูดไม่ได้ !!   ว่า โกรธเพราะ ผมไปเห็นเฟรมเข้าไปจะขอจูบจากแบงค์นั้นเอง  คงอยากจะให้เป็นเรื่องตัวกันละสินะ ขอโทษนะ..  ที่ผมไปเห็นฉากสวีทของคนรักกันเข้า  เรื่องทั้งหมดที่ แบงค์โกรธ  คงตะไม่ใช่ เฟรม แต่เป็นผม!!  

ตอนนี้ แบงค์และ เฟรมกำลังเดินไปเก็บจานข้าวที่กินเสร็จแล้ว ผมได้โอกาสเลยเดินตามเข้าไป

 

>>  เดี๋ยวสิ  แบงค์ เอ่ออออ..

 

แบงค์ หันหน้ามาหาผมอย่างเร็ว ทำเอาผมไปต่อไม่ถูก ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนก่อนดี

 

>||>   ..ฉันง่วง  จะไปนอนแล้ว  อย่ามารบกวน !!

>>   เอ่ออ เดี๋ยวสิ..

 

ผมพยายามเรียกเขาเอาไว้ แต่แบงค์ก็ไม่หันกลับมามองเลยด้วยซ้ำ  อีกแล้ว...  ตั้งแต่ตอนนั้นมา  แบงค์ก็เหมือนกับกำลังหลบหน้า...   ความรู้สึกผิดถ้าสาเหตุมันเป็นเพราะผม ผมก็อยากจะ ขอโทษ ....

 

แบงค์ เดินออกมาจากห้องโถงอย่างเร็ว..!!

(ความคิดของแบงค์)      ฮึ้ยยย  ไม่ไหว  บ้าที่สุด  ไม่กล้าสู้หน้าเลย.!!!  ไม่น่าเลยจริงๆ !!!  เจ้าบ้านั้น ดันมานัวเนียขอจูบแถมยังจู่โจมแบบกระทันหัน ต่อหน้า โอมซะด้วย..!! แล้วฉันจะหนีทันได้ยังไงละ  แล้ววันนั้น ไม่ได้กินข้าวทั้งวัน  ดันเป็นลมไปอีก  น่าขายหน้าชะมัด  โมโหตัวเองที่สุด !!!!!  

หมอนั้น มันคิดอะไรของมันนะ  ถึงได้มานัวเนียขอจูบต่อหน้าโอมแบบนั้น !!

 

 

( ความคิดของเฟรม )    เฮ้ออออ พลาดอีกแล้ว สงสัยจะเล่นมากไป แต่ที่ทำก็เพราะ อยากจะแกล้งเนียนใส่ โอมเรื่องจูบ  แต่กับ หมอนั้น ไม่ตั้งใจจะทำรุนแรงขนาดนั้น..  นายดันตัวแข็งไม่ยอมหนีเองนิ !!  ทั้งๆ ที่มีโอกาสจะหนี

........ เฮ้ออออ .........

 

ตกตอนเย็น ผมก็ยังคงคิดแต่เรื่องนี้ตลอด ทำไงดี .. เฟรมก็ยังวนเวียนและหาวิธีจะง้อแฟน แต่จากที่ผมดูแล้วน่าจะเป็นทำให้เรื่องไปกันใหญ่มากกว่านะนั้น

 

>>  ขอโทษนะ แบงค์ ฉันผิดเอง  ยกโทษให้เถอะนะ

 

เฟรม เห็นแบงค์เดินเข้ามาในห้อง เฟรมก็รีบเข้าไปขอโทษแบงค์ทันที แต่มีของบางอย่างถือเข้าไปด้วย

 

>||>   แล้ว ...  นั้นแส้อะไร !?

>>   เอาไว้ให้ทำโทษไง~  จะได้เอาไว้ตีฉัน  จนกว่าจะหายโมโห ..

>||>   บ้าไปคนเดียวเหอะ !!

 

แบงค์ ไม่ฟังที่เฟรมกำลังพูดเลยสักนิด เดินหายเข้าไปในห้องทันที  โอ๊ยยยยย !!!   นายกำลังทำให้ทุกอย่างมันแย่แล้วนะ

 

>>   เฟรม ... ตกลงนายจะทำให้ แบงค์หายอารมณ์เสียจริงรึ

เปล่าเนี้ย !?

>>   เปล่า ...  แต่เห็นหมอนั้นเป็นอย่างนั้นแล้ว  ก็เลยอยากจะทำอะไรสักอย่าง

>||>   ให้พวกเราช่วยไหม เฟรม~  พวกเราจะทำให้ แบงค์หายอารมณ์เสียเอง

 

เสียงจากข้างหลังของผมก็ดังขึ้น เป็นพวกปลายและคนอื่นๆ ที่มากันพร้อมหน้าพร้อมกัน

>||>   จะทำให้หายอารมณ์เสียต้องใช้ของมาล่อ  เริ่มจากของกินก่อนแล้วกัน  กุ๊ก ๆๆๆๆๆๆๆๆ

>||>   ฉันไม่ใช่ไก่นะ !!

 

มิก เอาของกินออกมาแล้วเรียก แบงค์ ให้มาหา

 

>||>   เฮ้ออออ.. ยังไม่ยอมหายงั้น ก็ช่วยไม่ได้สินะ  อ่ะ!!  ฉันยกคอลเลคชั่นสุดล้ำนำแฟชั่นของฉันให้ก็แล้วกัน เอาไปสิ

>||>   ไม่เอา !!

 

แฟรงค์ ต้องกล้ำกลืนน้ำตาเอาไว้ เพื่อมอบชุดสุดพิเศษของเขาให้ แบงค์ แต่ก็ไม่เป็นผล

 

>||>   ยังไม่หายอีกใช่มั้ย !! ยังงี้ต้องใช้ความเซ็กซี่  บริการพิเศษให้เลือดฉีดพล่านไปเลย !!

>||>   เฮ้ยยยยย !!  ยัยบ้านี่ จะทำอะไรของเทอเนี้ย

>||>   อะไรกัน เสียมารยาทนะไม่อยากดูหุ่นผู้หญิงรึยังไง!?

>||>   ก็ แบงค์ มันเป็นเกย์ ไม่สนใจผูหญิงหรอก

>||>   อะไรของพวกเทอเนี้ย !!  เลิกทำบ้าๆ ได้แล้ว !!

 

ปลาย พูดจบ พร้อมกับถอดเสื้อผ้าออกจนเห็นเนื้อหนังมังสาเกือบหมด  เอิบบ..ไปๆ มาๆ  คนพวกนี้เอาแต่เล่น ต้องทำให้หยุดก่อนที่เกิดเรื่องเลวร้ายไปกว่านี้

ตอนนี้ แบงค์ดูจะยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่ 

 

>||>    พวกนายแค่อยากจะเล่นสนุกกันใช่ไหมล่ะ !!  รวมหัวกันยังงี้ไม่ตลกเลยนะ !!

>>   เออออ ...   แบงค์ !!

 

ผมรับรู้ได้เลยว่า แบงค์โมโหมากจริงๆ  เมื่อหมอนั้นพูดจบ ทุกคนก็ต่างเงียบ แบงค์ก็กำลังจะเดินออกจากห้องไป แต่ว่า ..

 

>||>   เดี๋ยวก่อน ..  

มิก ยื่นมือขวางแบงค์เอาไว้ ไม่ให้ออกห้อง

>||>   ทุกคนเค้าหวังดีนะ นายลองคิดดูสิ  อารมณ์เสียนี่มันมีผลกับเจ้าตัวโดยตรงเลยนะ  ทำให้จิตใจย่ำแย่ ต้องเห็นใจอีกฝ่าย

>||>   งั้นก็เห็นใจฉันบ้างสิ

>||>   แล้วต่อไปสิ่งที่จำเป็น ก็คือการสร้างจุดเริ่มแบบเป็นธรรมชาติ ทีนี่ก็ยิ้มได้แล้ว  เพราะ รอยยิ้มนี่แหละที่เป็นพื้นฐานของการทำให้หายอารมณ์เสีย

 

แบงค์ ไม่พูดอะไร และก็ไม่ได้ยิ้มอะไรเลยด้วย พอ มิกพูดจบ แบงค์ก็เดินออกจากห้องโถงไปทันที  แล้วคนอื่นๆ ก็แยกกันไป

ผมมองกลับไปยัง เฟรมที่ทำท่าทางเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ในหัว

>>   ถ้าไม่เข้าใจหมอนั่นก็หยุดเถอะ เฟรม !!

>>   ก็ผมอยากทำให้ แบงค์หายอารมณ์เสียนี่หน่า

>>   แต่นั้น มันทำให้แบงค์ยิ่งโมโหไปกันใหญ่นะ!?

>>   หือออ ..  นั้นสินะ

>>   เอาอย่างงี้ละกัน  เดะฉันจะไปช่วยหมอนั่นเอง !!

>>  โอมม..!!?

 

ผมบอก เฟรมและเดินมาหา แบงค์จนกระทั่งมาเจอ แบงค์อยู่ที่ทางเดินเชื่อม ผมเดินตามแบงค์โดยไม่ได้สังเกตุเลยว่า เฟรมก็เดินตามผมมาด้วย

 

>>   ไม่เป็นไรใช่มั้ย !?  แบงค์

 

ผมพูดกับแบงค์อยู่ แต่หมอนี่ไม่หันมามองผมเลยซ้ำ  

>>   เออออ  ขอโทษนะ แบงค์  โกรธที่ฉันไปเห็นตอนนั้นเข้าสินะ  ฉันขอโทษจริงๆ นะ  ฉันตกใจจนก้าวไม่ออกได้แต่ยืนตะลึงอยู่อย่างนั้น อันที่จริงฉันก็ไม่ได้อยากจะไปรบกวนเวลาของนายสองคนหรอกนะ..  ถ้าฉันไม่อยู่  ก็คงรู้สึกดีสินะ ..

>||>   เฮ้ !!  เทอคิดว่า  ฉันชอบใครก็ได้ที่แต่งเป็นผู้หญิงรึไง

>>   เรื่องนั้น..  แต่ว่าถ้าเป็น เฟรม ก็ดูดี ...

>||>   . . . . . . นาย !!   ทั้งๆ  ที่รู้อยู่แล้วว่าฉันชอบใคร  แล้วทำไมยังจะพูดแบบนั้นอีก

>>   ใครที่ว่า ..  ก็ เฟรมที่แต่งเป็นผู้หญิงไง ใช่มั้ยล่ะ

 

แบงค์คงจะชอบ เฟรมเอามากๆ เลยสินะ  ถึงได้ย้ำเรื่องนี้ขึ้นมาอีก ท่าทางของเขาก็ดูจริงจังมากๆ ด้วย

>||>   ว่าไงนะ !!

>>   อ้าวว  ไม่ใช่เหรอ !?

>||>   ไม่ใช่.. !!  ทำไมถึงคิดอย่างนั้น ..  ฉัน ..

 

คำพูดของ แบงค์ ดูจริงจัง สีหน้าของเขาไม่ได้เล่นเลยสักนิด ทำเอาผมเกือบรู้สึกแย่ ที่มาพูดเรื่องนั้นอีกกับเขา เหมือนไปตอกย้ำเขาเข้าไปอีก 

 

>>   แบงค์ ..  ( ชู่ ) ...  ขอโทษนะ

 

เฟรม  โผลเข้ามาหาแบงค์ แล้วพูดขอโทษ ตัดบทแบงค์ ที่กำลังจะพูดอะไรกับผม  แต่พอผมเห็นภาพนั้น ผมก็ลืมเรื่องที่แบงค์พูดค้างเอาไว้ไปเลย

 

>||>    ... ช่างเถอะ ...  ฉันหายโกรธแล้ว 

( ความคิดของแบงค์ )  มีแต่ความรู้สึกที่แท้จริง ที่ยังไม่เปิดเผยสักที ..

 

>>   ถ้างั้น  จูบคืนดีกันนะ~

>||>   จะทำอะไรนะ เจ้าบ้า !!

 

สองคนนั้นกำลังจะเริ่มสวีทหวานกันอีกครั้ง แต่ดันมีคนเดินมาซะก่อน นั่นก็คือพวกปลายนั้นเอง

 

>||>   อ้าววว หายอารมณ์แล้วเหรอ !?

>||>   แหมๆๆ  ในที่สุด คนที่ทำให้หายอารมณ์เสียได้ก็คือ เฟรม สินะ ?

>||>   ก็เพราะมีความรักให้กันไงละ  เอาเป็นว่าถ้าจะทะเลาะกันก็เอาแค่พอประมาณนะ !!

>||>   จริงด้วย อย่าทำให้คนอื่นพลอยใจเสียไปด้วยล่ะ  ทะเลาะกันนานๆ  ทำให้นึกว่าจะเลิกกันรึเปล่า !!

 

อะไรกัน ..!!  ที่ทุกคนทำไปก็เพราะเป็นห่ววหรอกเหรอ

>||>   . . .หนวกหูนะ  อย่ามาแตะต้องฉัน

>||>   เอ๊ะ !! ไม่น่ารักเลยนะ แบงค์ !!

>||>   ไม่น่ารักก็ช่างปะไร !!  แต่ว่า ..  โทษทีทีนะ  ที่ทำให้เป็นห่วง

 

พอ แบงค์พูดจบ ก็มีท่าที เขินที่จะพูดคำๆ นั้น ออกมา  ทุกคนดูสบายใจที่แบงค์กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง  

>||>   ไปดื่มชากันเถอะ วันนี้มีของว่างอะไร!?

>||>   วันนี้มีพุดดิ้งบ๊วย

 

แล้วทุกคนแยกย้ายกันเดินกลับไปที่ห้องโถง เหลือที่ยืนอยู่ก็มีแค่ ผม แบงค์ และเฟรม  แต่ก่อนที่แบงค์จะเดินตามไปนั้น

 

>||>   เฮ้ ..  เรื่องนั้นน่ะ  ลืมซะเถอะ  นายไม่ผิดหรอก

>>   อือออ  ขอบใจนะ

 

แล้วผมก็เดินมาพวก ปลายไปโดยไม่ได้รอ เฟรม และแบงค์

 

>>   เย้ๆ นายหายโกรธแล้ว  ดีใจจัง

>||>   หนวกหูนะ !!  สำหรับนายฉันยังไม่ได้ยกโทษให้นะ

>>   เครๆ  ขอโทษนะ  อยากจะให้รับผิดชอบด้วยการจูบมั้ยล่ะ !!?

>||>   ไม่ตลกเลยนะ ....!!!!

>>   เอาน่า เอาน่า  จะไม่ทำแล้ว ...  เออ !!  แต่ว่าถ้านายรู้สึกดีขึ้นมาแล้ว ก็น่าจะเก็บไว้ใช่มั้ยละ ..   ป่ะ !!  ถ้าไม่รีบ เดี๋ยวของว่างหมดนะ

>||>   รู้สึก.. ??

 

รู้สึกอะไรกันนะ  หมอนั้นหมายความว่ายังไง เอ๊ะ!! หรือจะเป็นเรื่องที่หมอนั้นจะเข้ามาจูบเราวันนั้น  ไม่นะ ..!! เรื่องบ้า อย่างนั้น ฉันไม่จำด้วยหรอก !!

.

.

.

.

ความลับ ความรู้สึกที่แท้จริง  ความเข้าใจผิดและความสงสัย ยังสลับกันยุ่งไปหมด

 

>>>>>>>>> ติดตามตอนต่อไป

---