The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

9.7

เขียนโดย Jalando

วันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2562 เวลา 19.53 น.

  174 LV
  22 วิจารณ์
  165.69K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2566 01.31 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

93) เบื้องลึกของจิตใจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

เครดิตภาพจาก  https://wallpapersden.com
 
“ ฮ่าๆ ไม่ต้องกลัวไปหรอก เพราะชั้นยั้งมือให้ อีกอย่างนายก็โดนแค่ฝักดาบ ไม่เป็นไรอยู่แล้ว ” โจจี้หัวเราะลั่น เขารู้สึกขบขำเป็นอย่างยิ่ง 
 
“ ฟู่…… โล่งอกไปที นึกว่าจะกลับบ้านเก่าตั้งแต่ยังไม่เก่งซะแล้ว ” มาวินเป่าลมหายใจแรง สีหน้าดูผ่อนคลาย
 
“ โอ้…… นี่นายกะจะฝึกให้ถึงขั้นเก่งเลยเหรอ ” โจจี้แสร้งอุทาน ทำให้เด็กหนุ่มหัวเขียวหันกลับมาตอบด้วยท่วงท่าที่ดูมาดมั่น
 
“ แม่นแล้ว ชั้นต้องเก่งกว่านี้ เพื่อกลับมาตั้นหน้านาย และที่สำคัญ…..” พอถึงช่วงท้าย เสียงของเด็กหนุ่มก็อ่อนลง 
 
“ ฮั่นแน่ ทำไมตอนท้ายถึงได้เงียบฟะ พูดต่อให้จบประโยคสิ ” โจจี้หรี่ตาลง พร้อมกล่าวแซว 
 
“ เออ ช่างชั้นเถอะน่า มาฝึกต่อได้แล้ว ” มาวินเริ่มหน้าแดง พร้อมโวยวายกลบเกลื่อน ใครจะบอกได้ว่าสาเหตุที่มุ่งมั่น ก็เพื่อกลับไปพบจัน เพื่อนรักที่โตมาด้วยกัน
 
“ ฮ่าๆ หน้าแดงแบบนี้ เรื่องของผู้หญิงชัวร์ ตกลงนายมีคนรักรออยู่ที่บ้านเกิดรึไง ” โจจี้เดาส่งไปตามอาการ ซึ่งก็ค่อนข้างแม่นยำ 
 
“ เอ้า บอกมาซะที จะให้ชั้นฝึกยังไง ” มาวินแกล้งพูดไปอีกเรื่อง โดยไม่สนใจว่าคำตอบจะตรงกับสิ่งที่โจจี้ถามหรือไม่ 
         
 
       โจจี้กระเซ้าเย้าแหย่อีกหลายวาระ เมื่อสาแก่ใจ อาจารย์หนุ่มก็หันมาจริงจังกับการฝึก
 
“ เอาล่ะ ขั้นตอนแรกของการฝึกกระบวนท่าพันเข็มทิ่มแทงก็คือ…เพิ่มความไวในการแทง ” โจจี้กล่าวด้วยท่าทีเคร่งขรึม 
 
“ อืม…… ” มาวินพยักหน้ารับคำ 
           
 
        โจจี้ลอบสำรวจเด็กหนุ่มหัวเขียวอยู่หลายอึดใจ ก่อนจะออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด 
 
“ แต่ก่อนอื่น ชั้นต้องขอทดสอบนายอีกครั้ง เอาล่ะ ยกท่อนไม้ในมือขึ้นมา ” 
            
 
         มาวินยกท่อนไม้ยาวอันสมมุติว่าเป็นดาบขึ้นมา ท่าทีขึงขัง สายตาจับจ้องไปที่โจจี้เขม็ง ทุกอากัปกิริยา ทำให้หนุ่มผมทองรู้สึกพอใจ
 
“ ดีมาก ต่อไปนายเตรียมรับการจู่โจมของชั้น พร้อมรึยัง ” โจจี้กล่าวเตือน แต่ยังไม่ทันจบประโยค เขาก็พุ่งเข้าใส่ พร้อมแทงดาบที่ยังอยู่ในฝัก
 
“ เฮ้ย ” มาวินฉากหลบได้อย่างเฉียดฉิว แต่ไม่ทันหนีพ้น คมดาบต่อไปก็ทิ่มแทงเข้ามา ทำให้เด็กหนุ่มต้องถอยหนีอีกหลายก้าว 
 
“ เหวอ…… มาเป็นชุดเลย ” มาวินร้องเสียงหลง 
 
“ ไอ้บ้า ก็ใช้ดาบในมือปัดป้องซิฟะ จะถือไว้บูชารึไง ” โจจี้ร้องด่า พลางแทงดาบใส่อย่างต่อเนื่อง  
          
 
        แน่นอนว่าสิ่งที่โจจี้พูด ไม่ได้เข้าหูเลยซักนิด เพราะมาวินมัวแต่ตกใจกับพายุดาบที่พุ่งเข้ามา ในที่สุด เขาก็สิ้นทางถอย ด้วยแผ่นหลังได้กระทบเข้ากับบางอย่างที่แข็งกระด้างและหยาบกร้าน เด็กหนุ่มรู้ทันทีว่าสิ่งนั้นคือ…….ต้นไม้ 
 
“ ซวยแล้ว ดันถอยไปติดต้นไม้ ” มาวินร้อนรน ดวงตาเบิกโพลง เมื่อเห็นคมดาบพุ่งเข้ามา 
 
“ จ้าก..... หลบไม่พ้นแล้ว ตายแน่ ” มาวินหลับตาปี๋ เขาทำใจรับความเจ็บปวด
      
 
        เวลาผ่านไปประมาณสามอึดใจ มาวินก็ยังไม่ได้พบกับความปวดร้าวที่เฝ้ารอ นั่นทำให้เขารู้สึกแปลกใจและหรี่ตามอง สิ่งแรกที่เห็นก็คือ…….คมดาบซึ่งกำลังจ่ออยู่ที่คอหอย
 
“ นายตายคาคมดาบของชั้นไปอีกหนแล้วนะ น้องชายหัวเขียว ” โจจี้เย้ยหยัน สีหน้าดูยียวนนิดๆ
           
 
        มาวินเริ่มโมโหขึ้นมาเล็กน้อย เขาปัดดาบออก แล้วด่ากราดเสียงแข็ง 
 
“ ไอ้บ้า ผีเข้าสิงรึไงฟะ จู่ๆก็แทงเอาแทงเอาชนิดไม่ยอมให้หายใจ นี่ถ้าพลาดไปนิดเดียว ชั้นเจ็บหนักถึงขั้นกระเดือกหลุดเลยนะ ” 
 
“ ฮ่าๆ ” โจจี้ยกดาบคาตานะขึ้นมาพาดบ่า พร้อมหัวเราะลั่น โดยไม่สนใจมาวินที่กำลังจ้องมอง
 
“ นี่ทำซะขนาดนี้ นายยังจะมีหน้ามาหัวเราะเยาะชั้นอีกรึ ไอ้พี่ชายผมทอง ” มาวินเริ่มโวย 
 
“ ฮะๆ โทษที ชั้นแค่ทดสอบฝีมือทางเชิงดาบของนายนิดหน่อย จะได้คำนวณถูกว่าต้องใช้เวลาซักเท่าไหร่ จึงจะฝึกกระบวนท่าพันเข็มทิ่มแทงสำเร็จ  ” โจจี้พูดไปก็หัวเราะไป
 
“ เอ๊ะ แล้วเป็นยังไง ท่าพริ้วหลบที่สวยงามของชั้น มีแววจะฝึกสำเร็จในสามวันมั้ย ” มาวินหายโกรธเป็นปลิดทิ้ง เมื่อรู้ว่ากระบวนจู่โจมเมื่อครู่เป็นแค่การทดสอบ 
 
“ อืม……. ” โจจี้กอดอก พร้อมทำหน้าปั้นยาก ดูเขาลังเลที่จะบอกผลสรุป
 
“ เอ่อ….. นายทำท่าแบบนี้แปลว่า…..ชั้นสามารถฝึกกระบวนท่านี้ได้ภายในวันเดียว ใช่มั้ย ” มาวินรีบถามกลับ ใบหน้าของเด็กหนุ่มดูเจื่อนลงถนัดตา เพราะคาดว่าคำตอบของโจจี้น่าจะออกมาไม่ดี
 
“ จริงๆแล้ว นายค่อนข้างคล่องแคล่ว ว่องไว  มิหนำซ้ำ ประสาทตอบโต้ก็ดีเยี่ยม ถือว่ามีคุณสมบัติที่เหมาะสมกับการฝึกเพลงดาบ ” โจจี้กล่าวชมด้วยใบหน้ายิ้มละไม 
 
“ เย้…… ทีนี้ชั้นน่าจะฝึกเพลงดาบพันเข็มอะไรนั่นได้ภายในครึ่งวันแน่ๆ ไม่สิ ขอแค่สามชั่วโมงก็พอ ” มาวินเริ่มกระโดดโลดเต้น แต่ก่อนที่เด็กหนุ่มหัวเขียวจะสติแตกไปมากกว่านี้ โจจี้ก็เป็นฝ่ายห้ามล้อด้วยการบอกความจริงที่แสนเจ็บปวด 
 
“ ทว่า……นายไม่มีทักษะทางเชิงดาบเลย ชั้นเลยคิดว่า….กว่าจะฝึกสำเร็จ น่าจะใช้เวลาไม่ต่ำกว่าห้าปี ” 
            
 
         สิ้นคำของโจจี้ เด็กหนุ่มหัวเขียวก็ถึงกับสะดุด เขาเริ่มแคะขี้หู พร้อมร้องถาม
 
“ เมื่อกี้นายว่าไงนะ ชั้นได้ยินไม่ชัด ” 
 
“ กว่านายจะฝึกกระบวนท่านี้สำเร็จ คาดว่าใช้เวลาไม่ต่ำกว่าห้าปี ” โจจี้ตอบพร้อมรอยยิ้ม 
 
“ อ้อ…… เหรอ เป็นลมดีกว่า ” มาวินทรุดฮวบลงไปนอนกองกับพื้นอีกวาระ ในใจรู้สึกห่อเหี่ยวและท้อแท้ 
 
………………………
           
       เนื่องจากมาวินไม่เคยฝึกดาบมาก่อน โจจี้จึงต้องเริ่มสอนตั้งแต่พื้นฐาน ไม่ว่าจะเป็นการจับดาบ ตั้งท่า ฟัน แทง ปัดป้อง รวมถึงการยืนและหลบหลีก แต่เด็กหนุ่มก็มีพัฒนาการที่ดีเยี่ยม เพราะมีทักษะทางด้านกีฬาสูง แถมมีพื้นฐานจากการฝึกกังฟูมาอย่างหนักหน่วง สองหนุ่มฝึกฝนอยู่สามชั่วโมง ก่อนจะหยุดพัก
 
“ แฮ่กๆ สุดยอดเลย สนุกมาก ” มาวินหอบเหนื่อย แต่ก็แย้มยิ้มออกมาจนสุด ดูเหมือนว่าเขาจะชอบฝึกเพลงดาบ 
 
“ อืม…… เห็นมั้ยเล่า ฝึกดาบสนุกออก ว่าแต่นายนี่เป็นเร็วนะ สมแล้วที่เคยฝึกกังฟูกับบอร์ดอะไรซักอย่างที่บ้านเกิดมาก่อน ” 
 
“ สเก็ตบอร์ดเฟ้ย เรียกให้มันถูกซิฟะ เสียชื่อกีฬาของเขาหมด ไอ้บ้านี่ ” มาวินตวาดด่า ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ค่อยจะจดจำชื่อคนหรือสิ่งของเหมือนกัน 
 
“ เออ มันเรียกยากนี่หว่า วันหลังนายก็มาฝึกให้ชั้นบ้างดิ ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนวิชากัน ” โจจี้ตอบกลับพร้อมรบเร้าให้มาวินสอนเล่นสเก็ตบอร์ด
 
“ ได้เลย ถ้าเจออุปกรณ์แจ๋วๆ ชั้นจะทำให้เล่น รับรองว่าสเก็ตบอร์ดนี่ต้องสนุกไม่แพ้วิชาดาบของนายแน่ๆ ” มาวินยิ้มรับ เขายกมือขึ้นปาดเหงื่อที่ไหลไปทั่วใบหน้า
 
“ เยี่ยมไปเลย สัญญาแล้วนะโว้ย ” โจจี้ยิ้มร่า ท่าทางคล้ายเด็กที่กำลังจะได้ของเล่นใหม่ 
 
“ ชัวร์ ” มาวินยกนิ้วโป้งขึ้นมา ส่วนโจจี้พยายามเลียนแบบ แต่ก็ดูเก้ๆกังๆ เนื่องจากการแสดงออกแบบนี้ไม่เคยปรากฏบนโลก The Dark World มาก่อน
            
 
       บริเวณพุ่มไม้ที่อยู่ไม่ห่าง ได้ปรากฏร่างของคนผู้หนึ่ง เขาคือ…..เหมยลี่ เธอมองมาที่สองหนุ่มซึ่งกำลังสรวลเสเฮฮากันอย่างสนุกสนาน นับว่าเป็นการจับคู่ที่เหมาะสม เพราะมาวินเป็นคนขี้เล่นชนิดไม่ไล่ไม่เลิก เมื่อมาเจอกับหนุ่มเจ้าสำราญอย่างโจจี้ ย่อมเป็นที่ครื้นเครงอย่างไม่ต้องสงสัย 
 
“ ฮะๆ ดีใจด้วยที่ได้เพื่อนใหม่ นายวิน ” เหมยลี่หัวเราะเบาๆ เวลาต่อมา เธอก็ก้มหน้าลงเล็กน้อย พร้อมเดินจากไปแบบเงียบๆ
 
 
สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดารค์ไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ
https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา