The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

เครดิตภาพจาก  https://wallpaperforu.com

 

……………………

          

       เช้าวันรุ่งขึ้น มาวินตื่นแต่ไก่โห่ เขายืดเส้นยืดสายเบาๆ ดวงตาเรียวเล็กมองไปยังลำธารน้ำใสที่ไหลเอื่อยๆอยู่เบื้องหน้า 

 

“ เฮ้อ…… อากาศยามเช้านี่มันดีจริงๆ แถมเมื่อคืนก็หลับสนิทชนิดที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นี่เพราะได้เต็นท์ของเจ้าพี่ชายผมทองมาโดยแท้ ” มาวินยกแขนขึ้นสูงและบิดเอวไปมา เพื่อขับไล่ความเมื่อยขบตามร่างกาย  

           

 

       ส่วนทางด้านโจจี้ เขากำลังทำหน้าที่พ่อบ้านที่ดีด้วยการเก็บเต็นท์และก่อไฟหุงหาอาหาร ทุกสิ่งที่กระทำ ล้วนเต็มไปด้วยความประณีตและรวดเร็ว อันบ่งบอกถึงความชำนาญในการเดินป่าได้เป็นอย่างดี 

          

 

       มาวินจ้องมองหนุ่มผมทองทำงานด้วยอาการชื่นชม ครู่หนึ่ง เขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้

 

“ เอ๊ะ ยัยโย่งหายไปไหน ” 

            

 

       มาวินขบคิดอยู่แวบหนึ่ง เขาก็ได้คำตอบจากโจจี้ที่กำลังวุ่นอยู่กับการทำอาหาร

 

“ เหมยลี่เดินไปที่ริมลำธารฝั่งโน้นน่ะ เธอไปได้ซักพักแล้ว ” 

 

“ เออ แท็งค์กิ้ว เอ๊ะ เดี๋ยว นายรู้ได้ไงฟะว่าชั้นกำลังหายัยโย่ง ” มาวินนึกสงสัย โจจี้จึงหันกลับมาเฉลย

 

“ ก็นายเล่นหันซ้ายทีขวาที ราวกับลิงน้อยตามหาแม่ เลยเดาได้ไม่ยาก ว่าแต่….ไอ้คำว่า “แท็งค์กิ้ว” มันแปลว่าว่าอะไร ” 

 

“ เฮ้อ….. มันแปลว่าขอบใจน่ะ แค่นี้นะ พี่ชายผมทอง เดี๋ยวชั้นจะไปตามยัยโย่ง นายอย่าเผลอกินอาหารเช้าหมดก่อนล่ะ ” มาวินเดินไปตามทางที่โจจี้ชี้บอก ในใจนึกชมเชยความช่างสังเกตของอีกฝ่าย แต่ก็รำคาญที่หนุ่มผมทองช่างซักเกินไป

 

“ เออ รีบมา รีบไป ชักช้า ชั้นฟาดหมด ไม่รู้นะเฟ้ย ” โจจี้โบกมือไล่ มืออีกข้างหมุนไม้เสียบเบคอนที่ลอยเหนือกองไฟอย่างช้าๆ เพื่อทำให้เนื้อชั้นดีเกิดความหอมกรอบ น่ารับประทาน

           

 

       มาวินเดินไปตามทางอยู่ครู่หนึ่ง ก็พบกับสตรีร่างสูงที่ยืนหันหลังอยู่กลางลำธารซึ่งมีความลึกระดับเข่า เด็กหนุ่มจำได้ทันทีว่านั่นคือ……เหมยลี่ ทว่าในยามนี้ เด็กสาวกลับอยู่ในสภาพที่ชวนตะลึง เนื่องจากกายท่อนบนที่ไร้ไขมันกำลังเปล่าเปลือย มีเพียงผ้ายาวสีขาวที่พันรอบอก

 

“ อะจึ้ย ซวยแล้ว ยัยโย่งถอดเสื้อ สงสัยกำลังอาบน้ำอยู่แหงๆ ” มาวินสะดุ้งตกใจ พร้อมเตรียมถอยหนี แต่ในกาลต่อมา เขากลับชะงักอยู่กับที่ ด้วยมีออร่าสีทองแผ่ออกมาจากกาย

 

“ เฮ้ย นี่มันยิ่งกว่าหนังจีนกำลังภายในที่ชั้นเคยดูซะอีก ” มาวินถึงกับเปลี่ยนจากความเขินอายกลายมาเป็นตกตะลึง 

           

 

       เหมยลี่ยืนสงบนิ่ง ราวกับแปรสภาพเป็นรูปปั้น ครู่หนึ่ง เธอก็สืบเท้าไปข้างหน้า พร้อมรัวหมัดซ้ายขวาอย่างฉับพลัน มันเร็วจนมาวินมองไม่ทัน สิ่งเดียวที่เขาสัมผัสได้ก็คือ…….เสียงแหวกอากาศ

 

“ ฟุบ ฟุบ ฟุบ ฟุบ……. ” 

           

 

      หลังเสร็จสิ้นการปล่อยหมัดชุดที่ดุดัน เหมยลี่ก็กระโดดสูงเหนือหัว พร้อมหมุนตัวเตะกลางอากาศอยู่หลายตลบ ทันทีที่สองเท้าสัมผัสพื้น เธอก็หันหน้ามาทางมาวินและสืบเท้าเข้ามา

 

“ ท่านั้นมัน…..ท่าเสือดาวไล่เหยื่อนี่นา ” 

            

 

       ทุกย่างที่ก้าว เด็กสาวจะออกหนึ่งหมัดเสมอ แต่ละกำปั้นที่ปล่อยออกมา ก่อให้เกิดแรงลมพุ่งปะทะกายบางของมาวิน          

       

 

       เด็กสาวร่างสูงสืบเท้าไปข้างหน้า โดยมิได้สนใจมาวินที่ยืนตะลึง เมื่อถึงจังหวะสุดท้าย เหมยลี่ก็กระโดดสูง พร้อมทิ้งตัวลงมาปล่อยหมัดคู่ เป้าหมายคือพื้นน้ำเบื้องล่าง 

 

“ ตูม…… ” 

         

 

       เสียงระเบิดดังกึกก้อง กระแสน้ำลอยสูงเหนือหัว ราวกับว่ามันถูกระเบิดมือลูกย่อมๆอัดใส่ ส่วนมาวินที่ยืนอยู่ไม่ห่าง ถึงกับกระเด็นไกลไปกระแทกพื้นดินริมลำธาร

 

“ พลั๊ก ” 

 

“ โอ๊ย…… ” มาวินร้องโอดโอย

           

 

       ขณะที่มาวินร้องโอยอยู่นั้นเอง เด็กสาวร่างสูงก็เริ่มรู้สึกตัว เธอเงยหน้าขึ้นมามอง ประกายตาแลเคร่งขรึม จากนั้นก็เอ่ยถาม

 

“ เจ้าลิงหัวเขียว นายมาที่นี่ทำไม ” 

 

“ อูย….. ยังมาถามอีก ก็ตามหาเธอไง ” มาวินครางเบาๆ เขารู้สึกเคล็ดขัดยอกไปทั่วทั้งตัว

 

“ ตามหาชั้น…” เด็กสาวร่างสูงทวนคำ ใบหน้าเรียบเฉยกระตุกเล็กน้อยเป็นเชิงสงสัย 

 

“ ก็จะมาบอกว่าอาหารเช้าใกล้เสร็จแล้ว อูย…… ” มาวินลุกขึ้นยืน แต่สีหน้าดูเหยเก เพราะยังแอบเจ็บปวดอยู่หน่อยๆ

 

“ อืม…… เดี๋ยวชั้นไป ว่าแต่....ทำไมนายถึงดูแปลกๆ ” เหมยลี่ถามเนือยๆ เมื่อสังเกตเห็นว่ามาวินหันหน้าหนีไปทางอื่น

 

“ เฮอะ ก็จะไม่ให้ชั้นอายได้ยังไงเล่า เธอเล่นอยู่ในชุดแบบนั้นนี่ ” มาวินตอบแบบตะกุกตะกัก โดยไม่มองหน้าเด็กสาว 

            

 

       เหมยลี่ดูอึ้งไปนิดหนึ่ง เลยก้มลงมองตัวเอง พอรู้เหตุผล เธอก็ยิ้มเล็กน้อย

 

“ ชั้นไม่ได้เปลือยซะหน่อย ยังมีผ้าพันอกปิดอยู่นะ ” 

 

“ ถึงอย่างนั้น มันก็ยังเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งอยู่ดี เธอทิ้งเสื้อไว้ตรงไหน ชั้นจะได้ไปเอาให้ ” มาวินยกสองมือขึ้นปิดหน้า พร้อมร้องถามเสียงหลง 

 

“ อยู่ตรงนั้น เจ้าลิงหัวเขียว ” เหมยลี่ชี้ไปที่โขดหินลูกใหญ่ซึ่งตั้งอยู่ไม่ห่าง เมื่อมาวินเหลือบมอง เขาก็เห็นเสื้อกังฟูสีแดงลายมังกรทอง

 

“ อ้อ เห็นแล้ว ” มาวินเดินไปหยิบเสื้อ หลังจากได้มา เขาก็ค่อยๆเขยิบเข้าไปหาเด็กสาวร่างสูงอย่างทุกลักทุเล เพราะดันหลับตาสลับเบือนหน้าหนี เพื่อป้องกันไม่ให้เห็นร่างเปลือย การกระทำดังกล่าว ทำให้เหมยลี่หัวเราะออกมาเบาๆด้วยความขบขำ 

 

“ ฮะๆ ” 

             

 

        หลังจากเหมยลี่สวมเสื้อผ้าเสร็จ มาวินก็รู้สึกโล่งอกจนเผลอถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ 

 

“ เฮ้อ………ค่อยยังชั่ว ” 

 

“ ถึงขั้นต้องถอนหายใจเลยเหรอ เจ้าลิงหัวเขียว ” เหมยลี่ร้องทัก ใบหน้าคล้ายจะยิ้มอยู่นิดๆ 

 

“ เฮ้อ…… ก็ต้องถอนกันยาวขนาดนั้นแหละ วันหลังอย่าอยู่ในชุดแบบนี้อีกนะ ถึงเธอไม่อาย แต่ชั้นแทบจะเอาหัวซุกแผ่นดินเลย ยิ่งเจ้าโจจี้ ห้ามให้มันเห็นเด็ดขาด ไม่งั้นความแตกแน่ ” มาวินปาดเหงื่อ พร้อมพล่ามบ่นเรื่อยเปื่อย

           

 

       ทันทีที่มาวินพูดจบ เด็กสาวร่างสูงก็ติดใจในคำพูดที่ว่า…..ห้ามไม่ให้โจจี้เห็นเธอถอดเสื้อ จึงลากเด็กหนุ่มเข้ามาด้วยการกระชากคอเสื้อ

 

“ โอ๊ย เจ็บ เธอจะทำอะไรน่ะ ยัยโย่งบ้าพลัง ถือว่าตัวสูงกว่ารึไง ” มาวินโวยวาย ทว่าเด็กสาวร่างสูงไม่รับฟัง เธอเค้นคำเสียงกร้าว เพื่อไต่ถามให้กระจ่าง

 

“ ที่นายพูดว่า…..ห้ามไม่ให้โจจี้เห็นชั้นเปลือย หมายความว่ายังไง อธิบายมาซะดีๆ ” 

 

“ เหอๆ นี่ท่าจะซวยหนักกว่าเก่าอีกนะ ” มาวินยิ้มแหยๆ ในใจนึกด่าตัวเองที่ดันปากพล่อยไม่เข้าเรื่อง 

 

…………………………..

           

        สายลมยามเช้าโชยแผ่วพลิ้ว สร้างความชื่นใจแก่ทุกสรรพสิ่ง ลำธารที่ไหลเอื่อยก็แผ่ละอองจางๆ ยังความชุ่มชื่นให้แก่ทุกชีวิตที่ย่างกรายเข้ามา ทว่าที่โขดหินใหญ่ริมน้ำกลับเกิดอุณหภูมิอารมณ์ที่ร้อนแรงจนแทบทะลุปรอท มันเป็นสถานที่ๆเหมยลี่ใช้สอบสวนมาวิน

           

 

      มาวินเริ่มเล่าทุกสิ่งที่เคยอำโจจี้ให้รับฟัง เหมยลี่จึงรู้แล้วว่า…หนุ่มผมทองกำลังเข้าใจผิด คิดว่าเธอเป็นผู้ชาย แม้ว่าเด็กสาวร่างสูงจะไม่ค่อยแคร์เรื่องนี้เท่าไหร่ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเด็กหนุ่มหัวเขียวจะทำแบบนี้ไปทำไม จึงคาดคั้นหาความจริงต่อ

 

“ แล้วนายไปอำโจจี้ทำไม นึกสนุกอยากแกล้งหมอนั่นเหรอ ” 

 

“ เอ่อ….. อ่อ….. อ่า…… ” มาวินออกอาการติดอ่างอีกครั้ง ใบหน้าเล็กเรียวก้มต่ำและแดงก่ำราวตำลึงสุก 

 

“ พูดมาซะดีๆ ไม่งั้น นายตาย ” เหมยลี่เริ่มรำคาญกับอาการอ้ำๆอึ้งๆของเด็กหนุ่มจนอดไม่ได้ที่จะตะคอกใส่ นั่นทำให้มาวินถึงกับสะดุ้งโหยง พร้อมร้องตอบเสียงหลง 

 

“ บอกก็ได้ เหตุที่ทำแบบนั้น เพราะชั้นกลัวว่าหมอนั่นจะจีบเธอ ”

 

 

สามารถติดตามงานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter