The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

เครดิตภาพจาก  https://www.1zoom.me

 

……………………….

           

      สองหนุ่มยืนประจันกันที่ลานประลอง คราวนี้มาวินถือไม้ยาวขนาดเท่าแขนที่มือขวา ส่วนโจจี้ถือดาบคันตานะที่ยังเก็บอยู่ในฝัก ท่าทางเคร่งขรึม อึดใจต่อมา เขาก็เค้นคำเสียงกร้าว

 

“ ก่อนจะเริ่มฝึกเพลงดาบ นายต้องสัญญากับชั้นก่อน ” 

 

“ อืม...ว่ามาเลย ” มาวินรับคำสั้นๆ พร้อมกลืนน้ำลายลงคอ

 

“ ข้อที่หนึ่ง นายห้ามเอาวิชาที่ฝึก ไปใช้รังแกผู้อื่นโดยเด็ดขาด ” โจจี้กล่าวเสียงแข็ง มาวินจึงนิ่งคิดนิดนึง ก่อนถามกลับแบบกวนๆ 

 

“ แล้วถ้าเอาไปใช้หยอกล้อ กลั่นแกล้งขำๆ เพื่อความสนุกสนานล่ะ ทำได้มั้ย ” 

 

“ ไม่ได้โว้ย ” โจจี้ตวาดกลับ เขาเริ่มหัวเสีย

 

“ โธ่เอ๊ย วัยรุ่นเซ็งเลย นึกว่าจะเอาวิชาพวกนี้มาเล่นสนุกได้ซะอีก ” มาวินแอบบ่น เขาดูผิดหวังไม่น้อย  

 

“ เอ้า ตกลงนายจะรับปากรึป่าว ถ้าไม่ ก็เลิกฟงเลิกฝึกเลยแล้วกัน ” โจจี้โวยวาย พร้อมทำท่าจะหนีไปนอน ร้อนถึงมาวินที่วิ่งเข้ามารั้งแขนเสื้อและร้องบอกละล่ำละลัก 

 

“ โอเค รับปากจ้า...... ” 

          

 

       หลังเหตุวุ่นวายเล็กๆจบลง ทั้งสองก็กลับมาประจันหน้ากันใหม่ด้วยสีหน้าที่ดูจริงจัง ไม่นาน โจจี้ก็กล่าวถึงกฎข้อที่สอง 

 

“ ข้อที่สอง นายต้องใช้วิชานี้ช่วยเหลือผู้อ่อนแอและผดุงคุณธรรม ” 

           

 

       พอโจจี้พูดจบ มาวินยกมือขึ้นสูง ปากก็ร้องถาม

 

" มีคำถาม " 

 

“ อ้าว..... มีอะไรอีก ว่ามาเร็วๆ ” โจจี้เริ่มหงุดหงิดที่ถูกขัดจังหวะ 

 

“ เอ่อ..... ถ้าผู้อ่อนแอถูกคนจำนวนมากรุมกระทืบอยู่ล่ะ เราต้องเข้าไปช่วยมั้ย ” มาวินถามได้น่าคิดมาก (สำหรับสัญญาข้อนี้ ผู้เขียนขอผ่าน) 

 

“ ก็ต้องช่วยซิฟะ ไอ้ขี้ขลาด ตกลงนายจะสัญญามั้ย ถ้าไม่รับปาก ก็เลิกฝึก แล้วกลับไปนอนต่อ ” โจจี้โวยวาย พร้อมทำท่าจะกลับไปนอนจริงๆ 

 

“ เอ้า ตกลงก็ตกลง ยังไงก็ดีกว่าติดแหง็กอยู่ที่นี่ โดยไม่ได้กลับบ้านล่ะน่า ” มาวินยอมตกลงแบบเสียไม่ได้ 

        

 

        โจจี้พ่นลมหายใจแรงอยู่หลายที คล้ายจะระบายความอัดอั้นที่อยู่ภายใน ครู่หนึ่ง เขาก็กล่าวเสียงเข้ม 

 

“ เอาล่ะ ต่อไปคือสัญญาข้อสุดท้าย มันสำคัญที่สุด นายพร้อมจะรับฟังแล้วรึยัง ” 

 

“ อืม...... ว่ามาเลย ” มาวินรับคำ เขาลุ้นจนเกร็งไปทั้งตัว 

          

 

         โจจี้สูดลมหายใจเข้าออกลึกๆอยู่หลายที ก่อนร้องบอกเสียงขึงขัง 

 

“ สัญญาข้อสาม นายต้องเที่ยวจีบสาวทุกคนที่ชอบใจ และต้องพิชิตหัวใจของพวกเธอมาให้ได้ ไม่ว่ามันจะยากเย็นแสนเข็ญเพียงใด ” 

            

 

         พอได้รับฟัง มาวินถึงกับอึ้งไปหลายอึดใจ เพราะสิ่งที่โจจี้กล่าวมา สร้างความงุนงงแก่เด็กหนุ่มอย่างมากมาย เขาไม่เข้าใจเลยซักนิดว่าการจีบสาว จะไปเกี่ยวข้องกับการฝึกเพลงดาบตรงไหน มันไม่เมคเซ้นส์เอาซะเลย 

 

“ แน่ใจนะว่าวิชาดาบของสำนักนาย เอ่อ.....มันมีสัญญาแบบนี้อยู่จริงๆ ” มาวินถามกลับ สีหน้าดูเคลือบแคลง 

 

“ เอ้า ก็จริงซิฟะ ชั้นจะหลอกนายทำไมเล่า หึๆ ” โจจี้กลั้นหัวเราะ          

       

 

        มาวินเหล่มองคู่สนทนาด้วยอาการหวาดระแวง ครู่หนึ่ง เขาก็รับปากส่งเดช  

 

“ รับก็ได้ ” 

 

“ หึๆ ตกลงตามนั้น ชั้นจะสอนเพลงดาบให้นายเอง เหอๆ ” กายของโจจี้สั่นเทา คล้ายว่าเขาพยายามสะกดกลั้นตัวเองไม่ให้หัวเราะออกมา ทุกท่วงท่าของชายหนุ่ม ยิ่งทำให้ความไว้วางใจของมาวินลดน้อยลง 

           

 

        เวลาผ่านไปไม่นาน โจจี้ก็กลับมาจริงจังดังเดิม เขาบรรยายหลักวิชาให้มาวินฟังด้วยน้ำเสียงที่นุ่มทุ้มลึก

 

“ วิชาที่นายกำลังฝึกนั้นเป็นเพลงดาบโบราณที่ยอดยุทธ์ในตำนานเป็นผู้คิดค้นขึ้นมา มันมีชื่อว่า…..เพลงดาบเทพศาสตรา ” 

 

“ ว้าว....แค่ชื่อก็เท่ซะไม่มีแล้ว ” มาวินซึ้งจนดวงตาเป็นประกาย โจจี้จึงทิ้งช่วงไปชั่วขณะ ก่อนจะอธิบายต่อ 

 

“ เพลงดาบเทพศาสตราเป็นวิชาลึกลับ ซับซ้อนและมีมากมายหลายแขนง ถึงชั้นจะเป็นอัจฉริยะที่รูปหล่อจนสาวรักสาวหลงไปทั่วปฐพี แต่ก็ยังฝึกเพลงดาบนี้ได้บางส่วน ” โจจี้ยกยอตัวเองแบบสุดโต่งจนทำให้มาวินถึงกลับหรี่ตามองด้วยอาการเสื่อมจิต พร้อมนึกด่าหนุ่มผมทองอยู่ในใจ 

 

“ เชอะ ไอ้ขี้หลีหลงตัวเอง ” 

            

 

         เหมือนโจจี้จะอ่านความคิดจากสายตาของมาวินออก เขาจึงรีบถามกลับ ท่าทางดูเอาเรื่อง 

 

“ นายแอบด่าอะไรชั้นฟะ ไอ้น้องชายหัวเขียว ” 

 

“ เอ๊ะ เปล่านี่ ชั้นแค่นึกในใจว่าชื่อเพลงดาบนี้ มันช่างเท่เหมือนตัวนายจริงๆ ” มาวินรีบร้องปฏิเสธเสียงสูง พร้อมส่งลูกยอไปให้อีกหนึ่งเข่งใหญ่

 

“ ฮะๆ ใครก็ว่าอย่างนั้นแหละ ดีมาก ศิษย์รัก เรามาเริ่มฝึกกันเลยดีกว่า ” ดูเหมือนลูกยอของมาวินจะได้ผล โจจี้ลืมความขัดเคืองและยืดอกรับคำด้วยความภาคภูมิ 

 

“ ฮะๆ ได้เลย ลูกพี่ ” มาวินร้องตอบ เขารู้สึกดีใจที่ไม่ต้องทนฟังเรื่องราวที่ชวนอ้วกอีก

 

“ ฮะ แฮ่ม เอาล่ะ ท่าแรกที่เราจะฝึกในวันนี้ก็คือ.....พันเข็มทิ่มแทง ” โจจี้เริ่มต้นด้วยการกระแอมเบาๆ พร้อมประกาศชื่อกระบวนท่าที่มาวินจะได้ฝึก 

 

“ อืม...... ท่านี้แรงโคตร ชั้นโดนเข้าไปทีเดียว ถึงกลับน็อคเลย สุดยอดมาก ” มาวินอุทานดัง แต่โจจี้ส่ายหัวเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวแย้ง 

 

“ ผิดแล้ว น้องชายหัวเขียว เพลงดาบพันเข็มทิ่มแทงเป็นกระบวนท่าพื้นฐานเท่านั้น ถึงกระนั้น ชั้นเองก็ยังต้องใช้เวลาฝึกอยู่หนึ่งเดือนเต็ม ”  

 

“ หา...... ท่าที่ดูง่ายขนาดนั้น แต่นายกลับใช้เวลาฝึกตั้งเดือนนึง ” มาวินอ้าปากค้าง เขาควรจะเดินหน้าต่อดีหรือไม่ ดูท่าทางเพลงดาบชื่อเท่นี้จะฝึกยากกว่าที่คิด

 

“ นี่ถือว่าเร็วแล้วนะ บางคนใช้เวลาเป็นปีกว่าจะฝึกท่านี้ได้ เพลงดาบเทพศาสตราเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่และฝึกได้ยากยิ่ง ดังนั้นระหว่างเดินทาง ถ้านายฝึกได้ซักหนึ่งถึงสองกระบวน น่าจะเก่งพอจนเอาตัวรอดได้ ” โจจี้อธิบายถึงความซับซ้อนและอานุภาพของเพลงดาบ มาวินจึงนิ่งคิดอยู่อึดใจ ก่อนตอบตกลง

 

“ โอเค เอาก็เอา มาลองฝึกกันเลย ” 

          

 

        โจจี้ยิ้มให้นิดหนึ่งเป็นเชิงให้กำลังใจ พร้อมบรรยายต่อ 

 

“ พันเข็มทิ่มแทงเน้นความเร็วและความแม่นยำ จังหวะการออกกระบวนท่านั้นน่าจะเร็วที่สุดในเพลงดาบเทพศาสตรา หลักการคล้ายกรงเล็บแมวป่าที่นายถนัด แต่จุดที่ต่างก็คือ…..ต้องเข้าเป้าร้อยเปอร์เซ็นต์ ถ้าทำไม่ได้ จะไม่เกิดประสิทธิผล ” 

 

“ มีคำถาม ” มาวินยกมือขึ้นถามอีกครั้ง

 

“ ว่ามาเลย ไอ้น้อง ” โจจี้พยักหน้ารับ

 

“ คืองี้......นายบอกว่ากระบวนท่านี้ต่างกับกรงเล็บแมวป่าตรงความแม่นยำใช่มั้ย แต่ขอค้านว่าท่าของชั้นก็แม่นยำเหมือนกันนะ ทุกกรงเล็บที่ปล่อยออกมา ล้วนหวังผลได้เกือบหมด ” มาวินกล่าวค้าน ซึ่งเมื่อโจจี้รับฟังจนจบ เขาก็ตอบกลับ

 

“ จริงอยู่ กระบวนท่าของนายมีความแม่นยำสูง แต่สำหรับพันเข็มทิ่มแทง จำเป็นต้องละเอียดอ่อนยิ่งกว่านั้น เพราะทุกจุดที่คมดาบทิ่มใส่ ต้องเข้าเส้นประสาทชนิดไม่ให้พลาดเลยซักจุด ” 

 

“ หา...... หมายความว่า….จุดที่ชั้นโดนถูกแทงก็คือ….” มาวินร้องเหวอ 

 

“ ใช่แล้ว ตรงนั้นคือ….จุดชีวิตของนาย ” โจจี้ตอบยิ้มๆ

 

“ เหวอ..... อย่างนี้ชั้นก็ต้องตายแล้วอ่ะดิ ” มาวินอ้าปากกว้าง สองมือปัดป่ายไปทั่วทุกจุดที่เพิ่งโดนโจมตี 

 

 

สามารถติดตามงานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter