The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

เครดิตภาพจาก  https://wallpaperaccess.com
 
      แรงปะทะส่งผลให้เด็กหนุ่มไถลไปกับพื้นอีกสามเมตร จากนั้นร่างเพรียวบางก็แน่นิ่งไปนานสองนานจนน่าเป็นห่วง 
            
 
       งุยโฮปาดเหงื่อที่หลั่งไหลตามใบหน้า เขาดูตกใจและเหนื่อยอ่อน ครู่หนึ่งก็เริ่มเป่าปากระบายลม พร้อมกล่าวกับตัวเองเบาๆ 
 
“ เฮ้อ...... เจ้าหนูคนนี้ร้ายกาจมาก ถึงขนาดทำให้เราต้องงัดท่าไม้ตายออกมาใช้ ”       
            
 
        ในโรงฝึกเต็มไปด้วยบรรยากาศที่หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นตกใจ นิ่งอึ้งหรือขบขัน ส่วนโอคุยาสุ เขาอมยิ้มและกล่าวเยาะเย้ย
 
“ ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ไม่ทันไรก็ม่อยกระรอก ฝีมือแค่นี้ ทำเป็นอวดเก่ง หึๆ ” 
             
 
        ทั่วทั้งโรงฝึกมีเพียงอากิเนะเท่านั้นที่ห่วงใยในสวัสดิภาพของมาวิน เธอหันมาถามเทพศาสตรา ท่าทางร้อนรน 
 
“ แย่แล้ว ท่านปู่ เจ้าหน้าลิง เอ๊ะ มาวินจะปลอดภัยมั้ย ” 
            
 
        เทพศาสตรายังคงยิ้มน้อยๆ จากนั้นก็ตอบหลานสาวสุดสวยช้าๆ ท่าทางใจเย็นสุดๆ
 
“ ไม่ต้องเป็นห่วงเจ้าหนูนั่น มันไม่เป็นอะไรหรอก ” 
 
“ เอ๊ะ ใครว่าหลานเป็นห่วง อากิเนะแค่กลัวว่าเจ้านั่นจะกลายเป็นผี แล้วเที่ยวก่อกวน กลั่นแกล้งคนในโรงฝึกต่างหาก เพราะขนาดไม่ตาย ยังบ้าบอได้ขนาดนี้ ” หลานสาวสุดสวยกระชากเสียง คล้ายโมโห ทั้งที่ในใจนึกกังวลในความปลอดภัยของมาวิน
 
“ หึๆ รับรองได้เลยว่าเจ้าหนูนั่นไม่ได้เป็นผีเฝ้าโรงฝึกอย่างที่เจ้าคาดแน่ คอยดูต่อไปเถอะ หลานข้า ” เทพศาสตรายืนยัน พร้อมเอามือลูบเครา ดวงตาแหลมคมจับจ้องไปที่มาวินซึ่งนอนคว่ำหน้าอยู่บนพื้น 
            
 
        งุยโฮยืนนิ่งอยู่นานจนเริ่มอึดอัด สุดท้ายก็เงยหน้าขึ้นมองเทพศาสตรา เพื่อฟังผลการประลอง แต่จนแล้วจนรอด ชายชราผมขาวก็ยังไม่ประกาศซักที เขาจึงทนไม่ไหวและเป็นฝ่ายเอ่ยถาม
 
“ ท่านอาจารย์ สิ้นสุดการประลองรึยังครับ ” 
            
 
         เทพศาสตรามองมาที่งุยโฮ พร้อมตอบด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบดุจหุ่นยนต์
 
“ การประลองยังไม่จบ ” 
 
“ เอ๊ะ แต่….แต่ว่า….เจ้าเด็กนั่น มันสลบไปแล้วนี่ครับ…..ยังไงกัน! ” งุยโฮร้องค้าน ทว่าเทพศาสตรากลับนิ่งเงียบ 
           
 
        อากัปกิริยาของเทพศาสตรา ทำให้ชายร่างล่ำถึงกับไปไม่เป็น เขาจึงหันไปดูมาวินอีกครั้ง ซึ่งก็นับว่าเป็นโชคดีที่ตัดสินใจแบบนั้น เพราะในจังหวะที่ขยับกาย ก็เห็นเด็กหนุ่มหัวเขียวพุ่งทะยานเข้ามา
 
“ เฮ้ย! ” 
            
 
        สวิงขวาวิ่งเข้ามาแทนคำตอบ เป้าหมายคือ....ขมับซ้าย และในจังหวะที่งุยโฮกำลังจะถูกหมัดเด็ด เขาก็กระโดดถอยหลังโดยพลัน เพื่อหลบการจู่โจมที่ว่องไว 
 
“ ปัทโธ่โว้ย อีกนิดเดียวก็น็อคมันได้แล้ว ตาลุงแกนดัฟต์ไม่น่าไปใบ้ให้เจ้าแรมโบ้รู้ตัวเลย ” มาวินสบถออกมาดังๆด้วยความเสียดาย หลังรู้ว่าสวิงขวานั้นพลาดเป้า 
 
“ เฮ้ย ไม่เป็นอะไรได้….ยังไง กะ….แกโดนท่าไม้ตายของชั้นปะ….ไปเต็มๆเลยไม่ใช่เหรอ ” งุยโฮถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว เขาตกตะลึงเอามากๆที่เห็นท่าไม้ตายสุดยอดไม่อาจล้มเด็กหนุ่มหัวเขียวได้ 
            
 
        ทันทีที่มาวินได้ฟังคำของงุยโฮ เด็กหนุ่มก็เหมือนจะยิ้มน้อยๆ พร้อมตอบกลับมาแบบชัดถ้อยชัดคำ 
 
“ ท่าไม้ตายของนายนับว่าน่ากลัวมาก แต่ถ้าไม่เข้าเป้า มันก็ไร้ความหมาย ” 
 
“ ที่นายพูดแบบนี้ หมายความว่าไง ” แม้งุยโฮจะตั้งใจฟัง แต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ด้วยเห็นอยู่เต็มสองตาว่าคลื่นแสงรูปกากบาทพุ่งปะทะกายของเด็กหนุ่ม แล้วจะบอกว่าไม่เข้าเป้าได้ยังไง ทว่ามาวินไม่รีรอให้อีกฝ่ายหาคำตอบได้ เขาวิ่งเข้าไปจู่โจมด้วยหมัดชุดซ้ายขวาที่รวดเร็วดั่งสายฟ้าแลบ 
 
“ เฮ้ย! เดี๋ยวก่อนซิ ” งุยโฮได้แต่ยกสองมือขึ้นปัดป้องเป็นพัลวัน เพราะยังงุนงงกับคำถามที่ไร้คำตอบ
            
 
       ทุกคนที่อยู่ในโรงฝึกถึงกับอึ้งกิมกี่ เพราะการประลองในยกที่สามพลิกไปพลิกมาหลายตลบจนปรับตัวไม่ทัน ไหนจะปริศนาที่ทำให้มาวินรอดพ้นจากท่าไม้ตายของงุยโฮ อันที่จริง มันไม่ใช่แค่หนีรอด แต่เหมือนกับว่าท่าไม้ตายนั้นจะทำอะไรเด็กหนุ่มหัวเขียวไม่ได้เลยด้วยซ้ำ 
             
 
        แม้อากิเนะไม่เข้าใจศาสตร์การต่อสู้ แต่ก็ฉลาดพอจะรู้ว่าท่านปู่เข้าใจเรื่องราวได้แบบทะลุปรุโปร่ง จึงตัดสินใจเอ่ยถาม เพื่อคลายความสงสัย 
 
“ อากิเนะไม่เข้าใจ ทำไมเจ้าหน้า..... เอ๊ะ มาวินถึงไม่เป็นอะไรเลย ทั้งที่โดนท่าไม้ตายของพี่งุยโฮไปเต็มๆ ” 
              
 
         เทพศาสตรามองอากิเนะ สีหน้าของชายชราดูอ่อนโยนลง ก่อนจะตอบกลับด้วยท่าทางที่คล้ายจะพอใจ
 
“ สาเหตุที่ไม่เป็นอะไรเลย เพราะในจังหวะที่คลื่นพลังกำลังจะระเบิด เจ้าหนูนั่นก็ไวพอจะกระโดดหนี มิหนำซ้ำยังมีปฏิกิริยาตอบสนองที่ดีเยี่ยมจนถึงขั้นยกสองแขนขึ้นป้องกันรังสีที่แผ่ออกมา ” 
 
“ อ้อ...... อย่างนี้นี่เอง เจ้าหน้า…เอ๊ะ มาวินก็พอมีฝีมือเหมือนกันนะ ” สีหน้าของอากิเนะดูระรื่น แต่ในใจนึกตำหนิตัวเองที่ชอบเรียกมาวินว่า…..เจ้าหน้าลิงอยู่เรื่อย ก็ทำไงได้ มันติดปากไปซะแล้ว
 
“ ผิดแล้ว เจ้าหนูนี่ไม่ได้พอมีฝีมืออย่างที่หลานว่าหรอก ” เทพศาสตราค้าน อึดใจต่อมา ชายชราก็กล่าวต่อไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นไหวเล็กน้อย 
 
“ แต่เข้าขั้นอัจฉริยะจนหาตัวจับยากเลยต่างหาก ถ้าเป็นเจ้าหนูคนนี้อาจฝึกฝนวิชานั้นสำเร็จก็เป็นได้ ” 
              
 
        สิ้นคำของเทพศาสตรา อากิเนะก็เกิดอาการขนลุกอย่างรุนแรง เพราะตั้งแต่เกิดมา เธอยังไม่เคยเห็นท่านปู่ชมใครมาก่อน นั่นทำให้ต้องหันไปพิจารณามาวินใหม่
 
“ เจ้าหน้าลิง เธอเป็นใครกันแน่นะ ” อากิเนะนิ่งคิดในใจ สายตาจับจ้องไปที่การต่อสู้เบื้องหน้า 
            
 
         มาวินรุกไล่ด้วยการจู่โจมที่หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นหมัดสั้น หมัดยาว หมัดแย็บ หมัดครอส หมัดฮุค หมัดอัปเปอร์คัต แต่ไม่ว่าปล่อยอาวุธใดออกมา งุยโฮก็ยกสองแขนขึ้นปัดป้องได้ทุกคราว นั่นทำให้เด็กหนุ่มเริ่มหงุดหงิด 
 
“ บ้าชะมัด ทำไมถึงไวขนาดนี้ กันเก่งนักใช่มั้ย งั้นเจอนี่ ” 
             
 
        มาวินพูดจบ ก็เตะต่ำไปที่ขา การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน ทำให้งุยโฮตั้งตัวไม่ทันและโดนดอกนี้เข้าไปเต็มๆจนกายล่ำสันเซเล็กน้อย
 
“ ได้การล่ะ ” มาวินยิ้มในใจ ก่อนระดมเตะต่ำทั้งซ้ายขวาแบบรัวๆ 
           
 
        ทว่างุยโฮก็เริ่มตั้งหลักได้ เขายกเเข้งซ้ายขวาขึ้นกันเพลงเตะต่ำที่รัวเร็ว แม้มาวินจะเปลี่ยนไปเตะกลางลำตัวหรือเตะสูง ชายร่างล่ำก็ยังคงยกขาและแขนขึ้นปัดป้องได้ทุกจังหวะ บ่งบอกถึงพื้นฐานการต่อสู้ที่แน่นปึก 
 
“ หน็อย...... กันเก่งจริงโว้ย มันยังไม่จบแค่นี้หรอกเฟ้ย ” มาวินตวาดดัง พร้อมกระโดดหมุนตัวถีบสุดแรง  
 
“ เปรี้ยง ” 
            
 
         เสียงลูกถีบมหากาฬดังสนั่นไปทั่วโรงฝึก แน่นอนว่างุยโฮยังไวพอจะยกสองแขนขึ้นมากัน แต่ด้วยความรุนแรงของเพลงเท้า ทำให้ชายร่างล่ำถอยหลังไปถึงสามก้าว
 
“ แฮ่กๆ เจ้าบ้านี่ฝีมือดีชะมัด ขนาดเราโจมตีหนัก ยังเอามันไม่ลงเลย  ” มาวินหอบจนตัวโยน ปากก็บ่นพึมพำด้วยความเซ็ง 
            
 
         ระหว่างที่มาวินเริ่มท้อแท้ งุยโอก็หลุดพ้นจากอาการช็อก ประกายตากลับมาสดใสดังเดิม มือทั้งสองกระชับมีดสั้นอันทำมาจากไม้ แล้วเริ่มควงไปมา ปากก็กล่าวกับเด็กหนุ่มหัวเขียวด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่และมั่นคง 
 
“ จริงอยู่ที่ท่าไม้ตายเมื่อครู่นี้พลาดเป้า แต่ข้าจะใช้มันอีกครั้งและทุ่มกำลังเข้าไปสุดตัว เพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาดอีกต่อไป เจ้าหนู เตรียมรับมือได้เลย ดูซิว่ายังจะรอดอีกมั้ย ” 
             
 
       ทันทีที่มาวินได้ฟังประกาศิต ใบหน้าเรียวเล็กก็เริ่มซีดเผือด ริมฝีปากที่เคยแย้มยิ้มอย่างมั่นใจก็แปรเปลี่ยนเป็นยิ้มแหยๆที่ชวนหดหู่ 
 
“ ซวยล่ะซิ ตอนแรกกะจะอัดหนักๆให้ร่วงแบบไม่ทันตั้งตัว แต่ไม่สำเร็จ ตอนนี้มันกำลังจะใช้ท่าไม้ตายนั่นอีกครั้ง ไม่มั่นใจว่าจะรอดเลย ที่หลบได้ครั้งที่แล้ว น่าจะฟลุ๊คมากกว่า ให้หลบอีกที เห็นจะไม่ไหว เหอ เหอ เหอ ”
 
 
สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดารค์ไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ
https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter