The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

 

เครดิตภาพจาก  https://wallpapercave.com

 

       งุยโฮควงมีดคู่ด้วยความชำนาญ ความเร็วในการตวัดมือสูงมากทำให้ใบมีดหมุนวนราวจักรผัน ส่วนดวงตาก็จับจ้องทุกอิริยาบถของเด็กหนุ่ม

            

 

       มาวินเองก็จ้องมีดคู่ในมือของงุยโฮเช่นกัน แต่ด้วยความที่มันหมุนเร็วเกินไป เลยทำให้มองไม่ทัน เมื่อถึงจุดหนึ่ง ชายร่างล่ำก็หยุดควง พร้อมพุ่งเข้าใส่อริร้าย เพื่อปลดปล่อยท่าไม้ตายสูงสุด 

 

“ คมมีดกากบาท ” 

             

 

      ในห้วงแห่งความเป็นความตาย ดวงตาของเด็กหนุ่มเหลือบไปเห็นดาบไม้สองเล่มที่ตกอยู่บนพื้น จึงหยิบมันขึ้นมากระชับไว้ในสองมือ พร้อมปล่อยกระบวนท่าเด็ดที่เพิ่งนึกออก

 

“ เพลงดาบคู่พันเข็มทิ่มแทง ” 

             

 

       คมดาบในมือซ้ายขวาพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว ก่อให้เกิดพายุดาบที่วิ่งเข้าใส่งุยโฮในทุกทิศทาง ยังผลให้ชายร่างล่ำเลิกปล่อยกระบวนท่า แล้วหันมาใช้มีดสั้นปัดป้องอย่างเอาเป็นเอาตาย 

 

“ เฮ้ย! นี่มัน ” งุยโฮอุทานดัง มีดสั้นในมือกวัดแกว่งไปมา เพื่อปัดป้องคมดาบที่พุ่งเข้ามา ราวกับกระแสน้ำป่าที่ทะลักไม่หยุดหย่อน

             

 

       ขณะที่งุยโฮกำลังป้องกันท่าเด็ด มาวินกลับเป็นฝ่ายปล่อยมือจากดาบคู่อย่างฉับพลัน พร้อมฉวยจังหวะที่อริมึนงง เพื่อเข้าประชิดกาย

 

“ ปึก ” 

             

 

        มาวินอัดฝ่าเท้าเข้าไปตรงกลางระหว่างขาของงุยโฮสุดกำลังจนก่อให้เกิดเสียงดังสนั่นไปทั่วโรงฝึก เพลงเท้าที่รุนแรงและรวดเร็ว ทำให้ชายร่างล่ำถึงกับหน้าเขียว พร้อมทรุดกายลงกุมตัวเดียวอันเดียว

 

“ อุ้ก….นะ…นี่มัน ” 

           

 

       ความจุกเสียดคืบคลานเข้าหางุยโฮอย่างรวดเร็ว เขาพยายามจะฟ้องว่า…..นี่มันผิดกติกา แต่ไม่ทันได้เปล่งวาจา ก็รู้สึกถึงเงาดำที่ลอยตัวอยู่เหนือศีรษะ เมื่อเงยหน้าขึ้นมามอง ก็พบว่าสิ่งนั้นคือ………ร่างเพรียวบางของเด็กหนุ่ม

 

“ เสร็จชั้นล่ะ ท่าไม้ตายมังกรสะบัดหาง ” มาวินร่ำร้องเสียงดัง ก่อนหมุนตัวกลางอากาศหนึ่งตลบ แล้วเหวี่ยงฝ่าเท้าใส่ใบหน้าของอีกฝ่าย

 

“ เปรี้ยง ” 

            

 

       ฝ่าเท้าของมาวินเข้าเป้าเต็มสตรีม ทำให้ใบหน้าของงุยโฮสะบัดไปตามแรง พร้อมกระเด็นถอยหลังแบบไร้หลักยืน 

 

“ โครม ” 

             

 

        งุยโฮกระเด็นไกลไปกระแทกกำแพง หลังจากนั้น ร่างล่ำสันก็ร่วงลงมานอนคว่ำหน้าแน่นิ่ง

 

“ แฮ่กๆ เอาเรื่องแฮะ เจ้าหมอนี่ ” มาวินบ่นไป ก็หอบไป ทว่าใบหน้าเรียวเล็กกลับแย้มยิ้ม เพราะเขารู้ดีว่าเหลือคู่ประลองที่ต้องต่อกรอีกแค่คนเดียว

 

 

       แม้ผลแพ้ชนะจะปรากฏอยู่โทนโท่ ทว่ากลับมีหนึ่งคนที่ไม่ยอมรับผลการประลอง เขาลุกขึ้นยืน พร้อมประท้วงเสียงดัง 

 

“ ข้าไม่ยอมรับผลการประลอง มันขี้โกงเกินไป ทั้งฉกฉวยอาวุธซึ่งตกตามพื้นขึ้นมาใช้ แถมยังเตะเข้าไปที่จุดยุทธศาสตร์ของคู่ต่อสู้อีก ” 

            

 

       ทุกคนในโรงฝึกหันมองไปยังผู้ประท้วงเป็นตาเดียว คนผู้นั้นก็คือ “โอคุยาสุ” 

              

 

       ทุกสิ่งที่โอคุยาสุพูดมา ล้วนโดนใจของเหล่าลูกศิษย์หนุ่ม เพราะวิธีการที่มาวินใช้ค่อนข้างทุเรศ ขี้โกง ไม่สมศักดิ์ศรีนักรบเลยซักนิด ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้ทุกคนร้องค้าน 

 

“ ใช่แล้ว ท่านอาจารย์ วิธีที่มันใช้ต่อสู้นั้นน่าละอายมาก ปรับให้แพ้ไปและไล่ไปทำนาเถอะ ”       

              

 

        แม้มีเสียงโห่ฮาด้วยความไม่พอใจ เทพศาสตราก็ยังนิ่งเฉย ราวกับว่าชายชราผู้นี้ได้กลายสภาพเป็นหุ่นกระบอกไปแล้ว ส่วนมาวิน เขาได้แต่ยืนเต๊ะท่า แคะขี้หูไปพลางๆ อากัปกิริยาที่ดูเมินเฉยและไร้จิตสำนึก ยิ่งทำให้โอคุยาสุโมโหจนยกมือขึ้นชี้หน้า พร้อมตวาดลั่น 

 

“ ดูสิ ขนาดนี้แล้ว ยังทำท่ากวนประสาทได้อีก ไอ้เด็กนี่ทำให้โรงฝึกอันศักดิ์สิทธิ์ของพวกเราต้องมัวหมอง ไล่มันออกไป ไม่ต้องให้มันมายุ่งกับพวกเราอีก ” 

 

“ ใช่แล้ว ไล่ไป ไล่ไป ไล่ไป ” ลูกศิษย์ทุกคนร่วมกันก่อหวอด

 

“ แย่แล้ว ท่านปู่ พวกพี่ๆโกรธกันหมด จะทำยังไงดี ” อากิเนะร้องถาม สีหน้าดูกลัดกลุ้ม ราวกับว่าคนที่ถูกเนรเทศเป็นตัวเธอเอง กระนั้นเทพศาสตราก็ยังนิ่งเฉย เปลือกตาทั้งสองข้างปิดสนิท 

 

“ อ้าว….ท่านปู่ ไหงเป็นงั้นล่ะ….” พอเห็นท่านปู่ทำอาการคล้ายหลับ อากิเนะก็เตรียมโวยต่อ แต่ไม่ทันได้กระทำ เทพศาสตราก็เริ่มเคลื่อนไหว เขาลืมตาขึ้นมา จากนั้นก็ตวาดก้อง

 

“ ทุกคนหยุด ” 

             

 

        ทันทีที่เสียงของเทพศาสตราดังกังวาน ก็บังเกิดคลื่นลมแผ่กระจายออกมาจากกาย แรงนั้นพุ่งเข้าใส่ทุกคนที่อยู่ในโรงฝึก แม้จะเพียงแผ่วเบา แต่ก็สัมผัสได้อย่างชัดเจน 

            

 

        พอทุกคนสงบลง เทพศาสตราก็เริ่มกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย 

 

“ จริงอยู่ วิถีการต่อสู้ของเจ้าหนูผู้นี้แปลกประหลาด พิสดารและเต็มไปด้วยเล่ห์กลที่น่ารังเกียจ ” 

            

 

        เทพศาสตราพูดถึงตรงนี้ ก็เงียบไปอึดใจ ในช่วงนั้นเอง มาวินซึ่งเป็นบุคคลที่ถูกกล่าวถึง ก็เริ่มหน้าแหย พร้อมบ่นพึมพำเบาๆ 

 

“ แหม……บทจะพูด ก็จิกกัดซะเจ็บใช้ได้เลยนะ ตาลุงแกนดัฟต์ ” 

             

 

        แต่เทพศาสตราไม่สนใจ เขายังกล่าวต่อไปด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบดุจเดิม 

 

“ ถึงกระนั้น ในการต่อสู้ที่เอาชีวิตเป็นเดิมพัน ย่อมไม่เลือกวิธีการ ขอเพียงเอาชนะและรอดชีวิต มันก็เกินพอแล้ว ดังนั้นการที่ศิษย์ของข้าจะได้ประมือกับคู่ต่อสู้แบบนี้ นับว่า…..เป็นประสบการณ์ที่ดีเยี่ยม ” 

              

 

      พอเทพศาสตราพูดจบ ทุกคนก็เงียบกริบและสิ้นถ้อยคำโดยปริยาย ด้วยเหตุผลที่ยกมานั้นเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้  ทว่าโอคุยาสุ ผู้เป็นหัวโจกกลับตีหน้าเครียดและกล่าวประท้วงอย่างต่อเนื่อง 

 

“ ฮึ่ม……แม้สิ่งที่ท่านอาจารย์พูดมา จะเป็นความจริง แต่เราก็ยากจะยอมรับในชัยชนะที่แสนทุเรศของมัน ” โอคุยาสุกัดฟันกรอดใหญ่ สายตาที่จ้องมายังมาวินเต็มเปี่ยมไปด้วยประกายอาฆาต

 

“ เอาล่ะ จะโกงหรือไม่โกงยังไง ลุงแกนดัฟต์ก็ช่วยส่งคู่ต่อสู้คนสุดท้ายออกมาได้แล้ว ขอคนที่แข็งกว่านี้หน่อย เดี๋ยวชนะง่ายไป คนดูจะไม่สะใจ เหอ เหอ เหอ ” มาวินถือโอกาสใช้สกิลปากดีที่ตนเองถนัด พร้อมบิดกายไปมา คล้ายจะคลายความเมื่อยขบ ประมาณว่าการต่อสู้ที่ผ่านมา เป็นเพียงการวอร์มอัพเบาๆ ก่อนเริ่มเอาจริง 

            

 

       เทพศาสตรายิ้มเล็กน้อย ก่อนไถ่ถามเด็กหนุ่มช้าๆ

 

“ เท่าที่ชมการต่อสู้มา นับว่าเจ้าเป็นนักสู้ที่มีฝีมือพอตัว รู้จักใช้สิ่งที่อยู่รอบข้างให้เป็นประโยชน์ มิหนำซ้ำยังมีไหวพริบปฏิภาณที่ดีเยี่ยม ว่าแต่สองกระบวนท่าที่ใช้คืออะไร ใครเป็นคนสอนเจ้า ” 

 

“ เอ๊ะ เดี๋ยวนะ เท่าที่ชั้นนับดู มันน่าจะมีสามท่านี่นา ก็มีเพลงดาบคู่พันเข็มทิ่มแทง มังกรสะบัดหาง แล้วก็ฝ่าเท้าพิชิตไข่นุ้ย ว่าแล้วไง สามกระบวนท่าจริงด้วย ลุงนับผิดแล้ว ” เด็กหนุ่มร้องค้าน 

 

“ เอางี้ ข้าถามแค่สองกระบวนท่าแรกก็แล้วกัน ส่วนท่าสุดท้าย เชื่อว่าเจ้าคงคิดขึ้นมาเอง ” ใบหน้าของเทพศาสตราดูแหยเล็กน้อย 

 

“ โอ๋ เก่งแฮะ รู้ซะด้วยว่าฝ่าเท้าพิชิตไข่นุ้ยนั่นเป็นท่าที่ชั้นคิดขึ้นมาเอง เอ้า ตอบก็ได้ สองท่าแรกไม่มีใครสอนหรอก ชั้นแค่เลียนแบบเพื่อนร่วมทางเท่านั้นเอง ” มาวินเลิกคิ้วสูง ท่าทางตกใจ ก่อนจะเฉลยที่มาของสองกระบวนท่าแรก 

 

“ เพลงดาบคู่พันเข็มทิ่มแทงเป็นกระบวนท่าของพี่ชายผมทอง หมอนี่ขี้หลีสุดๆ เที่ยวตระเวนจีบสาวไปทั่วแบบไม่เลือกหน้า แถมยังหลงตัวเองเป็นที่สุด ถึงอย่างนั้น เจ้านั่นก็เป็นนักดาบที่โคตรเก่งคนหนึ่ง แต่จริงๆแล้ว กระบวนท่านี้ใช้ดาบแค่เล่มเดียวนะ ชั้นดัดแปลงให้เป็นสองเล่ม จะได้รับมือยากขึ้น ” 

 

“ อืม….แล้วกระบวนท่าที่สองล่ะ ” ชายชรายิ้มน้อยๆ พร้อมเกาคาง 

 

“ กระบวนท่าที่สองเป็นของยัยโย่ง ยัยนี่บ้าพลังและออกจะขรึมๆ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา แต่อย่าไปแหย่ให้โมโหนะ คุณเธอจะกลายสภาพเป็นคนที่โคตรน่ากลัว บรื้อ……. ” เด็กหนุ่มพูดจบ ก็ออกอาการขนลุก เพราะภาพเหมยลี่ในเวอร์ชั่นคลุ้มคลั่งดันปรากฏขึ้นมาในหัวสมอง

 

 

สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดารค์ไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter