สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

5.3

เขียนโดย Bloodlas

วันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2562 เวลา 01.18 น.

  68 ห้องเรียน
  65 วิจารณ์
  68.17K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 มกราคม พ.ศ. 2562 01.20 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) เด็กสาวที่หายไป

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                3วันผ่านไป

           นี้ก็ผ่านมา3วันแล้ว ปกติจะสงสัยในวิธีเปิดกล่องนั้นแล้วนะเห็นบอกไปทำภารกิจนอกกำแพงคงไม่เกิดเรื่องนะ แล้วเราก็ดันลืมถามว่าบ้านซาโยอยู่ที่ไหน ไปให้คุณกิงช่วยหาให้ซะหน่อย

  "กิงพอจะหาที่อยู่ของเด็กที่ชื่อซาโยให้หน่อยได้ไหม"

  "ได้ๆเดวฉันโทรหาคนที่รู้เดียวนะ"

            . . . . . . . . . .

  "อะได้ละนี้"

  "ขอบใจนะ"

  "มันเป็นหอพักนักเรียนน่ะ"

  "ฉันไปก่อน สังหรใจไม่ดี"

         ผมเดินออกจากบ้านขึ้นรถประจำทางไปลงที่หน้าหอ ผมดินเข้าไปที่เข้าเตอร์สำหลับคนมาหานักเรียนผมติดต่อพอชื่อเค้า เค้าหน้าถอดสีเลย

  "มาหาอิโอริ ซาโย ใช่ไหมค่ะ"

  "ใช่ครับ"

  "เธอไม่กลับมา3วันแล้วค่ะ"

  "ช่วยพาไปห้องเธอได้ไหม"

  "ไม่ได้ค่ะต้องรูมเมทอนุญาต และเพิ่งมีจดหมายจากโรงเรียนส่งมาด้วยค่ะ"

  "ผมขอดูหน่อย"

  "ไม่ได้ค่ะ"

      ผมทุบโตะอย่างรุนแรงและแสดงแววตาที่ผมไม่เคยแสดงให้มนุษย์ธรรมดาได้เห็น ผมปล่อยรังสีฆ่าฟันใส่จนเธอกลัวแล้วส่งจดหมาย ผมเปิดอ่านผมช็อก ยืนค้างแบบนั้นน้ำตามันเอ่อออกจากตาแล้วหยดลงพื้น เนื้อความจดหมาย เนื่องจากหายตัวไปในตอนปติบัติภารกิจเป็นเวลามากกว่า48 ช.ม. ในพื้นนอกกำแพงจึงขอสรุปว่าเธอเสียชีวิต ผมหันไปบอกเจ้าหน้าที่บริการหอ ช่วยติดต่อรูมเมทของซาโยให้ผมหน่อยบอกเธอว่าคนที่ให้กล่องกับซาโยมาหา หลังจากเจ้าหน้าที่ติดต่อซักพักเด็กผู้หญิงคนนึงเดินมาหาสภาพเธอ เหมือนศพตายซาก

  "คุณหรือค่ะ ที่ให้กล่องนั้นกับซาโย"

  "ใช่ผมเอง"

  "มาเอามันคืนหลอค่ะ"

  "ป่าว ก่อนหน้านั้นเธอเป็นอะไร"

          หลังจากผมถามคำนั้นไป เธอคุกเข่าลงเอามือกุมหน้าแล้วร้องให้ เอาแต่บ่นว่า ตัวเองเป็นต้นเหตุให้ซาโยหายไป ผมพยายามปลอบเธอ จนสงบลงในระดับนึงผมถามชื่อเธอ เธอชื่อ ซาราเนะ ผมขอให้เธอเล่าเรื่อง เธอ บอกว่าตอนกำลังถอนกำลังกลับมันเกิดเหตุไม่คาดคิดขึ้น ตัวเธอเกิดบาดเจ็บ ซาโยช่วยเธอทำให้ตัวเองช้าลง จนตัวเองบาดเจ็บตัว ส่วนตัวซาราเนะพยายามจนไปถึงรถได้แต่ตัวซาโยติดถามกลางฟูงซากศพกับอีกคนนึง 

  "ซาราเนะ ช่วยพาผมไปที่ห้องเธอได้ไหม"

  "ได้ ฉันจะพาไปค่ะ"

       เธอพาผมขึ้นขึ้นลิฟท์ ไปชั้น4 เดินไปสุดทางเปิดห้องเข้าไปเฟั่งนึงสดใสอีกฝั่งนึงธรรมดาๆ ผมรู้ทันทีว่าฝั่งไหนคือของซาโย ผมเดินไปและถามว่ากล่องอยู่ไหน เธอชี้ไปที่ไต้เตียงผมก้มลงหยิบมันออกมา

  "คุณคิดจะทำอะไรช่วยบอกหน่อยได้ไหม"

  "ได้สิ ฉันจะไปช้วยซาโย"

  "มันอันตรายมาก ทำไมคุณถึงต้องเสี่ยงขนาดนั้น คุณเป็นอะไรกับเธอกันแน่"

  "ฉันเป็นอะไรกับซาโยหลอ อีกไม่นานเธอก็ได้รู้ แล้วเธอจะไปกับฉันไหม"

  "ฉันไปไม่ไปหลอก ฉันไปก็ไร้ประโยชน์ทำได้แค่ตัวถ่วง"

  "ซาราเนะ ฟังนะไม่มีคำว่าไร้ประโยชน์สำหลับฉัน ทุกคนทุกอย่างมีหน้าที่และประโยน์ของตัวมันเอง"

  "อย่างงั้นหลอค่ะ"

  "เธอจะมากับฉันไหม ฉันอยากได้คนนำทาง"

            หลังจากซาราเนะเธอเงียบไปพักนึงก็พยักหน้าแล้วลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยไม่สนใจเลยว่าผมอยู่รึป่าว ผมนี้ตัวแกร็งเลยเพราะนอกจากยัยฟูกะ ฮินะตอนเด็กๆก็ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนโป๊เลย

  "คุณอาโคกิซาว่า"

  "เรียกผมชูก็ได้"

  "คุณชูฉันไปเบิกอาวุธก่อนนะ"

  "อืมเร็วหน่อยนะ"

         เธอออกจากห้องไปผมก็เปิดกล่องออกมามันเป็นดาบคาตานะหน้าตาแปลกๆ ไม่ได้ใช้นานเลย Electricity Blade ในกล่องมีสายลัดเอวแบตหลัก3 แบตสำรอง3 Electricity miniboom อีก6 สายสลิงกับข้อมืออีก2 ใบมีดสำรองอีก2

 (อธิบายอาวุธ)

   Electricity Blade

     เป็นคาตานะที่ถูกสร้างขึ้นในG hunter ตัวดาบส่วนซันและด้ามจับจะสร้างมาเป็นชิ้นเดียวและช่องเล็กๆด่านฟั่งคอมตามยางซึ้งมีไว้ใส่ใบมีด ซึ่งตัวใบมีดจะเป็นแบบพิเศษ มีสีฟ้าและใสใจมองทะลุได้และสามารถเปลี่ยนได้หากเสียหาย

   Electricity miniboom

       เป็นเค็บซูนขนาเส้นผ่าศูนกลาง10เซน ตัวมันสามารถชาตประจุไฟฟ้าไว้ในตัวมันได้และเมื่อกดจะหน่วงเวลาตั้งแต่ 3-5วิก่อนจะระเบิดประจุไฟฟ้าออกมา ซึ้งสามารถตั้งเวลาหน่วงด้วยการบิด หลังจากใช้สามารเก็บกลับมาชาติและใช้ต่อได้

     สายลัดขอมือสลิง

          เป็นกำไลข้อมือที่สลิงบรรจุพายในมีห่วงใช่สำหลับเกาะกับสิ่งของที่ปลายสลิง 

 (จบอธิบาย)

          ผมที่เตรียมตัวเสร็จกำลังเดินออกจากห้องก็มีคนเดินมาขวางหน้าผมเป็นผู้ชาย เค้ายืนมองผมด้วยสายตาเชิงดูถูก แต่ผมดูแล้วเค้าน่าจะอายุ17 มากกว่าซาโย

  "ก็เห็นเจ้าหน้าที่เค้าเตอร์หอบอกว่ามีคนหน้ากลัวมากมา"

  "คุณมีอะไรกับผม"

  "ผมแค่มาดูหน้าคนที่เค้าบอกว่าน่ากลัวที่เห็นก็คนอ่อนแอร์

  "ใช่ผมอ่อนแอร์ แต่ก็ไม่เคยทิ้งคนที่อ่อนแอร์กว่าไว้ข้างหลัง"

  "คิดจะไปช่วยเด็กปี1 ที่อยู่ห้องนี้ที่ตายไปเมื่อสามวันก่อนนะหลอ"

        ผมกระชากคอเค้าแล้วดันชนกำแพงแล้วยกขึ้นรอย ผมจ้องมองเค้าด้วยสายตาที่บอกกับเค้าเลยว่าถ้าพูดอะไรมากกว่านี้ได้ตายแน่

  "แกเห็นเธอตายงั้นหลอถึงได้พูดออกมาแบบนั้น"

  "ไม่เห็นแต่ไอคนอ่อนแอไร้ประโยนช์ อยู่รอดได้ไม่เกิน1วันอยู่แล้ว"

  "จงจำไว้ว่าคนที่หยิ่งทนงว่าตัวเองนั้นแข็งแกร่ง นั้นคือคนที่อ่อนแอรอวันตาย"

      หยุดค่ะ

  "ไปกันเถอะค่ะ อย่าเสียเวลากับคนแบบนี้เลย"

  "ได้ ไปกันเถอะ"

           ผมเดินมากับซาราเนะ เราขึ้นรถไปยังกำแพงตะวันตก ไปถึงประตูทางออกนอกกำแพง ผมนั่งลงคิดหาวิธีออกนอกกำแพงที่ดีที่สุด แต่ซาราแนะกลับหายไปไหนก็ไม่รู้ แต่เธอกลับมาเธอบอกว่าเราสามารถออกนอกกำแพงได้แล้วผมเดินไปพร้อมกับเธอ เจ้าหน้าที่เปิดประตูเล็กให้เราออกไป

  "ซาราเนะ เธอทำอะไร ทำไมถึงออกมาได้ง่ายๆ"

  "ฉันใช้ใบอณุญาตชั่วคราวที่ไปขอมา"

  "แล้วเธอได้มายังไง"

  "ฉันแค่ต้องแรกกับอะไรมานิดหน่อย"

  "แรกกับอะไรบอกผมมาหน่อยและช่วยอย่าโกหกหรือปิดบังผม"

  "คุณชูถามฉันก็จะบอก ฉันต้องหมั่นกับคนที่ไม่รักและแต่งงานน่ะ"

            ซาราเนะพูดออกมาหน้าตาเฉิยแล้วยิ้มออกมา ในรอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยความเศร้าถึงเธอจะพยายามปกปิดมัน แต่มันแสดงมาที่ดวงตาของเธอ

  "ฉันสร้างปัญหาให้เธอสินะ"

  "ป่าวเลยฉันอยากทำ อยากไถ่โทษ"

            ผมคิดทบทวนในใจ แล้วหยุดเดินแล้วหันมามองที่ซาราเนะผมเอามือจับที่ไหร่เธอ

  "ฉันขอถามเธอซาราเนะ ว่าเธอต้องการจะแต่งงานจริงๆรึป่าว"

  "คือ.........."

  "ตอบฉันมาตรงๆ"

  "ไม่เลย ไม่เลยซักนิด"

  "แค่นั้นละที่ต้องการฟัง พาฉันไปจุดที่พัดหลงกับซาโยที"

           เราสองคนเดินผ่านตาซอกตึกปีดซากตึกพยายามหลบเลี่ยงการปะทะให้มากที่สุด เราไปจนจะถึงแต่ซาราเนะบอกให้หยุดเพราะข้างน้ามีฝูงnomal กำลังกินศพไครอยู่

  "คุณชู นั้นมันเครื่องแบบปัติบัตการของโรงเรียนเราค่ะ"

  "ฉันจัดการเอง รอนี้"

         ผมโยนระเบิดไฟฟ้าลงไปกลางดงพวกมันแล้วลงไฟ เก็บพวกมันที่ระตัวแบบเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ผมจัดการแล้วมองดูรอบๆว่าไม่มีตัวอะไรแล้ว หันไปส่งสัญญานให้ซาราเนะ เธอเค้าไปค้นศพยุแบบนึงแล้วถอนหายใจ

  "นี้ไม่ใช่ซาโย เป็นคนที่หายตัวไปพร้อมกัน"

  "งั้นหลอ ดูจากศพแล้วน่าจะตายไม่เกิน2วัน"

  "ซาโยน่าจะอยู่ไม่ไกลจากทีนี้มาก"

        เราสองคนเริ่มเดินออกตามหา ตามรองรอยที่ซาโยน่าจะทิ้ง ผมเราพยายามสำรวจให้ระเอียดมากที่สุดจน ซาราเนะดึงแขนผมให้ไปดู มันเป็นสัญลักษณ์วงกลมแล้วมีไม้กางเขน เราหันหน้าเข้าไปหัวกางเขนชี้ไปทางซ้ายมือ

  "มันเกิน24ช.ม.ไปแล้วละ"

  "รู้ได้ยังไง"

  "มันเป็นสีเหลืองแล้วไง เขียนที่แรกจะเป็นสีเขียวผ่าไป24ช.ม.แรกจะเป็นสีเหลือง24ช.ม.ต่อมาจะเป็นสีแดง"

  "งั้นหลอ รีบตามไปกันเถะ

              ผมกับซาราเนะ รีบตามทางที่สัญลักษณ์ชี้ไป เราตามไปเรื่อยๆมันเป็นสีเหลืองผ่านไปครึ่งวันเรานั่งพักบนยอดตึกๆนึงผมกำลังตัดสินใจว่าคืนนี้จะพักที่นี้ ผมตัดสินใจพักที่นี้คืนนี้ผมแยกกันดูรอบๆก่อนพักคืนนี้ อยู่ๆก็มีเสียงดังมาจากอุปกรสือสารที่ผมให้ซาราเนะไปบอกให้ผมไปหา

  "คุณชูนี้สัญลักษณ์ สีเขียวไม่เกิน24ช.ม"

  "ตามไปเดียวนี้เลย"

  "เดียวค่ะ ยิงพลุสัญญานก่อน"

  "ยิงทำไมเดียวมันก็แห่กันมาหลอก"

  "เพื่อซาโยจะเห็นแล้วจะได้มาหาเรา"

  "รีบยิงรีบไป"

            ซาราเนะดึงมีดสั้นออกมา ดูจากโมเดลแล้วน่าจะพัฒนามาจากโมเดลที่เราทิ้งไว้ผมสั่งซาราเนะวิ้งตามหลังผมแล้วคอยมองหาสัญลักษณ์ ผมชักElectricity Blade แล้ววิ้งนำเธอไป ผมไม่สนใจแล้วต้องหาซาโยให้เจอเร็วที่สุดผม ฟันnomalทุกตัวที่ขวางหน้าส่วนซาราเนะคอยตบไหล่บอกทางถ้าต้องเลี้ยว

  "หยุดก่อนค่ะ"

  "ทำไม"

  "พลุสัญญาน"

  "รีบหน่อย"

       ปัง...............ปัง

  "นั้นสัญญานตอบรับ คุณชู"

  "ไปๆเร็วๆ"

            หลังจากที่มีพลุตอบรับนัดแรกมา ผ่านไป5นาทีก็จะมีพลุยิงขึ้นฟ้ามานิดนึง ซาราเนะก็จะยิงตอบกลับเสมอ เราวิ้งเริ่มเข้าไกล้ทุกทีฝนที่เริ่มตกลงมาทำให้ทัศนะวิศัยแย่ลง ผมเริ่มเห็นซาโยที่แบกเป้วิ้งมา แต่ไม่มาป่าวเอาฟุงnomalมาด้วย พอถึงตัวซาโยผมขว้ามือเธอแล้วลากวิ้งไปจนไปเจอตึกๆที่พังลงมาซีกนึงผมส่งตัวซาโยขึ้นชั้นสองไปแล้วซาราแนะผมโยนกระเป๋าของซาโยตามไปละตัวเองตามขึ้นไป ผมยังไม่มั้นใจเลยขึ้นไปชั้น3 ตอนนี้เริ่มมืดแล้วอากาศเริ่มหนาวมากขึ้นตอนนี้ซาราแนะกับซาโยเริ่มสั่นเพราะหนาวมาก

  "เปิดกระเป๋า เอาฮีสเตอร์แบบจุดไฟเองออกมาจุดเร็วคุณอาโคกิซาว่า"

  "ได้กำลังหาซาโย"

          ผมลื้อหาจนเจอแล้วเอาเชื้อเพลิงมาจุดไฟ แล้ววางไว้ไกล้ทั้งสองคน

  "ซาโยดีจังที่เธอปลอดภัย"

  "ซาราเนะเธอมาได้ยังไง"

  "ฉันตามคุณชูมา"

  "งั้นหลอขอบใจนะที่มาช่วย"

  "ป่าวเลยที่เธอต้องมาอยู่ที่นี้เพราะฉันนิ"

  "แล้วเจอรุ่นพี่บ้างไหม"

             ทันทีที่ซาโยถามขึ้นซาราเนะยื้น ป้ายชื่อให้ซาโย เธอก้มหน้าลงแล้วกำลังจะร้องห้เสียงดังออกมา ผมพุ้งไปเอาปิดปากเธอก่อนที่เธอจะร้องแล้วดึงเธอมาซบออกผม เธอเอาแต่บอกขอบและขอโทษๆ

  "ซาโยไหนเล่ามาให้ฟังเกิดอะไรขึ้นหลังจากพัดหลง"

  "หลังพัดหลงกับทีมที่ถอนกำลังฉันกับรุ่นพี่ รีบไปที่กำแพงให้เร็วที่สุดแต่ก็ไปไม่ถึงรุ่นพี่พลาดบาดเจ็บที่เท้าเพราะตกตึกมาละโดนเหล็กแทที่ขา"

  "อืมแล้วทำไมเธอถึงตายแบบนั้น"

  "วันต่อมาพวกเรากำลังหนีแต่ช้าลงจนถูกพวกซากศพล้อมเธออกว่าจะเปิดทางและถ่วงเวลาให้ฉันหนีมา"

  "เธอทำดีที่สุดลแล้ว และการที่เธอยังรอกอยู่คือการที่เธอตอบแทนการเสียสละของรุ่นพี่ที่ดีที่สุด"

  "ขอบใจนะที่ปลอบใจฉัน"

  "นอนพักเถอะ เดียวอยู่เวนแรกให้"

        สองสาวนอนกอดกันหลับไปผมยืนมองพวกnomal ที่ตามพวกเรามันเริ่มค่อยๆกระจายกันไป ผมนั่งลงกอดElectricity Blade จนซาโยตื่นขึ้น

  "ตื่นแล้วหลอ"

  "กินอะไรรึยังคุณอาโคกิซาว่า"

  "เรียกฉันชูก็ ยังเลย"

  "อะนี้ค่ะอาหารกระป๋อง ในกระเป๋ามีแยะเลย"

  "ขอบใจ ฉันขอถามทำไมต้องมาเรียนโรงเรียนที่มันต้องมาเสี่ยงแบบนี้"

  "ขอแรกเพื่อนไม่ให้เป็นภาระกับคนที่รับฉันมาเลียงเพราะตอนนี้ท่านป่วย และมาตามหาคน"

  "ไครละเพื่อนฉันรู้จัก"

  "คุณตาน่ะ แม่บอกว่าท่านอยู่ที่นี้"

  "ขอให้ได้เจอไวไวนะ

               ผมรู้ได้เลยทันทีว่าคุณตาที่ว่าคือผมเอง เพราะมิโอเรียกผมว่าคุณพ่อมีผมคนเดียวผมมองหน้าเธอแล้วยิ้ม

  "นอนพักต่อเถอะพรุ้งนี้จะพาเธอกลับบ้าน"

  "ขอบคุณมากค่ะที่มาช่วย"

  "ละหลังจากเรื่องฉันจะมีเรื่องคุยกับเธอ"

                             ตอนนี้ยาวมากผมนี้แบ่งอัพเลยทีเดียว   ติดตามตอนต่อไป

 

                          

                                 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา