สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

                หลังจากฟูกะเดินผ่านหินะเข้าห้องครัว ประตูบ้านเปิดออกคนที่เดินเข้ามาคือมิยะ

  "กลับมาแล้วหลอมิยะ"

  "อืมวันนี้มีงานค้างนิดหน่อยเลยช้านะ"

  "ฮินะวันนี้ไปหาเด็กคนนั้นมาอีกแล้วหลอ"

  "อืมไปมาน่ะ"

  "เป็นไงบ้างล่ะเด็กคนนั้น"

  "ก็ดีนะ เดียวฉันไปหาคุณพ่อก่อน คุณพ่อตื่นแล้ว"

  "งั้นหลอ ตื่นมาถูกเวลาดีจัง"

              วันต่อมา

            ตึก ตึก ตึก เสียงฟีเท้าที่ยังคุมร่างกายตัวเองไม่ค่อยได้ของชู เดินลงบรรไดมาแล้วเดินเข้าไปที่ห้องนั่งเล่นแล้วนั่งลงโซฟา

  "ฟูกะ ฉันขอกาแฟแก้วนึง"

  "อะนี้กาแฟ"

  "แล้วคืนอื่นๆล่ะ"

  "เด็กๆไปทำงานที่โรงเรียน"

  "และที่เหลือละ"

  "ริงโกะกับฮานะไปที่โรงเรียนสอนนะ หัวหน้ากับอายาเมะและริทจังไปอนามัยแล้ว"

  "วันนี้เราจะมีแขกนะตอนเย็น" 

  "อืมแล้ววันนี้นายจะทำอะไร"

  "คงเดินดูรอบๆเมืองนะหลับมาเป็น10ปี"

               ตัวผมที่เดินที่ออกมาเดินในเมืองผมจำทุกอย่างไม่ได้เลย ทุกอย่างเปลี่ยนไปจนหมดแต่ก็มีบางที่ ที่ยังคงเหมือนเดิมคนที่ผมเคยรู้จักบางคน ตายจากบ้างล้วงโลยและชราลง ผมนั้นมองทุกอย่างด้วยความอาวรณ์และเศร้าใจและหันมองตนเองในกระจกกลับบ้านเถอะเดวเด็กนั้นมาจะไม่เจอเราเอา

         ติงต่องงงงงงงงงงงงง

          ซักครูกำลังไปเปิด

  "มาหาชูสินะ"

  "ค่ะเค้าบอกให้มาหาวันนี้"

  "เข้ามาสิเค้ารออยู่ เดียวฉันพาไปหา"

         ฉันเดินตามผู้หญิงตัวเล็กที่มาเปิดประตูให้ เธอพาเดินเข้ามาในบ้านออกไปข้างๆและเจอคุณชูเค้านั่งอยู่กับกล่องที่ใหญ่พอควรเค้านั่งมองมันอยู่อย่างนั้นโดยที่ไม่รู้เลยว่าพวกเรามา

  "ชูมาแล้วนะ"

  "ขอบใจมากฟูกะ"

  "ฉันไปทำข้าวเย็นก่อนนะ"

  "คนนั้นน้องสาวหลอ"

  "ป่าวนั้นภรรยาฉันนะ"

  "...เออ"

  "ยัยนั้นอายุเท่าฉันและ"

  "วันนี้คุณบอกให้ฉันมาละจะตอบคำถามฉัน"

  "นั้นสินะ"

  "เรื่องโซว์ ตัวเมื่อวานนายจัดการมันได้ยังไง"

  "คนทั่วไปก็จัดการมันได้ ถ้ารู้จักสังเกตุและใช้อาวุธที่เหมาะกับตัวเอง"

  "แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความจะจัดการมันได้"

  "แล้ววันนึงเธอจะเข้าใจ ฉันขอถามไครเป็นคนสอนใช้Halberdให้เธอ"

  "แม่นะ"

  "พอมีรูปไหม"

  "อะนี้ ฉันพกติดตัวไว้ตลอด"

  "เธอมาดูนี้ นี้คือลักษณะทางกายที่เหมาะกับอาวุธอย่างHalberd"

  "แม่นะหลอ"

  "ใช่ ช้วงขายาวและชัวแขนที่เท่ากับช้วงตัวเพราะแบบนี้สมดุลจึงไม่มากมีโอกาศล้มจากการปะทะ"

  "อ้อแล้วยังช้วยอธิบายเพิ่ม"

  "ที่เธอต้องใช้Halberd เพราะเวลาจะล้มจะได้ช่วยพยุงและยังสามารถกลับมาป้องกันตัวเองทัน

  "อ้อพอเข้าใจแล้ว ร่างกายฉันต่างจากแม่มากเลย"

  "ใช่ ช้วงขาเธอสั้นและมั่นคงมากกว่าช้วงแขนที่ยาวเธอถึงไม่เหมาะกับHalberd"

  "แล้วฉันเหมาะกับอาวุะอะไรล่ะ"

  "ลองมาสู้กับฉันและใช้อาวุธหลายๆอย่างดู"

             ผมสู้กับเธอโดยให้เธอเปลี่ยนอาวุธไปเรื่อยๆ หอกยาว กระบองมือ มีดสั้น ดาบโล้ เลเปีย คาตานะ ซึ้งที่ผมทำอยู่นี้ไม่มีความหมายอะไรเลยเพราะผมตั้งใจจะสอนคาตานะ ตามคำขอของมิโออยุ่แต่แรกแล้ว

  "นายพอรู้ยังว่าฉันควรใช้อะไร"

  "รู้แล้ว อะเอานี้ไปกล่องนั้นกลับไปถ้าเธอเปิดได้แล้วกลับมาหาฉันพร้อมกับของในกล่อง"

  "แล้วมันเปิดยังไงเนีย"

  "เธอรู้วิธีเปิดมันอยู่แล้วแค่คิดไม่ออกเท่านั้นเอง"

  "อืมพรุ้งนี้ฉันมีภากิจนอกกำแพงกับพวกคลาสAและBคงไม่ได้เปิดหลอกนะ"

  "มาเมื่อไหร่ก็ได้"

  "วันนี้ฉันขอตัวกลับก่อน"

  "อืมกลับดีๆๆ"

                 ซาโยเดินออกจากห้องฝึกกลับไปตามทางเดิมที่เข้ามา เธอสวนกลับฟูกะที่เดินมาและขอตัวกลับ ฟูกะมองไปที่กระเป๋าที่ซาโยหิ้วไปด้วยสายตาสงสัย"

  "ชู นายให้กระเป๋านั้นกับเด็กคนนั้นหลอ"

  "ฉันทำตามคำขอของมิโอ"

  "ฉันเข้าใจเด็กคนนั้นพร้อมแล้วหลอ"

  "ก็ยังไม่ได้บอกวิธีเปิดไป แต่ถาเปิดได้ก็หมายความว่าเธอพร้อม"

  "งั้นหลอ"

                                               ติดตามตอนต่อไป