สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

   
               หลังจากการประชุมซาราเนะสรุปผลการประชุมให้ฟัง ผลที่ได้ออกมาน่าพอใจแต่ก็ยังมีโรงที่ไม่พอใจกับการที่เราได้ข้อมูลสายพันธ์ใหม่ แต่ก็ช่างมันเถอะผลที่ออกมาถือพอใจแล้ว และช้วงที่ผ่านมาเกือบครึ่งปีผมได้พานักเรียนออกไปใช้ชีวิตนอกเรียนจนครบและเด็กใหม่ๆเองผมให้คนอื่นในครอบครัวพาไปแทนเพราะมันไกล้ได้เวลาแล้วที่จะทำการซ้อมบำรุงครั้งใหญ่ให้กำแพง คิดแล้วปวดหัวจริงๆ
  "มานั้งทำอะไรที่ระเบียงคนเดียวห่ะ"
  "คิดเรื่องแผนการซ้อมบำรุงกำแพงนะ"
  "อ่านั้นสินะส่วนเรื่องรายชื่อคนที่จะออกทำภาระกิจเป็นไงบ้าง"
  "ต้องขอบใจเธอที่ตรวจสอบอย่างระเอียดเลยไม่ต้องทำอะไรมาก"
  "ทั้งสองคนมานั้งข้างนอกแบบนี้ทำอะไรกันค่ะอากาศมันหนาวอะนี้ค่ะ"ซาราเนะที่เดินเข้ามาทักและเอาผ้าห่มมาให้พวกเราสองคน
  "ซาราเนะมานั่งนี้จะได้คุยกัน"ซาราเนะลงนั่งข้างๆชู
  "คุณชูกับพี่ฟูกะมีอะไรจะคุยหรอคะ"
  "พี่อยากให้เราช่วยตรวจสภาพร่างกายและจิตใจของคนในรายชื่อนี้ให้หน่อยจะ"
  "แล้วนี้อีกอย่างซาราเนะเอานี้ไปจัดการให้ทีอยากให้เสร็จทันก่อนภารกิจ"
  "อะไรคะ คุณชู"
  "แปลนอาวุธนะ ภาระกิจนี้เป็นความเสี่ยงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เลยจะลดความเสี่ยงน่ะ"
  "คะ จะจัดการให้เรียบร้อย"
  "เด็กๆดีไหนมาให้พี่สาวคนนี้บีบหน้าอกอันใหญ่โตนี้หน่อยเถอะ"ฟูกะที่แอบไปย่องเข้าข้างหลังแล้วไปบีบหน้าอกทำให้ซาราเนะที่พยายามขัดขืนตอนแรกทำเอาหมดแรงหน้าแดง
  "พี่ฟูกะอายคุณชูเค้าค่ะ"
  "ไม่ต้องอายฉันหลอกฟูกะ จะทำอะไรก็ไปทำต่อที่เตียงละตรงระเบียงเดียวเป็นหวัดเอาไปก่อนละ"
  "คุณชูอย่าเพิ่งไป ช่วยฉันก่อน"
  "ไหนๆชูก็ไฟเขีนวละไปที่เตี้ยงกันเถอะ"
  "มายยยยยยยยยยยยยยยย"
             ผมที่เดินออกจากห้องมาได้ยินเสียงโอดครวญให้ช่วยผมรู้ชะตากรรมของซาราเนะแล้วแต่ผมทำได้แค่เดินออกมา ผมนั้นไม่อยากล่วงเกินเธอผมไม่สามารถมองเห็นเธอตอนเปรือยได้เพราะเดียวจะอดกลั้นอารมณ์ไว้ไม่อยู่ เพราะถึงจะอยู่ภายไต้ก็เห็นรูปร่างมันทำเอาใจสั้นประจำเลย
  "อาจารย์มายืนทำอะไรตรงนี้"
  "ว่าจะไปนอนที่ห้องนอนแขก"
  "แล้วในห้องนอนมีไรค่ะ"
  "รองเอาหูแนบฟังดูสิ"ซาโยเอาหูแนบฟังแล้วก็หน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ
  "อาจารย์ให้หนูฟังอะไรคะเนีย"
  "ไปโรงฝึกกับฉันหน่อย"
              โรงฝึก
  "ไหนซาโยรองร่ายรำอาราตะให้ดูทีสิ"
              ซาโยเริ่มร่ายรำภาพของมิโอทับซ้อนกับซาโยเพราะคนที่ทดสอบสุดท้ายของอาราตะคือมิโอะ ผมมองมันผ่านไปอย่างรวดเร็วจนมันจบลงตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ จนซาโยมาสะกิดผมแต่ผมกลับลุกไปดึงเธอเข้ามากอด
  "พ่อขอโทษที่ไม่ได้อยุ่ทำหน้าที่ของคนที่เธอให้เกียจแรกว่าพ่อเลยแม้แต่น้อย"
  "อาจารย์หนูซาโยไม่ใช่แม่ซักหน่อย"
  "โทษๆ วิชานี้แม่เธอเป็นคนทดสอลครั้งสุดท้ายก็คือในคริปที่เธอดูนั้นและ"
  "หนูขอถาม คุณเป็นพ่อของแม่หนูจริงๆหรอ"
  "ถึงแม่เธอจะไม่ใช่ลูกแท้ๆตามสายเลือดแต่ฉันก็รักและเป็นห่วงไม่ต่างจากฮินะเลยนะ"
  "งั้น...งั้นหนูจะเรียกคุณว่าคุณตาได้ไหมคะ"
  "ในที่สุดก็เรียกได้ซะทีนะ ไปนอนได้แล้วดึกแล้ว"
          ผมกับซาโยกลับเข้าบ้าน ซาโยไปอ้าบน้ำส่วนผมก็ไปหาของกินในห้องครัว
                             ติดตามตอนต่อไป