สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

               วันนี้เป็นวันหยุดพาไม่มีอะไรทำเลยจริงๆ คนอื่นๆไปไหนกันหมดอ่าฟูกะตากผ้าอยู่ ซาราเนะลื้อตู้เย็นอยู่เสียงดังมากจากโรงฝึกคงเป็นซาโย เหอไปหากาแฟกินซักหน่อยแล้วลงไปห้องไต้ดิน

  "คุณชูของในตูเหย็นไกล้หมดแล้วจะออกไปซื้อจะเอาอะไรไหม"

  "อืม........ ไม่มีหรอก"

  "งั้นขอตัวนะค่ะ"

  "เดี๋ยว  ซาโยไปช่วยซาราเนะถือของที" ซาโยที่เพิ่งออกจากโรงฝึกมาเดินผ่านถูกเรียกทำหน้าเป็นแมวเบื่ออาหารเม็ด

  "ทำไมต้องเป็นหนูด้วย"

               ห้องไต้ดิน

           ที่นี้มีเพียงผมฟูกและคุณกิงเท่านั้นที่เข้ามาได้ ที่คือที่ผมเก็บรูปของเราสมาชิกG hunterที่เคยทำงานกับผมและเสียชีวิตจากไปทุกคนแขวนไว้บางครั้งผมก็ลงเพื่อระลึกถึงพวกเค้า และบ้างครั้งก็จะนั่งคุยกับพวกเค้าเหมือนกับว่าพวกเค้ายังอยู่ วันนี้ผมเอารูปของสมาชิกของเราอีกคนขึ้นมาแขวนซึ้งมันสมควรทำต้องนานแล้วแต่ผมดันเสียเวลาหารูปซะนาน นั้นคือมิโอแม่ของซาโย

  "นี้ทุกคนวันนี้ผมต้องเอารูปของคนที่รักและรู้จักมาแขวนที่ห้องนี้อีกแล้วผมไม่ชินซักที ที่ต้องทำแบบนี้"

          ผมทำได้เพียงพูดคนเดียวแล้วไล่อ่านชื่อและมองรูปที่ละคน ที่ละคนน้ำตาที่ไหลออกมามันคือความคิดถึงภาพของพวกเค้าค่อยๆย้อนกลับเข้ามาในหัว

  "นายลงมาอยู่ที่นี้เองหลอฉันแวะกลับมาไม่เจอนาย"

  "อ่าว คุณยูนะกลับมาแล้วหลอครับ"

  "ป่าวแวะมาเฉิยๆ ยังไม่เลิกลงมาที่นี้อีกหลอ"

  "ผมเอารูปลงมาแขวน"

  "รูปของไครละทีนี้"

  "มิโอครับ"

  "มิโอ.....มิโอ....อ้อเด็กคนนั้นหลอเธอเสียได้ยังไง"

  "ฝืนร่างกายทั้งที่การเสื่อมถอยของเซลล์น่ะครับ"

  "การเสื่อมถอยของเธอเกิดขึ้นได้ยังไง"

  "จากที่คาดน่าจะเป็นการมีลูกครับ"

  "แล้วลูกของเด็กคนนั้นล่ะ"

  "อยู่ที่นี้ครับ"

  "แล้วเด็กผู้หญิงหรือผู้ชาย"

  "ผู้หญิงครับต้อนนี้ไปซื้อของกับซาราเนะ"

  "ซาราเนะนี้ไคร"

  "นั้นสินะคุณยูนะไม่รู้เรื่องนี้สิเธอภรรยาอีกคนนึงของผม"

  "นี้แกนอกใจหลานสาวฉันไม่มีคนอื่นหลอ"ยูนะจ้องชูด้วยสายที่พร้อมเชือดขณะรอคำอธิบายจากปากชู

  "เธอผมไม่ได้นอกใจเธอครับ ฟุกะเป็นตัดสินใจเรื่องนี้และผมไม่เคยเตะต้องซาราเนะเลยครับ"

  "ฟูกะเป็นคนตัดสินใจงั้นหลอเดียวต้องคุยกัน"

             ชูถูกคุณยูนะลากไปทิ้งไว้ที่ห้องรับแขกของบ้านและตัวคุณยูนะก็หายตัวไปและก็กลับมาพร้อมกับฟูกะ

  "ชูมะกี้ซาราเนะโทรมาบอกว่าของเยอะเกินไปขับรถไปรับเธอที"

  "ไหงเป็นฉันละ"

  "จะไปดีดีหรือให้ตีด้วยขวด"

  "ก็ได้ๆ จะเอาอะไรรึป่าว"

              ยัยเตี้ยส่ายหน้าผมเลยเดินออกจากห้องรับแขกไปที่โรงรถ

          บันทึกพิเศษฟูกะ

  "นี้หลานคิดบ้าอะไรอยู่ถึงได้ให้ชูมีภรรยาอีกคน"

  "คุณยายค่ะหนูเองเริ่มรู้สึกถึงขีดจำกัด"

  "ขีดจำกัดของอะไรไหนบอกยายมาสิ"

  "คุณยายจำครั้งก่อนที่ชูอาระวาดได้ไหมค่ะ"

  "อ้อจำได้สิ"

  "ครั้งนั้นหนูยังหยุดมันได้เพราะอยู่มีฮินะอยุ่ในท้อง"

  "แล้ว......?"

  "วันเวลาที่ผ่านมามันทำให้หนูรับรู้ได้ว่ามันจะรุ่นแรงขึ้นทุกวันๆ ที่ผ่านมันเหมือนกันสะสมระเบิดและครั้งต่อไปหนุเองก็เอาไม่อยู่แล้ว"

  "พอเข้าใจละมีทางเดียวคือต้องเพิ่มพันธนาการให้เค้ากับโลกใบนี้สินะ"

                             ติดตามตอนต่อไป