สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

                    อีก1อาทิตย์ก่อนภารกิจ

           เมื่อวานซาราเนะได้ไปประชุมครั้งสุดท้ายก่อนเริ่มภารกิจส่วนตัวผมก็ไปจัดแผนงานกับนักเรียน ตอนนี้ก็มานั้งสรุปงานกันในบ้านวางแผนจัดเวนของหัวหน้ากะและหัวหน้าชุดย้อย ไหนจะเรื่องอาวุธคุยกันตกลงกันกว่าจะเสร็จก็ตีหนึ่งกว่าแต่ก็ต้องทำเพื่อความปลอดภัย

  "ทำไมยังไม่นอนมาทำอะไรที่ลานหน้าบ้าน"

  "ออกมาคิดทบทวนแผนการกับความปลอดภัยของนักเรียน"

  "นายก็น่าจะรู้ว่ามันไม่มีคำว่าปลอดภัยแน่นอน แต่ไม่ได้เห็นหน้าตาเวลานายใช้ความมานานแล้ว"

  "ยังจะแซวอีก ฟุกะฟังนะคำว่าศิษย์อาจารย์ไม่ได้สิ้นสุดการแค่การเรียนจบ เพราะถึงหลังจากนั้นเค้ามาเจอเราก็ยังจะเรียกเราว่าอาจารย์อยู่ดี"

  "ไปนอนได้แล้ว เดียวร่ากายไม่พร้อมทำภารกิจ"ผมเดินไปข้างฟูกะแล้วดึงไหล่ยัยเตี้ยแล้วโน้มลงเอาปากประกบปากแล้วเดินเข้าบ้าน"*\\\ ///* ทำอะไรเนียชู"

           วันนี้มีสอนกับพรุ้งนี้และหลังจากนี้จะให้นักเรียนหยุด เพราะต้องให้นักเรียนมีเวลาอยู่กับตัวเองและให้เวลาตัดสินใจสามารถอนตัวได้จนกว่าจะก่อนถึงวันเริ่มภารกิจ1วัน และตั้งแต่วันประกาศชื่อคนทำภารกิจต่างๆก็มีคนมาถอนตัวแล้วประมาณ15เปอเซนและจากนักเรียนที่ถอนตัว80เปอเซนผู้ปกครองเป็นสั่งให้ถอนตัว ซึ้งก็ว่าเค้าไม่ได้ไม่มีพ่อแม่คนไหนอยากเห็นลูกตัวเองไปเสี่ยงอันตราย

          บ้านหลังเลิกเรียน

             เหนื่อยจริงวันนี้ คุยกับพ่อแม่ของนักเรียนที่เข้ามาคุยเรื่องรายระเอียดซึ้งพ่อแม่ที่ให้ลูกปัตติบัตติภารกิจ พวกเองก็เข้าใจว่าการที่ทำภารกิจครั้งนี้เพื่อความปลอดภัยในอนาคต แต่บางครอบครังก็ต้องอธิบายมากกว่าปกติก็เถอะและก็มีอีกบางครอบครัวที่ต้องคาดชื่อของลูกๆเค้าทิ้งออกจากภารกิจและก็มีการทะเราะกันระหว่างพ่อแม่กับลูกผมต้องมาอย่าศึกแต่เด็กบางคนก็เดินเงียบๆออกจากห้องไป  ผมเองเวลาคุยกับผู้ปกครองผมเองก็ต้องเรียกนักเรียนมาด้วยเพราะผมจะไม่มีความลับกับนักเรียน 

  "อาจารย์ทำอะไรอยู่"

  "อ้อกำลังไร่ขัดรายชื่อที่คาดออกวันนี้เพื่อจัดตำแหน่งแผนและทดแทน"

  "อ่าวทำไมอีกละอาจารย์"

  "พ่อแม่พวกเค้ามาแสดงความกังวลอย่างนูนอย่างนี้แต่ปากบอกอนุญาติแต่ในใจไม่อยากให้ไปเลยซักนิด"

  "อย่างนี้เองสินะ หนูเองไม่มีพ่อไม่มีแม่แล้วเรื่องเลยง่ายๆสินะ"

  "ซาโยเธอยังมีฉันอยู่นะ และเอาตามจริงฉันเองก็ไม่อยากให้เธอไปเหมือนกัน แต่ฉันเองก็เข้าใจความรู้สึกเธอเองเหมือนกัน"

  "แฮๆ ขอโทษค้าาา"

  "ยัยเด็กคนนี้นิ" ชูเอามือไปยร่หัวและโยกหัวซาโย

  "สองคนมานั้งทำอะไรกันเนีย" ริทสึที่เดินลงมาจากชั้น2เห็นแล้วเดินเข้ามาทัก

  "ไม่มีไรหลอกฉันมานั้งทำงาน ส่วนซาโยก็มาก่อกวนเท่านั้นและ"

  "ไม่ได้มาก่อกวนซะหน่อยอาจารย์"

  "ซาโยดาบของเธอที่ฝากฉันไปบำรุงรักษาเสร็จแล้วนะ"

  "ขอบคุณค้าน้าริทสึ"

  "ซาโยเราน่ะหัดดูแลดาบเองบ้างไม่หัดทำแล้วเมื่อไหร่จะทำเป็น"

                         ติดตามตอนต่อไป