แสงแห่งจักรวาล

ตอนที่ 4
ชีวิตที่แสนจะน่าเบื่อ
--------------------
               "วันเวลาที่แสนจะเงียบสงบบนยานลำใหญ่ที่มีอยู่แค่สี่คน มันชั่งหน้าเบื่ออะไรแบบนี้
ใหนจะต้องทำภารกิจงานนาซ่า ใหนจะต้องเดินทางไกลอีก มันน่าเบื่อจริงๆซะแล้วสิ
นี่ก็ผ่านไปจะสามเดือนแล้ว ภารกิจต่อไปก็ยังไม่ถึงที่หมาย บันทึกนี้...ถ้าใครอ่านก็ขอให้
ทำใจเกี่ยวกับเรื่องที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้าด้วย เพราะพวกเราได้มาถึงขนาดนี้แล้ว
...จะถอยกลับไม่ได้อีกต่อไป ถ้าไม่จำเป็น"
นามุเขียนบันทึกความในใจในกระดาษเส้นสีเหลืองสมุดปกเหลืองของสาธารณะ
เธอเขียนไปถอนหายใจตามไป "เฮ้อ~"
 
               ณ ห้องอาบน้ำใหญ่ของยาน ห้องน้ำที่สามารถอาบได้ทั้งฝักบัว และแช่น้ำ
หรือแม้กระทั่งสระน้ำขนาดใหญ่ และที่น่าตื่นตาไปมากกว่านั้นคือมีห้องทั้งหญิงและชาย
ทั้งสองห้องมีชนาดใหญ่พอๆกัน
 
"อึ๋ย~! น้ำเย็นจัง!" โยชิเด็กหุ่นดีตัวขาวกำลังยืนกอดอกด้วยความหนาวเย็น
จากน้ำฝักบัวที่พุ่งลงมาเป็นสายฝนจากมือของไกอาร์ "เอาเถอะน่า~ ไม่ได้เย็นอะไรขนาดนั้น"
ฟิลิบนั่งอาบน้ำอยู่ที่เก้าอี้หินออกสีขาวอยู่ด้านหลังคนเดียว "นายร้องแบบนี้ร้อยรอบแล้วนะ"
"เมื่อใหร่จะชินสักที?"
 
"ก็มันเย็นจริงๆนิครับ~" ไกอาร์กันน้ำเย็นจากฝักบัวมาที่หลังของเขาทันที ความเย็นเยือก
พุ่งปรี๊ด~!!! "อ้า~~!" เขากระโดดเหยงๆและกอดอกด้วยความหนาวเย็น "เย็นๆๆๆๆ!"
 
               ไกอาร์มองดูโยชิกระโดอยู่ด้านหลังพร้อมกับถือฝักบัวน้ำใส่หลังเขา ไกอาร์ยิ้ม
และเอื้อมมือข้างหนึ่งไปจับของรักของโยชิซะงั้น!!!
 
"อึ๋ย...!" โยชิจากหูที่ห้อยสบัดไปมาจากความหนาวก็ตั้งชี้เด่พร้อมกับหลับตาปี๋
"อย่าจับตรงนั่นสิ~!" ทั้งสองมือของเขารีบไปจับข้อมือของไกอาร์ทันที
 
"...ก็อยากหนาวนักไม่ใช่เหรอ"
 
"ก็มันหนางจริงนิ!" ฟิลิบนั่งหันหลังฟังไกอาร์กับโยชิอย่างเงียบๆ
 
"พี่ไกอาร์ปล่อยได้แล้ว!"
 
"ไม่ปล่อยจนกว่าจะบอกว่าทนได้"
 
"...ก็ได้ๆ! ผมทนได้!" ไกอาร์ยิ้มกริ่มและค่อยปล่อยมือออกช้า "ทนหน่อยเดี๋ยวก็หายหนาว"
โยชิก้มมองดูดุ้นของตัวเขาจับหันดูไปมา "แดงเลยอ่ะ~" พูดไม่ทันขาดคำไกอาร์ก็หยิบ
ฝักบัวขึ้นมาปล่อยน้ำใส่ตัวโยชิอีกรอบ
 
"อุ๊ปซ์...!" โยชิหลับตากำมือแน่นอดทนความหนาวเย็นของน้ำ
 
               ในขณะที่พวกเขาทั้งสามคนกำลังสนุกกันอยู่ นามุได้แต่นั่งตรวจดูภารกิจ
หน้าที่งานล่วงหน้าอย่างจริงจัง (เยอะจัง...) ภารกิจหลายสิบอย่างกำลังรออยู่
นามุหยิบกระดาษงานขึ้นมาซ้อนเรียงลำดับจัดระเบียบหนาครึ่งกล่องลัง ภารกิจของ
การสำรวจเยอะยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด เสียงเดินเท้าเปล่าของคนบางคนกำลังเดินมาหาเธอ
นามุเหลือบตามองพร้อมกับจัดของต่อไป "ได้ยินเสียงเล่นกันสนุกเลยนะ ในห้องน้ำ"
 
"พี่ไกอาร์แกล้งผมอะ" โยชิไม่พอใจกับสิ่งที่ไกอาร์ทำ เขายืนกุมมือเหวี่ยงตัวไปมา
"พี่เขาจับ..." เขาไม่กล้าพูดคำต่อไปออกจากปาก นามุเหลือบตามองยิ้ม "โดนอีกแล้วเหรอ?"
 
"ใช่~" นามุมองเขานิ่งๆโยชิกระพริบตามองเธอและหูห้อยลงไป "มี...อะไรเหรอครับ?"
เธอยิ้มอีกรอบก่อนจะหันไปเก็บของต่อ "หึ...แอบออกกำลังกายเหรอ?"
 
"หืม...?"
 
"ตัวเธอดูมีกล้ามเนื้อขึ้นเยอะเลย"
 
"อ้อ...คือ...ก็นิดหน่อยอะครับ" นามุมองหน้าอกนูนๆของโยชิกล้ามแขนเหมาะๆ
"เธอหุ่นดีขึ้นเยอะเลย" เธอยิ้มบอกชมเขาหน้าแดงแก้มแดงออกอาการเขิน เธอลุกขึ้น
เดินไปเก็บของและเดินวนกลับมาผ่านหน้าโยชิไปพร้อมกับเอามือลูบหัวเขาเบาๆ
"ดูแลตัวเองด้วยละ" เขายิ้มหูห้อยตุ่งติ่งให้นามุลูบหัวอยู่วักพัก "แฮะๆๆ"
 
               ภารกิจของยานMS-2 คือการออกหาทรัพยากรต่างนอกโลก มีหน้าที่ในการ
สืบหาคนคว้าสิ่งต่างๆไปบนดวงดางต่างๆมากมายและอาจไม่มีวันสิ้นสุด พวกเขาเดิน
ทางผ่านเนบิวล่าและกระจุกกลุ่มดาวต่างๆมากมาย
 
               ณ ห้องประชุมยานใกล้สวนจำลอง ไกอาร์เดินหยิบกล่องเก็บเอกสารภารกิจ
มาวางไว้ที่หัวโต๊ะที่ทำด้วยแผ่นแก้วใส่พร้อมกับคนอื่นๆที่นั่งเก้าอี้เลื่อนสีดำคอยไกอาร์
เขาเปิดฝากล่องออกมาพร้อมกับหยิบเอกสารหลายแผ่นออกมาอีก "เอาละ เราจะผ่าน
เส้นทางระบบสริยะหนึ่งของเขตนี้ ภารกิจของเราคือ" ไกอาร์หยิบกระดาษแผ่นบนสุด
ขึ้นมาโชวให้ดู "...การเก็บภาพตัวอย่างPhuman"
 
"Phuman...?"
 
"หมายถึงชื่อเรียกของดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่ยักษ์สินะ" ฟิลิบนั่งกุมมือ "แต่เราจะรู้
ได้ยังไงว่าดวงใหน กลุ่มของPhumanมีเยอะพอสมควรเลยนะ"
 
"ไม่ต้องห่วงไป...เราหามันเจอแน่..."
 
นามุยกมือขอจอบคำถาม "ถ้าเป็นไปได้ เราจะต้องเข้าใกล้ดาวที่มีความร้อนสูง"
"เราถึงจะได้ภาพที่สมบูรณ์แบบที่สุด"
 
ฟิลิบพยักหน้า "แต่มันก็เสี่ยงต่อความร้อนมากเลยนะ"
 
"เรามีเครื่องทำความเย็นนิ เครื่องทำความเกราะความเย็นเรามี..." โยชิพูดจบไกอาร์หันมามอง
สีหน้านิ่ง "แต่ดวงอาทิตย์นี่มีความใหญ่มาก แถมความร้อนก็กระจายไกลด้วย"
"ฉันเกรงว่าเราจะถูกเผ่าราบก่อนจะเข้าถึงจุดสำคัญนะสิ"
 
"งั้นเป็นอันว่าตกลงแล้วกันนะ" ไกอาร์บอกตอบคนอื่นๆนั่งพยักหน้านิดหน่อยก่อนจะ
เอ่ยปากตอบกลับว่า "โอเค.."
 
"โอเค..."
 
"โอเคจะ..."
 
"โอเคฮับ"
 
ไกอาร์มองดูเพิ่อนพ้องที่ตกลงยอมใจกันร่วมงานนี้มันทำให้เขารู้สึกดีใจตื่นเต้น
"ดีมาก...ทุกคน"
 
********************