แสงแห่งจักรวาล

ตอนที่ 3

พื้นที่หนาวเย็น

--------------------

               ณ ดาวV-305 ดาวเคราห์สีม่วง ดาวเคราชั้นเย็น ยานสำรวจกำลังบิน

ลงมาผ่านกลุ่มเมฆที่หนาทึบ

 

"อีกไม่นานก็จะพ้นเมฆแล้ว" ฟิลิปปรับระบบยานเล็กน้อย "เตรียมของ

ให้พร้อมไว้ด้วยละ"

 

"พร้อมแล้วครับ" โยชิหยิบกระเป๋าสัมภาระขึ้นมาโชว์

 

"ดี..." "แล้วตาลุงไกอาร์ละ?" ฟิลิปถามพร้อมยิ้มแหยๆ

 

               ไกอาร์มองฟิลิปอยู่ที่เบาะทำสีหน้าโมโหเขา "อย่าเรียกฉันว่าลุง

ได้มั้ย!" "ฉันแค่มีอายุยืนยาวกว่าพวกเองก็แค่นั้น"

 

"จะว่าไปนะ...แร่ธาตุพวกนั้นเราจะเอาไปทำอะไรเหรอ" โยชิหันถามฟิลิป

 

               ฟิลิปกดปุ่มขับยานอัตโนมัติและหันเบาะนั่งยานมาหาพวกเขา

 

"แร่ธาตุทุกอย่างทุกดวงดาวที่เราจะไปเอา...เรานำมันมาใช้ตรวจสอบ"

"เรายังต้องนำมาดูสรรพคุณมันอีกด้วย...เผื่อใช้งานได้" ฟิลิปพูดจบเขาก็หัน

เบาะกลับไป

 

               พวกเขานั่งกันนิ่งเงียบรอถึงจุดหมายปลายทาง ไม่นานเสียงเตือน

ของระบบยานก็ดังขึ้น "อีกสองร้อยเมตรจะถึงที่หมาย"

 

"เอาละเตรียมตัวเตรียมใจดูกันได้เลย" ฟิลิปเริ่มจับพวงมาลัยบังคับยาน

ยานค่อยๆร่อนลงช้าๆ "เมฆเริ่มจากแล้วนะ"

ฟิลิปพูดให้ทุกคนได้ยิน ต่างคนต่างหันมองออกไปดูที่กระจกด้านข้างตัวยาน

กลุ่มเมฆจากดำมืดเริ่มจางลงเรื่อยๆ แสงแดดสาดส่องเข้ามาในตัวยาน

พวกเขาต้องหยีตามอง แสงสีส้มผสมเหลืองของดวงอาทิตย์สะท้อนพื้นผิว

ของดวงดาวเป็นอย่างดี

 

"ว้าว~" "สุดยอดเลย~" โยชิรู้สึกตื่นเต้น พื้นดินสีน้ำตาลเหลืองมีหญ้า

สีม่วงปกคลุมเป็นพื้นที่ ต้นไม้รูปร่างแปลกประลาดมีเนื้อไม้หมุนเป็นเกลียว

และแตกกิ่งแตกยอดมีใบสีฟ้าที่สามสรถเรืองแสงได้ ขึ้นอยู่ทั่วพื้นที่

ล้มพัดต้นหญ้าอย่างแรง เสียงยานหึ่งๆกำลังลงจอดช้าๆ

 

"เอาละถึงแล้ว" ฟิลิปปิดระบบเครื่องยนต์ "เตรียมปจญภัยกันได้เลย"

 

แต่ละคนเริ่มเตรียมถังออกซิเจนและใส่ชุดอวกาศ

 

"พร้อมกันแล้วนะ" ฟิลิปถาม มือข้างหนึ่งเตรียมที่จะเปิดประตูยาน

 

               ทั้งสามคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า "พร้อมแล้วครับ"

 

"พร้อมแล้ว"

 

"พร้อมแล้วจะ"

 

               ประตูยานค่อยๆเปิดออก นามุค่อยๆเก้าเท้าลงจากบรรไดอลูมิเนียม

สีขาวลงมาทีละเก้า โยชิและไกอาร์เดินตามหลังมาติดๆ นามุหันมองดูรอบ

ด้วยความตื่นเต้น "โห สวยมาก!" นามุค่อยๆเดินไปบนพื้นหญ้ามองชม

ทิวทัศน์รอบๆ ขณะเกียวกันไกอาร์กับโยชิหยิบกระเป๋ากล่องเหล็กสีเทา

มาคนละกล่อง ไกอาร์เดินไปที่ต้นไม้ต้นหนึ่ง เขาเปิดกระเป๋าออกและหยิบเข็ม

สแกนเนื้อมาจิ้มเนื้อไม้ตรวจสอบระบบลำเลียงน้ำ

 

"อยู่เนอะ~" โยชิหยิบเครื่องตรวจจับแร่ขึ้นมาตรวจหา เขาเดินพร้อมกับดู

เรด้าไปเรื่อยๆ สักพักหนึ่งเสียงเตือนเรด้าก็ดังขึ้น ตื้ดๆ "อ้ะ!" "เจอแล้ว!"

 

"อย่างงี้นี่เอง" ไกอาร์มองอ่านเครื่องสแกนเนื้อไม้ ระหว่างนั้นผลจากต้นไม้ต้นนี้

ก็ตกลงมา มันเป็นลูกกลมๆสีน้ำเงินลูกใหญ่เท่าฝ่ามือทั้งสองข้าง

"หืม?" ไกอาร์กันไปหยิบผลขึ้นมาดู "อย่างงี้นี่เอง ต้นไม้นี่มีทั้งใบเลี้ยงเดี่ยว

และใบเลี้ยงคู่อยู่ในต้นเดียวกัน" เขาอมยิ้ม "หึๆ ดีอะไรอย่างนี้"

 

               ฟิลิปนั่งอยู่บนยานคอยรับข้อมูลขากพวกเขาทั้งสาม เขามองดู

สะหายทั้งสามผ่านเรด้า

 

"ฟิลิป ได้ยินมั้ย?" ไกอาร์พูดผ่านวอกี้ทอกี้

 

"ว่าไง เจออะไรบ้าง" ฟิลิปยืนหน้าถามที่ไมล์

 

"ต้นไม้นี้มีใบเลี้ยงเดี่ยวใบเลี้ยงคู่ในต้นเดียวกัน" เขาพูดพร้อมดูเครื่อง

สแกนนั่นติดๆ

 

               ฟิลิปได้ยินสิ่งที่ไหอาร์บอก เขาก็สั่งทันที "งั้นรีบเก็บตัวอย่างมาเลย"

 

"รับทราบ" เขาหยิบกรรไกตัดกิ่งไม้ในกระเป๋าขึ้นมาตัดกิ่งก้านขนาดเล็ก

และนำมันมาใส้ในขวดแก้วสี่เหลี่ยมขนาดพอเหมาะเพื่อใช้เป็นทดสอบ

"เก็บตัวอย่างเรียบร้อย"

 

               เวลาสผ่านไปไม่ถึงห้านาที โยชิได้ส่งข่าวมาให้ฟิลิปต่ออีกคน

"พี่ฟิลิป..." โยชิกำลังมองดูหินแร่สีดำเมี่ยมขนาดใหญ่อยู่อยางตะลึง

 

"ว่าไงโยชิ เจออะไรบ้าง?" ฟิลิปถามกลับ

 

"ผมว่า พี่ควรออกมาดูดีกว่า" โยชิพูดกลับ

 

               ทั้งสามคนวิ่งมาหาโยชิอย่างเร็วไว แร่สีดำทะมึนก้อนโตอยู่เหนือ

ผืนดินเล็กน้อยก่อนพวกเขาจะวิ่งมาเจอกัน

 

"โยชิเจออะไรเข้าละ" นามุวิ่งมาพร้อมถาม โยชิหันมาหา "พี่นามุ ทุกคน...

มาดูอะไรนี่สิ"

 

               ไกอาร์กับโยชิเริ่มตรวจสอบแร่นั่นกันอย่างประณีตโดยมีนามุ

และฟิลิปยืนเฝ้ามองดู

 

"นี่เป็นแร่ปิโตเลียม" ไกอาร์บอก

 

"ดูจากสภาพแล้ว น่าจะเกิดจากซากพืชเป็นจำนวนมากถูกทับถมอยู่ใน

พื้นผิวดิน และก็กลายเป็นก้อนแร่น้ำมัน"

สิ่งที่ไกอาร์พูดขึ้นมันสร้างความแปลกใหม่ให้กับกลุ่มพวกเขาทั้งหมด

 

"งั้นมันก็จิดไฟง่ายนะสิ" โยชิพูดเดาเอาคำตอบ ไกอาร์พยักหน้าตอบ

"ใช่..." เขาเดินไปเอามือขุดดินแหวกข้างออก "ดูท่าจะก้อนใหญ่ซะด้วย"

 

               พวกเขาทั้งสี่คนช่วยกันขุดดินและค่อยๆเอามือช้อนยกมันขึ้น

เหนือผิวดิน ก้อนของมันมีน้ำหนักประมาณสิบสองถึงสิบห้ากิโลกรัม

 

"ค่อยๆยกนะ!" ไกอาร์พูดด้วยเสียงที่เหนื่อยและหอบจากการยกแร่

"คอยๆๆๆ" พวกเขายกแร่เดินขึ้นบรรไดยานและค่อยๆเดินนำไปวางไว้ในหีบ

 

"หนักจัง" โยชิบ่นเบาๆ พวกเขาทั้งสี่ยืนท้าวเอวกันนิ่งๆมิงดูก้อนแร่

ฟิลิปก้มตัวไปจับฝาคอบมาปิดและล็อคด้วยระบบสแกนลายประสาทตา

 

********************