บุหลันกระจ่างใจ

       
       ในที่สุดเครื่องบินก็ลงจอดที่สนามบินในเวลาย่ำค่ำอย่างปลอดภัย สองสาวกับอีกหนึ่งหนุ่มช่วยกันขนกระเป๋าจากสายพาน เมื่อผ่านขั้นตอนต่างๆเรียบร้อยทั้งสามก็ออกมายังจุดนัดพบ บุหลันและอรอุมาดูจะตื่นเต้นหน่อยๆที่ได้เดินทางกลับถึงบ้านเกิดเมืองนอนหลังจากไม่ได้กลับมานานถึงสองปีกว่า ทั้งสองมองหาทศพลที่ตกลงว่าจะมารับและจะเป็นธุระจัดหารถสำหรับเดินทางกลับบ้านที่ต่างจังหวัดของสองสาว บุหลันสอดส่ายสายตามองหาทศพลก็เห็นเขายืนโบกมือไหวๆอยู่ท่ามกลาวฝูงคนที่ต่างมารอรับญาติพี่น้องของตัวเอง
       สองสาววิ่งโผเข้าหาทศพลที่อ้าแขนรอรับ ต่างคนต่างดีใจที่ได้เจอกันจนเก็บอาการไม่อยู่ ทั้งหัวเราะทั้งน้ำตาไหลไปในคราวเดียวกัน ทศพลกอดทั้งสองแน่นจนอรอุมาต้องบอกว่า
      “ เจ๊ๆ พอแล้ว หายใจไม่ออก ’’ เมื่อนั้นทศพลจึงปล่อยทั้งคู่เป็นอิสระปากก็พูดว่า
      “ ดีใจที่สุดเลยที่หล่อนสองคนกลับมาเสียที เม้าท์กับใครก็ไม่สนุกเท่าเธอสองคน ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล ไปนอนที่คอนโดของฉันก่อนคืนนี้แล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับบ้านนะ ’’ 
       ทศพลเป็นฝ่ายพูดอยู่คนเดียวโดยที่ไม่ได้มองไปทางอื่นเลย จนอรอุมาต้องสะกิดให้เขาหันไปสนใจศรันย์ที่ยืนอยู่ด้านหลังพร้อมกองสัมภาระของสองสาว เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มร่างสูงผู้นั้นเป็นใคร ทศพลถึงกับยกมือทาบอกด้วยท่าทางมีจริตจะก้าน
       “ ต๊ายตาย ตายแล้ว นั่นคุณศรันย์นี่คะ ไปยังไงมายังไงถึงมากับสองคนนี่ได้ ’’ 
       “ ผมไปดูงานที่เมืองที่คุณบุหลันกับคุณอรต้องไปขึ้นเครื่องพอดีครับ บังเอิญแท้ๆ ’’ ศรันย์ตอบทศพลพร้อมส่งยิ้มให้ ทำให้ทศพลหันมายักคิ้วหลิ่วตาให้กับอรอุมา เท่านั้นไม่พอยังพูดแซวว่า
       “ บังเอิญจริงๆหรือคะคุณศรันย์ แหม ช่างเหมาะเจาะพอดิบพอดีเหลือเกินนะคะ ’’ พูดแล้วก็ส่งสายตาวิบวับไปทางบุหลัน 
        บุหลันมองทศพลแล้วทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ใส่ ส่วนศรันย์นั้นหัวเราะเบาๆ แล้วอรอุมาก็ขัดขึ้นมาว่า 
       “ เจ๊ ไปกันได้หรือยัง เหนื่อยจะแย่แล้ว อยากจะนอนแช่น้ำอุ่นจังเลย ’’ 
       “ เอาสิ ไปกันเถอะ นี่ฉันลางานออกมาเลยนะนี่ เอารถตู้ของที่บริษัทมาจะได้ขนของของหล่อนสองคนด้วย ’’ 
       ว่าแล้วก็หันไปร่ำลาศรันย์ สองสาวยกมือไหว้และกล่าวขอบคุณที่เขาอุตส่าห์ช่วยขนสัมภาระให้ ศรันย์ได้แต่ยิ้มรับและไม่ได้พูดว่าอะไร เขานึกในใจว่าอย่างน้อยเธอก็กลับมาแล้วคงจะมีโอกาสได้เจอกันอีกในเร็ววันนี้ และคิดว่าการจะเริ่มต้นทำความรู้จักกับหล่อนคงจะไม่ยากเกินไป เพราะอย่างน้อยเขาก็มีเพื่อนร่วมทีมที่ดีอย่างทศพลและอรอุมา และเป็นอรอุมานั่นเองที่บอกเขาเรื่องแผนการเดินทางรวมไปถึงบอกไฟลท์เดินทางด้วย ทั้งนี้เป็นเพราะเขาโทรศัพท์ไปหาบุหลันแต่เธอไม่ได้รับสาย เขาจึงโทรศัพท์หาอรอุมาแทนจนได้รับทราบข้อมูลต่างๆของสองสาว ซึ่งก็เป็นจังหวะที่เขาต้องไปทำงานที่บริษัทสาขาที่เมืองนั้น และอันที่จริงเขาควรจะกลับถึงประเทศไทยสองวันก่อนหน้านี้แล้ว แต่เมื่อได้รู้เรื่องกำหนดการเดินทางของสองสาวจึงทำการเลื่อนเที่ยวบิน และอยู่โรงเเรมต่อเพื่อจะรอเดินทางพร้อมกัน ซึ่งก็ถือว่าเป็นโชคดีของเขาที่ยังมีตั๋วเครื่องบินว่างสำหรับเที่ยวบินนั้น
        ก่อนที่ทั้งสามคนจะแยกจากศรันย์ไปโทรศัพท์ของทศพลก็ดังขึ้น เขาขอตัวไปรับสายและปล่อยให้บุหลันกับอรอุมายืนรออยู่กับศรันย์ เพียงครู่เดียวทศพลก็เดินหน้าเสียกลับมาหา 
       “ มีเรื่องฉุกเฉินนิดหน่อยน่ะ ฉันต้องไปรับ‘น้องชาย’ของฉันตอนนี้เลย หล่อนสองคนกลับแท็กซี่ไปรอที่คอนโดของฉันก่อนแล้วเดี๋ยวเราไปเจอกันที่นั่น ’’ ทศพลว่าแล้วทำท่าจะเดินแยกจากไปแต่อรอุมาเรียกไว้
       “ อะไรกันเจ๊ มาทิ้งกันง่ายๆแบบนี้ได้ไง แล้วเจ๊น่ะลูกคนเดียวไม่ใช่หรือ ’’ 
       “ เอาน่าอร เจ๊แกต้องไปนี่ สงสัยเรื่องใหญ่จริงๆ เราไปกันเองก็ได้ เจ๊บอกมาสิคะว่าคอนโดอยู่ที่ไหน ’’ บุหลันตัดบท
       “ นี่แม่อรอุมาถ้ามันจะไม่เกี่ยวกับอาชีพของฉัน ฉันก็ไม่ทิ้งหล่อนหรอกย่ะ แต่นี่พ่อน้องชายของฉันดันไปก่อเรื่องอีกแล้ว ฉันต้องตามไปแก้ปัญหา เฮ้อ ไม่จบไม่สิ้น ’’
        ทศพลว่าแล้วขยิบตาให้สองสาวเพื่อบอกเป็นนัยว่า ‘ น้องชาย ’ ที่เขาหมายถึงก็คือ ดาราหนุ่มหล่อที่เขาดูแลอยู่นั่นเอง 
       “ แล้วสงสัยคืนนี้ฉันจะไม่มีเวลาอยู่เม้าท์ด้วยแล้ว เอานี่ เอาคีย์การ์ดไป แล้วเจอกันเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นล่ะนะ ’’ 
       ในขณะที่ทศพลกำลังล้วงคีย์การ์ดออกมาก็มีโทรศัพท์ดังเข้ามาอีก เขารีบกดรับสายแล้วเดินไปพูดกระซิบกระซาบคนเดียว ก่อนจะเดินกลับมาหน้าจ๋อยๆ
       “ น้องบุหลัน น้องอรสุดที่รักของเจ๊จ๋า คือเจ๊ต้องกราบขออภัยด้วยที่ไม่สามารถให้น้องทั้งสองไปค้างที่คอนโดได้แล้ว คือพ่อตัวดีน้องพี่เค้าต้องหลบมาลี้ภัยที่ห้องคืนนี้ค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะเดี๋ยวเจ๊ให้ลูกน้องจองโรงแรมใกล้ๆนี่ให้แล้วพรุ่งนี้เคลียร์ปัญหาเสร็จปุ๊บ สัญญาว่าจะไม่เถลไถลที่ไหนอีกจะรีบมาหาน้องสาวสุดที่รักเลยนะคะ  นะคะ ’’ 
       ทศพลพูดรัวๆเร็วๆโดยไม่เปิดโอกาสให้สองสาวพูดอะไรเลย และคราวนี้อรอุมาถึงกับหัวเสียพูดงอนๆว่า
       “ ก็ได้ค่ะ ถ้าเจ๊เห็นน้องชายคนนั้นสำคัญกว่าน้องสาวสองคนนี้ก็ตามใจ รู้อย่างนี้หนูบอกที่บ้านให้เตรียมรถมารับดีกว่า ’’ 
       “ เรื่องมันเกิดขึ้นแบบนี้จะให้เจ๊ทำยังไงได้ล่ะ ตอนนี้ก็ค่ำแล้ว เราไปนอนโรงแรมกันก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกทีว่าจะเอายังไง’’ บุหลันไกล่เกลี่ยแล้วหันไปบอกทศพลที่ยืนทำหน้าสำนึกผิดอยู่
       “ เจ๊ไปทำงานเถิดค่ะหนูกับอรดูแลตัวเองได้ ไปจัดการธุระให้เสร็จก่อน ’’ ระหว่างนั้นศรันย์ยืนฟังทั้งสามตกลงกันเงียบๆ จนมาถึงตรงนี้เขาจึงพูดขึ้นมาว่า 
       “ ให้ผมจัดการเรื่องนี้นะครับคุณทศพล อย่าเป็นห่วงเลย ’’ 
       ทศพลแทบจะกระโดดกอดชายหนุ่มถ้าไม่ติดว่าอรอุมาทำตาขวางเข้าใส่ หลังจากขอโทษขอโพยแล้วก็รีบแจ้นไปขึ้นรถที่จอดรออยู่แล้วออกตัวไปด้วยความเร็ว แต่ก่อนไปเขาก็ยังฝากคีย์การ์ดอีกชุดกับบอกรหัสไว้ที่บุหลันเผื่อครั้งหน้าสองสาวเข้ากรุงเทพจะได้ตรงไปที่คอนโดของเขาเลย
       “ ทางนี้ครับ คนขับรถของผมเอารถมารอแล้ว เดี๋ยวเราไปโรงแรมใกล้ๆนี้ก่อน คุณสองคนจะได้พักผ่อน ’’  ศรันย์เดินนำสองคนไปที่รถแล้วสั่งงานกับคนขับรถของเขา 
       “ แหม เจ๊นะเจ๊ทิ้งกันได้ ดูสิผิดแผนเลย แล้วนี่เราจะเอายังไงกันดี ฉันว่านะพรุ่งนี้เจ๊ก็ไม่มีเวลามาหาเราหรอก แหม อยากเห็นพ่อเทพบุตรคนนั้นซะจริง เป็นดาราดังแล้วยังไง จะเรียกใครไปใช้งานเมื่อไหร่ก็ได้รึ ’’ อรอุมาบ่นไม่หยุดจนบุหลันต้องสะกิดและพูดว่า
       “ นี่อร เธอก็รู้ว่าเจ๊แกทุ่มเทกับงานนี้แค่ไหน แล้วนายดาราคนนี้ก็กำลังมีชื่อเสียง เราอย่าทำให้เจ๊ลำบากใจเลย เอาอย่างนี้นะฉันว่าเรานอนโรงแรมกันคืนนี้ แล้วพรุ่งนี้โทรหาเจ๊ให้แกส่งรถมารับพาเรากลับบ้าน หลังจากนั้นค่อยว่ากันใหม่เพราะยังไงเราก็ต้องกลับมากรุงเทพอีก ’’  
       “ ตกลงว่าน้องชายที่คุณทศพลพูดถึงนี่ไม่ใช้น้องชายจริงๆใช่มั้ยครับ ’’ ศรันย์ถามงงๆ 
       “ ไม่ใช่หรอกค่ะ เจ๊นิดหน่อยแกเป็นผู้จัดการดาราเลยไม่อยากเอ่ยชื่อดาราคนนั้นน่ะค่ะ เห็นว่ากำลังดัง ’’ บุหลันตอบคำถามแล้วนิ่งคิดวางแผนเดินทางกลับบ้าน
       “ อย่างนั้นหรือครับ ผมเองก็ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้เสียด้วย ไม่รู้เลยว่าใครเป็นใคร แล้วเมื่อครู่คุณบุหลันบอกว่าจะกลับบ้านพรุ่งนี้ เอาอย่างนี้ดีไหมครับ เดี๋ยวผมให้พลไปรับคุณสองคนแล้วให้เขาขับรถพาคุณกลับบ้าน อย่าไปกันเองสองคนเลยผมเป็นห่วง’’ พูดจบก็สบตาบุหลันจากกระจกมองด้านหลัง บุหลันเพียงแต่ยิ้มให้แล้วพูดว่า
       “ อย่ารบกวนคุณเลยค่ะ เจ๊แกคงเตรียมรถให้เราแน่นอน วันนี้ผิดแผนไปหน่อยและอีกอย่าง..’’ บุหลันยังพูดไม่ทันจบ อรอุมาก็พูดแทรกขึ้นมาว่า
       “ ขอรบกวนคุณศรันย์ด้วยนะคะ พรุ่งนี้ให้รถมารับตอน 10 โมงเช้าเพราะต้องขับไปถึงจันทบุรีกว่าจะไปถึงบ้านก็คงบ่ายแก่ๆ ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์จะให้ขอยืมรถพร้อมคนขับ หวังว่าเราจะมีโอกาสตอบแทนนะคะ ’’ 
       พูดจบก็ส่งยิ้มหวานไปให้เขาแถมยังกวาดรอยยิ้มกลับมาให้เพื่อนรักอีกด้วย พอบุหลันจะพูดบ้าง สาวแก่นก็สะกิดไว้แล้วกระพริบตาปริบๆให้ บุหลันอ่อนใจกับเพื่อนคนนี้เสียจริงๆ ส่วนศรันย์นั้นได้แต่ขำทั้งสองคน