คิไมระ

     ถิ่นสไลม์
 
     " ที่นี่มีอะไรต้องมาหาอีก "
 
     โซระมองทิวทัศน์ไปทั่วบริเวญบ่อน้ำ
 
     (( เออน่า ตามมาเงียบๆเถอะ ))
 
     สเนลสั่งให้เขาเดินเข้าไปทางโพรงของต้นไม้ต้นหนึ่งที่ขึ้นข้างๆ บ่อน้ำ
 
     (( เข้าไปซะสิ ด้วยทักษะของสไลม์น่ะ ))
 
     " อืม "
 
     โซระทำตามอย่างว่าง่ายโดยทำให้ร่างของตนเองกลายเป็นของเหลวแล้วขยับร่างกายคล้ายปลิงเข้าไปในรูของโพรงไม้
 
     เมื่อเข้าไปด้านในสำเร็จ สิ่งที่เห็นก็ทำให้เขาถึงกับตะลึงเหมือนเข้ามาในโลกอีกที่หนึ่ง
 
     " สวยจัง อย่างกับที่นี่เหมือนเป็นโอเอซิสเลย "
 
     (( เห็นไหมล่ะ ข้าว่าแล้วว่าเจ้าต้องชอบ เอาอย่างงี้ดีไหมพวกเรามาตั้งที่นี่เป็นถานลับกันเถอะ ))
 
     " ความคิดดีนะครับ แต่ติดอยู่ที่ว่าที่นี่มีสไลม์อาศัยอยู่นี่สิ "
 
     (( อา เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง เพราะเจ้ามีพลังควบคุมกรด อยู่ใกล้เจ้าพวกนี้ก็เหมือนเป็นพวกเดียวกันนั้นแหละ ))
 
     พอเห็นว่าพวกมันไม่ได้ทำอันตรายโซระก็เบาใจและพิงหลังกับกองใบไม้และหลับไป
 
     รุ่งเช้าต่อมาอยู่ๆ ภายในโพรงก็เริ่มร้อนขึ้นมา พื้นดินแห้งกรัง บ่อน้ำเดือดเหมือนถูกต้ม
 
     " ร้อนชะมัดเลย ยังไม่เที่ยงด้วยซ้ำ "
 
     โซระปาดเหงื่อที่ใหลออกมา
 
     (( แย่แล้วโซระ! เจ้านั้นกำลังมาบุกรุก ))
 
     " เจ้านั่น? ใครกันน่ะ? "
 
     โซระถามด้วยความสงสัย แต่อยู่ๆเขาก็เลี่ยงคำตอบและถามคำถามอื่น
 
     (( เจ้าหนู เจ้าอยากแข็งแกร่งรึเปล่า? ))
 
     " พูดอะไรของคุณน่ะ! ก็ต้องอยากอยู่แล้ว ไม่งั้น! จะเอาไปชนะหมูมีเขาได้รึ! "
 
     (( ถ้างั้นก็ไปเผชิญหน้ากับมันสิ เจ้าตัวต้นเหตุของความร้อนนี่น่ะ ))
 
                                        .............................
 
     ถิ่นสไลม์
 
     " สเนล! จงออกมา! ข้ารู้นะว่าเจ้าอยู่ที่นี่! "
 
     ราชามังกรตะโกนคำรามดังสะนั่นหวั่นไหวจนแม้แต่นกที่ได้ยินก็เหมือนอยากจะขาดใจตาย
 
     " พวกเจ้าเป็นใคร! บังอาจที่มาเยือน ณ ที่แห่งนี้ "
 
     เจ้าของเสียงที่มาพร้อมกับพายุน้ำได้ก่อตัวกลายเป็นมนุษย์เด็กผู้ชายสวมชุดขาดๆ
 
     มีมนุษย์อาศัยอยู่ที่นี่ด้วยงั้นรึ!
 
     " บอกข้ามานะว่าเจ้าเป็นใคร! "
 
     โซระไม่ตอบ แต่ยืนนิ้วชี้ข้างขวาไปตรงหน้าของราชามังกรแล้วปล่อยหยดพิษหนึ่งหยดเพื่อโจมตี แต่อีกฝ่ายหลบได้เลยโดยแค่เฉี่ยวบนใบหน้า
 
     เมื่อกี้มันอะไรน่ะ พิษรึ!
 
     เขาสัมผัสไปที่แผลแล้วมองไปที่โซระตรงๆจนเพิ่งสังเกตุเห็นงูตัวเล็กบนใหล่ของเด็กชาย
 
     นั่นมัน! อ้อข้าเข้าใจแล้ว
 
     ราชามังกรยิ้มเยาะ " สเนลไม่ได้เจอกันตั้งนาน นี่คงเป็นลูกศิษย์ของเจ้าล่ะสิ "
 
     ...
 
     " หืม? ทำไมถึงไม่ตอบข้าล่ะ? มันเสียมารยาทน้า...รึว่า! เจ้าจะพูดไม่ได้ หึ! ความฉลาดหลักแหลมของเจ้าก็ผิดพลาดได้เหมือนกันหนิ ได้ลูกศิษย์โง่ๆ ไม่เอาไหนคงทำได้แค่ชุบชีวิต แต่ไม่สามารถเอามาได้ทั้งหมด คงเจ็บใจอยู่ในใจล่ะสิ ฮะฮ่า! "
 
     คำพูดของราชากระทบจิตใจของสเนลจนเขาถึงกับจุกอก
 
     " เป็นไงว่าข้าซะสิ! เป็นไงทำไม่ได้สิน้าาา พูดไม่ได้สิน้าาา ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า "
 
     (( กรอด! เจ้าจิ้งเหลน ยังปากสุนัขไม่เปลี่ยน ))
 
     (( โซระฆ่ามันเลยก่อนที่มันจะสาธยายมากกว่านี้ ))