คิไมระ
6.3
เขียนโดย 
หนึ่งตัวตน
วันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2561 เวลา 03.15 น.
30 ตอน
1 วิจารณ์
26.22K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2561 03.18 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
5) สิ่งที่คาดไม่ถึง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความโซระกลายร่างเป็นงูขนาดใหญ่โดยที่ลำตัวใสเหมือนแก้ว เขาเลื้อยแล้วปล่อยเข็มพิษออกมาเป็นจำนวนมาก แต่ผลลัพกลับล้มเหลวเพราะเจ้างูเผือกหลบได้หมดอย่างหวุดหวิด
(( โธ่ ตั้งใจหน่อยสิ ))
ไม่ได้ช่วยอะไรเอาแต่ตะโกนโวกเวกโวยวายอยู่ได้ตาแก่เนี่ย!
เมื่อใช้วิธีแรกไม่ได้ผล โซระก็ใช้วิธีแบ่งตัวด้วยทักษะสไลม์จนกลายเป็นฝูงงูขนาดเล็กและดักทางเจ้างูเผือกทุกมุมจนมันไม่สามารถหนีรอดออกไปได้
(( อื้ม! ค่อยฉลาดขึ้นมาหน่อย ))
จะชมจะด่าเอาให้แน่ตาแก่
ดีนะที่ผมยังสามารถแยกพูดในใจได้ไม่งั้นผมคิดอะไรตาแก่คงจะรู้หมด เดี๋ยวจะทำให้ผมมีแต่เรื่องซะก่อน
งูทั้งฝูงปล่อยของเหลวออกมาพร้อมกันจากปาก ของเหลวที่ว่านี้คือกรดระดับอ่อนสุดที่เมื่อจับสิ่งมีชีวิตอะไรได้มันจะทำให้ตัวที่โดนจับนั้นชาไปทั้งตัว
พอการละเล่นไล่จับจบลง ร่างของงูทั้งฝูงก็รวมตัวกันเป็นร่างเดียว
อึ๋ย! รู้สึกขยะแขยงตนเองยังไงก็ไม่รู้
(( เดี๋ยวใช้ไปนานๆเจ้าก็จะชินเองแหละ....ข้าไปก่อนนะ ))
หลังจากร่ำลาชั่วคราวกันเสร็จ สเนลก็ออกมาจากร่างกายของโซระโดยที่เขาหมดสติในขณะที่ยืนอยู่ ร่างของสเนลที่ออกมาจากท้องมาในรูปแบบดวงไฟสีม่วงและสเนลก็ลอยเข้าไปในร่างของงูเผือกที่โดนสะกดให้ชา
ทันใดนั้นร่างงูเผือกก็เริ่มส่องแสงและเริ่มมีเสียงทะเลาะออกมาจากตัว
(( ออกไปจากร่างของข้า! ))
(( เรื่องอะไร! บ้ารึเปล่า? ))
เอ่อ..คุณคุยอยู่กับใครครับ?
งูสีเผือกดิ้นไปดิ้นมาในกรงน้ำกรดระดับอ่อนเหมือนกำลังจะขาดใจตาย
" ตาแก่! "
โซระตกใจกับภาพที่เห็นและพยายามพูดให้กำลังใจ
" คุณอย่าตายนะแบบนั้นผมไม่ยอม "
พอได้ยินเช่นนั้นเจ้างูขาวก็กลับมานิ่งอีกครั้งและกระโจนทะลุกรงน้ำกรดออกมาจนถึงไหล่ของโซระ
(( ไม่นึกเลยนะว่าเจ้าจะเป็นห่วงข้าด้วย ))
เป็นห่วงอะไรกันล่ะ ผมแค่กลัวว่าท่านจะตายก่อนที่ผมจะได้เคล็ดวิชาต่างหาก ถ้าแบบนั้นก็เสียดายแย่
(( เจ้าเด็กบ้า! ทำให้ข้าหน้าแตก เจ้าเด็กเนรคุณ ))
ขณะที่สเนลบ่นอย่างน้อยใจ เขาก็เพิ่งค้นพบว่าตนเองเริ่มผิดปกติ
โซระมองด้วยหางตาไปที่ไหล่
" เงียบทำไมตาแก่! "
(( ข้าพูดไม่ได้ ))
" หะ! "
(( มันเกิดขึ้นได้อีกรึเนี่ยกับงูฉลาดอย่างข้า เวรกำ มัวแต่อยากได้ร่างใหม่จนลืมสิ่งสำคัญไปได้ยังไง ))
" พึมพำอะไรของคุณ? "
(( ข้าพลาดไปแล้วล่ะโซระ ข้ากลายเป็นงูธรรมดาไปแล้ว ))
" ว่าไงนะ! ว่าแต่? คุณไม่ได้เป็นงูปกติตั้งแต่ตอนแรกหรือ? "
(( โอ๊ย! อยากจะบ้าตาย ))
.................................
ถ้ำเพลิง
ณ ตำหนักมังกร
" เจอแล้วขอรับนายท่าน "
โหรประจำตัวของราชามองดูสิ่งที่เห็นผ่านลูกแก้วใส
" งั้นหรอ ขอบใจเจ้ามากที่สละเวลา "
ราชาลุกออกมาจาบังลังและตรงไปที่โหร จากนั้นก็จับมันมากเคี้ยวเล่นจนกระดูกแตกละเอียดและเลือดได้ใหลหยดตามพื้นที่ออกมาจากไรฟัน
" อ๊ากกกกกก! "
" ท่านพ่อ ทำแบบนี้ข้าเริ่มหาตนอื่นยากเข้าไปทุกทีแล้วนะเจ้าค่ะ "
" เดร่า เจ้าเองหรอ... "
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
