รักครั้งใหม่ของนายมาเฟีย

ตอนที่ 3 ย้ายบ้าน 1/2 ผมทำหน้าอึ้งๆที่แม่จะแต่งงานกับคุณปีเตอร์แล้วเพราะความอึ้งของผมเลยทำให้ผมถามแม่ไปว่า “งะ...งั้นแม่ก็ต้องย้ายไปอยู่บ้านของคุณปีเตอร์น่ะสิครับ” ผมถามพรางมองแม่กับคุณปีเตอร์สลับกันไปมา แล้วแม่ผมก็พูดขึ้นมาว่า “จะบ้ารึไงลูกคนนี้แม่ไม่คิดจะไปรบกวนทางบ้านของคูณปีเตอร์อยู่แล้วจ้ะแม่มีบ้านของตัวเองแม่ก็ต้องอยู่บ้านตัวเองสิ” พอผมได้ยินแม่ผมพูดแบบนั้นก็โล่งใจเหมือนกันเพราะผมไม่อยากย้ายออกจากบ้านที่ผมโตมาไม่ใช่เพราะผมเกลียดคุณปีเตอร์นะครับแต่เพราะผมเกรงใจคุณปีเตอร์ แล้วคุณปีเตอร์ก็ทำหน้าเหมือนนึกอะไรออก “ผมก็คิดอยู่เหมือนกันนะว่าถ้าคุณกับผมแต่งงานกันผมจะให้คุณย้ายไปอยู่บ้านของผมน่ะเพราะผมจะได้ดูแลคุณด้วย” คุณปีเตอร์พูดขึ้นพรางยิ้มดีใจกับความคิดของเขาเอง “งั้นเหรอคะแต่ว่าฉันไม่อยากไปรบกวนทางบ้านของคุณนี่คะฉันว่าฉันอยู่ที่นี่ที่บ้านฉันน่าจะดีกว่านะคะ“ แม่พูดพรางทำสีหน้าเกรงใจคุณปีเตอร์ “คุณไม่เห็นจะต้องเกรงใจผมเลยนี่ครับก็ผมกับคุณกำลังจะเป็นสามีภรรยากันอยู่แล้ว แล้วการที่ผมจะให้คุณย้ายไปอยู่บ้านผมมันก็ถูกแล้วนี่ครับ” คุณปีเตอร์พูดพรางทำสีหน้าอ้อนวอนเหมือนเด็กๆแล้วการทำสีหน้าอ้อนวอนแบบเด็กๆใส่แม่ผมนั้น มันก็จะทำให้แม่ผมใจอ่อนทุกที แล้วมันก็เป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆ “เอ่อ...งั้นก็เอาตามที่คุณบอกละกันค่ะ” แม่พูดพรางทำสีหน้ายินดีกับความคิดของคุณปีเตอร์แต่หารู้ไม่ว่าผมไม่ได้ยินดีกับความคิดของทั้งสองคนเลยครับ “ถ้าอย่างนั้นก็ไปเก็บของเลยครับ” สิ่งที่คุณปีเตอร์พูดออกมาทำให้แม่กับผมไม่ได้ตั้งตัวเลยผมกับแม่เลยพูดสบถไปว่า “อะไรนะคะ!/อะไรนะครับ!” ผมกับแม่พูดพร้อมกันพรางทำสีหน้าตกใจ “555ตกใจอะไรกันครับหรือว่าไม่อยากย้ายไปอยู่บ้านผมเหรอครับหรือคุณเกลียดผมเหรอครับ” คุณปีเตอร์หัวเราะออกมาก่อนจะทำสีหน้าเสียใจและอ้อนวอนแม่ผม เอาอีกแล้วใช้ไม้ตายมัดใจแม่ผมอีกแล้ว “ไม่ใช่นะคะฉันไม่ได้เกลียดคุณเลยค่ะฉันแค่ตกใจที่คุณปีเตอร์จะให้ฉันกับลูกรีบไปเก็บของขนาดนี้น่ะค่ะ ไม่คิดว่าคุณปีเตอร์จะอยากให้ฉันไปอยู่ด้วยขนาดนั้นน่ะค่ะ” แม่พูดพรางทำหน้าเขินจนหน้าแดงไปหมดแล้ว “งั้นเหรอครับ” คุณปีเตอร์พูดพรางยิ้มดีใจ “งั้นฉันกับลูกขอตัวไปเก็บของก่อนละกันนะคะ” แม่พูดพรางลุกขึ้น “ครับ” คุณปีเตอร์พูดพรางทำสีหน้าดีใจ