แค่ตื่นขึ้นมาก็ไปโผล่ที่ต่างโลกแล้วหรอ!?

หากสิ่งที่คุณคิดในจินตนาการ หรือว่าความปรารถนา สามารถก่อเกิดเป็นรูปร่างในความเป็นจริงได้ละ พลังที่ไม่ว่าใครๆก็อยากได้ ไม่ว่าพูดสิ่งใด หรือว่าขอสิ่งใดก็สมปรารถนาได้ ถ้าหากมีพลังแบบนี้โลกนี้ก็คงวุ่นวายไปแน่นอน แต่แล้วเรื่องราวอันน่ามหัศจรรย์ก็เกิดขึ้นเด็กหนุ่มคนหนี่งที่มาโผล่ที่ต่างโลกได้รับพลังนี้ขึ้นมา ซึ่งเขานั้นก็ยังคงตื่นเต้นกับพลังที่ได้มาใหม่ อีกทั้งยังคิดอะไรสนุกๆ ไว้ในหัวมากมายเลยแหละ

“เบส.. นายหาหนังสือที่ต้องการได้แล้วหรอ ?”

“ยังหรอกลูซี่ แต่ว่านะ ..  ตอนนี้ฉันนึกอะไรสนุกๆ ออกแล้วละลูซี่ ฮ่าฮ่าฮ่า ...”             

“หืมนายนึกอะไรออกอย่างงั้นหรอ นายนี่ไม่ปกติเท่าไรนะ ทั้งพูดจาเพ้อเจ้อ แล้วยังพูดแบบนี้อีก”               

“เฮ้ออ ... ฉันละเริ่มรู้สึกกลัวนายขึ้นมาทุกทีแล้วนะเนี่ย”               

“นี่ลูซี่ สมมตินะถ้าความปรารถนาของเธอ สามารถขอให้เป็นจริงได้ 1 ข้อเธอจะขออะไรหรอ ?”               

“นั่นสิน่ะ ฉันเองก็ไม่เคยคิดเรื่องแบบนี้เอาไว้เลย...”            ลูซี่ได้ยินแบบนั้นก็ทำเอาเจ้าตัวครุ่นคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เบสพูดไปสักพักนึง เพราะเธอในตอนนี้นั้นยังไม่มีความปรารถนาใดๆ ที่จะขอเลย แต่แล้วเธอก็นึกถึงสิ่งที่เธอปรารถนาที่สุดในตอนนี้ขึ้นมาได้            

“.......”               

“อะไรลูซี่ ฉันได้ยินไม่ค่อยชัดเลย”               

“ฉัน.....”              

 “นี่ๆ พูดให้มันดังๆหน่อยสิ พูดค่อยๆ แบบนั้นใครมันจะไปฟังรู้เรื่องกันละ หรือเธอกลัวคนอื่นได้ยินเข้ารึไง”           

“ฉันหิวข้าววแล้วว หาอะไรอร่อยๆให้กินหน่อยสิ ตาบ้า ! “ลูซี่พูดออกไปด้วยท่าทีที่เขินอาย เพราะเธอกลัวว่าเบสจะหาว่าเธอเป็นพวกตะกละ           

 “งั้นเธออยากกินอะไรละ ?”               

“อะไรก็ได้น่า.. ที่อร่อยๆ แล้วก็ไม่เอาที่มีเนื้อสัตว์นะ”              

 “อืมมม... อะไรๆ ก็ได้มันอร่อยๆสำหรับเอลฟ์สินะ” เบสเริ่มนึกเมนูอาหารต่างๆ ขึ้นในใจ เขาเริ่มสงสัยว่าอาหารที่อร่อยๆ บนโลกเดิมของเขานั้นจะถูกปาก ถูกใจสำหรับเอลฟ์สาวคนนี้รึเปล่า “ถ้าเป็นพวกสลัดจะพอกินได้มั้ยนะ ไม่เอาดีกว่าแหะ พวกไอศกรีมน่าจะดูแปลกใหม่ๆ สำหรับคนบนโลกนี้ดีมากกว่า เอาละเพ่งสมาธิๆ เบสนึกว่าภาพของไอศกรีมรสวานิลาที่มีกล้วยวางบนก้อนไอศกรีม แล้วก็ราดด้วยช็อกโกแลต

“ปิ้งงงง !! เสร็จแล้วเอาละเชิญชิมได้เลย ขอตั้งชื่อเมนูนี้ว่า ไอศกรีมกล้วยหอมช็อกโกแลต”               

“ว้าววมันดูน่ากินจัง ว่าแต่นายทำได้ยังไงเนี่ย? แต่ก่อนอื่นขอทานละนะค๊า ! ”               

“อื้มมม … สุ สุดดยอดดเลยยย มันทั้งเย็น ทั้งอร่อยยย  รสชาติของผลไม้อย่างกล้วยเข้ากันได้ดีเลย ทุกๆคำที่ตักกินเข้าไปไอศกรีมค่อยๆละลายในปากมันหวานน แต่ก็หอมมาก อีกทั้งยังมีสิ่งที่คล้ายๆแย้มสีน้ำตาลนี่อีก หวานๆ มันๆ อร่อยมากเลยย หยุดกินไม่ได้จริงๆ อร่อยๆ สุดๆไปเลยไม่ใช่หรอสิ่งนี้นะ  นี่มันสุดยอดอาหารรเลยเนี่ยยยยย”               

“นี่เธอน่ะค่อยๆ กินก็ได้นะระวังติดคอ แล้วก็เวลากินไปไม่ต้องบรรยายขนาดนั้นก็ได้นะ ฮ่าฮ่า”

“นี่น่ะ นายใช้เวทมนต์สร้างขึ้นมาอย่างงั้นหรอ ฉันไม่เคยกินอะไรที่อร่อยแบบนี้มาก่อนเลยมันวิเศษมากก”

“ตู้มมมมมม !!!” จู่ๆก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นมาจากหน้าร้านหนังสือ ทำเอาลูซี่ที่กำลังเอร็ดอร่อยกับอาหารเลิศรสเกือบจะสำลักเลยทีเดียว             

“อ๊ากกก ....” ร่างไร้วิญญาณของเจ้าร้านกระเด็นมากระแทกกับชั้นหนังสือ ทั้งตัวเขาเต็มไปด้วยบาดแผลจากแรงระเบิด ซึ่งจากสายตาของทั้งสองคนนั้น เจ้าของร้านหนังสือก็คงไม่รอดแล้ว            

“เห้ยนี่มันเกิดอะไรขึ้น ลูซี่” เบสพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ตกใจมาก            

“ฉะ ฉะ ..  ฉันเองงก็ไม่รู้เหมือนกัน เรารีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ” ลูซี่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพร้อมกับกุมมือของเบสไว้อย่างแน่นเลยทีเดียว            

“ถ้างั้นเรารีบออกไปกันเถอะ จับมือฉันไว้แน่นๆละ” ทั้งคู่รีบวิ่งออกมาจากชั้นหนังสือ ผ่านกองเพลิงที่เกิดจากแรงระเบิดเมื่อกี้ ซึ่งมันทำให้หนังสือพวกนี้มอดไหม้จนเกือบทั้งร้าน พวกเขารีบวิ่งจนจะถึงทางออก แต่แล้วชายคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นมา            

“นึกว่าใครที่แท้ก็แกนี่เอง นี่นะหรอ ผู้ที่ถูกอัญเชิญมา ?” ชายสวมเสื้อคลุมสีน้ำตาลยืนขวางทางของทั้งสองคนอยู่หน้าร้าน ซึ่งจากสถานการณ์นี้แล้วเหตุการณ์ทั้งหมดนี่เกิดจากฝีมือของชายคนนี้แน่นอน

“หน่อยยแกนะแกกกก !! ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยกันห๊ะ” เบสพูดออกมาด้วยความโกรธพร้อมทั้งเตรียมที่จะต่อสู้กับชายในเสื้อคลุม

“ช้าก่อนเบสเดี๋ยวฉันจะจัดการมันเอง”            

“ฟิ้ววววว !!” ลูซี่รีบยิงธนูไปที่ชายคนนั้นทันทีแต่ว่าก่อนที่ลูกธนูจะไปปักที่หน้าผากของชายคนนั้น เค้าสามารถหลบได้อย่างเฉียดฉิวพอดี ลูซี่จึงพยายามที่จะยิงธนูออกไปอีกนับไม่ถ้วน ไม่ว่าจะพยายามยิงอีกสักกี่ครั้ง ชายคนนั้นก็สามารถหลบลูกธนูของลูซี่ได้                

“งั้นเจอนี่หน่อยเป็นไง !!” เธอทำการร่ายเวทมนต์ของเอลฟ์ขึ้นมา ทันใดนั้นเองก็มีแสงสีเหลืองออกมาจากนั้นเสียงก็เปลี่ยนรูปร่างไปเป็นลูกธนู 

“จัดการมันซะ !!” ลูกธนูแสงนั้นตรงไปอย่างรวดเร็วไปหาชายคนนั้น แต่ว่ามันก็ไม่ได้ผลชายคนนั้นหลบได้อย่างง่ายดายเหมือนอย่างที่ผ่านแบบมา         

“ใครว่ามันจะง่ายแบบนั้นกันละ “ ทันทีที่ลูซี่พูดจบลูกธนูแสงที่ลอยออกไปหลังชายคนนั้น มันวกกลับมาแล้วพึ่งมาหาชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว

“แว๊บบ !” เกือบไปแล้วนะเนี่ย ถ้าช้าไปเพียงนิดเดียวฉันตายด้วยธนูกระจอกๆ ของเธอก็ได้” ชายคนนั้นเคลื่อนที่ไปข้างๆในช่วงเวลาเสี้ยววินาที ทำให้หลบมันได้อย่างง่าย แต่แล้วลูกธนูแสงก็วกกลับมาอีก           

 “พอกันที หมดเวลาเล่นสนุกแล้ว ..”  ลูกธนูแสงพุ่งมาหาเค้าอย่างเร็ว เค้ายื่นมืออกไป และจับมันไว้ได้ในกลางอากาศ ลูกธนูแสงอันทรงพลังของลูซี่ตอนนี้ได้ถูกเค้าทำลายทิ้งแล้ว             

“บ้าน่า มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน อ๊อกก...” ยังไม่ทันพูดจบชายคนนั้น ปามีดสั้นเขามาใส่เธอด้วยความเร็วที่เร็วกว่าลูกธนูของเธอมาก ซึ่งมีดนั้นปักเข้าที่กลางหน้าอกของเธอพอดี             

“เบส ช่วยฉันด้วยย..” ลูซี่ล้มลงในทันที น้ำเสียงของเธอค่อยๆ แผ่วเบา

“นี่เธอจะมาตายแบบนี้ไม่ได้ ไม่นะ ม่ายยย”               

“แกนะแก !! บังเอิญมากกกก ... อ็อกกก !” เบสที่กำลังจะวิ่งเข้าไปหาชายคนนั้น กลับเป็นฝ่ายถูกชายคนนั้นวิ่งมาหา พร้อมทั้งโดนเตะไปหนึ่งที

“ตุบบ ..” เบสโดนชายคนนั้นเตะจนกระเด็นมาชนกำแพง แล้วร่วงลงกับพื้นน ตอนนี้เขาไม่เหลือแรงจะทำอะไรแล้วได้แต่พยายามคิดว่าจะ เสกอะไรขึ้นมาเพื่อที่จะสู้กับชายคนนั้นดี แต่แล้วเขาก็นึกขึ้นมาได้ว่า ขอให้ชายคนนั้นหายไปเลยดีกว่าจะได้ไม่ต้องสู้กัน

“หายไปซะแกน่ะ ไอ้สารเลววว !” ทันทีที่เบสพูดจบก็แสยะยิ้มออกมา             

“จบแล้วสินะ” เบสรู้สึกโล่งใจที่จะผ่านพ้นเรื่องนี้ไปได้

“ตุบ ตุบ ตุบ” เสียงฝีเท้าของชายคนนั้นยังค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ๆ เขาเรื่อยๆ “แกบ่นอะไรของแกเจ้าหนุ่ม โทษทีนะถ้าปล่อยให้มีชีวิตอยู่ต่อไป แกจะเป็นตัวอันตรายสำหรับพวกเราเปล่าๆ เพราะแบบนั้นแล้วช่วงตายซะทีเถอะ”

ชายคนนั้นบีบคอของเขา แล้วยกเขาขึ้นมาจากพื้น สภาพตัวเบสตอนนี้เต็มไปด้วยบาดแผลมากมาย ยังไม่รวมกระดูกหักไปไม่รู้กี่ท่อน

“แกทำไมยังไม่หายไปป ทำไมกันนนน!! ?”

“ลาก่อนเจ้าหนุ่ม” ชายคนนั้นหยิบมีดสั้นขึ้นมาพร้อมกับจะแทงไปที่เบส

“ไม่นะ ถ้าเป็นแบบนี้ช่วยเอาฉันไปจากโลกบ้าๆ แบบนี้สักที ฉันไม่อยากตาย ให้ฉันตื่นจากฝันร้ายนี่ก็ได้ ขอร้องละ” เบสพูดออกมาพร้อมกับสติอันเลือนราง มีดที่ปักไปในตัวเขา ทำเอาเลือดในตัวเค้าค่อยๆ ไหลมาอย่างช้าๆ จนเค้าหมดสติไป

“ตึ้งๆ ตึ้งงงง ตึ้งงๆ ตึ้งง” เสียงที่คุ้นหูของเบสดังขึ้นมา

“เฮือกก !!” เบสสะดุ้งตื่นขึ้นมา เขาเหงื่อท่วมไปทั้งตัว เหตุการณ์เมื่อกี้ทำให้เขาตกใจกลัวสุดขีดนึกว่าจะตายแล้วซะอีก เขายังคงสับสนกับเรื่องเมื่อกี้อยู่ว่ามันเป็นความฝัน หรือว่าพลังวิเศษของเขาพาเขาออกมาจากโลกใบนั้นกันแน่ ....