แค่ตื่นขึ้นมาก็ไปโผล่ที่ต่างโลกแล้วหรอ!?

บางครั้งการฝันดีจนไม่อยากตื่น ก็มีพบเห็นได้ทั่วไป ในบางวันที่เราตื่นขึ้นมาแล้วอมยิ้มและคิดทบทวนความฝันที่พึ่งจะผ่านมาไม่กี่วินาที ซึ่งบางทีก็จำไม่ได้หรอกว่าฝันอะไรไป แค่รู้สึกว่ามันมีความสุขหลังจากที่ฝันถึงเรื่องนั้นๆ

            ใช่แล้ว ไม่ว่าใครก็ต้องเคยรู้สึกแบบนี้กันทั้งนั้นแหละสำหรับเบสแล้วคงบอกไม่ถูกว่าเป็นฝันดีหรือฝันร้ายกันแน่ อาจจะเป็นฝันดีที่มีพลังวิเศษดลบันดาลทุกอย่างได้อย่างที่ใจตนเองต้องการ แต่กลับกลายเป็นฝันร้ายในท้ายที่สุด ที่เค้านั้นกลับโดนใครที่ไม่รู้ตามล่าและจ้องจะเอาชีวิตของเขา

            “กี่โมงงแล้วเนี่ย ...”

            “เจ็ดโมงกว่างั้นหรอ เฮ้อ… เป็นวันที่ต้องอยู่อย่างน่าเบื่ออีกวันสินะ”  

ถึงจะพูดออกมาแบบนั้นแต่ในใจของเบสยังไม่สงบลงเลย สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วินาทีของก่อนหน้าทำเอาเขาตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่น้อยเลยทีเดียว ภาพของลูซี่ที่โดนมีดปักกลางหน้าอก ภาพของชายสวมเสื้อคลุมที่บีบคอเค้าในตอนที่ก่อนจะตื่น ทุกอย่างมันสมจริง จนคิดว่าเป็นเรื่องจริงเรื่องทีเดียว

“เมื่อแต่คิดแบบนี้ก็ไม่ได้ไรขึ้นมาหรอก อาบน้ำ หาข้าวกินดีกว่า”

            เบสลุกจากเตียงแล้วเก็บพับผ้าห่มจัดเตียงให้เป็นระเบียบก่อนที่จะลุกไปเข้าห้องน้ำ

            “ทำไมวันนี้ตื่นเช้าจังละเบส” พ่อของเบสถามขึ้นในขณะที่เบสกำลังเดินเข้าห้องน้ำ

            “พอดีอยากตื่นเช้าๆ มาทำอะไรสักหน่อยอะครับพ่อ”

               “แกร๊กๆ เอ๊ะทำไมมันล็อค..”

               “นี่พี่หัดเคาะประตูห้องน้ำก่อนจะเปิดเข้ามาได้มั้ย !!!”  มีเสียงของเด็กผู้หญิงดังมาจากในห้องน้ำ

            “โถ่... เป็นแบบนี้ทุกทีละน่า แอ๊ดดด” เมื่อประตูถูกเปิดออกมาก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ  ผมของเธอยังเปียกอยู่เลย เด็กคนนี้ชื่อ “น้ำหวาน” เป็นน้องสาวของเบส

            “ทำไมไม่เช็ดผมให้เรียบร้อยก่อนออกมาละ”

               “ก็พี่นั่นแหละ หันมีมารยาทซะบ้าง ตอนใช้ห้องน้ำอะ! ”

               “คร๊าบบบ คร๊าบบ ผมผิดไปแล้วคร๊าบ เฮ้อออ..”

               “ถอนหายใจทำไมห๊ะ ! มีปัญหารึไง ไอ้พี่บ้า!!”

               “เปล่าๆครับ ผมขอใช้ห้องน้ำต่อเลยละกันนะครับ”

               “เฮ้ออ.. ทั้งฝันประหลาดๆ แล้วยังมาเจอน้องสาวขี้โมโหตอนเช้าแบบนี้อีก ชีวิตฉันเนี่ยไม่น่าเบื่อดีแหะ”

            เบสยื่นมือไปหยิบยาสีฟัน กับแปรงสีฟันขึ้นมา ค่อยๆบีบยาสีฟันลงบนแปรงสีฟันให้มีขนาดเท่าเม็ดข้าวโพด แล้วก็ค่อยๆ แปรงฟันเขาอย่างช้าๆ ด้วยท่าทางสะลึมสะลือ เมื่อเขาแปรงฟันไปเรื่อยๆ ก็เริ่มตื่นขึ้นมาทีละนิด พึ่งสังเกตว่ากระจกห้องน้ำมันมีฝ้าเกาะไปหมด ไม่เห็นหน้าตัวเองเลย เอาจึงใช้ฝ่ามือซ้ายปัดกระจกแล้วดูหน้าตัวในยามเช้า แต่แล้วเขาก็ต้องชะงักกับสิ่งที่เห็นตรงหน้าเขา

            “คอเรา ไปโดนอะไรมา”

               “หรือว่าตอนนั้น ... ไอ้บ้านั้นน  !!” เขาพูดพลางเอามือลูบคอของตัวเองก็ต้องตกใจที่คอของเขามีรอยแดงเหมือนโดนบีบมา เบสรีบบ้วนปากแล้วรีบออกจากห้องน้ำ

            “แอ๊ดด ... ปังง”

               “พี่เปิด-ปิดประตูเบาๆหน่อยสิ แล้วเข้าไปแปปเดียว อาบน้ำเสร็จแล้วรึไงน่ะ?”

               “น้ำหวานดูที่คอพี่สิ มันไปโดนอะไร?”

               “อะไร? จะให้ดูอะไร? ก็คอปกติหนิ หรือจะบอกว่าคอตัวเองไม่มีเหนียง จะล้อฉันรึไงห๊ะ !!”

               “เปล่าๆ ช่างมันเหอะ... พ่อครับ..ตรงคอผมมันมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า”

            “ก็ปกตินี่ลูกมันทำไมหรอ ?”

               “อะไรกัน ..” เบสรู้สับสนไปกับทุกอย่างรอบตัว เขารีบกลับไปในห้องน้ำ เพื่อส่องกระจกดูที่คอของตัวเอง รอยแดงที่โดนบีบยังคงอยู่อีกทั้งยังออกช้ำๆอีกด้วย เค้าจึงตั้งสติล้างหน้าล้างตา แล้วออกจากห้องน้ำกลับไปที่ห้องนอนของเขา

            “นี่ยังไม่ตื่นดีรึไงวะ..?” เบสพูดพร้อมทิ้งตัวลงนอนกับเตียงที่พึ่งจัดไปก่อนหน้านี้

            ทุกอย่างที่เกิดขึ้นทำให้เขาสับสนไปหมด เขาค่อยๆใช้ความคิดเพื่อเรียบเรียงเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่เขาตื่นขึ้นมาท่ามกลางทุ่งหญ้า แล้วพบกับลูซี่จากนั้นก็ทำร้ายจนตื่น ทุกๆอย่างเหมือนจะสมจริงมากไปจนเขาเริ่มจะคิดมาก เขามากเรื่อยๆจนพูดขึ้นมาในใจว่า “พอเหอะนอนอีกสักตื่นดีกว่า” หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หลับไป ...

            “ที่นี่ ..”

               “บ้านเรานี่นา”

               “แค่ฝันสินะ กี่โมงแล้วละเนี่ย .... บ่ายสามแล้วหรออ นี่เรานอนหรือซ้อมตายวะเนี่ย ฮ่าๆๆ”

               เมื่อเบสตื่นมาขึ้นมาในตอนบ่าย เขาก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อยหลังจากได้นอนหลับมาทั้งวัน หลังจากนอนกลิ้งไปมาบนเตียงได้สักพักเค้าก็ลุกไปเข้าน้ำ แล้วส่องดูตัวเองในกระจก

            “เห้ยย รอยช้ำๆ มันยังอยู่นี่หว่านี่มันเรื่องจริงหรอ”

            หลังจากนั้นเบสก็รีบมาเปิดคอมพิวเตอร์โน้ตบุคของเขา หลังจากคอมเสร็จก็รีบเปิดค้นหาเกี่ยวกับเรื่องละเมอแล้วบีบคอตัวเองในอินเตอร์เน็ต สิ่งที่เขาได้เห็นในอินเตอร์เน็ตนั้นน่ากลัวกว่าที่คิด มีบางบทความกล่าวไว้ว่าเป็นเพราะวิญญาณของปีศาจร้ายมาเข้าสิงต่างๆ นาๆ  ยิ่งค้นหาเกี่ยวกับอาการที่เค้าเป็นมากเท่าไร ก็ยิ่งเจอแต่เรื่องน่ากลัวมากขึ้นๆเท่านั้น ..

            “พอละ หดหู่วะ..”

               “พี่เบสจะกินข้าวมั้ยเนี่ย เย็นแล้วนะ” เสียงของน้องสาวมาเคาะเรียกเขาเพื่อไปกินข้าว

            “ครับๆ ที่ออกไปกิน”

            “ทุ่มกว่าแล้วหรอเนี่ย หาอะไรพวกนี้จนเพลินเลยนะเรา” เบสนั่งหาข้อมูลเรื่องของตัวเองทั้งวันจนมืดค่ำไม่ได้ดูเวลาเลย เขาจึงปิดคอม แล้วเดินออกไปกินข้าวพร้อมกับครอบครัว

            “ทำไมกินน้อยจังละเบส” แม่เบสถามเขาด้วยความเป็นห่วง

             “ไม่ค่อยหิวน่ะครับแม่ แหะๆ”

            “ผมอิ่มแล้ว.. ขอเอาจานไปเก็บก่อนนะครับ” เบสลุกจากโต๊ะอาหารแล้วนำจานไปไว้ในอ่างล้างจาน พร้อมกับเดินเข้าห้องของตัวเอง เมื่อเดินเข้าห้องมาเข้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อดูเวลา ก็พบว่าจะสองทุ่มแล้วเขาจึงเตรียมตัวจะไปอาบน้ำ

            “แกร๊กๆ เอ๊ะเหมือนเราลืมอะไรไปรึเปล่าหว่า”

            “ไอ้พี่บ้า บอกให้เคาะประตูก่อนไง!! เมื่อเช้าก็รอบนึงแล้วนะ เดี๋ยวเหอะ!!”

            “น่าๆ ลูกๆอย่าทะเลาะกันเลย เมื่อก่อนยังอาบน้ำด้วยกันเลย ฮ่าๆ”

            “ตอนนี้มันจะไปทำนั้นได้ไงกันละพ่อ !!” ทั้งสองพี่น้องตอบเป็นเสียงเดียวกัน

            “แอ๊ดด..” เสียงประตูห้องน้ำเปิดขึ้นพร้อมกับน้องสาวของเขาที่เดินออกมา

            “จ้องอะไรของพี่ !! จะอาบก็ไปอาบสิ อยากให้อาบด้วยรึไง”

            “ปะ ปะ เปล่าหรอก ไม่มีอะไร”

            หลังจากที่เบสเข้าไปในห้องน้ำแล้ว เค้าก็ส่องกระจกเพื่อดูคอของตัวเอง

            “หวังว่าคืนนี้คงจะไม่บีบคอตัวเองนะ”

            เมื่ออาบน้ำเสร็จแล้วเขาก็เข้าห้องนอน ปิดไฟ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนๆ ดูอะไรนิดหน่อย “เล่นสักแปปค่อยนอนแล้วกัน” หลังจากคิดแบบนั้น ก็ผ่านมาเกือบ 4 ชั่วโมงแล้ว

            “อ่าว ! จะตี 1 แล้วหรอเนี่ย”

               “เกมมือถือเดี๋ยวนี้มันสนุกจริงๆเลย ทำเอาติดงอมแงมพรุ่งนี้ค่อยมาเล่นต่อละกันนอนต่อดีกว่า”

               เบสหลับไปทั้งๆที่มือยังจับมือถือไว้ ก่อนนอนเขาหวังว่าจะหลับฝันดี แล้วตื่นมาอย่างปกติในเช้าวันถัดไป นี่เป็นสิ่งที่เค้าคิดมาตลอดทั้งวันว่าหลังจากผ่านคืนนี้ไปแล้ว เขาจะได้กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมๆ ..

            “ฟ้าววววว ๆๆ”

            “ใครเปิดหน้าต่างละเนี่ย… เอ๊ะ! เห้ย!!”

               ใช่แล้วทิวทัศน์เดิมๆ ภาพเดิมๆ ทุ่งหญ้าเขียวขจีอันกว้างใหญ่ สายลมที่ปะทะหน้า ทุกสิ่งที่อย่างเหมือนกับความฝันของเมื่อวานเขากลับมาที่เดิม ที่ๆเขาเคยอยู่เมื่อวานความคิดของเขาที่อยากจะกลับไปใช้ชีวิตปกติธรรมดาๆ หายไปทันทีที่เค้าลืมตาขึ้นมา ความสับสน ทุกๆอย่างไหลเข้ามาในหัว จนเขาต้องร้องตะโกนออกไป ...

            “นี่มันอะไรกันวะเนี่ย……”