กามเทพเถื่อน

            เขาควักแบงก์ห้าร้อยออกมาส่งให้

            “ไม่เอา”

            “เอาเถอะ น่ะ”

            เขายัดเงินใส่กระเป๋ากางเกงยีนส์ของอริยาอย่างรวดเร็ว ทำเอาหญิงสาวสะดุ้งโหยงกับการเข้าถึงเนื้อถึงตัวของเขา รีบถอยหนี บอกอย่างตัดปัญหา

            “ไปก็ได้ รีบขึ้นรถสิ”

            เขายิ้มประจบ นัยน์ตาปรือเหมือนจะปิด เดินเซเปะปะอ้อมไปขึ้นรถอีกด้าน ปล่อยให้อริยาทำหน้าที่คนขับ

            หญิงสาวขับรถคันใหญ่ไปตามถนนโรยกรวดสีขาวที่ลดเลี้ยวภายในรีสอร์ทของตนไปหยุดลงหน้าบ้านพักหลังเล็กแบบเก๋ที่สร้างด้วยไม้ กลมกลืนไปกับสภาพแวดล้อมที่แสนจะร่มรื่น ห่างออกไปอีกด้านหนึ่งคือผืนน้ำกว้างไกลของอ่างเก็บน้ำเหนือเขื่อน ละลอกคลื่นเล็กๆสะท้อนกับแสงดาวยามดึกจนเกิดเป็นประกายระยิบระยับ เสียงน้ำค้างตกจากใบไม้กระทบหลังคาดังเปาะแปะ อากาศเย็นฉ่ำน่าสบาย

            หญิงสาวหันไปบอกคนที่นั่งคอพับคออ่อนอยู่ข้างๆว่า

            “ลงไปได้แล้ว”

            แต่เขาไม่มีทีท่าว่าจะขยับ อริยาส่ายหัวอย่างเอือมๆก่อนลงไปจัดแจงเปิดประตูบ้านพักไว้ให้ แล้วกลับมาเปิดประตูรถด้านที่เขานั่งอยู่

            “ลงมาซะทีสิ หรือจะนอนอยู่ในรถนี่”

            และโดยที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว เขาก็เหวี่ยงตัวลงมาจากรถพร้อมกับกอดคอเธอไว้ในลักษณะให้หญิงสาวประคองหิ้วปีก

            “เฮ้ย”

            อริยาร้องอย่างตกใจ ร่างโปร่งบางเซถลาไปเลยทีเดียว ก็ตัวเขาออกจะหนักแล้วพิงมาแบบเต็มๆอย่างนี้

            “เดินเองสิ”

            บอกทั้งพยายามผลักไส แต่เขาไม่ยอมปล่อย ซ้ำยังจะกอดแน่นเข้าเรื่อยๆ อริยาจึงรีบครึ่งลากครึ่งประคองพาเขาเข้าไปในบ้านด้วยความยากลำบาก โชคดีที่บ้านหลังนี้เป็นเพียงบ้านหลังเล็กๆ มีห้องเพียงห้องเดียวแล้วจัดมุมใช้สอยไว้ต่างๆกัน

            พอขึ้นระเบียงเล็กหน้าไป แล้วเข้าประตูก็จะพบกับเตียงกว้างที่จัดวางไว้ด้านในสุด อริยารีบลากเขาตรงไปแล้วทิ้งร่างหนาหนักนั้นลงบนเตียง แต่แขนของเขากลับไม่ยอมปล่อยออกจากคอหญิงสาว ทำให้เธอต้องล้มลงไปบนเตียงกับเขาด้วย หน้าของเธอชนเข้ากับหน้าของเขาอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง

            “เฮ้ย ปล่อยน่ะ จะทำอะไรนะ”

            หญิงสาวร้องเอะอะโวยวาย รีบตะเกียกตะกายหูตาเหลือกออกจากตัวเขา แต่กว่าจะออกมาได้ก็เล่นเอาใจสั่นไปหมดเหมือนกัน ซ้ำยังได้ยินเขาหัวเราะอึกๆอยู่ในลำคอพลางงึมงำอยู่กับหมอนว่า

            “แกก็เอะอะโวยวายไปได้ ฉันไม่ได้เมาแล้วเพี้ยนจนถึงกับจะเล่นไม้ป่าเดียวกันเสียหน่อย”

            “บ้าสิ”

            หญิงสาวตวาดแว๊ด หน้าร้อนวูบวาบไปหมด พอตั้งสติได้หันไปอีกทีกะจะเล่นงาน เขาก็ส่งเสียงกรนไปแล้ว ในขณะที่หญิงสาวมานั่งหอบอยู่อีกฝากของเตียง คนบ้า...เล่นอะไรไม่รู้ทำเอาใจหายใจคว่ำไปหมด แล้วอริยาจะอยู่ทำไมล่ะ รีบกลับบ้านให้เร็วที่สุดดีกว่า...

..............................

“พี่นิ่ม บ้านหลังที่สิบมีคนพักอยู่หรือเปล่าผมเห็นมีรถจอดอยู่หน้าบ้าน”

            มานพเด็กหนุ่มลูกน้องอีกคนของอริยาโฉบเข้ามาถามตอนบ่ายแก่ๆที่หญิงสาวกำลังยุ่งอยู่กับการตรวจบัญชีรายรับรายจ่ายประจำเดือนของอริยารีสอร์ท

            “มีสิ มาเมื่อคืนนี้ ดูแลให้ดีน่ะ แขกพิเศษ”

            บอกโดยไม่ได้เงยหน้าจากแฟ้มเอกสาร

            “ดูแลอะไรล่ะพี่ ป่านนี้เขายังไม่ออกจากห้องมาให้ยลโฉมเลย”

            “อะไรน่ะ แล้วนี่มันกี่โมง” ว่าแล้วหญิงสาวพลิกข้อมือดูนาฬิกา ก่อนทำตาตื่น

            “เฮ้ย จะบ่ายสามแล้ว อย่าบอกนะว่าตายไปแล้ว”

            อริยานึกถึงท่าที่นอนคว่ำหน้าลงกับหมอนของเขาเมื่อคืนนี้