กามเทพเถื่อน

-

เขียนโดย ยัยเพิ้ง

วันที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2561 เวลา 20.46 น.

  10 ตอน
  1 วิจารณ์
  11.10K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) ตอนที่ 7

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

            “อะไรจะตายง่ายๆอย่างนั้นพี่”

            มานพทำหน้างง

            “ ไม่แน่น่ะ ก็เมื่อคืนเขาเมามาก อาจหัวใจวายเฉียบพลันได้ ไม่งั้นป่านนี้ทำไมเขาถึงไม่ออกมาหาอะไรกินล่ะ นพไปดูหน่อยสิ”

            “โอย ไม่ได้แล้วพี่ ผมเองก็ต้องพาแขกคณะที่มาเมื่อวานนี้ออกไปนั่งเรือตกปลาเล่น นี่ช้ากว่าเวลานัดไปหลายนาทีแล้ว ไปก่อนนะพี่”

            มานพหายแวบไปทันทีที่พูดจบ อริยาเองก็ทนนั่งทำงานต่อไปไม่ไหว เกรงเหตุการณ์จะเป็นไปอย่างที่ตนสันนิถาน ต้องรีบตรงไปที่บ้านหลังที่สิบทันที

            เมื่อถึงก็รีบเข้าไปเคาะประตูเรียก

            “คุณ คุณ ตื่นหรือยัง เปิดประตูหน่อยสิ”

            ทั้งเคาะประตูทั้งส่งเสียงเรียกอยู่เป็นครู่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ มันยิ่งทำให้หญิงสาวใจคอไม่ดี

            จึงตัดสินใจเอากุญแจสำรองในกระเป๋ายีนส์แบบย่ามสะพายคู่กายของตนออกมาไขเพื่อเปิดประตู พอประตูถูกเปิดออกเท่านั้น

            “ เฮ้ย”

            หญิงสาวอุทานลั่นด้วยความตกใจกับภาพที่เห็น รีบถอยออกมาพร้อมกับกระชากประตูปิดลงอย่างรวดเร็ว แล้วมายืนใจเต้นตึ่กๆๆอยู่ตรงระเบียงด้านหน้า

            ก็จะไม่ให้ตกใจยังไงไหว เพราะเปิดประตูเข้าไปพบนายนั่นยืนเปลือยกายล้อนจ้อนอยู่กลางห้อง ในมือมีผ้าเช็ดตัวอยู่ผืนหนึ่งที่เขากำลังเอาเช็ดผมอยู่

            ขณะที่อริยายังตกใจไม่หายเสียงคนข้างในกลับหัวเราะฮึฮึเพราะขำท่าทีตาลีตาเหลือกของคนที่พรวดพราดเข้ามา

            “เป็นอะไรน้องชาย ทำท่าเหมือนโดนผีหลอก”

            เขาเปิดประตูตามออกมาถามอย่างจำได้ดีว่าเป็นคนเดียวกับที่พาเขามาส่งบ้านพักเมื่อคืนนี้

            “ยิ่งกว่าผีหลอกอีก ทำไมนายไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อน”

            หล่อนโวยวายโดยที่ยังหันหลังให้

            “เอ้า ผมอยู่ในห้องพักส่วนตัวน่ะ น้องชายเองต่างหากที่พรวดพราดเข้ามาแบบไม่ให้สุ่มให้เสียง”

            “บ้าสิ ฉันเรียกจนคอแทบแตก”

            “อ๋อเหรอ ตอนนั้นผมคงอยู่ในห้องน้ำเลยไม่ได้ยิน พึ่งออกมาตอนที่น้องชายเปิดประตูเข้ามานั้นเอง ว่าแต่นี่แน่ะ ทำไมถึงพูดกับแขกไม่เพราะเลย ”

            ตอนท้ายเขากล่าวอย่างจะตำหนิ

            “อยากพูดยังไงก็จะพูด”

            อริยาหันขวับมาย้อนเสียงเขียวตาขุ่น แอบโล่งอกที่เห็นเขาเอาผ้าเช็ดตัวมาพันกายท่อนล่างไว้แล้ว แต่กระนั้นก็มองเขาได้ไม่เต็มตานักเพราะท่อนบนยังเปลือยเปล่า

            พอเห็นหน้ากันชัดๆตอนที่ไม่เมาอย่างนี้ศิรดลถึงกับทำตาโต

            “นี่เป็นผู้หญิงหรอกหรือ”

            “ใช่ ตาต่ำนัก ออกจะสวยเซ็กซี่อย่างนี้ ดูไม่ออกหรือไง”

            หญิงสาวดึงหมวกแก๊ปบนศีรษะของตนออกสะบัดผมยาวสยายให้เขาเห็นชัดๆแต่แทนที่เขาจะตลึงในความสวย กลับหัวเราะออกมาดังลั่นอย่างกลั้นไม่อยู่

            “ขำอะไรไม่ทราบ”

            อริยาถามเสียงเดียวกับนักเลงอันธพาลที่ชอบหาเรื่องชาวบ้าน

            “เซ็กซี่ด้วยเหรอ”

            ชายหนุ่มถาม ทั้งยังขำไม่เลิก ก็ที่เขาเห็นคือหญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งหน้าตาอ่อนใส ท่าทางประเปรียวค่อนข้างคล้ายไปทางเด็กผู้ชายแต่งกายด้วยเสื้อแขนยาวลายสก๊อตพับแขนมาไว้ที่ข้อศอก สอดชายไว้ในกางเกงยีนส์ขายาวสีเข้ม รองเท้าผ้าใบ และมีย่ามเก่าๆอีกอันอยู่ติดตัว เขามองไม่เห็นความเซ็กซี่ที่เจ้าตัวประกาศอยู่ป่าวๆนั้นเลยสักนิด

            ท่าทางอย่างนั้นของเขาทำให้หญิงสาวที่กำลังเดือดแทบจะระเบิดออกมา

            “หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้น่ะ ไม่งั้นฉันจะชกปากนาย”

X

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา