กามเทพเถื่อน
5) ตอนที่ 5
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความคนในรถชะโงกหน้าออกมาบอกด้วยเสียงเพี้ยนๆเหมือนคนลิ้นไก่สั้น
“จะเป็นที่ไหนก็ช่างเถอะ แต่ทำไมฉันจะต้องเปิดประตูด้วย”
“อ้าว อย่าพูดอะไรแมวๆอย่างนั้นสิไอ้น้อง เพื่อนฉันโทร.มาจองห้องพักไว้ล่วงหน้าแล้วนี่น่า”
“อะไรน่ะ นายเองเหรอที่พี่วินกับยัยมนโทร.มาจองบ้านพักไว้ให้”
หญิงสาวอุทานอย่างงงๆ ไม่นึกว่าแขกที่ว่าจะมีสภาพอย่างนี้
“ช่าย รู้แล้วก็เปิดประตูซะ ไม่งั้นจะถูกฉันเขกกะโหลกเข้าให้”
เสียงคนในรถอ้อแอ้ ยียวนกวนประสาท
แต่อริยาพอรู้ว่าเขาเป็นใครก็ยิ่งโมโหจนควันแทบออกหู เขาให้หล่อนรออยู่เกือบทั้งคืน พอมาถึงก็ทำท่านักเลงโตเข้าใส่ แล้วคนอย่างอริยามีหรือจะกลัว
“กล้าดีก็ลองสิ ไม่ถูกชกเบ้าตาแตกก็ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าไอ้นิ่ม”
หญิงสาวร้องตอบออกไปอย่างฉุนขาด
“โอ้โฮ ดูมารยาทเด็กรับแขกของที่นี่”
ฟังเขาว่า นี่เขาเห็นอริยาเป็นแค่เด็กต้อนรับแขกเท่านั้นเองหรือ อีตาบ้า ตาต่ำชะมัด ฮึ มันน่านัก
“ฉันจะเป็นยังไงก็ช่าง นายหุบปากแล้วก็กลับไปซะ”
หญิงสาวตัดบท แล้วหันขวับจะเดินหนี
คนในรถจึงรีบโวยวาย
“เฮ้ยไม่ได้น่ะ ฉันไปไหนอีกไม่ไหวแล้ว ตาจะปิดเสียให้ได้ อีกอย่างห้องพักก็จองไว้แล้วนี่”
“ยกเลิก”
อริยาร้องตอบมาทั้งที่กำลังจ้ำอ้าวไม่เหลียวหลัง
คนในรถจึงกดแตรอีก เสียงดังลั่นทำให้อริยาต้องวิ่งกลับมาอีกรอบ
“อะไรของนาย”
ร้องถามเสียงเขียว
“ถ้าแกไม่เปิดประตูให้ฉันก็จะกดแตรอยู่อย่างนี้ทั้งคืน”
“บ้ากันไปใหญ่แล้ว”
หญิงสาวบ่นอย่างหัวเสียแต่ก็รีบไปเปิดประตูให้เขาด้วยอาการกระแทกกระทั้น นี่ถ้าไม่เกรงแขกคนอื่นๆจะไม่พอใจนะ จะปล่อยหมอนี่ทิ้งไว้อย่างนี้ทั้งคืนเลยจริงๆ คนอะไรกวนประสาท และไม่มีมารยาทอย่างที่สุด แล้วยังจะมีหน้ามาว่าเขา
พอรถโฟร์วีลสีเข้มคันใหญ่แล่นเข้ามา หญิงสาวก็จัดการปิดประตูไว้แล้วหันมาควักกุญแจบ้านพักจากย่ามที่สะพายเตรียมส่งให้เขา เมื่อเขาลงจากรถมาให้เห็นถนัดตาหญิงสาวก็แอบเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง ก็เขาตัวโตกว่าอริยาตั้งเยอะ ขนาดเธอเองไม่ใช่ผู้หญิงที่เตี้ยเลยก็ยังสูงแค่ระดับไหล่เขาเอง นี้ถ้าเผลอไปมีเรื่องกับเขาเข้าจริงๆ หญิงสาวไม่อยากนึกถึงสภาพของตัวเองเลย แต่กระนั้นก็เถอะ เรื่องอะไรจะไปแสดงออกให้เขาเห็นว่าตัวเองกลัวเขา ต้องวางฟอร์มกันไว้ก่อน ยังไงก็คนเหมือนกันละน่า
แต่ดูเหมือนเขาจะเมามาด้วยมั้งเพราะยืนไม่ค่อยตรงและมีกลิ่นเหล้าคละคลุ้งไปหมด
“นี่นายเมามางั้นเหรอ”
หญิงสาวถามเสียงสูงแล้วย่นจมูก
“นิดหน่อยเอง แก้กลุ้ม”
หญิงสาวย่นจมูกอย่างชังกลิ่นเหล้าพลางส่งกุญแจบ้านพักให้เขา
“เอ้า บ้านพักของนายหลังที่สิบ หลังสุดท้ายทางซ้ายมือโน้น”
“ไปส่งหน่อยสิ ฉันไม่ไหวแล้ว”
เขาส่ายหัวด่อกแด่กประกอบคำพูด
“เรื่องอะไร มาจากไหนยังมาได้ แล้วทำไมแค่นี้ไปเองไม่ได้”
“ก็นั้นฉันฝืนมา แต่ตอนนี้ฝืนไม่ไหวแล้ว ไปส่งหน่อยเถอะ เอ้าทิป”
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ