Dear my twinkle star แด่ดวงดาวน้อยๆของฉัน

"ซิกๆ ...."
 
"นิๆ ยูกิ..ใจเย็นๆ " เขาพูดกับผมก่อนจะค่อยแกะมือผมออกหลังของเขามีแต่คราบนำ้ตาของผม....
 
"อะๆ เช็ดนํ้าตาก่อนนะ นี่ๆ ร้องให้เป็นเด็กไปได้"
 
"ขอบคุณนะนิว.." นิวเคลียร์ครับ เพื่อนผมเองเค้าเป็นเพื่อนไม่กี่คนที่คุยกับผม..
 
"ปะ! รีบไปโรงเรียนกัน! เดี๋ยวสายนะ"
 
" อื้อ..." จริงสิผมลืมเวลาเรียนไปเลย...ตอนนี่กี่โมงละนี่? ผมหยิบโทรศัพท์กรอบขาวๆ ออกมาดู แหม 8 โมงแล้ว
สายแน่เลย.. วันแรกนะเนี่ยแต่เอาเหอะสายคือสายเราย้อนเวลากลับไปไม่ได้นิ..เอ้อออ
 
"พวกมาสายยยย มานี้เลย!! ......ไหนๆ มีแต่หน้าเดิมๆ วรรณฤทธิ์ เธออีกแล้วนะ ตั้งแต่วันแรกเลย..เอ้อแต่เอาเหอะ ร้องเพลงชาติ และสวดมนต์ละขึ้นห้องได้! "
 
วรรณฤทธิ์ ชื่อของ นิวคลียร์ครับ....เสียงการร้องเพลงชาติห่วยๆ ก้อดังขึ้น..เห้อถึงแล้วโรงเรียน..ควรดีใจดีไหมเนี่ย..?! ไอ้นิวเคลียร์มันร้องอย่างจริงจังจนหน้าขำ..อย่างน้อยก้อมีอะไรให้ขำละนะ...
 
"นี่ยูกิ ขึ้นห้องได้แล้ว! เหมออะไรอยู่นั้นแหละ วันแรกของการมาเรียนนะ ร่าเริงหน่อยสิ!" หึ...แกใช่เราที่ไหนละนิว...อย่าแกจะมาเข้าใจอะไรเรา
 
"อืม...แกไม่ใช้เรานิ นิวเคลียร์ อย่างแกไม่เข้าใจหรอกว่่าเรารู้สึกอย่างไง แต่ยังไงก็เถอะขอบคุณมากๆ นะ"
 
ผมเดินออกจากไอ้นิวและผมเหลือบไปเห็นสีหน้าของมันมองมาหาผมด้วยความสงใส...ตอนนี้คงไม่มีคนเข้าใจผมหรอก..
 
ไอ้นิวเคลียร์มันอยู่คนละนึกกับผมครับ มันอยู่ตึก 2 ครับผมอยู่ตึก 3 เพราะอะไรนะหรอ? ผมเรียนอยู่โปรแกรม MEP ครับมันเรียน GIFTED....ผมเดินมาเรื่อยๆ จนมาถึงประตูหลังห้อง...ผมกลัวครับว่าอะไรจะเปลี่ยนไปหรือเปล่า...อยากให้เปลี่ยนไปจัง อย่างน้องน่าจะดีขึ้นกว่าเทอมก่อนนะ....
 
*เกร็ก* "ขออนุญาติคร้าบ"
 
.....ห้องไม่มีครู คงเข้าเลทตามเคย...ผมเดินมาที่ประจำของผม ทำไมถึงบอกประจำนะหรอ? หึ..เพราะว่าทั้งห้องไม่มีโต๊ะเหลือเลยมีแต่โต๊ะสองตัวหลังที่ปล่อยว่างไว้...เป็นอย่างนี้มา 4 ปีแล้วครับ...พอผมนั่งลงปุ้บ ไอ้สองคนหน้ารีบหันมาทันที! แหมเหมือนสวิตช์เลยละครับ
 
"ว่าไงว้าไอ้สาด สะบายดีเป่า"
 
ไอ้บล้อกครับ เพื่อนผมเองเป็นเพียงไม่กี่คนที่คุยกับผม มันเป็นนักกีฬาฟุตบอลโรงเรียนครับถามวาาทำไมอยากมาเป็นเพื่อนผมนะหรอ? เพราะว่ามันสงสารผมไงครับ! แหมขอบคุณมาเลยนะ!
 
"เอ้ยเสียงดังไปแล้วนะ เบาหน่อยดิไอ้สัด! หวาดดียูกิจางงง~ "
 
ส่วนนี้ไอ้นำ้แข็งครับ เพื่อนผมอีกคนหนึ่งเหมือนกัน มันเป็นดีเจประจำโรงเรียนครับเสียงก็หล่อเพราะงั้นสาวติดตรึม มันเกาะผมกินตั้งแต่ประถมละครับเพราะผมเรียนพอได้อยู่ (แค่ 3.80 เอง~) มันเลยมาลอกผมละเป็นอย่างนี้จนตอนนี้เลยครับ
"
อื้ม ขอบใจนะพวกแกหันไปเลยครูหันมาแล้ว"
 
ทั้งสองคนรีบหันไปตอนได้รับคำเตือน เห้อ คงอยากรู้ แล้วใช่ไหมครับว่าทำไมผมถึงเพื่อนน้อยแบบนี้ เพราะผมเป็นคงหยิ่งๆ นะมั้งครับ ผมก็ไม่ค่อยรู้เหมือนก็ เพราะงี้แหละคนในห้องเลยออกห่างผม..ปิ้ง~ แต่ 2 คนนี้นะมันรู้จักผมดีมากเลยละครับเหมือนเป็นพ่อเลย มันเลยเป็นเพื่อนผมจนถึงมันวันนี้..แต่หลายๆ คนคงสงใสว่าทำไม ผมกับไอ้นิวเคลียร์เป็นเพื่อนกันได้ นิวเคลียร์นะมันเป็นนักกีฬาว่ายนำ้โรงเรียนละมันยังคว้าตำแหน่ง หนุ่มหล่อแห่งโรงเรียนมาแล้ว 2 สมัยด้วย แบบนี้นะป้อบปูล่ามากๆ อยู่แล้วละครับ แล้วคนอย่างผมเป็นเพื่อนกับมันได้ไงละ? เรื่องมันเกิดวันที่ 14 กุมพาพันธ์ ใช่ครับวันวาเล็นทาย....
 
 
 
 
 
 
 
...ทางเดินเต็มไปด้วย เด็กผู้ชายถือตุ๊กตาหมีตัวเท่าบ้านมาให้กับผู้หญิง และพวกผู้หญิงถือกล่องช็อกโกเล็ต คือจะดีมากนะถ้าช่วยเอาตุ๊กตาหมีไปให้พ้นทางนะ คนจะเดิน!!! ผมเห็นเสื้อของนักเรียนเกือบทุกคนมีแต่สติกเกอร์รูปหัวใจจนนับไม่ถ้วน แต่น่าเศร้าเพราะผมมีสติกเกอร์ติดอยู่แค่ 3 อันเท่านั้นเอง ของสาวๆ ในห้องผมนี่ละมันเอาแจกทั้งห้อง.. ผมนะไม่ป้อปปูล่าหรอกครับไม่มีใครรู้ด้วยซํ้าว่าผมมีความสามารถอะไร ผมนะเล่นเปียโนได้ครับ และร้องเพลงได้แต่เสียงผมนะยังไม่แตกหนุ่มเลยผมเลยร้องได้แค่เสียงผู้หญิงเศ้ราแปบบ ถึงอย่าไงก็เถอะสักวันผมก็อยากเป็นคนสำคัญในสายตาคนอื่นบ้างน้าา
 
"ยูกิๆ นิได้ดอกกุหลาบกี่อันแล้วห้าาา"
 
ผมหันไปมองคนที่เรียกผม แหมไอ้นำ้แข็งดอกกุหลาบนี้เอาไปเปิดร้านดอกไม้ได้เลยนะเนี่ยห้า~ มี 10 กว่าช่อ คือ อิจฉาวุ้ยยย แหมอยู่แล้วละครับมันฮอทสะขนาดนี่ไอ้คุณดีเจ!!
 
" แหมม ก้อแหกตาดูสิครับ! เราไม่ได้ยังมาตอบยํ้าอีก"
 
" แหมม เค้าก็แซวเล่น อะงั้นเดี๋ยวเรากลับบ้านก่อนนะ ไม่มีมือจะถือละ บ้ายบายยย ~"
 
"ออ เจอกันๆ "
 
เห็นละหมั่นใส้เหมือนกันนะครับ อยากกินช็อกโกเล็ตตต แต่เราจะมีใครมาให้ช็อกโกเล็ต? ไปห้องดนตรีดีกว่าอย่าน้อยมันก็ไม่เคยล็อกเลยอะนะ อย่างน้อยก็มีอะไรทำดีกว่าเดินอิจฉาคนอืนไปทั่ว
 
พอเดินไปเรื่อยๆ ผมก็ไปเจอไอ้บล้อก มันหอมช็อกโกเล็ตประมาณ3 อันละมีกองไม้อีก 4 ช่องที่น่าตกใจคือกระเป๋ามันตุงแปลกๆ ไปใส่อะไรมาเนี่ย?
 
"บล้อก?? "
 
"เอ้ายูกิ!! (ช็อกโกเล็ตหล่นจากปาก) เอ้ย!! "
 
"เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆ จะรีบไปไหนๆ เนี่ยค่อยเคี้ยว"
 
"เดี๋ยวกูรีบกลับบ้านก่อนนะ ต้องไปเคลียรช็อกโกเล็ตพวกนี้ก่อน "
 
ทันพูดพร้อมชี้ไปยังกระเป๋าตุงๆ พอปิดออกมา ช็อกโกเล็ต 7 กล่องงงง?! เอาจิงดิ้?!
 
"อะกูให้ (ยื่นช็อกโกเล็ดให้) เดี๋ยวกูไปก่อนนะ บายย"
 
ผมไม่พูดอะไรแต่โบกมือลามัน เห้อออ..อิจฉามันจ้าา. อีนักกีฬาฟุตบอล! กินๆ ๆ ๆ ๆ .แต่ไม่อ้วนด้วยนะ อยากมี ซิกส์แพคกะเค้าบ้าง.. แต้เอาเหอะอิจฉาใครก็ไม่มีประโยชน์หรอกเน้อ....
 
ผมเดินมาจนในที่สุดก็ถึงห้องดนตรี....เห้อที่สงบๆ ในวันนี้ๆ มันดีจริงๆ
 
ผมลากเก้าอี้มาที่เปียโนตัวเก่าๆ เมื่อ 5 ปีที่แล้ว..ห้องนี้นะไม่ค่อยมีคนมาใช้เพราะเก่าแล้ว เวลาเรียนดนตรีก็ไปอาคารใหม่
 
 
 
ห้องนี้ช่างเหมาะจริง....
Tomorrow way : YUI
Ima wo kowashite shimaitai
อยากจะทำลายช่วงเวลานี้ให้หมดสิ้นไป
Ima ni sugaritsuite itai
ทั้งอยากจะรั้งอยู่กับช่วงเวลานี้เอาไว้เช่นกัน
Jibun no koto wa wakaranai
ฉันไม่เข้าใจตัวเองเลยแม้สักนิด
Yari naoseru hazunai yo
แม้จะหลบซ่อนอยู่ในเมืองที่ไม่รู้จัก
Shiranai machi ni kakurete mite mo
แล้วคิดถึงคำพูดตอนกลับบ้านอยู่เบื้องหลังบานหน้าต่าง
Mado goshi ni tada ima wo omou
ก็ยังไม่อาจลุกขึ้นเริ่มต้นใหม่ได้
Nige dashitai shoudou kara
ในชั่วขณะหนึ่งก็รู้สึกอยากหนีไปให้ไกลเสียเหลือเกิน
Nige dasu made no koujitsu ni mayou
ความสับสนล้นทะลักในจิตใจ จนต้องวิ่งหนีมันให้ไกลสุดตา
Chigireta kioku wo tadoreba
ถ้าก้าวเดินไปตามรอยของเสี้ยวส่วนความทรงจำที่ขาดหาย
Ano koro ni datte modoreru
ก็จะย้อนกลับไปในช่วงเวลานั้นได้
Itsu ka no shounen mitai ni
ราวกับเด็กน้อยซื่อใสในวันใดสักวันหนึ่ง
Kanaeru tame umarete kita no
เพื่อที่จะทำให้ความฝันนั้นเป็นจริงขึนมา
Osanaki hibi ni egaita uchuu
ให้บนจักรวาลกว้างไกลได้แต่งแต้มวัยเยาว์นั้นเอาไว้
I'm a baby nakitaku mo naru
ฉันเป็นเพียงเด็กน้อยตัวเล็กๆ ที่ยังร้องไห้ได้อยู่เหมือนกัน
Te ni ireru tame no
แล้วเก็บความเจ็บปวดนั้นเอาไว้ในฝ่ามือ
Itami nara so good
รู้สึกดีเหลือเกิน
Ikiru koto ga tatakai nara
หากชีวิตยังต้องดิ้นรนต่อสู้
Kachimake mo shikata ga nai koto
ไม่ว่าจะชนะหรือแพ้พ่ายมันเป็นเรื่องที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย
Sonna koto kurai wakatte iru yo
เรื่องแบบนี้ก็รู้อยู่แก่ใจดีแล้ว
Naki dashitai shougeki kara
อยากจะระเบิดเสียงร้องไห้ออกมาดังๆ
Hashiri dashita asu e to kodou ga sawagu
แล้วก้าวเดินไปสู่วันพรุ่งนี้ด้วยเสียงหัวใจเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ
Massugu ni ikite yukitai
อยากจะก้าวเดินไปด้วยความซื่อตรง
Tada massugu ni ikite itai
อยากจะมีชีวิตไปข้างหน้าอย่างตรงไปตรงมา
Ano hi no shounen mitai ni
ดั่งเด็กน้อยผู้ซื่อใสในวันวาน
Kanaeru tame umarete kita no
เพื่อที่จะทำให้ความฝันนั้นเป็นจริง
Osanaki hibi ni kanjita kokyuu
สูดลมหายใจเข้าลึกด้วยความรู้สึกเยาว์วัย
I'm a baby nakitaku mo naru
ฉันเป็นเพียงเด็กน้อยตัวเล็กๆ ที่ยังคงร้องไห้งอแงอยู่เช่นเดิม
Te ni ireru tame no
เก็บความเจ็บปวดนั้นไว้ในฝ่ามือ
Itami nara so good
รูสึกดีเหลือเกิน
Dare ka no kotoba ni tsumazukita kunai
ใครบางคนบอกไว้ว่า ถ้าไม่สะดุดล้มลง
Nato wasa retakunai
ก็คงไม่สับสนอะไร
Ashita mo kitto kagayaite iru
ถึงจะขี้ขลาดตาขาวไปบ้าง
Osanaki hibi ni modora nakute ii
แม้จะไม่หวนกลับไปยังตอนนั้นก็ไม่เป็นไร
Tomorrow's way of life kowagari dakedo
วันพรุ่งนี้ก็ยังคงต้องเปล่งประกายอยู่แน่นอน
Hikikaesenai michi ni tatteru
แต่จะย้อนกลับไปยังทางเดิมก็ไม่ได้อีกแล้ว
Kanaeru tame umarete kita no
เพื่อที่จะทำให้ความฝันนั้นเป็นจริงขึ้นมา
Osanaki hibi ni egaita uchuu
ให้บนจักรวาลกว้างไกลได้แต่งแต้มวัยเยาว์นั้นเอาไว้
I'm a baby nai tarishinai
ฉันเป็นเพียงเด็กน้อยตัวเล็กๆ ที่ไม่ร้องไห้งอแงอีกต่อไปแล้ว
Te ni ireru tame no
เก็บความเจ็บปวดนั้นเอาไว้ในฝ่ามือ
Itami nara so good
รู้สึกดีเหลือเกิน
"แปะๆ ๆ ๆ ๆ ๆ "
...... เอ๋ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ?!!!!!
เอ๋ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ?!!!!!
เอ๋ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ?!!!!!
...........................ใครแอบฟังอยู่วะ?!!!!
---------.---------.-----------.---------.------.-------
ตอนที่ 1 เป็นยังๆ ไงกันบ้างค้าบ ขาดตกบกพร่องยังไงก้อขอโทดด้วยนะคร้าบบบ ยังไงช่วยคอมเม็ยกันด้วยนะค้าบบบ ผมจะได้ปรับปรุงให้ดีขึ้น~
-แบ้กแบ้กเขียนสือ