Dear my twinkle star แด่ดวงดาวน้อยๆของฉัน

-

วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 เวลา 11.18 น.

  7 chapter
  2 วิจารณ์
  8,369 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 11.39 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) Prologue

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

*ดวงดาวเอ๋ย ดวงดาวจ๋า โปรดหันมาทางหนูหน่อย

หนูอยากเป็น หนูอยากได้ ให้หนูสมหวังที

ดวงดาวจ๋า  ดวงดาวเอ๋ย หนูอยากขอพรท่าน

ท่านดวงดาวเอ๋ย ดวงดาวจ๋า ขอให้พรของหนูเป็นจริง*

 

"ร้องเพลงนี้อีกแล้วนะ ยูกิ" ยายของหลานชายตัวน้อยบอกด้วยความอ่อนโยน 

"แหมม ก้อหยาหยี้อะ! เพลงนี้หยาหยีร้องให้ฟังบ่อยนี่น่าา" 

หลายชายบอกกับคุณยายพร้อมกับเสียงที่น่ารักน่าชัง

"นี่ยายค้าบเพลงนี้หมายความว่ายังไงคับ?"  เด็กน้อยถามด้วยความสงใส  

"เพลงนี้นะหรอ? เค้าว่ากันว่าถ้าเราร้องเพลงนี้ต่อหน้าดวงดาวพรของเราที่ขอไว้ในใจ 1 อย่างจะเป็นจริง แต่ ยูกิต้องเป็นเด็กดีนะ!" ยายบอกกับหลานชายตัวน้อยอย่างอ่อนโยน 

"ค้าบบบบบหยาหยี~!" ยายหันมองหลานชายตัวน้อยละพูดว่า 

 "งั้นเรามาร้องเพลง พรดวงดาวด้วยกันนะ! ยูกิ!"

 

*ดวงดาวเอ๋ย ดวงดาวจ๋า โปรดหันมาทางหนูหน่อย....."

          

          "ดวงดาว..เอ..เอ๋ย..ดวงดาว...." ... 

          

          "ยูกิ!! จะนอนอีกนานไหมหา?? ลงมาได้แล้ว!" ..ผู้เป็นแม่ตะโกนลั่นบ้าน

 

          " ขอโทดค้าบแม่ๆ ตายละสายแน่เลย!!" 

 

 

 

          ผมตกใจสิ ! แหมมมอยู่แม่มาตะโกนแบบนี้สายแน่เลย อันที่จริงวันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนใหม่ ม.5 นั่นแหละครับ วันแรกก็ไม่อยากให้สายอะนะเดี๋ยวครูว่าอีก อะไรที่เกิดขึ้นปีที่แล้วก็ขอให้มันดีขึ้นละกันนะ..แต่ที่ไม่อยากตื่นเลยนะคือผมคืดถึงยายอีกแล้ว.. ใช่มั้ยครับ ยายของผมตายไปตั้ง 10 ปีที่แล้ว ตอนท่านได้เสียไปนี่ผมร้องใหญ่เลยก่อนท่านเสียท่านได้พูดว่า 

           

          "ยูกิ ลูกยายขอให้..ฝันทุกอย่างของลูก..เป็นจริงนะ.." 

           

          ...ผมยังคิดถึงช่วงเวลานั้นอยู่ตลอดๆไม่เคยลืมเลย.. 

 

          "ยูกิ!! จะลงมาไหม?!"  

           

          "ค้าบบบบบบบบบ!!!" .....ตายละ ลืมเวลาเลยรีบลงไปดีกว่า

 

          นะทำไมนาฬิกาเข็มสั้นชี้เลข 7 เข็มยาวชี้เลข 12 ???  พื่งงง 7 โมงเองงง ตายละแม่เพี้ยนแน่เลย

  

          "นี้ แม่ค้าบบ ยัง 7 โมงอยู่เลยย รีบปลุกผมไปไหนเนีย? " 

 

          ผมเห็นแม่เข้าครัว? ว่้าวว แม่ทำกับข้าวว ปกติให้ทำกินเองตลอดมาวันนี้ทำกับข้าวให้ อย่างนี้ผมไม่บ่นละค้าบ~ พอแม่ทำเส็รจเท่านั้นละ แหมม มาม่ากับไข่.....ขอบคุณมากค้าบแม่

 

          "แม่มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย.."....แม่มีอะไรจะคุยด้วยหรอ 

           

 

          "ยูกิ อ่านกระดาษแผ่นนี้นะแล้วฟังแม่ก่อน"   ผมก็หยิบกระดาษผ้านนั้นมาแบบงงๆ.......ผมอ่านไปมาเรื่อยละอยู่ๆนํ้าตาใสๆก็ไหลออกมา..

 

          "ยูกิ แม่ขอโทษแต่แม่ไม่มีทางเลือก แต่ฟังแม่ก่อนนะ..." ผมถือกระดาษใบนั้นด้วยมือสั่นๆ... 

 

          "ผมต้องไปโรงเรียนแล้ว..ขอบคุณสำหรับอาหารนะครับ" 

 

          .......ผมตอบด้วยเสียงสะอื้น และรีบวิ่งไปที่ประตูและกระแทกออกไป ผมไม่สนใจเสียงแม่ที่ตะโกนตามมา ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น...ผมได้แต่ร้องให้และวิ่งไปไม่มีจุดหมาย... ผมไม่เหลือใครอีกแล้ว...ไม่มีใครแล้ว...อยู่คนเดียวตลอดไป..ไม่เอานะ...ไม่เอา....ม่ายเอาาาาาาาาาาา 

 

 

          "แงงงงงงง...................โอ้ย" 

 

          อยู่ผมวิ่งชนใครไม่รู้...ตัวใหญ่ใส่ชุดนักเรียน...ในตอนนี้ผมไม่สนใจใครแล้ว ได้แต่ร้องให้อย่างเดียว...

 

          "ยูกิ?! เป็นอะไรหรือเปล่า?! นี่ๆใจเย็นนะๆ" 

 

          ผมสะอื้นอยูาอย่างนั้นจนมันยื้นผ้าเช็ดหน้ามาให้...ผมไม่สนใจใครแล้ว..ผมแค่ต้องการใครสักคนตอนนี้....ผมจึงโผเข้ากอดคนด้านหน้าอย่าไปสนใจใครและร้องให้ออกมา... 

 

          " แงงงงงงงงง..นิววววว..แงงงงงง"

 

 

     

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา