ไร้เดียงสา

     หลังจากเลิกเรียนช่วยบ่าย ได้เวลากลับบ้าน ก่อนแยกย้าย เพื่อนๆก็ไปนั่งรถประจำทาง บางคนนั่งรถรับส่ง ส่วนเราเดิน ใช่แล้วเราเดินตั้งแต่มอต้น เดินกับมะปราง 2 คนทุกคน บางวันก็มีรุ่นพี่รุ่นน้องที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านเดินกลับพร้อมกัน และวันนี้ก็เช่นเคย คือเดินกลับ 5555
มะปราง : มึงที่มึงเล่าคือแบบกูเขิลเลยว่ะ ไอ่ม่อนนี่คิดไงจีบมึงว่ะ 555 
ขิง : ไม่รู้ อาจไม่จีบ คิดมากไปเอง 555
เสียงมอไซต์เบิ้ลเครื่องอยู่ด้านหลัง หันไปเจอเลยจ้า ไอ่ม่อนตายยาก
ม่อน : ขิงปรางเดี๋ยวกูไปส่งป่าว (ยิ้ม)
ขิง : หึ ไม่ต้อง เดินไปเรื่อยๆ จะคุยกันด้วย มึงไปเถอะ
ม่อน : มึงอยู่กันทั้งวัน คุยกันไม่เบื่อหรอ (จอดรถ)
ขึ้นมาเลย เดี๋ยวไปส่งกลับไวได้ทำการบ้านไวนะมึง (ม่อนกล่าว555)
มะปราง : เออ ไปก็ไป ขี้เกียจเดินเหมือนกัน เดินแม่งทุกวันพวกกู 555
ขิง : อิหอย ทุกวันไม่บ่น
ม่อน : จับดีๆ เดี๋ยวพี่พาไปยกหน้า
ขิงปราง : ส้นตีนนนเถอะ 555
ขับไปจนถึงบ้านมะปราง ม่อนจอดและพูดคุยแปบนึงก็มาส่งเราต่อ
ระหว่างทาง มันก็พูดขึ้นว่า 
ม่อน : มึงว่างตอนไหนว่ะ ช่วงเย็นหรือมืด
ขิง : ก็ว่างแทบตลอด นอกจากจะกินข้าว ดูหนัง ฟังเพลง ทำการบ้านและก็นอน
ม่อน : ช่วยจริงจังบ้าง มึงนิไม่รู้เวลา 
เดี๋ยวสิ เวลาอะไรของมัน จริงจังอะไรหนักหนาว่ะ ขิงก็งง  คริคริ!!
 
ถึงบ้านแล้ว
แม่สวัสดี ทำอะไรอ่ะ 
แม่ : กำลังจะเตรียมทำกับข้าว หิวยังลูก
ขิง : หนูก็หิวตั้งแต่เรียนแล้วล่ะแม่ 555
แม่ : ใครมาส่งลูกแม่ได้ยินเสียงมอไซต์
ขิง : อ่อ เพื่อนอ่ะแม่ มันมีมอไซต์เลยรับมาส่งบ้าน
แม่ : ไม่ใช่มีแฟนแล้วไม่บอกแม่นะ
โอ๊ยแม่อะไรของแม่เนี่ยขิงก็งงไปอีกจ้า แม่ปั่นเก่ง
ขิง : ไม่ใช่ๆแม่ เพื่อนกัน
เราก็ช่วยแม่ทำกับข้าว ล้างจาน และไปเปลี่ยนชุด มากินข้าว กินเสร็จก็เตรียมทำการบ้าน
เสียงโทรศัพท์ดัง เราก็เดินไปหยิบ โอ๊ย ไอ่ม่อนโทรมาจริงว่ะ คือปกติเราจะคุยแค่ในไลน์
แต่วันนี้มันโทรเลยแปลกๆ เราก็หยิบมานั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือ จ้องอยู่ว่าจะรับดีมั้ย
และก็รับจ้า ตามนั้นเลย
ขิง : เอ่อ ว่าไงมึง
ม่อน : นี่คือคำทักทายที่ดีที่สุดแล้วใช่ป่ะ
ขิง : อ้าว มึงนี่ยังไงว่ะ (ยิ้มออกมาเองเลย ยิ้มบานมาก)
ม่อน :หัวเราะ / แล้วทำอะไรอยู่
ขิง : กำลังจะทำการบ้านอ่ะ แล้วมึงทำไร
ม่อน : ก็คุยกับมึงไง (หัวเราะ)
ขิง : อุ้ย ! ขำจัด มุขนี้ขำมาก
ม่อน : เออไม่ขำๆ แต่มึงก็ยิ้มป่ะว่ะ
ขิง : ยิ้มหรอ มึงเห็นหรอ (ยิ้มจริงจ้าปากจะฉีก)
ม่อน : มึงว่าเราเข้ากันได้ป่ะ
ขิง : อะไรมึง พูดไรว่ะ 
ม่อน : เอาจริงๆ มึงว่าดีมั้ยถ้าเราจะคุยกันทุกวันแบบนี้
ขิง :.......  เขินหนักมากบิดสุด และก็เขียนกระดาษวนไป (เขียนรูปหัวใจด้วย)
ม่อน : มึงว่าไง เงียบไม
ขิง : อ่อ ไม่รู้ว่ะกูยังไม่รีบ
ม่อน : งั้นกูขอโทรหาทุกวันนะ
 
ยิ้มสุด โลกชมพูมันเป็นแบบนี้หรอว่ะ อารมณ์โดนจีบแม่งฟินว่ะ เขินหนักมากยิ้มออกมาเองแบบ
หยุดยิ้มไม่ได้แล้วจ้าาาาา
ขิง : ก็แล้วแต่มึงนะ มึงมีตังก็โทรได้
ม่อน : ขอบใจอิบ๊อง แค่นี้แหละมึงทำการบ้านเถอะ เดี๋ยวคุยในไลน์นะ
ขิง : โอเครๆ 
หลังจากวางสายเราก็ยังตกอยู่ในพวัง คำพูดม่อนแม่งวนไปมาอยู่ในหัว
เรานึกอีกก็เขินอีก โอ๊ย !!! อีขิงมึงบ้าไปแล้ว ใจเย็นนี่เพื่อนนะ 555
และมึงคนนี้ก็เจ้าชู้ด้วยนะ มึงแน่ใจแล้วหรอ คำถามในหัวก็วนไปมาอีก
จนเข้านอน 21:30 เสียงไลน์ดังเรารีบหยิบดู สรุปคือไลน์กลุ่มนางฟ้าปีกหัก
มะปราง : ทำการบ้านเสร็จกันยังเพื่อนๆที่รัก
ขิง : ยัง เหลือ2 ข้อว่าจะไปลอกปัด 555
สักพักปัดตอบมา
ปัด : กูเหลือ 1 ข้อ ว่าจะไปลอกเต้ 5555
เต้คือเพื่อนในห้องเรียนเก่งเป็นอันดับ1-2 แข่งกับหัวหน้าห้องได้เลย แต่เต้จะไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แต่ถ้าถามหรือขอลอกเต้ก็ไม่ติด 555