ไร้เดียงสา

     หลังจากเลิกเรียนช่วยบ่าย ได้เวลากลับบ้าน ก่อนแยกย้าย เพื่อนๆก็ไปนั่งรถประจำทาง บางคนนั่งรถรับส่ง ส่วนเราเดิน ใช่แล้วเราเดินตั้งแต่มอต้น เดินกับมะปราง 2 คนทุกคน บางวันก็มีรุ่นพี่รุ่นน้องที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านเดินกลับพร้อมกัน และวันนี้ก็เช่นเคย คือเดินกลับ 5555

มะปราง : มึงที่มึงเล่าคือแบบกูเขิลเลยว่ะ ไอ่ม่อนนี่คิดไงจีบมึงว่ะ 555 

ขิง : ไม่รู้ อาจไม่จีบ คิดมากไปเอง 555

เสียงมอไซต์เบิ้ลเครื่องอยู่ด้านหลัง หันไปเจอเลยจ้า ไอ่ม่อนตายยาก

ม่อน : ขิงปรางเดี๋ยวกูไปส่งป่าว (ยิ้ม)

ขิง : หึ ไม่ต้อง เดินไปเรื่อยๆ จะคุยกันด้วย มึงไปเถอะ

ม่อน : มึงอยู่กันทั้งวัน คุยกันไม่เบื่อหรอ (จอดรถ)

ขึ้นมาเลย เดี๋ยวไปส่งกลับไวได้ทำการบ้านไวนะมึง (ม่อนกล่าว555)

มะปราง : เออ ไปก็ไป ขี้เกียจเดินเหมือนกัน เดินแม่งทุกวันพวกกู 555

ขิง : อิหอย ทุกวันไม่บ่น

ม่อน : จับดีๆ เดี๋ยวพี่พาไปยกหน้า

ขิงปราง : ส้นตีนนนเถอะ 555

ขับไปจนถึงบ้านมะปราง ม่อนจอดและพูดคุยแปบนึงก็มาส่งเราต่อ

ระหว่างทาง มันก็พูดขึ้นว่า 

ม่อน : มึงว่างตอนไหนว่ะ ช่วงเย็นหรือมืด

ขิง : ก็ว่างแทบตลอด นอกจากจะกินข้าว ดูหนัง ฟังเพลง ทำการบ้านและก็นอน

ม่อน : ช่วยจริงจังบ้าง มึงนิไม่รู้เวลา 

เดี๋ยวสิ เวลาอะไรของมัน จริงจังอะไรหนักหนาว่ะ ขิงก็งง  คริคริ!!

ถึงบ้านแล้ว

แม่สวัสดี ทำอะไรอ่ะ 

แม่ : กำลังจะเตรียมทำกับข้าว หิวยังลูก

ขิง : หนูก็หิวตั้งแต่เรียนแล้วล่ะแม่ 555

แม่ : ใครมาส่งลูกแม่ได้ยินเสียงมอไซต์

ขิง : อ่อ เพื่อนอ่ะแม่ มันมีมอไซต์เลยรับมาส่งบ้าน

แม่ : ไม่ใช่มีแฟนแล้วไม่บอกแม่นะ

โอ๊ยแม่อะไรของแม่เนี่ยขิงก็งงไปอีกจ้า แม่ปั่นเก่ง

ขิง : ไม่ใช่ๆแม่ เพื่อนกัน

เราก็ช่วยแม่ทำกับข้าว ล้างจาน และไปเปลี่ยนชุด มากินข้าว กินเสร็จก็เตรียมทำการบ้าน

เสียงโทรศัพท์ดัง เราก็เดินไปหยิบ โอ๊ย ไอ่ม่อนโทรมาจริงว่ะ คือปกติเราจะคุยแค่ในไลน์

แต่วันนี้มันโทรเลยแปลกๆ เราก็หยิบมานั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือ จ้องอยู่ว่าจะรับดีมั้ย

และก็รับจ้า ตามนั้นเลย

ขิง : เอ่อ ว่าไงมึง

ม่อน : นี่คือคำทักทายที่ดีที่สุดแล้วใช่ป่ะ

ขิง : อ้าว มึงนี่ยังไงว่ะ (ยิ้มออกมาเองเลย ยิ้มบานมาก)

ม่อน :หัวเราะ / แล้วทำอะไรอยู่

ขิง : กำลังจะทำการบ้านอ่ะ แล้วมึงทำไร

ม่อน : ก็คุยกับมึงไง (หัวเราะ)

ขิง : อุ้ย ! ขำจัด มุขนี้ขำมาก

ม่อน : เออไม่ขำๆ แต่มึงก็ยิ้มป่ะว่ะ

ขิง : ยิ้มหรอ มึงเห็นหรอ (ยิ้มจริงจ้าปากจะฉีก)

ม่อน : มึงว่าเราเข้ากันได้ป่ะ

ขิง : อะไรมึง พูดไรว่ะ 

ม่อน : เอาจริงๆ มึงว่าดีมั้ยถ้าเราจะคุยกันทุกวันแบบนี้

ขิง :.......  เขินหนักมากบิดสุด และก็เขียนกระดาษวนไป (เขียนรูปหัวใจด้วย)

ม่อน : มึงว่าไง เงียบไม

ขิง : อ่อ ไม่รู้ว่ะกูยังไม่รีบ

ม่อน : งั้นกูขอโทรหาทุกวันนะ

ยิ้มสุด โลกชมพูมันเป็นแบบนี้หรอว่ะ อารมณ์โดนจีบแม่งฟินว่ะ เขินหนักมากยิ้มออกมาเองแบบ

หยุดยิ้มไม่ได้แล้วจ้าาาาา

ขิง : ก็แล้วแต่มึงนะ มึงมีตังก็โทรได้

ม่อน : ขอบใจอิบ๊อง แค่นี้แหละมึงทำการบ้านเถอะ เดี๋ยวคุยในไลน์นะ

ขิง : โอเครๆ 

หลังจากวางสายเราก็ยังตกอยู่ในพวัง คำพูดม่อนแม่งวนไปมาอยู่ในหัว

เรานึกอีกก็เขินอีก โอ๊ย !!! อีขิงมึงบ้าไปแล้ว ใจเย็นนี่เพื่อนนะ 555

และมึงคนนี้ก็เจ้าชู้ด้วยนะ มึงแน่ใจแล้วหรอ คำถามในหัวก็วนไปมาอีก

จนเข้านอน 21:30 เสียงไลน์ดังเรารีบหยิบดู สรุปคือไลน์กลุ่มนางฟ้าปีกหัก

มะปราง : ทำการบ้านเสร็จกันยังเพื่อนๆที่รัก

ขิง : ยัง เหลือ2 ข้อว่าจะไปลอกปัด 555

สักพักปัดตอบมา

ปัด : กูเหลือ 1 ข้อ ว่าจะไปลอกเต้ 5555

เต้คือเพื่อนในห้องเรียนเก่งเป็นอันดับ1-2 แข่งกับหัวหน้าห้องได้เลย แต่เต้จะไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แต่ถ้าถามหรือขอลอกเต้ก็ไม่ติด 555