ไร้เดียงสา

          คาบสุดท้ายผ่านไป กลับบ้านสะที วันนี้เดินกลับคนเดียวอีกแล้ว มะปรางนางกลับกะแหนนาง  เราไม่อยากไปเกะกะ เดินดีกว่าสบายใจ
เดินเหม่อๆไปเรื่อย
ขิง !! เสียงทักจากด้านหลัง เราหันไปเห็นรอยยิ้มนี้แล้วขื่นใจจัง
บอส : ขิง ขึ้นมาบอสไปส่ง
ขิง : ไม่เป็นไรพี่เกรงใจ
บอส : มาเถอะ ฝนจะตกแล้ว
เราก็เงยหน้ามองท้องฟ้าเริ่มครึ้มๆ เลยขึ้นมา
บอส : บ้านอยู่ตรงไหนเนี่ย
ขิง : ตรงไปเรื่อยๆ เข้าซ. 2 แค่ปากทางพอเดี๋ยวเดินไปเอง
บอส : ใกล้จัง อยากให้ไกลกว่านี้
 
อะไรลูก หนูจะสื่ออะไร !!!! ใจพี่เต้นแรงอีกแล้ว
ปรี๊ด! ปรี๊ดดดด ! เราหันหลังไปเจอไอ่ม่อนขับรถตามมา เราหันหลับไม่สนใจ
บอส : แฟนหรอ ?
ขิง : ป่าวววว ! ไม่ใช่ๆ 
บอส : ดูหึงๆนะ
ม่อน : ลงมาๆ 
บอสจอดรถข้างทาง ใกล้จะถึงปากทางบ้านแล้วเชียว
ม่อนจอดแล้วเดินมาหาบอส 
มึงเก๋าหรอ ไอ่ม่อนถามบอส / เรายืนงงอะไรว่ะเนี่ย บ้าบอมาก
บอส : มีอะไรพี่ ผมไปทำอะไรให้พี่ไม่พอใจ
ม่อน : มึงจีบขิงหรอ 
บอส : พยักหน้า
ขิง : ยืนอึ้ง ! เดี๋ยวๆ อะไรกัน เราพูด
ม่อน : พอใจมึงยังขิง มึงก็อยากจะจีบน้องเขาพอดี 
ไอ่ม่อนพูดไปแบบนั้นเรานี่โคตรอยากต่อยปากมันเลย บอสก็หันมามองเรา
บอส : จริงป่าวเนี่ย (ยิ้มหวาน)
ระหว่างนั้นม่อนมันก็เดินไปรถและขับออกไปเลย
ขิง : ไปเถอะ จะถึงบ้านพี่แล้ว
บอส : ครับๆ ขับรถไม่ถึง 2 นาทีถึงปากทาง
เราลงกำลังเดินเข้าซอย บอสตะโกนตามมา พน. เจอกันนะขิง เราหันไปยิ้มให้ไม่ได้พูดอะไร เขินอยู่ในใจ อิๆ 
20:50 เสียงไลน์ดังขึ้น
ม่อน : ไม่ขอบคุณกูหน่อยหรอ
ขิง : เรื่อง ?
ม่อน : กูชงให้มึงขนาดนี้
ขิง : เรื่องของกู ไม่เกี่ยวกับมึง
ม่อนอ่านแต่ไม่ตอบอะไรมา เราก็ไม่ได้ใส่ใจ ปิดไฟนอน