ไร้เดียงสา

          เรากำลังจะเดินเข้าห้อง แต่ไอ่ม่อนดึงแขนไว้ ปัดกับน้ำฝนยืนงงและเดินเข้าห้องไป

ม่อน : จะเอาแบบนี้จริงๆหรอ

ขิง : ไม่รู้พูดอะไรของมึง

ม่อน : ไอ่บอสอ่ะ ตั้งแต่ปีที่แล้วล่ะ

ขิง : ปีที่แล้วทำไม ??

ปัดและมะปรางรีบเดินออกมา เพราะเราเริ่มเสียงดัง

ปัด : พอๆ เข้าห้อง มีอะไรค่อยคุยกันทีหลังนะ

ม่อน : ปัดแน่ใจหรอว่ามันจะคุยกับเรา

ขิง : เออ. มึงลงไปคุยกับกูข้างล่างเลย 

เรากับมัน เดินลงมาคุยหน้าโต๊ะม้าหิน 

ขิง: มึงจะพูดอะไร พูดมากูจะฟังมึงทุกอย่าง เหลามา

ม่อน : กูรู้มาตลอด มึงชอบไอ่บอส

ขิง : แต่ก่อนกูแค่เห็นว่าน้องมันน่ารัก

ม่อน : หรอ เชื่อได้หรอ

ขิง : แต่ตอนนี้กูว่ากูอยากจะจีบน้องเขาจริงๆแล้ว

ม่อน : ไม่แรดไปหน่อยหรอว่ะ

ขิง : ไม่ได้ต่างจากน้ำชา แต่มองน้ำชาดี แต่กูแรด

เราหันหลังให้ น้ำตาคลอๆ 

ม่อน : อย่าเทียบกับน้ำชาได้ป่ะ มึงดีกว่าเยอะ

ขิง : แล้วยังไง ดีเกินไปหรอว่ะ พูดนี่ไม่ได้อะไรนะ เพราะมันจบแล้ว

ม่อน : เกือบปีกูไม่เคยคบใคร อยู่กับเพื่อน ง้อแต่มึง 

เราเงียบ ม่อนเงียบ แต่มีเสียงมะปรางเรียกว่าอ. มาแล้ว 

เรารีบเดินขึ้นห้อง ม่อนเดินตาม แต่ไม่มีใครคุยอะไรกัน แยกย้ายเข้าห้อง

เราสับสนว่าควรไปทิศทางไหนดี จนเรียนเสร็จ 

น้ำฝน : ไอ่เอ็มมาคราวนี้ ดูนิ่งมากอ่ะมึง

ขิง : มันไม่มีเพื่อนป่าว

น้ำฝน : หึ. พวกไอ้เกล้าก็อยู่ 

ปัด : มันดูตั้งใจเรียน 

มะปราง : ผ่านไปรอบเดียวทำพูด

น้ำฝน : 3 รอบค่ะ 

พวกเราหัวเราะกันยกใหญ่ 55555