Once ล่ารักเมียขี้งอน

            แสงตะวันที่สาดส่องมาในยามเช้านั้น ปลุกคนที่หลับใหลให้ตื่นขึ้นมา ปั้นหยาจับไปที่ข้อขาก่อนจะพบว่าเธอนั้นไม่ได้ฝันไป ก่อนจะพบกับพระนายที่พึ่งอาบน้ำเสร็จเดินมาหา ซึ่งเผยให้เห็นซิคแพคล่ำๆที่เต็มไปด้วยรอยข่วนและรอยกัด
“เมื่อคืนยังไม่พอไง” หญิงสาวหลบสายตาของชายหนุ่มก่อนที่จะควานหาเสื้อผ้าใส่ไปอาบน้ำ แต่กลับถูกพระนายกระชากข้อมือไว้
“ถามทำไมไม่ตอบ” พระนายมองไปที่ใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา
“พอถึงชาติหน้าเลยล่ะ อย่ามาจับตัวฉัน รังเกลียดรู้ไว้ด้วย”
“มากแค่ไหนครับ ถึงขั้นเรียกผัวขามั๊ยครับ” คนตัวเล็กเลิกต่อล้อต่อเถียงกับคนตัวโต ก่อนจะพยายามเดินไปห้องน้ำ
“เสื้อผ้าอยู่ที่ตู้นะครับเมีย” ร่างสูงยียวนกวนประสาทหญิงสาวก่อนที่จะแต่งตัวไปดูกองถ่ายของไอ้ก้าวหน้า
“ใครเมียนายไม่ทราบ”
ปั้ง!!
เสียงปิดประตูห้องน้ำดังขึ้น ก่อนที่สายตาของปั้นหยาจะเห็นอ่างอาบน้ำที่โรยไปด้วยกุหลาบ พร้อมกับมีการจุดเทียนหอมสร้างบรรยากาศ บวกกับข้อความในโพสอิทที่คนตัวยักษ์ว่า ‘ขอโทษนะครับ’  ก่อนจะไม่รู้ตัวว่าเธอนั้นกำลังเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว ‘ตบหัวแล้วลูบหลังสินะ’  หญิงสาวคิดในใจแต่ก็ยังไม่หุบยิ้ม

               นี้เป็นอาทิตย์ที่สองกองถ่ายกำลังถ่ายทำนั้นเป็นฉากของชาร์ลและหว่านจันทร์ที่เล่นเป็นคู่รองของเรื่อง ก่อนจะมองไปเห็นนาราที่นั่งอยู่ข้างๆพระนายและก้าวหน้า หึ ร่านดีจังเพื่อนฉัน อ่อยไปเถอะไอ้พวกวายร้ายนั่นจะได้แสบทรวงไปถึงนรกขุมที่แปดเลยล่ะชาตินี้
“น้องหยาบ่ายโมงจะไปฝั่งกับพี่มั๊ย” เสียงหวานของพระพายเอ่ยชวนหญิงสาวที่กำลังยืนมองไปที่กองถ่ายก่อนจะจ้องไปที่พี่ชายของเธอ
“ไม่หรอกค่ะ พี่พาย ขอบคุณที่ชวนนะคะ” ปั้นหยาเอ่ยสิ่งตรงข้ามกับความต้องการ ก่อนสายตาละห้อยจะมองไปที่พื้นน้ำสีคราม พร้อมกับเดินมานั่งทำงานในห้องนอนต่อ ที่เธอไปจากนี้ไม่ได้ก็เพราะโซ่ที่ล่ามขาเธอไว้ ทำมายาวมากพอที่จะเดินไปไหนมาไหนในห้องได้
“เลขาคิม เอกสารของโครงการที่ฉันให้ส่งเมล์มา หน้าที่2 บรรทัดที่27 รบกวนให้หัวหน้าโปรเจ็คชี้แจงมาที่เมล์ฉันด้วยนะคะ” เธอถูกพระนายสั่งให้มาตรวจสอบวิเคราะห์โครงการของบริษัทรวมถึงการตรวจสอบปัจจัยต่างๆภายในองค์กร
“ได้ครับ คุณปั้นหยา ต้องการอะไรเพิ่มอีกมั๊ยครับ”
“ยื่นใบลาพักร้อนให้คุณญาณิลด้วยค่ะ เพราะเธอไม่ทำงานมา15ชั่วโมง จากเวลา3วัน เฉลี่ยวันละ5ชั่วโมง ช่วงบ่ายโมงจนถึงห้าโมง ชัดเจนพอมั๊ยค่ะ” ญาณิลเป็นผู้หญิงสวยอยู่การติดต่อเอกสารระหว่างประเทศงานที่เธอได้รับมอบหมายไปทำถือว่าไร้คุณภาพมากอีกทั้งยังขาดการรับผิดชอบในหน้าที่อีกรวมถึงการใช้แรงงานเด็กฝึกงานมากเกินไปที่กฎหมายกำหนดไว้ขั้นต่ำอีก
“ได้ครับ ตามเอกสารชี้แจ้งที่ลงลายลักษณ์อักษรใช่มั๊ยครับ ที่ลดค่าแรงลง13.75% และไปเพิ่มให้เด็กฝึกงานไทรไม้แทนใช่มั๊ยครับ”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะเลขาคิม” ร่างบางนั่งทำงานไปเรื่อยๆจนรู้ตัวอีกทีก็เที่ยงซะแล้ว
ก๊อก ๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่เหล่าแม่บ้านจะพากันยกอาหารและไปจัดไว้ที่โต๊ะอาหาร ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้ามาในห้องนอน
“เธอยื่นใบลาพักร้อนให้ญาณิลทำไม” ร่างเล็กที่สวมแว่นอยู่ก็ถอดแว่นออกมา  ก่อนจะสบตากับคนที่พึ่งถอดเสื้อยืด
“รู้ไวดีนะคะ ไม่ถามเมียคุณล่ะว่าเหตุผลที่ฉันยื่นให้เพราะอะไร” ปั้นหยารวบผมขึ้น ก่อนจะเดินมานั่งและตักอาหารกินน่าตาเฉย ก่อนจะได้ยินเสียงถอนหายใจของอีกฝ่าย
“ญาณิลไม่ใช่เมียฉัน เขี่ยปูทำไม ไหนว่าชอบกิน”
“ประสาทรึเปล่าค่ะ ฉันแพ้สัตว์น้ำที่มีเปลือกอย่างปู คงไม่ชอบกินให้ตัวเองทรมานหรอกค่ะ” พระนายขมวดคิ้วทันทีก่อนจะให้แม่บ้านยกจานอาหารนั้นออกไป
“คืนนี้มีปาร์ตี้ที่หาด เดี๋ยวทานข้าวเสร็จเราไปซื้อของที่ฝั่ง”

               เรือส่วนตัวของตระกูลลานซ์มาจอดเทียบท่าตรงเวลาทุกที ก่อนที่พระนายจะกุมมือบางเดินไปยังรถหรูที่มีคนขับรถรออยู่ ระหว่างทางนั้นบอดี้การ์ดของเขาก็สรุปเรื่องราวของมิสเตอร์เฟลทไวล์ดและมิสเตอร์เพอร์ซี่ให้ฟังก่อนที่จะถึงห้างสรรพสินค้า
“จะซื้ออะไร ก็บอกมา” ปั้นหยาทำหูทวนลมก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นพร้อมกับเผลออมยิ้มออกมาทันทีที่ได้อ่านข้อความ  ‘เกรดเฉลี่ยสะสม 3.98’ นั่นก็หมายความว่าเธอจะได้ทุนเรียนดีอีกครั้งตอนขึ้นปีสี่
“ยิ้มไร เอามาดูดิ” พระนายกอดคนตัวเล็กจากข้างหลังก่อนจะเอาคางไปเกยที่ไหล่มน
“ทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อย” ปั้นหยาพยายามแกะมือปลาหมึกที่รัดเอวอยู่ออกจากตัว แต่ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าพฤติกรรมเหล่านี้กำลังทำให้ใครหลายคนเผลอยิ้มออกมาที่เห็นเสือมันอ้อนกวาง
“นายครับ มิสเตอร์เพอร์ซี่มาครับ” ร่างสูงปล่อยคนตัวเล็กออกจากอ้อมกอด ก่อนจะหันไปยิ้มให้คู่แข่งที่พยายามแย่งตำแหน่งและธุรกิจของเขาแต่ก็ทำไม่สำเร็จ
“ไงคาดีร์ ลมอะไรหอบนายมาถึงเมืองไทยล่ะ”
“ไงแพทริก ลมของหญิงสาวข้างกายแกมั้ง หวัดดีสาวน้อย ผมคาดีร์ เพอร์ซี่นะครับ” เสียงฟันของพระนายดังขึ้นกรอดๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะพยายามสงบสติอารมณ์ ทั้งๆที่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
“เราไม่ต้องทำความรู้จักกันก็ได้นะ ดูเหมือนคุณจะอ่านมาแล้ว ฉันหยาค่ะ” มาเฟียหนุ่มอย่างคาดีร์ถูกใจคนข้างกายพระนายเป็นพิเศษเพราะเธอดูเหมือนแก้วน้ำใสๆบริสุทธิ์ที่ใครได้จับคงโดนยาพิษรอบแก้วทำร้าย
“ไง ไรอันจำฉันได้มั๊ยยูกิ คนที่แกส่งลูกน้องมาเล่นงานแต่กลับถูกยากูซ่าฆ่าเรียบน่ะ”  พระนายพาคนตัวเล็กเดินหนีทันที ก่อนที่อีกฝ่ายจะหยุดเดิน
“ฉันจะไปซื้อของในร้าน” ปั้นหยาหยุดอยู่ตรงร้านชุดชั้นใน เพราะเธอตั้งใจจะไปซื้อยาคุมที่ตรงหัวมุมของห้างข้างล่าง
“โอเค จอร์แดนนายเฝ้าไว้ ส่วนสิงห์ตามฉันมา” พระนายสั่งไว้ก่อนที่จะเดินไปยังจุดนัดพบกับลูกค้าVIP

               ปั้นหยาอาศัยจังหวะเดินไปที่ประตูอีกฝั่งของร้านก่อนจะรีบเดินไปหน้าห้าง เพื่อไปตามนัดที่เธอให้คฑามารับพากลับบ้าน เธอสุดจะทนกับคนอย่างเขาเต็มที่
“มาไวจังนะพี่หยา” ทันทีที่คฑาเปิดกระจกคุยกับปั้นหยา ก็มีนักท่องเที่ยวคนหนึ่งนั่งผูกเชือกรองเท้าอยู่ที่หลังฝั่งคนขับ และลุกขึ้นเดินตามปกติ
“แน่นอน อยากติดนรกตายล่ะ รถเป็นอะไร” ความผิดปติเกิดขึ้นมาเมื่อจู่ๆรถก็ไปไม่ได้ ทั้งคู่เลยตัดสินใจลงมาดู และปรากฎว่า
“ล้อรถแบนว่ะพี่ คงต้องเรียกช่างมาดู พี่นั่งแท็กซี่ไปสนามบินก่อน เดี๋ยวผมตามไป” ปั้นหยาทำตามคำแนะนำคงคฑาอย่างว่าง่าย ก่อนจะเดินไปขึ้นรถแท็กซี่ที่จอดอยู่หน้าห้าง
“สนามบินค่ะ” ร่างเล็กพูดกับคนสูงไวก่อนที่จะนั่งเบาะหลังตามปกติ แต่เส้นทางที่ไปสนามบินกลับไม่ใช่เพราะว่ามันกำลังตรงไปที่ท่าเรือ ที่พระนายยืนรออยู่
“เรียบร้อยแล้วครับนายหัว” จอร์แดนเดินมาเปิดประตูให้นายหญิงของตนก่อนที่พระนายจะเดินมาหาคนตัวเล็ก เขารู้อยู่แล้วถ้ามีโอกาสยัยเด็กปีศาจนี้ชอบคว้าไว้อยู่แล้ว เพราะทุกครั้งที่ไปขับเจ็ทสกียัยเด็กปั้นหยาชอบไปถ่ายน้ำมันใส่ถังไว้แล้วซ่อนอยู่ที่ทิศตะวันตกของเกาะ ฝั่งตรงข้ามเกาะรังนก
“ไปขึ้นเรือ แล้วไปรอฉันในห้อง” ปั้นหยามองไปถุงที่สิงห์ถือ  เป็นพวกของเล่นที่ใช้เกี่ยวกับการมีเซ็กส์
“ไม่ ฉันทำงานใช้หนี้นายหมดแล้ว ฉันจะกลับบ้าน” คนตัวเล็กตวาดใส่คนตัวโต พร้อมกับขาที่เดินถอยหลังห่างจากพระนายมาเรื่อยๆจนชนใครบางคนเข้า
“จะทำตามที่พี่ชายฉันบอก หรือจะทำตามกฎของลานซ์ ปั้นหยา” พระเพลิงที่นั่งมองเหตุการณ์มาได้สักระยะก่อนจะเดินลงมาพร้อมกับยิ้มอำมหิตทักทายคนตัวเล็กที่ชนเขา
“เพลิงอย่ายุ่งกับเธอ”  พระนายมากระชากคนตัวเล็กออกจากตัวน้องชายก่อนที่จะพาอีกฝ่ายมาในห้องพร้อมกับผลักลงไปที่เตียงพร้อมกับคร่อมร่างบางไว้
“ฉันไม่ใช่ตุ๊กตายางของนายนะ ฉันไปทำอะไรให้โกรธแค้นรึไง” ร่างบางที่อยู่ใต้อาณัติของพระนายเริ่มร้องไห้ออกมา ก่อนที่คนตัวโตจะนั่งพิงหัวเตียงพร้อมกับอุ้มร่างบางมานั่งบนตัก
“อย่าร้องไห้ มองตาฉัน พี่รักเธอนะหยา” ร่างบางมองเข้าไปในสายตาของชายหนุ่มก่อนที่อีกฝ่ายจะปลดกระดุมออกจากเสื้อและถอดบราเซียร์ที่ขวางกั้นนั้นออก 
              
          ปากบางเริ่มเข้าไปทำความรู้จักปากหนาของอีกฝ่าย ก่อนจะใช้ลิ้นควานไปสัมผัสทุกซอกทุกมุมของคนตัวโตจนรู้ว่ารสของอีกฝ่ายนั้นมีรสคล้ายคลึงกับช็อคโกแลตที่หอมละมุน ก่อนจะใช้มือบางถอดเสื้อชายหนุ่มออก พร้อมกับลูบไล้ไปตามหุ่นกำยำผิวสีแทนของพระนาย ทั้งคู่นัวเนียกันและกัน ก่อนร่างบางจะยกเอวขึ้นออกจากตัวอีกฝ่ายพร้อมกับถอดปราการที่ขวางกั้นบทรักพิศวาสครั้งนี้อยู่  พร้อมกับนั่งสัมผัสลงไปถึงความเป็นชายของอีกฝ่ายที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
“นะ นาย ยะ หยา สะ สะ เสียว” มือหนาที่เค้นคลึงทรวงอก และปากหนาที่กำลังดูดดื่มยอดอกที่กำลังตั้งชูขึ้นมาก่อนที่คนบนร่างจะพูดออกมาพร้อมกับปากบางเริ่มดูดลงไปที่ลำคอของอีกฝ่าย
“อะ หยา นั่งดีๆนะ เดี๋ยวพี่ช่วย” พระนายจับขาเรียวแยกออกจากกันก่อนจะเผยให้เห็นดอกกุหลาบที่เริ่มมีน้ำหวานไหลรินออกมา ก่อนที่ลิ้นอีกฝ่ายจะตวัดลงไปชิมน้ำหวานนี้
“ซี้ด พี่นาย โอ๊ย” ร่างบางเริ่มขยับหนีความเสียวที่ชายหนุ่มกำลังบรรเลงลงให้ พร้อมกับมือบางที่เริ่มขยำน่าอกตนเอง และกรีดร้องครวญครางออกมาเมื่ออีกฝ่ายกัดลงไปที่ติ่งเสียว
“ปั้นหยา อื้มส์” ปากหนาที่คนตัวเล็กปิดบางด้วยปากบาง และโอบกอดไปที่กายแกร่งพร้อมกับสติที่ค่อยๆเริ่มเรือนรางไปเหลือทิ้งไว้แต่ความปรารถนาที่เร้าร้อน

               ชายหนุ่มมองหน้าคนตัวเล็กที่กำลังโอบกอดตนเองอยู่มาสักพัก จนในที่สุดก็อดที่จะหอมหน้าผากคนตัวเล็กไปไม่ได้ บทรักครั้งนี้แตกต่างออกไปจากทุกครั้ง เพราะเมื่อจบทีไรคนในอ้อมกอดชอบหนีหายไปทุกที หรือแม้กระทั่งยอมนอนพื้นเผื่อไม่ให้อยู่ใกล้ตนเอง
ก๊อก ๆ
“มิสเตอร์ลานซ์ครับ อีกสองชั่วโมงงานจะเริ่มแล้วนะครับ” เสียงเคาะประตูดังขี้น ก่อนเสียงฝีเท้าของจอร์แดนจะหายไป พระนายลุกขึ้นสวมกางเกงก่อนจะเอาเสื้อของตนให้คนตัวเล็กสวมใส่
“อื้ออ” เสียงของคนขี้เซาดังขึ้นเมื่อพระนายสวมเสื้อให้ก่อนจะอุ้มอีกฝ่ายออกมาจากเรือเพื่อขึ้นไปยังบนห้องนอน แต่ก็อดโดนไอ้เพื่อนชั่วทั้งหลายแซวไม่ได้ เพราะอะไรน่ะหรอ ก็เรือมาถึงเกาะตั้งสองชั่วโมงแล้ว แต่เขาพึ่งลงมาจากเรือ แถมร่างกายยังมีแต่รอยที่คนขี้เซาทำไว้อีกทั้งใหม่ทั้งเก่า
“พระนาย” ร่างบางคว้ามือชายหนุ่มไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะไปอาบน้ำแต่งตัว
“ว่า” คนตัวเล็กตกใจกับสิ่งเกิดขึ้นไปก่อนหน้านี้ และกำลังต้องการหาคำตอบให้หัวใจของตัวเองว่าทำไมคำว่ารักของเขา ถึงทำให้เธอเชื่อและยอมทิ้งทุกอย่างได้ขนาดนี้
“นายรักฉันเพราะอะไร” ร่างสูงเดินกลับมานั่งลงที่เตียงก่อนจะลูบหัวของอีกฝ่าย
“เพราะเธอเป็นเธอ”
“นายกับฉันเราเคยรู้จักกันมาก่อนรึเปล่า” คำตอบของอีกฝ่ายคล้ายกับว่าเธอเคยได้ยินมาเมื่อนานมาแล้ว
“เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความจริงทุกอย่าง ไปอาบน้ำพร้อมผัวดีมั๊ยจ๊ะเมียจ๋า” ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กพาดบ่า ก่อนที่จะวางลงที่อ่างอาบน้ำพร้อมกับยื่นยาสระผมให้คนตัวเล็ก
“อย่ามองนะ” ปั้นหยาพยายามปิดสัดส่วนของร่างกายจากพระนายแต่ก็ถูกอีกฝ่ายจับมือออกก่อนที่เขาจะถอดเสื้อออกจากตัวของเธอ
“เห็นมาหมดแล้วจะอายทำไม หรือเมาคำว่ารัก” ร่างสูงเทครีมอาบน้ำลงไปที่ร่างอันเย้ายวนของอีกฝ่ายก่อนจะกอดคนตัวเล็ก
“ไอ้คนลามก ปล่อยนะ” กำปั้นบางๆทุบมาที่อกแกร่งเบาๆราวกับว่าโดนมดต่อยไม่พอคนตัวเล็กยังดีดดิ้นจนทำให้คนตัวโตอย่างพระนายสติแตกทำรักทุกมื้อกินแทนข้าวพอดี
“อย่าดิ้น ถ้าพระนายน้อยตื่น คงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“ก็ปล่อยให้ฉันไปอาบน้ำสักทีสิ”
“แปปนึง ขอกอดก่อน ทำแบบวันนั้นอีกรอบนะ” จู่ๆคนตัวเล็กก็เกิดอาการหน้าแดงขึ้นมาทันที เนื่องจากวันนั้นของเขาทำเธอเข่าอ่อนกันเลยทีเดียว เพราะพระนายเล่นสองวันสองคืนติดทำให้เธอเดินไม่ไหวเป็นเกือบอาทิตย์
“หยาขอพักร่างกายบ้างนะพี่นาย” คนตัวโตจุ๊บปากคนตัวเล็กแล้วพยักหน้าตกลง แต่ก็ไม่ได้หยุดทำอาการหื่นกามกับหญิงสาวเลยสักนิดเดียว

               เสียงเพลงสไตล์คลาสิคที่ดังขึ้นทำให้บรรยากาศในค่ำคืนนนี้ดูโรแมนติกไปอีกเมื่อท้องฟ้านั้นเปิดกว้างจนทำให้เห็นดวงดาวนับล้านบนฟากฟ้าที่กำลังส่องแสงระยิบระยับออกมา
“หยา จะกินบาร์บีคิวไก่หรือหมู” คนตัวเล็กที่นั่งอยู่หันไปกอดคนตัวโต ก่อนจะล้วงลงไปที่กางเกงชายหนุ่มและเล่นกับพระนายน้อย จนอีกฝ่ายสั่นระรัว
“จูบหยาสิค่ะ แล้วพี่จะได้คำตอบ” เสียงหวานสั่นพร่า ก่อนที่ร่างสูงจะพิงไปที่ต้นมะพร้าวและมือหนาก็เลื้อยเข้าไปกอบกุมที่อกทรวงก่อนจะขยำมันคามือก่อนจะค่อยๆเขี่ยไปที่ยอดอกที่กำลังตั้งชูชันสู้มือพร้อมกับจูบช้าๆจนกลายเป็นหนักหน่วงมากขึ้นที่ทั้งคู่ แทบจะหายใจไม่ทันและห้ามอารมณ์ไม่อยู่
“ตกลงกินไก่สินะ เดี๋ยวพี่มานะ” ชายหนุ่มหอมไปที่แก้มนวลก่อนจะลุกขึ้นไปเอาอาหารมาให้คนตัวเล็กที่หิวจนแก้มปล่อง
“พี่นาย อย่าพึ่งไป หยาหิว” มือบางคว้าไปที่ขาของชายหนุ่มก่อนจะคุกเข่าแล้วดึงพระนายน้อยที่ตั้งโด่เด่ออกมาและเอาเข้าไปในปากก่อนที่จะอมแล้วดูดกลืนราวกับว่านี้คือไอติมแท่งนึง โดยมือบางนั้นลูบไล้ไปที่ขาของชายหนุ่มขาแกร่ง
“ซี้ดส์ หยา พี่  สะ เสียว อะ อ้าส์” ร่างเล็กเงยหน้าสบตาชายหนุ่ก่อนที่จะเร่งจังหวะขึ้นมาและอีกฝ่าย ก็กดหัวหล่อนเข้ามาทันทีเมื่อน้ำขาวขุ่นไหลรินออกมาเต็มปาก