Once ล่ารักเมียขี้งอน

            ‘ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย’ หญิงสาวร่างเล็กคิดถึงคำพูดนั้น ก่อนที่จะจัดผ้าปูที่นอนให้เรียบร้อย พร้อมกับรีบวิ่งไปทำงานต่อที่บ้านพักต่างอากาศของพระนายที่มีเอกสารให้เธอตรวจสอบไปว่างๆข้ามเวลาถึงชาติหน้า
ตุบ!!!
“เป็นไรมั๊ยครับ” มือหนาจากคนแปลกหน้ายื่นมาจับมือหญิงสาวให้ลุกขึ้นก่อนที่จะได้เงยหน้าพบกับ...
“พี่ชาร์ล หว่านจันทร์อยากไปถ่ายรูปที่สระ ไปถ่ายให้หน่อยนะคะ” ในเวลาเดียวกันนั้นดวงตากลมโตก็เบิกกว้างขึ้น อย่างคาดไม่ถึงมาก่อนว่ากองถ่ายที่ยกมาถ่ายทำที่เกาะจะเป็นกองถ่ายของแฟนสุดที่รักของเธอ
“ไม่เป็นไรใช่มั๊ยครับ ขอตัวนะครับ” มือหนาปล่อยจากมือบางพร้อมกับยิ้มหวานให้เธอ ก่อนที่จะเดินจากเธอไป แต่ยิ่งเดินห่างออกไปเท่าไหร่ เสียงของฝีเท้ากลับใกล้เข้ามาขึ้นเรื่อยๆ
“ไง เจอแฟนสุดที่รัก ไม่ทักซะหน่อยล่ะ” เสียงเข้มกระซิบข้างๆหญิงสาวก่อนที่จะกระชากคนตัวเล็กให้เดินตามมา เขาเห็นเหตุการณ์สักพักล่ะ แต่ไม่คิดไม่ถึงว่ายัยเด็กปีศาจจะยืนสงบนิ่งได้นานขนาดนี้ สักสองสามนาทีก็ว่าได้
“หลับตา” ทันทีลิฟต์เปิดออกเสียงเข้มก็บอกกับคนตัวเล็ก และเป็นจังหวะเดียวกันที่เห็นเพื่อนรักของหญิงสาวหอมแก้มแฟนของเพื่อนสนิท
“ไอ้นาย ตอนไหนมึงจะพากูไปดำน้ำ” ก้าวหน้ามองคนตัวเล็กที่คุ้นเคยตอนเยาว์วัยพร้อมกับสายตางุนงงที่ปรากฎขึ้น แต่ไอ้หมีพูห์ก็ทำท่ารูดซิบปากพร้อมกับปาดคอ ฮึ ถ่านไฟเก่ามันแผดเผาได้ร้อนแรงจริงๆ
“วันนี้ฉันลางาน ขอตัว” ปั้นหยารีบเดินหนีไปก่อนที่จะได้ทันฟังประโยคเด็ดที่อาจจะทำให้ความทรงจำที่เคยหายไปของเธอกลับคืนมาได้

               สายลมพัดผ่านไปราวกับว่ามันไม่เคยมีอยู่จริง เหมือนคนที่เดินผ่านเธอไปราวกับว่าเราไม่เคยรู้จักกัน ก่อน จู่ๆในใจของหญิงสาวก็คิดถึง เกมส์จังก้า ที่เธอกับเขาเคยสร้างร่วมกันก็ถูกดึงออกมาอีกหนึ่งตัว ถ้ามันถล่มลงไปเมื่อไหร่รักที่เธอเคยมีให้ย่อมแปรเปลี่ยนไปเหลือทิ้งไว้แต่ความเกลียดชัง ที่พร้อมจะทำลายเขาและเพื่อนรักของเธอเองที่ร่วมมือกันแทงข้างหลังเธอ
“ขอโทษนะครับ นั่งด้วยได้มั๊ยครับ” ปั้นหยาที่ใส่บิกินี่สีขาวเผยสัดส่วนของร่างกายอย่างเย้ายวน มองไปที่ชายหนุ่มผิวขาวอมชมพูสไตล์โอปป้าเกาหลีที่แบดบอย ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงตอบรับ
“ทำไมถึงเลือกมาที่เกาะนรกนี้ล่ะคะ” แค่แวบเดียวที่เธอสบตาเขาสายตาก็เหลือบมองไปเห็นใครบางคนที่เธอรู้จักดีไม่ต่างจากที่หล่อนรู้จักเธอเลยสักนิดเดียว แต่เหมือนนาราจะไม่รู้ว่าเธอนั่นแหละที่จะพาเราทั้งสามคนไปในนรกที่ฉันได้ขุดหลุมไว้ให้ทั้งคู่ตกลงไปตายทั้งเป็น
“ฟรีครับ ที่นี่ก็สวย ทำไมว่าเป็นนรกล่ะครับ”
“ไม่รู้สิคะ คงเป็นที่ฉันอารมณ์เสียมั้งคะ จุ๊บ ขอตัวนะคะสุดหล่อ” ปั้นหยาหอมแก้มชายหนุ่มแปลกหน้าก่อนที่จะเดินไปที่ท่าเรือก่อนและเดินตรงไปที่เจ็ทสกีสีเบบี้บูล
“คุณแจบอมสวัสดีครับ จะตามนายหัวไปหรอครับ ให้ผมไปส่งมั๊ยครับ” ปั้นหยาที่ยืนไม่ห่างกันมาก ก็ได้ยินทุกอย่างชัดเจน โลกนี้ก็มีคนตั้งเยอะทำไมเจอพวกเอาเปรียบหญิงเก่งรอบตัวขนาดนี้ เธอเหมารวมคนทุกคนที่สนิทกับพระนายไว้ก่อน
“คุณปั้นหยาไม่ขับเจ็ทหรอครับ”
“ค่ะ พอดีหยานึกได้ว่าไอ้พระนาย เอ้ย นายหัวของลุงพาเพื่อนไปดำน้ำอยู่ ฉันกับคุณไม่เคยเจอกันมาก่อน” ร่างเล็กเดินไปพูดกับอีกฝ่าย ก่อนที่จะเดินตรงไปยังที่พักของเธอแต่กลับถูกอีกฝ่ายมาขวางทางไว้
“ถ้าอยากให้ผมทำตามที่คุณพูด ไม่ไปนั่งทานเป็นเพื่อนผมสักมื้อก่อนละครับ” ปั้นหยามองไปที่ตาสีน้ำตาลอ่อนก่อนจะเดินผ่านไป ผู้ชายเจ้าชู้แค่หวังขึ้นเตียงกับเธอไม่ต่างจากเพื่อนของเขาหรอก
“ชั่วโมงละแสน” เสียงตะโกนของแจมบอมทำให้ร่างบางถึงกับหยุดชะงัก แต่ก็เพียงเท่านั้นแหละ เธอเหลือหนี้แค่สี่แสนกว่าบาทเอง
“แสนห้า” ร่างสูงยืนมองคนตัวเล็กที่กำลังยืนนิ่งเป็นหุ่น ก่อนที่จะเดินผ่านอีกฝ่ายออกไป แต่มือหนากับคว้าแขนของอีกฝ่ายไว้
“สองแสน ผมให้ชั่วโมงละสองแสน แค่นั่งกินข้าวกับผม”
“ห้าแสน ครึ่งวันที่เหลือฉันจะอยู่เป็นเพื่อนคุณ” แจบอมพยักหน้าตกลงพร้อมกับยิ้มอ่อนทันที ที่เขาได้สิ่งที่ถูกใจแต่กับไม่รู้ตัวเลยว่าใจเขาอาจจะถลำลึกไปมากกว่าที่คิดจะแกล้งพระนาย
“งั้นเริ่มด้วยทานมื้อเที่ยงกับผมนะครับ” แจบอมยื่นมือไปจับมืออีกฝ่ายก่อนจะพาร่างอรชรที่มีสัดส่วนเย้ายวนใจไปที่ห้องอาคารของโรงแรมท่ามกลางสายตาของพนักงานมากมาย ที่เป็นที่รู้กันว่าเธอเป็นของเล่นชั่วคราวของพระนาย

               ร่างเล็กนั่งมองโทรศัพท์ในมือที่มีข้อความขอโทษมาจากแฟนสุดที่รักทำนองว่าให้ใครรู้ไม่ได้ว่าเราคบกัน เพื่อความก้าวหนาในวงการมายา และสวมเขาเธอสินะก็ล่อนัดนารามาหาถึงเกาะคงไม่บังเอิญไปหรอกมั้ง ที่เพื่อนรักฉันจะไม่มีรายชื่อเข้าพักที่เกาะเลยยกเว้นการระบุตัวตนเข้าพักที่เกาะในห้องของคนที่เธอโง่ไปรักไง
“เลี้ยงอาหารฉันรึเปล่าค่ะ” เธอถามเขาต่อหน้าพนักงาน เพราะคนพวกนี้คิดว่าเธอเป็นปลิงที่มาเกาะเขาอยู่แล้ว
“ผมไม่ใช่ไอ้นายนะ ที่จะมาเก็บเงินกับคุณแล้วให้ทำงานชดใช้ สั่งเถอะครับ คิดว่าพี่ชายเลี้ยงข้าวน้องสาวนะ”
“แกงส้มกุ้งค่ะ” คนตัวเล็กสั่งแค่นั้นก่อนที่บริกรจะเดินจากไป พร้อมกับบทสนทนาที่ชวนน่า...ก็เริ่มต้นขึ้นมา

               ตะวันเริ่มลับขอบฟ้าไปแล้ว พร้อมกับกลุ่มที่พึ่งดำน้ำเสร็จก็กลับเข้ามาที่เกาะก่อนจะแยกย้ายกันที่หน้าชายหาดและเป็นจังหวะเดียวกันที่พระนายเห็นไอ้บอมยืนคุยกับยัยเด็กปีศาจอยู่
“อย่าลืมมาใช้บริการอีกนะคะ พี่บอม” คนตัวเล็กพูดจาหวานประชดคนที่มาถึงก่อนที่จะยิ้มให้แจบอม เพื่อกวนประสาทของพระนายโดยตรง
“ลามาร่าน คราวหน้าไม่ต้องมาคิดที่จะลา” พระนายจะกึ่งลากกึ่งดึงปั้นหยามาที่ชายหาดส่วนตัวที่หน้าบ้านพัก
“แน่นอนว่าคราวหน้าไม่มี เอาบัญชีมาฉันจะโอนส่วนที่เหลือคืนให้ไป แล้วนายก็ช่วยทำตามคำพูดด้วย” แรงรักอารมณ์เกิดขึ้นมาทันที  เมื่อพระนายประติดประต่อเรื่องเอาเองจากคำพูดคนอื่นและสิ่งที่ตนพึ่งเห็น เพราะคิดว่าคนรักของตนนั้นไปมีอะไรกับเพื่อนรักของตน
“โอ๊ย ปล่อยนะ ฉันเจ็บ” ร่างเล็กกรี๊ดร้องใส่คนใจร้ายก่อนที่จะพยายามผลักไสอีกฝ่ายออกไปจากร่างกาย
“เจ็บงั้นหรอ ขอโทษนะ ที่คืนนี้จะเจ็บกว่านี้อีกเป็นพันเท่า” คำพูดจากปากพระนายทำให้คนที่ได้ยินกลัวขึ้นมาทันที
“นะ นายไม่ชอบใช้ของร่วมกับคนอื่นไม่ใช่หรอ” เธอรู้ว่าเขารังเกียจผู้หญิงสำส่อน และไม่แตะต้องมากแค่ไหน แต่เหมือนครั้งนี้เธอจะคิดผิด
“ลืมบอกไป ว่ายกเว้นเพื่อน อยากได้กี่อันละ สาม ห้า หรือเจ็ด พูดมาสิ!!”สิ่งที่เขาตะคอกออกมานั้นทั้งน่ากลัวและเจ็บในเวลาเดียวกันที่เขาเขย่าร่างของเธอให้ตอบออกไป
“มึงใจเย็นดิวะ เป็นเหี้ยไรเนี่ย” วิลเลียมที่พึ่งมาถึงก็เห็นอยู่ว่าพระนายกำลังจะเริ่มใช้อารมณ์กับคนที่กลัวจนตัวสั่น ก่อนจะกระชากคนตัวเล็กออกมา แต่กลับถูกหมัดของพระนายต่อยไปเต็มแรงจนเลือดไหล
“ไอ้สัสนาย มึงแม่งกับกูตัวๆเลยมั๊ย”
“มึงยุ่งเหี้ยไรเรื่องของกู อย่ายุ่ง กูไม่ทำช้ำจนมึงไม่ได้เอาหรอก” ปั้นหยาถูกไอ้ยูกิจับตัวไว้ ก่อนจะเริ่มลนลานเมื่อมองไปรอบข้างก็เจอแต่ผู้ชายที่เป็นเพื่อนของพระนาย
“อย่าทำฉันเลยนะพระนาย” ร่างบางที่กลัวจนสติแตกคุกเข่าพนมมือขอร้องอีกฝ่าย พร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินออกมา
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เสียงกรี๊ดดังขึ้นทันทีที่พระนายจับเธออุ้มพาดบ่า ก่อนจะเดินขึ้นไปที่ห้องพัก และจัดการโยนหญิงสาวลงที่เตียง พร้อมกับถอดเสื้อผ้าภายในไม่กี่วินาที และดึงขาเรียวของอีกฝ่ายมาชิดที่ขอบเตียง
แคว่ก~
คนตัวใหญ่ใช้พละกำลังที่มีฉีกเสื้อของหญิงสาว ก่อนจะเผยให้เห็นผิวบางส่วนของเธอที่บ่งบอกว่าวันนี้เธอไปอาบแดดมา
เพี้ย!!
ฝ่ามือบางตบไปที่หน้าชายหนุ่มอย่างเต็มแรงและใช้จังหวะนั้นถีบเข้าไปที่ท้องอีกฝ่ายก่อนจะวิ่งไปที่ประตู
“ยืนนิ่งๆแล้วหันหน้ามา” พระนายที่ตามแผนของอีกฝ่ายทันก็วิ่งมาประชิดที่ข้างหลังร่างบาง พร้อมกับปลดตะขอบราเซียร์สีขาวบริสุทธิ์นั่นออก
“มึงมันชั่วไอ้พระนาย ข่มเหงรังแกเพศแม่” ปั้นหยาหันไปจ้องที่ใบหน้าอีกฝ่ายพร้อมกับพ่นคำหยาบออกไป
“ใช่ชั่ว ชั่วระดับไหนรู้มั๊ย ระดับที่ว่านั่น อาจจะถูกใช้งานมากวว่าโดนเรียงคิวข่มขืนซะอีก” ไม่พูดเปล่ามือหนาจับไปที่ขอบกางเกงชั้นใน แต่ก็ถูกคนตัวเล็กกัดไปที่แขนเต็มแรงจนเลือดซิบ ซึ่งนั่นไม่ได้ขวางทางเขาเลยสักนิด
ทันทีทั้งคู่จะหล่อหลอมเป็นหนึ่งเดียวกันนั้น ความเจ็บปวดก็วิ่งมาเยือนทั้งสองทันทีเมื่อบทรักครั้งนี้ ไม่มีแม้แต่การประโลมใดๆทั้งสิ้น ก่อนที่คนตัวสูงจะอุ้มอีกฝ่ายขึ้นมา พร้อมกับกระแทกสวนเข้าไปจนอีกฝ่ายจุกท้อง ทุกฝีก้าวที่พระนายอุ้มปั้นหยาไปที่เตียงก่อให้เกิดแรงเสียดสีที่เธอเจ็บปวดซะยิ่งกว่าครั้งแรกเสียอีก
“ฉันจะแจ้งจับนาย ไอ้คนสารเลว” เสียงหวานที่เอ่ยมาทำให้เกิดแรงกระตุ้นอารมณ์ดิบห่ามในร่างกายของชายหนุ่ม
“ข้อหาไรล่ะ ซื้อบริการทางเพศ” ชายหนุ่มวางร่างเล็กลงที่เตียงพร้อมกับคร่อมร่างอีกฝ่ายไว้ โดยที่ทั้งคู่ยังเป็นหนึ่งเดียวกันอยู่
มือบางพยายามผลักอกสามศอกของชายหนุ่มให้ออกจากร่างก็ไม่เป็นผล จนในที่สุด

พรึ่บ!!
โอ๊ย!!
ชายหนุ่มจับข้อมือของคนที่ทุบตีตนเองกดลงที่เตียง ก่อนจะใช้ฟันคมกัดกดลงไปที่ลำคอของอีกฝ่ายจนเกิดรอยขึ้นมา พร้อมกับใช้มือลูบไล้หุ่นที่น่าสัมผัสเพื่อกระตุ้นอีกฝ่ายให้มีอารมณ์ร่วม ปากหนาขบเม้มไปติ่งหูของคนตัวเล็ก ก่อนจะขยับลงมาเรื่อยๆจนถึงปากบางสีชมพูที่ชวนเชิญให้ลิ้มลองรสทุกครั้งสัมผัส พร้อมกับสัมผัสไปที่ทรวงอกที่เขาหลงนักหลงหนา
“หยุดเถอะนะ” ปั้นหยาเอ่ยออกไปพร้อมกับอาการกลัวจนตัวสั่น
“โทษทีว่ะ พอดีหยุดไม่เป็น”
สวบ! สวบ! สวบ!
แก่นกายของชายหนุ่มกระแทกเข้าไปในร่างของหญิงสาวเมื่อเริ่มมีน้ำหวานไหลรินออกมาจากร่างของคนตัวเล็ก พร้อมกับมือบางที่เผลอส่งเสียงครางออกมา
“อะ อื้อ ยะ หยุด น้า” 
“ปากก็บอกให้หยุด แต่ขาน่ะเกี่ยวเอว” ร่างสูงก้มลงไปจุมพิตที่ปากบาง ก่อนจะใช้มือที่ว่างบีบลงไปที่แก้มของหญิงสาว พร้อมกับเริ่มควานหารสชาติที่หอมละมุนจากปากของคนตัวเล็ก จนเผลอเกือบลืมหายใจ
แฮก ๆ
เสียงเหนื่อยหอบของทั้งคู่ดังขึ้นมา เมื่อพระนายถอนปากออกจากปากบาง พร้อมกับเร่งจังหวะขึ้นมาเมื่อร่างบางเริ่มตอบสนอง
 “อื้อ พะ พี่ นาย อะ หยา สะ เสียว”   เสียงหวานเริ่มครางดังขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับขาเรียวที่เกี่ยวเอวชายหนุ่มไว้
สวบ!!
“พี่นาย หยาไม่ อะ ไหว ละ แล้ว อะ อะ” 
“หยา รอพี่แปปนึง อะ”
“เอาออกไปข้างนอกนะ” สะโพกหนาเร่งจังหวะเร็วมากขึ้นและกดความเป็นชายค้างไว้ จนในที่สุดทั้งคู่ก็
“อ้าส์/อ้าส์” ถึงจุดหมายปลายทางในครั้งนี้ พร้อมกับน้ำขาวขุ่นที่ไหลทะลักออกมารวมกัน
ก๊อก ๆ
“ไอ้นาย อย่านานพวกกูหิว รีบลงมาแดก” เสียงก้าวหน้าดังขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มชั่วร้ายของวิลเลียมปรากฎขึ้นมาก่อนที่แจบอมจะชูนิ้วโป้งขึ้นมา พร้อมกับยูกิที่พูดคำว่า ‘แผนสำเร็จ’ ก่อนจะพากันลงไปรอเพื่อนรักข้างล่าง
“คืนนี้ ที่นี่เป็นนรกของเธอที่มีฉันเป็นมัจจุราช” ไม่ใช่เพียงคำพูด แต่การกระทำของพระนายนั้นทำให้ปั้นหยารู้ดีว่าวันนี้อีกฝ่ายจะไม่ปล่อยเธอไปเหมือนทุกครั้งอีก ก่อนที่ขาเรียวงามจะถูกมัดขาไว้กับขาเตียง
              

               หลังจากที่พระนายล่ามโซ่ปั้นหยาไว้ เขาก็ลุกมาอาบน้ำแต่งตัวก่อนที่จะเดินผ่านหญิงสาวไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นในห้องนี้ทั้งนั้น ทันทีที่ชายหนุ่มลงมาถึงหน้าหาดก็ทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พร้อมกับตรงไปหาหลานชายสุดที่รักอย่างเพทาย
“คุณลุง พี่หยาไม่มาด้วยหรอครับ” เสียงเด็กชายเอ่ยถาม ก่อนที่จะวิ่งไปหาผู้เป็นพ่อ แจบอม เป็นทั้งเพื่อนและน้องเขยสำหรับเขา ไม่แปลกที่แจบอมจะรู้ความเคลื่อนไหวภายในบ้านทุกอย่าง รวมถึงการกระทำที่ไอ้เพื่อนรักแสดงต่อคนรักได้ดิบห่ามตามสไตล์ซะไม่มี
“พี่เขาไม่สบายครับ พ่อมาเรียกลุงว่าลุงเลยนะ” ชายหนุ่มอดแกล้งทำเป็นน้อยใจกับหลานชายไม่ได้
“งั้นดื่มนี้นะครับ พ่อบอมบอกว่าพ่อนายจะสดชื่นนะครับ” ทันทีเหล้าเข้าไปในปากของพระนายยาปลุกเซ็กส์ก็ค่อยๆเข้าไปในกระแสเลือดทันที
“พายจะไปไหนล่ะ” แจมบอมหันไปถามถึงภรรยาสุดที่รักของตน  ก่อนจะนั่งดื่มสังสรรค์กับเพื่อนๆไปตามปกติ
“พายไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวมานะคะ” หญิงสาวเดินตรงเข้าไปยังห้องนอนของพี่ชายก่อนที่จะเจอปั้นหยานั่งคดตัวอยู่ที่พื้นห้องในสภาพเปลือยเปล่า พร้อมกับโซ่ที่ล่ามขาไว้และเสียงสะอื้นที่ดังมาจากคนตัวเล็ก
“หยา นี้พี่พายนะ พี่มาช่วยเรานะ” มือบางจับไปที่โซ่ ก่อนจะถูกมือปริศนาบีบข้อมือไว้ และเมื่อหันไป
“ออกไป” ก็พบกับพระนายที่ใช้โทนเสียงต่ำ ที่บ่งบอกอารมณ์ว่าพี่ชายตนเองนั้นใจร้ายกับคนที่รักมากแค่ไหน ต่อให้เปลี่ยนไปกี่ครั้งพี่ชายเธอก็เลือกจะทำร้ายจิตใจเด็กนั่นอยู่ทุกที ไม่ต่างจากวิธีที่แจบอมเคยรวบรัดเธอในสมัยตอนอยู่ไฮสคูลเลยสักนิด
 “ไม่ พี่นาย พี่มันไม่ใช่คน ถ้าพี่ทำร้ายหยาอีก พายจะฆ่าตัวตาย”
“พระพาย อย่าไปยุ่งเรื่องไอ้นาย กลับห้องเดี๋ยวนี้” แจบอมที่รู้สึกผิดปกติก็เดินตามพระนายขึ้นมาทันที ก่อนจะเดินไปอุ้มพระพายออกมาจากห้องไอ้นาย เพราะคืนนี้คงขวางและช่วยอะไรไม่ได้แล้ว เนื่องจากยาปลุกเซ็กส์ที่พระนายดื่มเข้าไปนั้นมีฤทธิ์เยอะ จนกว่าฤทธิ์จะหมดก็รุ่งสางได้...