NEO MEMORiAL

แต่สำหรับฉันเอง ฉันยังไม่เคยวาดรูปเมืองมุมนี้เลยซักครั้ง นั่นก็เพราะฉันไม่ชอบถนนเส้นนั้น ถนนที่เชื่อมเมืองนี้กับเมืองอื่น ฉันคงรู้สึกหดหู่เกินไปที่จะต้องลากเส้นสีเทาๆ ออกจากเมืองนี้ไปยังที่ไหนก็ไม่รู้ ฉันกลัวว่าถ้าฉันลากถนนนี้ให้ยาวออกไป ชาวเมืองและเพื่อนๆ ของฉันก็จะพลอยเดินตามกันออกไปด้วย ซึ่งฉันทนไม่ได้ และเหตุผลอีกอย่างก็คือ ถนนเส้นนั้นเป็นถนนที่พารถเจ้าหน้าของกระทรวงศึกษามาตรวจโรงเรียน สองครั้งต่อปี และทุกครั้งที่เจ้าหน้าที่มาตรวจ โรงเรียนจะตกอยู่ในสภาวะเคร่งขรึมไปหนึ่งวันเต็มๆ ซึ่งฉันไม่ชอบเลย ฉันจึงโบ้ยความผิดไปให้เจ้าถนนสีเทานั่นที่นำพาความเครียดมาให้ฉันอยู่เสมอๆ

สาเหตุที่โรงเรียนบรัชเวลล ต้องได้รับการตรวจปีละสองครั้งเป็นเพราะโรงเรียนบรัชเลลและโรงเรียนเด็กกำพร้าอื่นๆ ได้รับการดูแลโดยรัฐบาลโลก ซึ่งนโยบายของรัฐบาลโลกนั้นกำหนดไว้ว่าโรงเรียนเด็กกำพร้าทุกแห่งจะต้องมีมาตรฐานเท่ากับโรงเรียนอื่นๆ ของรัฐบาล ดังนั้นการเรียนการสอนของโรงเรียนบรัชเวลลจึงเข้มงวด เป็นผลให้เด็กที่จบจากที่นี่ไม่ค่อยมีปัญหาในการหาที่เรียนต่อ แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะมีโอกาสนั้น บางปีจะมีเด็กจำนวนหนึ่งที่จะต้องย้ายไปอยู่ศูนย์พัฒนาฝีมือ เพื่อเรียนรู้ในสายวิชาชีพต่างๆ และออกมาหางานทำ แต่ก็นับว่าโชคดีที่เมืองบรัชเวลลของเรามีความต้องการแรงงานมากกว่ามันสมองเสมอ เด็กจบใหม่จากที่นี่จึงมีงานทำ แม้จะไม่ใช่งานที่ได้ค่าตอบแทนที่มากมาย แต่ก็นั่นแหละ ถึงจะน้อยแต่มันก็คือเงิน เด็กๆ กลุ่มนี้จึงมีเงินเก็บก่อนคนอื่นที่จบในรุ่นเดียวกัน ซึ่งเด็กที่เรียนต่อจะยังไม่มีโอกาสนั้น สำหรับฉันแล้วมันคือความยุติธรรมของโลกใบนี้ ฉันคิดแบบนั้น 

ในปีนี้เด็กเกรดเก้าที่กำลังจะจบมีทั้งหมดยี่สิบสองคน สิบห้าคนมีโอกาสได้เรียนต่อซึ่งฉันรวมอยู่ในนั้น อีกเจ็ดคนเลือกที่จะย้ายไปอยู่ศูนย์พัฒนาฝีมือ ดังนั้นสิ่งที่เจ็ดคนนี้ต้องทำก็แค่เรียนให้จบ และย้ายไปสังกัดที่ศูนย์ฯ ได้ทันที แต่สำหรับฉันและเพื่อนอีกสิบสี่คนจะต้องเข้ารับการสัมภาษณ์ขั้นต้น ซึ่งนี่ก็เป็นหนึ่งในนโยบายของรัฐบาลโลกอีกเหมือนกัน เขาวางนโยบายไว้ว่าเด็กเกรดเก้าของโรงเรียนเด็กกำพร้าทุกแห่งบนโลกมีสิทธิ์เลือกโรงเรียนที่จะเข้าสอบแต่จะได้รับอนุญาตให้เข้าสอบเมื่อได้รับการรับรองจากจ้าหน้าที่กระบวนการสัมภาษณ์แล้วเท่านั้น

ดังนั้นขั้นตอนนี้จึงมีความสำคัญสำหรับเด็กเกรดเก้าทุกคนที่กำลังจะจบ ทีมครูแนะแนวจะเข้ามามีบทบาทในการให้คำปรึกษาและติดต่อเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนต่างๆ เพื่อกำหนดวันสัมภาษณ์ ซึ่งเด็กแต่ละคนมีสิทธิ์เลือกได้สามโรงเรียน และเข้าสัมภาษณ์สามครั้ง อาจจะน้อยกว่านั้นหากการสัมภาษณ์ประสบความสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรก ซึ่งมาถึงวันนี้มีเด็กสิบคนแล้วที่ได้คำรับรองจากเจ้าหน้าที่สัมภาษณ์ อีกสี่คนกำลังรอการสัมภาษณ์ครั้งที่สอง แต่สำหรับฉัน นี่คือครั้งที่สาม