B o T | สื่อ | สาร | รัก

 
<<1/2 สังเกตุลม>>
 
ผมเสยผมลวกๆด้วยมือซ้ายส่วนมืออีกข้างคอยพยุงถือกล่องของขวัญเล็กๆสีเหลืองที่หนักเอาเรื่อง ปารีสมันก็เข้าใจเลือกสีกระดาษห่อ..สีเหลืองเรืองแสงพอมาอยู่ในที่มืดๆแบบนี้มันเด่นดีแฮะ
 
เรื่องเด่นหว่าชาวบ้านชาวช่องนี่พี่โรมชอบมากครับ ฮิ
 
“ว้าย แกพี่โรมมา”
เพื่อนสาวประเภทสองของแพรวาหันมาเห็นผมก่อนจะรีบหันกลับไปสะกิดเจ้าตัวยกใหญ่ เอิ่ม...ใจจริงพี่โรมก็ไม่อยากเรียกว่านั่นคือการสะกิดหรอกครับ เล่นซะน้องแพรวาแทบปลิว
 
“ห้ะ?...อะ เอ่อ...พี่โรม สวัสดีค่ะ”
สติน้องแพรวาคล้ายจะไม่ค่อยครบ เหมือนน้องเหม่อๆอยู่ ผมเลิกคิ้วตามนิสัยส่วนตัวเวลาสงสัยหรือแปลกใจ
 
น้องมันโอเคไหมว่ะเนี่ย?
 
“หวัดดีครับ สุขสันต์วันเกิดนะครับน้องแพร”ผมยิ้มกว้างตามแบบฉบับตัวเองส่งให้น้อง พลางเนียนนั่งลงข้างๆซึ่งเพื่อนน้องก็ให้ความร่วมมือโดยการขยับเว้นที่ว่างให้ทันที แหม่..น่ารักจริงๆ อยากหยิกแก้มสักคนละที
 
ผมหันมองสาวเจ้าข้างตัวที่ดูเหม่ออีกครั้ง ผมมองตามสายตาของแพรวาที่ไปหยุดอยู่ที่...อ่า ปารีส? ไม่สิ ไม่ใช่ปารีสคนข้างๆปารีสต่างหาก...ไฟ?
 
รอยยิ้มถูกจุดขึ้นที่มุมปากทันที ยัยเด็กคนนี้นี่ใจโลเลจังแฮะ มีคนหล่อแบบพี่โรมอยู่ข้างๆยังหันไปสนใจแฟนเก่าอีก
 
“แพร...แพร น้องแพรวาครับ?” ผมจัดการเอาเบ้าหน้าหล่อๆของตัวเองไปบังสายตาของน้อง แพรวาชะงักก่อนจะกระพริบตาถี่ๆแล้วส่งยิ้มหวานให้ผม
 
“พี่โรมมีอะไรหรอคะ?”
“พี่เห็นเราเหม่อๆ มีอะไรรึเปล่าครับ?”
ผมยิ้มจางๆให้น้อง หางตาแอบเห็นเพื่อนน้องส่งสายตาให้กลับมาสนใจผมได้แล้ว เด็กพวกนี้เหมือนจะรู้ว่าผมรู้ว่าแพรวามองใคร เป็นใครก็ไม่โอเคหรอกครับที่คนคุยของตัวเองเอาแต่มองแฟนเก่าทั้งที่เราอยู่ข้างๆ
 
แพรวาไม่ตอบทำให้ผมยิ้มนิดๆก่อนจะเลิกสนใจน้องแล้วหันมาสนใจเครื่องดื่มสีสันสวยๆพวกนี้แทน
 
สายตาเหลือบขึ้นมองไฟที่เดินมานั่งตรงข้ามผม ผมสบตากับหมอนั่นอย่างเงียบๆ น่าหงุดหงิด น่าหงุดหงิดมากๆ...ผมขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเห็นรอยยิ้มจากไฟ
 
ยิ้มเยาะอย่างนั้นหรอ? เหอะ แค่ผู้หญิงคนเดียวอยากได้คืนก็เอาไปเลย คิดได้แบบนั้นผมก็หันหน้าหนีสายตาคู่นั้น
 
บรรยากาศงานก็รื่นเริงสมเป็นงานวันเกิด คงมีแค่โต๊ะพวกผมที่มีรังสีแปลกๆแผ่ออกมาจางๆ
 
ไม่รู้สิมันแค่รู้สึกยอมไม่ได้ ยอมไม่ได้ที่เหมือนตัวผมแพ้ ผมคุยกับแพรแต่ไฟไม่ได้ทำอะไรเลย น้องก็ยังสนใจมันมากกว่าผม มันน่าหงุดหงิด! เหมือนที่ผ่านมาผมเป็นแค่ตัวเลือก สถานะที่ผมโครตเกลียด
 
 
น่าเบื่อเป็นบ้า
 
 
ผมวางแก้วของตัวเองลงก่อนจะรับแก้วจากใครสักคนบนโต๊ะที่ยื่นมาให้มากินต่อ ความขมปร่าที่ทำเอาหน้าเห่ย ผมไม่ใช่คนคอแข็งมาก และเหล้าแก้วนี้มันก็แรงพอควร แม่ง..ใครยื่นให้ว่ะ!!
 
หงุดหงิด...ผมลุกพรวดเมื่อรู้สึกว่าภาพมันเบลอๆ ต้องรีบไปหาปารีสให้มันพากลับบ้าน ผมไม่เคยเมาเลยไม่รู้ว่าตัวเองเมาแล้วจะเป็นแบบไหน น่าจะดูให้ดีก่อนว่าแก้วที่ยื่นมามันเป็นอะไร
 
 
เพราะความหงุดหงิดแท้ๆ ผมหันหน้ามองรอบๆเพื่อหาปารีส ภาพเบลอๆทำเอาปวดหัว เหล้ามันไม่น่าจะแรงขนาดทำให้ผมรู้สึกจะวูบทุกเมื่อขนาดนี้..ใครใส่อะไรในแก้วว่ะเนี่ย!!!
 
 
หน้าเรียบๆของใครสักคนที่ย้อมผมสีแดงเพลิงเบลอจนผมต้องกระพริบตาหลายๆทีมองเป็นอย่างสุดท้ายที่ผมเห็นก่อนสติจะวูบไป
 
 
ไอ้เหี้ยตัวไหนมันเอาอะไรใส่เหล้าให้กูกินว่ะเนี่ย!!
 
 
ขอให้มึงเป็นหมัน!! Fuck you!!!
 
 
-ไฟขอพื้นที่-
 
 
ผมลุกขึ้นเมื่อเห็นคนร่างโปร่งเริ่มเซ ก่อนจะรีบไปเข้าไปรับร่างบางที่กำลังจะล้ม กินอะไรบ้างรึเปล่าเนี่ย ตัวบางชะมัด...แต่ก็นุ่มนิ่มกว่าปารีส
 
ผมหันไปมองเมทัลพลางขยับปากแบบไม่มีเสียงว่า’กลับก่อนนะ’ อีกคนพยักหน้าก่อนจะยิ้มเป็นเชิงรู้ทันให้ผม
 
ผมหันกลับมาสนใจร่างสูงโปร่งที่ผมคิดว่ามันบางเกินไป ก่อนจะกระซิบเสียงแผ่ว
 
“เราไม่รู้ว่าบ้านนายอยู่ไหนอ่ะ คืนนี้ไปนอนบ้านเรานะ”
 
@คอนโดXZ
ห้อง 909
 
ผมวางร่างบางลงบนเตียง สงสัยจะใส่เยอะไป หลับเป็นตายขนาดนี้แต่อีกนิดน่าจะหมดแล้วมั้ง ผมจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวเองเป็นชุดสบายๆสำหรับนอน ก่อนจะหันไปเปิดแอร์
 
“อืมมม”
โรมพลิกตัวเล็กน้อยพลางครางในลำคอ ซึ่งเรียกความสนใจจากผมได้เป็นอย่างดี ผมเดินไปนั่งลงข้างๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปเกลี่ยผมสีทองของอีกคน
 
ใบหน้าที่เหมือนกับปารีสยิ่งกว่าแกะ สองคนนี้เป็นลูกครึ่งเกาหลี-ฝรั่งเศส แต่เพราะมีทวดเป็นคนไทย ทั้งคู่เลยตัดสินใจย้ายมาอยู่ที่ไทย ผมไล่นิ้วเขี่ยตามกรอบหน้า ก่อนจะไล่มาเขี่ยปากสีสด
 
 
นิ่มชะมัด
 
 
ผมค่อยๆก้มลงไปหาอีกคน อีกแค่นิดเดียวปากก็จะแตะลงบนริมฝีปากนุ่มนิ่ม ทว่าดวงตากลมที่เฉี่ยวขึ้นตรงหางตาดันปรือขึ้นจนผมผละออกแทบไม่ทัน
 
หมดฤทธิ์แล้วงั้นหรอ
 
“มึน..ชิบหาย”เสียงนุ่มพึมพำก่อนที่เจ้าตัวจะฟุบไปอีกครั้ง ทำเอาผมรีบหยิบโทรศัพท์โทรหาเมทัลทันที
 
“ฮัลโหลมึง”
(มีไร...หรือโรมมันตื่นแล้ว? กูบอกแล้วให้ใส่เยอะหน่อย) เสียงขำขันจากปลายสาย
“โรมตื่นมานิดนึงแล้วหลับต่อ จะเป็นไรไหมว่ะ? กูใส่แค่นิดเดียวผลข้างเคียงมันเยอะไหมมึง?”
ยาสลบไม่ได้ดีต่อร่างกายของคนเราหรอกนะครับ ตอนใส่ลงในแก้วเหล้าผมถึงได้ใส่แค่นิดเดียว จุดประสงค์ไม่ใช่อยากเอาเหมือนที่เพื่อนเข้าใจ ผมแค่..
อยากนอนกอดโรมสักคืน
 
(ไม่หรอก มึงใส่นิดเดียวมันคงเมาเหล้าด้วยอ่ะ กูไปละนะ)
 
ติ๊ด
“เห้ย! เดี๋ยว!!”
ผมวางโทรศัพท์ลง พลางก้มมองโรมอีกรอบ ตอนนั้นที่ผมยิ้มให้หมอนั่นในงาน ทำไมถึงสะบัดหน้าหนีผมล่ะ?
ผมเงยหน้ามองกระจกตู้เสื้อผ้าที่อยู่ปลายเตียง ก่อนจะทดลองยิ้ม...
“....”
สมควร นี่มันรอยยิ้มตัวร้ายชัดๆ
 
 
ไอ้เหี้ยไฟเอ้ย!!? กูอยากร้องไห้!!?
 
แต่ว่า..กินได้ไหมนะ?
 
 
-ไฟคืนพื้นที่-
 
 
B o T | สื่อ | สาร | รัก #โรมคนจริงหาทางมีชู้#ไฟคนรู้มีชู้เป็นเกมส์#สื่อสารรัก
 
(ยังไม่ตรวจคำผิดนะคะ)