นังเลงกลับมาเรียน

ณ เวลา ตอนเช้า 
เคียว: อ๊ะ อ๊าาฉันอยู่ที่ไหน ทำไมเพดานไม่คุ้นเลย
 เคียวค่อยๆลืมตาและพยายามมองไปรอบๆ
เอี๊ยดดดด เสียงประตูค่อยๆเปิดขึ้น
ผู้ชายชุดสูท: ตื่นแล้วหรอครับ คุณหนูกำลังรออยู่ข้างล่างครับ
เคียว: นายเป็นใคร
ผู้ชายชุดสูท: ขอโทษที่เสียมารยาทครับ แต่ผมไม่อาจบอกชื่อได้ถ้าคุณหนูยังไม่อนุญาตซะก่อน
เคียว: เหอะ จงรักภักดีเหลือเกินนะ งั้นฉันจะทำให้พูดเอง
 เคียวลุกจากเตียงแล้วพุ่งเข้าไปจะต่อยที่หน้าอกของผู้ชายชุดสูท
ผู้ชายชุดสูท: ไม่ควรที่จะตีกันในบ้านของคุณหนูนะครับ
 ผู้ชายชุดสูทสามารถหลบการต่อยของเคียวได้ และจับแขนเคียวไปข้างหลังและกดลง
เคียว: อ๊ากกก ไม่เคยเจอคนแรงเยอะกว่านานมากแล้วนะ
ผู้ชายชุดสูท: ขอบคุณครับ แต่จะลงไปได้รึยังครับ
เคียว: ก็ได้ๆ ดูๆแล้วแรงของนายน่าจะเยอะกว่าฉันและยังความเร็วอีก
 เคียวลุกขึ้นและเดินลงไปก็พบกับผู้หญิงในชุดที่ดูดีมีเพรชพลอยประดับตามเสื้อผ้า
ผู้หญิง: ฟื้นแล้วหรอนั่งก่อนสิ
 เคียวยืนมองแป๊บนึงก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้
เคียว: เธอต้องการอะไรถึงได้ช่วยฉันไว้
ผู้หญิง: ฉันก็แค่สนใจในตัวนาย อาสึมะ คามิยาชิ
เคียว: หรอ ดูจากที่รู้ชื่อของฉันแปลว่าเธอต้องไปสืบมาเยอะแล้วสินะ
ผู้หญิง: ก็นิดหน่อยเอง 
เคียว: แล้วนี่ไม่คิดจะแนะนำตัวกันหน่อยหรอ
ผู้หญิง: อ้อ ขอโทษทีฉันไม่คิดว่าคนอย่างนายอยากรู้ชื่อฉันด้วย
 เคียวเริ่มทำหน้าไม่พอใจเมื่อโดนกวนใส่
ผู้หญิง: ชื่อของฉัน อิสาโกะ โอโตยาชิ เรียกว่า ฟิมล์เฉยๆก็ได้
เคียว: แล้วอีกคนละ
ฟิมล์: เขาชื่อ กิตติศักติ์ โชคมาก เรียกว่า มุกก็พอ และเขาก็เป็นทั้งพ่อบ้าน และบอดี้การ์ดให้กับฉัน
เคียว: ก็ว่าทำไมถึงใส่ชุดดูเหมือนพ่อบ้านแต่ฝีมือการต่อสู้เก่งมาก
ฟิมล์: ก็เป็นพ่อบ้านที่ฉันเลือกมาเองกับมือ
 ฟิมล์พูดจบแล้วก็ดื่มชา
เคียว: แล้วเธอช่วยฉันแปลว่ามีเรื่องให้ทำใช่ม่ะ
ฟิมล์: หัวไวดีนิ ใช่แต่เป็นเรื่องง่ายๆ
เคียว: จะใช้ฉันไปตีใครละ
ฟิมล์: ป่าวๆ ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก จริงๆก็ใช่นิดนึงแหละฉันอยากให้นายเข้าโรงเรียนที่ฉันอยู่
เคียว: อ่อ....เดี๋ยวนะจะให้ฉันเข้าเรียนนี้เรื่องจริงหรอ
 ตุ๊บบ เสียงทุบโต๊ะ
ฟิมล์: จริงแท้แน่นอน
 ฟิมล์พูดไปและยิ้มไปด้วย
เคียว: ฉันเรียนจบไปแล้วนะยังจะให้ฉันไปเรียนอีกหรอ
ฟิมล์: ก็นายจบแค่ ม.3 เองนิ เดี๋ยวยื่นเรื่องให้
เคียว: บ้าน่า ฉันไม่ได้ชอบการเรียนขนาดนั้น
ฟิมล์: เอาเป็นว่าฉันช่วยชีวิตนายไว้นายเองก็ต้องช่วยฉัน ส่วนน้องสาวของนาย พอเรียนจบก็จะให้มาต่อที่เดียวกับนาย ส่วนเรื่องที่พักไม่ต้องห่วงทางเราได้เตรียมไว้แล้ว
เคียว: ถ้าทำขนาดนั้นแล้ว ตกลงก็ได้ แต่เดี๋ยวฉันต้องไปคุยกับน้องสาวฉันก่อน
ฟิมล์: โอเค
 เคียวเดินออกไปจากบ้านและตรงไปที่บ้านของตัวเอง
ไอซ์: หึ
เคียว: พี่ขอโทษ เดี๋ยวพี่เลี้ยงชาบูให้
ไอซ์: เอาของกินมาล่อน้องก็ไม่หายงอนหรอกนะ พี่เล่นหายไปทั้งคืนและกลับมาตอนเช้า แถมยังมีผ้าพันเต็มตัวอีก
เคียว: เอ่อ..
ไอซ์: มีไรจะแก้ตัวเพิ่มไหมนอกจากไปต่อยตีมา
เคียว: แต่พี่ไม่ได้เป็นคนไปหาเรื่องสักหน่อยพวกมันมาหาพี่เองนะ
ไอซ์: แล้วใครให้ออกไปตอนกลางคืนเล่า!!
เคียว: พี่ขอโทษ
ไอซ์: แล้วพี่ไปอยู่ในมา
เคียว: ก็มีคนช่วยพี่เอาไว้น่ะ พี่เลยไปนอนอยู่บ้านเขา
ไอซ์: เขาคือใครหรอ
เคียว: อาาา...เขาคือคนที่ผ่านทางมา
ไอซ์: เขานิสัยดีแน่หรอคนบ้าไรผ่านทางมาช่วยถ้าไม่หวังผลจริง
เคียว: ไอซ์ ฟิมล์เขาเป็นคนดีจริงๆ
ไอซ์: ฟิมล์หรอ นี่พี่ไปนอนบ้านผู้หญิงหรอ!!
เคียว: ก็....ใช่แหละ แต่เขามีพ่อบ้าน
ไอซ์: แต่พี่ก็นอนบ้านผู้หญิง
เคียว: พี่จะคุยเรื่องนี้แหละ
ไอซ์: เรื่องอะไรอีก
เคียว: ฟิมล์ให้พี่ไปเรียนต่อ ส่วนที่พักเขาเตรียมไว้ให้แล้ว และพอไอซ์เรียนจบ ก็มาต่อที่เดียวกับพี่
ไอซ์: พี่ตอบรับไปละหรอ?
เคียว: อา....ใช่
ไอซ์: พี่ทำไรไม่เคยปรึกษาน้องก่อนเลยอะ
 ไอซ์เดินหนีเข้าไปในห้องตัวเองและปิดประตู
เคียว: พี่ขอโทษ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเค้กให้ด้วย
ไอซ์: น้องบอกแล้วว่าของกินล่อน้องไม่ได้หรอก
เคียว: งั้นอยากกินไรบอกพี่เดี๋ยวพี่เลี้ยงให้ทุกอย่างเลย
 ไอซ์ค่อยๆเปิดประตูมา
ไอซ์: ทุกอย่างแน่นะ
เคียว: เอิ่ม.....ใช่
 
ก็จบไปแล้วนะครับ เนื้อเรื่องน่าเบื่อรึป่าว
ผมพยายามที่จะแต่งให้มันดูมีสีสันแล้วนะ